Morgunblaðið - 24.01.1985, Síða 29

28
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 24. JANÚAR 1985
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 24. JANÚAR 1985
29
fMtfggtti Utgefandi nlilníiiti hf. Árvakur, Reykjavík.
Framkvæmdastjóri Haraldur Sveinsson.
Ritstjórar Matthías Johannessen, Styrmir Gunnarsson.
Aöstoðarritstjóri Björn Bjarnason.
Fulltrúar ritstjóra Þorbjörn Guömundsson, Björn Jóhannsson, Árni Jörgensen.
Fréttastjórar Freysteinn Jóhannsson, Magnús Finnsson, Sigtryggur Sigtryggsson, Ágúst Ingi Jónsson.
Augiýsingastjóri Baldvin Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aöalstræti 6, sími 10100. Auglýsingar: Aö-
alstræti 6, sími 22480. Afgreiösla: Kringlan 1, sími 83033. Áskrift-
argjald 330 kr. á mánuöi innanlands. f lausasölu 25 kr. eintakiö.
Víetnamstríðið
egar minnst er á Víetnam-
stríðið hér í vestrænum
löndum beinist hugurinn jafn-
an til Bandaríkjamanna og
stríðsins sem þeir háðu við
kommúnista í Víetnam. Engir
hafa gert meira til þess að
minna stöðugt á þátttöku
Bandaríkjamanna í þessu
stríði en þeir sjálfir. Enn er
rætt um það sem bandaríska
þjóðarmartröð — í hugum
sumra jafnvel meiri martröð
en Víetnamar hafa mátt þola.
Vinstrisinnar um heim allan
leggja sig fram um að minna á
stríðið í Víetnam til að ala á
því, hve Bandaríkjamenn séu
grimmir og miskunnarlausir.
Og svo eru það samanburðar-
fræðingar fjölmiðlanna sem
komast að því að Bandaríkin
séu ívið verra risaveldi en Sov-
étríkin með því að bera saman
Víetnamstríðið og sovéska
þjóðarmorðið á Afgönum sem
enn er verið að framkvæma
eftir fimm ára blóðug átök.
Raunar er mun meira rætt
um þetta Víetnamstríð sem
lauk 1975 með því að kommún-
istar lögðu allt Víetnam undir
sig, en það Víetnamstríð sem
enn er háð af sömu aðilum og
börðust við Bandaríkjamenn á
sínum tíma, kommúnistafor-
kólfunum í Hanoi sem njóta
stuðnings Sovétmanna. Undir
árslok 1978 réðust Víetnamar
inn í Kambódíu. Landsmenn
þar höfðu þá mátt þola þriggja
ára ógnarstjórn undir Pol Pot,
skjólstæðingi Kínverja, sem
drap að minnsta kosti 2 millj-
ónir af 7 milljónum íbúa
Kambódíu. Nú er talið að um
160 þúsund víetnamskir her-
menn séu í Kambódíu. í
þurrkatíðinni nú um jólin hafa
þeir herjað af meiri grimmd en
áður á landamærum Kambódíu
og Thailands. Tugir þúsunda
manna hafa flúið Kambódíu.
Víetnam er eitt af fátæktar-
ríkjum kommúnismans. Út á
við er landið á barmi gjald-
þrots. Sovétmenn hafa náð
sömu tökum á Víetnam og öðr-
um sem eru á framfærslu hjá
þeim. íbúar landsins draga
fram lífið. Ógnarstjórn heima
fyrir og hernaður í nágranna-
ríkjum eru helstu viðfangsefni
stjórnarherranna. Víetnamskir
borgarar hafa valið sama kost
og aðrir undir járnhæl komm-
únista, þeir sem vettlingi geta
valdið hafa kosið að greiða at-
kvæði með fótunum og flýja
land.
Stríðsaðgerðir leppa Sovét-
ríkjanna í Víetnam eru jafn
fordæmanlegar nú og áður.
Hins vegar hefur Víetnam-
stríðið ekki hrjáð samvisku
vinstrisinna hér á landi eða
annars staðar sem mest tala
um friðinn eftir að Bandaríkja-
her hvarf á brott úr landinu.
Sú staðreynd ætti ekki að fara
fram hjá íslendingum að þeir
sem hæst fordæmdu Víetnam-
stríðið á sínum tíma eru nú
forvígismenn í vináttusamtök-
um við stjórnarherrana í Ví-
etnam og þeim dettur ekki í
hug að mótmæla með nokkru
móti því Víetnamstríði sem
enn er háð.
Hræðslu-
áróður
Um nokkurra ára bil, eða
frá því að Sovétmenn hófu
áróðursstríðið gegn því að
varnir Vestur-Evrópu yrðu
efldar með endurnýjun á
bandarískum kjarnorkuherafla
í álfunni, hafa herstöðvaand-
stæðingar hér á landi haft í
hótunum við landsmenn í
krafti sovéskra kjarnorku-
vopna. Helsta erlenda stoðin í
þessum hræðsluáróðri hefur
verið William Arkin. Hann er
að vísu orðinn svo margsaga
nú, að tæplega verður vitnað til
hans næstu mánuði.
í krafti tilvitnana í Arkin
héldu herstöðvaandstæðingar
því fram að hér á landi væru
kjarnorkuvopn. Arkin dró þá
fullyrðingu sjálfur til baka.
Síðan kom fullyrðing hans um
skilyrðislausa heimild til að
flytja hingað kjarnorku-
sprengjur á ófriðartímum. Hún
hefur einnig verið dregin til
baka.
Þeir menn hér á landi sem
telja varnir Vesturlanda
hættulegri heimsfriðnum en
vígbúnað Sovétríkjanna eru þó
ekki af baki dottnir. Dag eftir
dag hamrar Þjóðviljinn (mál-
gagn Víetnama hér á landi) á
því að nýjar ratsjárstöðvar á
Islandi hafi örugglega í för
með sér, að Sovétmenn geri
kjarnorkuárás á landið. Þessi
dæmalausi hræðsluáróður á að
vera til marks um eitthvert
sérstakt friðarhugarfar hér á
landi. Hvarvetna á Vesturlönd-
um hefur almenningur séð tví-
skinnunginn í máli þeirra sem
tala eins og Þjóðviljamenn í
ratsjármálinu. Hann byggist á
þeirri einföldu kommúnista-
reglu, að betra sé að gefast upp
en veita ofbeldismönnum við-
nám: Hvað skyldu Víetnamar
segja um það? Eða Kambódíu-
menn? Eða Afganir? Eða
Eþíópíumenn? Eða Kúbu-
menn?
Kák eoa kerfisbreyting?
eftir Árna
Árnason
í síðustu viku stóð Verzlunarráð
íslands að ályktun, sem andmælti
einum þætti framkominna hug-
mynda um breytingu á Stjórnar-
ráðinu, þeim að leggja niður við-
skiptaráðuneytið sem sjálfstætt
ráðuneyti. Þessi ályktun varð leið-
arahöfundi Morgunblaðsins tilefni
útlegginga nú fyrr í vikunni. Þar
er Verzlunarráðið sakað um kerf-
issjónarmið og því skipað á bekk
þeirra, sem ofurtrú hafa á forsjá
ríkisins. Minna mátti það ekki
vera. Þótt ályktunin hafi verið
stuttorð og án greinargerðar, þarf
nokkurt hugmyndaflug til að kom-
ast að slíkum niðurstöðum. Álykt-
unin gefur ekki slíkt tilefni en út-
legging leiðarahöfundar kallar
hins vegar á að sjónarmið séu
skýrð.
Alyktunin
Sú ályktun sem hér er til um-
ræðu var örstutt og var aldrei ætl-
uð sem álit á tillögum stjórnkerf-
isnefndar í heild, reyndar aðeins
þrjár setningar:
★ Fyrsta setningin var: „Félag ísl.
stórkaupmanna, Kaupmanna-
samtök íslands og Verzlunar-
ráð íslands mótmæla þeim hug-
myndum sem fram hafa komið
um að leggja viðskiptaráðu-
neytið niður sem sjálfstætt
ráðuneyti."
Þessar hugmyndir hafa nú
upp á síðkastið komið fram í
opinberri umræðu án hliðsjón-
ar af heildarendurskoðun á
stjórnkerfinu. Þær fela í sér „að
leggja viðskiptaráðuneytið og
félagsmálaráðuneytið niður án
lagabreytinga, það er með því
einu að breyta reglugerð", svo
vitnað sé til leiðara Morgun-
blaðsins þann 10. þ.m. undir
heitinu „Rugl í NT“, þar sem
þeirri skoðun Morgunblaðsins
er lýst, að aðferðin sé „fáheyrð"
og „alvarlegt áhyggjuefni ef
einhverjir „valdamenn þjóðfé-
lagsins" eru jafn illa að sér um
grundvallarþætti íslenskrar
stjórnskipunar".
* Önnur setningin var: „Samtök-
in telja að viðskiptaráðuneytið
gegni mikilvægu hlutverki fyrir
utanrikisverslunina og aðrar
greinar viðskipta í landinu.“
Svipað sjónarmið höfðu mörg
stærstu útflutningssamtökin
þ.e. LlÚ, Samlag skreiðar-
framleiðenda, SH, Síldarút-
vegsnefnd, SÍF, SÍS og Sölu-
stofnun lagmetis þegar ítrekað
í bréfi til forsætisráðherra, sem
birst hefur í fjölmiðlum. í þessu
efni er Verzlunarráðið eðlilega
sammála, enda eru margir
þessara aðila félagar Verzlun-
arráðsins, en félagar þess ann-
ast sölu á um 70% af heildar-
vöruútflutningi landsmanna.
★ Þá er loks síðasta setningin:
„Mikilvægi þess sem sjálfstæðs
fagráðuneytis hefur aldrei ver-
ið meiri en nú vegna þeirra
gagngeru umbóta, sem unnið er
að á sviði verðlags- og pen-
Árni Árnason
ingamála og varða hag neyt-
enda og sparifjáreigenda jafnt
sem hag fyrirtækja í verslun og
viðskiptum."
í þessu sambandi hefði einnig
mátt nefna endurskoðun laga
um gjaldeyris- og viðskiptamál,
lög um félagaform atvinnu-
rekstrar o.fi. Hér skiptir fjöldi
dæma ekki meginmáli heldur
hitt, að þessar breytingar eru
mikilvægari en svo, að rétt sé,
án undangenginnar almennrar
umræðu, að leggja viðskipta-
ráðuneytið niður, tvístra mála-
flokkum og stefna í tvísýnu
vinnu að þessum framfaramál-
um.
Stjórnkerfisnefnd og
viöskiptaráðuneytiö
Stjórnkerfisnefnd, sem lauk
störfum fyrir rúmu ári, gerði ráð
fyrir því í tillögum sem hún skil-
aði forsætisráðherra þá, að við-
skiptaráðuneytinu yrði skipt upp.
Utanríkisviðskipti sem málaflokk-
ur flytjist til utanríkisráðuneytis-
ins, banka- og gjaldeyrismál til
fjármálaráðuneytisins og verð-
lagsmál og málefni verslunarinn-
ar sem atvinnugreinar til iðnað-
arráðuneytisins. Þessar tilfærslur
leggur nefndin til í nafni hagræð-
ingar, en án þess þó að ræða frek-
ar kosti og galla eða hvað vinnist
með breytingunni. Hér mættu
menn staldra ögn við.
Þeir sem gleggst þekkja til út-
flutningsmála telja langflestir
heppilegast að bianda ekki saman
í einu ráðuneytinu utanríkispóli-
tík og utanríkisverslun. Engu að
síður er ekkert því til fyrirstöðu
að nýta utanríkisþjónustuna betur
í þágu útflutningsverslunarinnar
og hafa t.d. fleiri verslunar-
fulltrúa starfandi í sendiráðum.
Þeir heyra undir viðskiptaráðu-
neytið og hefur sú skipan gefist
vel. Hjá Austurríkismönnum eru
verslunarfulltrúar sendiráðanna
jafnvel starfsmenn austurríska
Verzlunarráðsins.
Tilfærsla banka- og gjaldeyr-
ismála til fjármálaráðuneytisins
virðist við fyrstu sýn bjóða upp á
samræmdari efnahagsstefnu, en
gleymum við hættunni á miðstýr-
ingu? Getur ekki verið varhuga-
vert að svo margir mikilvægir
málaflokkar séu á sömu hendi?
Þá kemur loks að því síðasta,
sem er tilfærsla verðlagsmála og
málefna verslunarinnar sem at-
vinnugreinar til iðnaðarráðuneyt-
isins? En af hverju þangað? Af
hverju ekki til landbúnaðarráðu-
neytisins eða sjávarútvegsráðu-
neytisins eða ekki síst samgöngu-
ráðuneytisins? Og fyrst spurt er,
af hverju ekki að sameina öll at-
vinnuvegaráðuneytin í eitt ráðu-
neyti, atvinnumálaráðuneyti, að
sjálfsögðu samhliða því að stór-
lega yrði dregið úr afskiptum af
atvinnulífinu? í því fælist hag-
ræðing og hagkvæmni.
Lokaorö
Sú tillaga að færa til verkefni
viðskiptaráðuneytisins er engin
stórkostleg hagræðing. Hún snýst
um það að færa til tæplega 14
stöðugildi, af 303 innan Stjórnar-
ráðsins, en í heild eru 12.868
stöðugildi hjá ríkinu. Mjög lítil
umræða hefur farið fram um til-
lögur um stjórnkerfisbreytingarn-
ar og ekki hefur verið sýnt fram á,
að stjórn ríkisins verði markviss-
ari þótt viðskiptaráðuneytið verði
lagt niður. Á meðan svo háttar er
í fyllsta máta eðlilegt að vara við
órökstuddum en afdrifaríkum
breytingum án frekari umfjöllun-
ar.
Árni Árnason er íramkvæmdastjóri
Verslunarráds íslands.
Krísuvíkurskóli
auglýstur til sölu
í annað skipti
„Mikil raunasaga," segir formaður
Sambands sveitarfélaga á Suðurnesjum
„Þau tilboð, sem bárust í skólann núna, voru flest léleg og í sumum þeirra
fólust kröfur og skilyrði, sem okkur er ekki kleift að uppfylla,“ sagði Eiríkur
Alexandersson, formaður Sambands sveitarfélaga á Suðurnesjum, er Mbl.
hafði samband við hann af því tilefni að Krísuvíkurskóli var auglýstur til
sölu í annað sinn á tveimur árum nú í haust.
Skólamannvirkið i Krísuvík það yrði að leggja frá Grindavík eða
Morgunblaðið/RAX.
Það er ekki beint búsældarlegt um að litast umhverfis Krísuvíkurskóla, sem sennilega mun aldrei þjóna því hlutverki
sem honum var ætlað í upphafi.
stendur enn ónotað í niðurníðslu, en
allri fjárveitingu til þess var hætt
árið 1978, er missætti kom upp um
fyrirhugaða nýtingu þess.
„Þetta er mikil raunasaga,“ sagði
Eiríkur Alexandersson. „Þegar
framkvæmdum var hætt, var húsið
tilbúið undir tréverk og málningu,
en núna má segja að það sé fokhelt
og enn hefur engin ákvörðun verið
tekin um framtíðina."
Ekkert rafmagn er í Krísuvík,
Hafnarfirði, og skólinn ekki kyntur,
enda löngu búið að stela öllum
ofnum og öðru lauslegu úr honum.
Og eins og sjá má á meðfylgjandi
ljósmyndum, verður hann síst
íveruhæfari með árunum.
Grunnbygging Krísuvíkurskóla
hófst um 1960, á vegum Þjóðkirkj-
unnar og Kjalarnesprófastsdæmis,
og var ætlunin að starfrækja þarna
sumarbúðir barna, að sögn Eiríks
Alexanderssonar.
„Síðan var ákveðið að reisa þarna
skóla, sem varð til þess að SASÍR,
sem þá hét, eða Samtök sveitarfé-
laga í Reykjaneskjördæmi, gengu
til liðs við Þjóðkirkjuna.
Þá fyrst var skólinn teiknaöur, af
Jóni Haraldssyni arkitekt, og farið
að byggja af krafti upp úr 1970.
Byggingu skólans var síðan haldið
áfram þar til upp kom ágreiningur
milli sveitarstjórnarmanna og sér-
fræðinga, s.s. Sérkennarasambands
tslands og sálfræðinga, um nýtingu
skólans og hlutverk.
Hugmyndir SASlR gengu út á að
þarna yrði skóli fyrir börn, sem af
einhverjum ástæðum, t.d. erfiðum
heimilisaðstæðum, ættu erfitt með
Það eru fáar rúður eftir óbrotnar í Krísuvíkurskóla.
Þessi kind hefur borið beinin á
tröppum skólans.
að sækja skóla i sinni heimabyggð,
en alls ekki upptökuheimili fyrir
vandræðaunglinga, eins og sumir
virtust halda.
Það voru haldnir margir fundir,
en menn urðu ekki sammála og svo
fór, að allri fjárveitingu til skólans
var hætt þar til menn næðu áttum,“
sagði Eiríkur.
„Síðan hefur ekkert verið gert
þarna, annaö en að reyna að hamla
því, að mannvirkið skemmdist meir
og hraðar en efni standa til.
Það kostar mjög mikið að gera
skólann hæfan til notkunar, í hvaða
skyni sem er. En nú munu flestir
vera orðnir sammála um, að hætta
við hugmyndina um skóla á þessum
stað og reyna að nýta húsið undir
eitthvað annað.“
Skipuð hefur verið þriggja
manna nefnd til þess að vinna að
því að ráðstafa Krísuvíkurskóla og
finna honum framtíðarhlutverk.
Formaður nefndarinnar er fulltrúi
Samtaka sveitarfélaga á höfuðborg-
arsvæðinu, Björn Ölafssson, for-
maður bæjarráðs Kópavogs, en i
henni sitja einnig örlygur Geirs-
son, fyrir hönd menntamálaráðu-
neytisins, og Eiríkur Alexanders-
son, fyrir hönd Sambands sveitar-
félaga á Suðurnesjum.
Kvaðst Eiríkur vænta þess, að
nefndin kæmi saman innan
skamms, til þess að ræða framtíð
skólans og gera endanlega úttekt á
tilboðum, sem í hann hafa borist.
AF ERLENDUM VETTVANGI
eftir LOUIS WIZNITZER
EUROPE
Mitterrand Frakklandsforseti og rikisstjórn hans.
Róttæklingurinn, sem
varð raunsæismaður
JEAN-PIERRE Chevénement, menntamálaráðherra í ríkisstjórn Francois Mitterrand, er rísandi stjarna á himni
stjórnmála í Frakklandi.
Hann er hávaxinn, gerðarlegur, líkist fremur leikara en stjórnmálamanni, og það orð fer af honum, að hann
sé mjög metnaðarsamur.
Þegar Mitterrand var kjörinn forseti árið 1981, og skipaði Chevénement í ráðherraembætti, sætti það harðri
gagnrýni hægri manna. í augum þeirra var hann fulltrúi róttækustu aflanna í Sósíalistaflokknum.
Samherjar Chevénement í
Sósíalistaflokknum tigna
hann nánast og þykir mikið til
andlegrar atorku hans koma.
Keppinautar hans í flokknum
óttast hann og líta á hann sem
hrokabelg og tækifærissinna.
f fyrsta ráðuneyti Mitterrands
fór Chevénement, þá yngstur
ráðherranna, með málefni vís-
indarannsókna. Við stjórnar-
skiptin 1983 þegar Mitterrand
tók upp aðhaldssamari stefnu i
efnahagsmálum, en hann hafði
fylgt áður, var Chevénement lát-
inn víkja. Mitterrand á Chevéne-
ment hins vegar skuld að gjalda
fyrir þann stuðning sem hann og
félagar hans í svonefndum Cer-
es-hóp veittu honum 1969 og
1970 þegar tekist var á um það á
þingum Sósíalistaflokksins hver
skyldi verða næsti flokksleiðtogi.
Chevénement snýr aftur
Það vakti gífurlega athygli í
Frakklandi þegar Mitterrand
skipaði Chevénement á ný ráð-
herra í júlí í fyrra. Honum var
fengið embætti menntamála-
ráðherra, sem Pierre Mauroy
hafði gegnt, í ríkisstjórn þeirri,
sem Mitterrand fól Laurent
Fabius að vera í forsæti fyrir. Þá
höfðu um skeið verið hatramar
deilur í landinu um skólamál —
um það hvort ríkið ætti að fá í
hendur stjórn einkaskóla þeirra
sem kaþólska kirkjan hefur rek-
ið um langan aldur. Hundruð
þúsunda manna sóttu götufundi
andstæðinga þessara hugmynda
og talað var um það í fullri al-
vöru að stjórn Mitterrands rið-
aði til falls.
Chevénement hafði ekki setið
lengi í ráðherrastól þegar hann
hjó á hnútinn og kom á friði á
nýjan leik. Hann breytti ein-
faldlega um stefnu og ákvað aö
hætta við hinar fyrirhuguðu
breytingar eða a.m.k. að fresta
þeim. Einkaskólar skyldu áfram
vera einkaskólar. Yfirlýsingar
hans um stefnu hins nýja
menntamálaráðherra voru hins
vegar svo tvíræðar, að hvorir
tveggja hóparnir, þeir sem vildu
þjóðnýta einkaskóla kirkjunnar
og hinir sem vildu að ríkið léti
skólana afskiptalausa, voru
ánægðir og töldu sig hafa unnið
sigur. Með þessum hætti tókst
Chevénement að forða Mitter-
rand frá alvarlegum álitshnekki.
Jean-Pierre Chevénement
Ný stefna í skólamálum
Báðir foreldrar Chevénement
voru kennarar. Ég ræddi við
hann á dögunum og hann gerði
mér grein fyrir því hvernig hann
hyggst vinna að endurbótum á
frönsku skólakerfi og hvers
vegna breytinga er þörf.
„1 veröld nútímans,“ sagði
ráðherrann, „eru vitsmunir
manna helsta auðlindin. Við
verðum að hagnýta okkur þá eft-
ir bestu getu. Lönd eins og Jap-
an, sem fjárfesta feiknarlega
mikið í menntun, eru í forystu í
hagvexti og hagsæld."
„Ég vil að menntun hér í
Frakklandi verði áfram lýðræð-
isleg, þ.e. að öll börn hafi jöfn
tækifæri til að mennta sig,“
sagði Chevénement, „en það má
ekki verða á kostnað almennrar
frammistöðu. Námið á sem fyrr
að byggjast á miðlun almennrar
grundvallarþekkingar, en það
þarf líka í ríkari mæli að miðast
við raunveruleikann í kring, at-
vinnulíf og tækni.“
Og menntamálaráðherra
Frakka hélt áfram: „Ég mun
hvetja til þess að í skólunum ein-
beitum við okkur á ný að
grundvallaratriðum: nákvæmni,
aga, áreynslu. Það er ekki hægt
að stytta sér lærdómsleiðina.
Jafnframt mun ég leggja áherslu
á nýsköpun í skólastarfi. Mið-
stýrt skólakerfi, eins og við
búum við hér í Frakklandi, hefur
stundum ýmsa kosti. Fyrirhugað
er að eitt hundrað þúsund smá-
tölvur verði keyptar handa skól-
unum á næstu tveimur árum.“
Chevénement segir að hann
hafi áhuga á því að allir skólar
landsins komi á einhvers konar
sambandi við einkafyrirtæki:
„Hvor aðili um sig mundi læra af
hinum og hagnast á samstarf-
inu,“ segir hann.
Einn höfuðþátturinn í hinni
nýju skólastefnu Chevénement
er að draga úr miðstýringu í
skólamálum. Hann þarf þá að
glíma við hin valdamiklu kenn-
arasamtök landsins, Fédération
de I’Education Nationale, sem
telja eina milljón félaga og eru
andvíg þeim breytingum á skóla-
kerfinu, sem ráðherrann vill
hrinda í framkvæmd.
Skólarnir standi vörð
um þjóðararfinn
Chevénement leggur áherslu
á, að skólarnir standi vörð um
arfleið Frakka, „það sem sam-
einar okkur sem þjóð;“ bók-
menntir, sögu, latínu. Jafnframt
vill hann að skólarnir búi ungt
fólk undir þátttöku í nútíma-
þjóðfélagi.
„Við lifum á hættutímum,"
segir Chevénement. „í fyrsta
sinn frá því á 14. öld er þjóðlegri
menningu okkar ógnað. Auðvit-
að viljum við ekki verða þrælar
sovéska heimsveldisins. En
hyggjum að því hvernig æsku-
fólkið okkar er að verða amer-
ískt í háttum, í matarvenjum,
klæðaburði, talsmáta. Ég held að
Frakkar eigi rúm fyrir sjálfa sig
á milli stórveldanna, þeir hafi
eigin boðskap fram að færa og
eigin sögu til að varðveita. Jap-
önum virðist einhvern veginn
hafa tekist þetta, að aðlaga
tæknibyltingu nútímans eigin
menningararfleifð. Það er sú
leið, sem ég vil að við förum í
Frakklandi.”
Jafnframt því að vera mennta-
málaráðherra gegnir Chevéne-
ment embætti borgarstjóra i
Belfort, sem er skammt frá
landamærum Þýskalands. Þar er
hann alltaf á föstudögum og
laugardögum og leggur sig fram
um að bæta þjónustuna við borg-
arbúa. „Maður verður að rækta
garðinn sinn,“ segir hann.
Þeir eru ófáir í Frakklandi,
sem telja að innan tíu ára muni
Chevénement, fyrrum róttækl-
ingur og draumóramaður, nú
raunsæismaður, keppa um
helstu stjórnmálaembætti
landsins, embætti forsætisráð-
herra eða jafnvel forseta. Hann
er maður, sem full ástæða er til
að fylgjast með af gaumgæfni.
Louis Wiznitzer skritar lýrir The
('hristian Science Monitor. þar
sem þessi grein hirtist fyrir
skömmu.