Morgunblaðið - 27.02.1985, Qupperneq 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 27. FEBRÚAR 1985
Þrjár nýjar stofnan-
ír teknar í notkun
Styrktarfélag vangefinna:
„Stórhugur Styrktarfélags vangefinna lýsir sér best í því að félagið
tekur í notkun þrjár stofnanir á sama degi,“ sagði Alexander Stefánsson
félagsmálaráðherra um leið og hann á Tóstudaginn lýsti formlega yfir
opnun sambýlis og skammtímaheimilis í Vfðihlíð 9—11 auk nýs húsnæðis
fyrir Vinnustofuna Ás í Brautarhoiti 6.
{ máli ráðherra kom fram að
markvisst væri unnið að málefn-
um fatlaðra á öllu landinu. Á
átta þjónustusvæðum eru þegar
komin samtals fimmtán sambýli
og von væri á þremur til viðbót-
ar á þessu ári. Auk þess eru tólf
verndaðir vinnustaðir á landinu
öllu, en vonir standa til að þeim
fjölgi á Austur- og Vesturlandi á
þessu ári.
Á fjárlögum ársins 1985 er
gert ráð fyrir rúmlega 8 millj.
kr. til Styrktarfélags vangef-
inna, til rekstrar á sambýlis- og
skammtímaheimilum auk
rekstrar á vinnustofu Áss.
Hafist var handa við byggingu
heimilana við Víðihlíð í tengsl-
um við 25 ára afmæli félagsins í
mars 1983, en þá var fyrsta
skóflustungan tekin. Þá afhentu
borgaryfirvöld félaginu 1,5 millj.
kr. til framkvæmdanna og gáfu
eftir gatnagerðargjöld, tæplega
hálfa millj. kr. Húsin voru öll
orðin fokheld og frágengin að
utan á miðju síðastliðnu ári, en
síðan var lögð áhersla á að ljúka
tveimur þeirra.
Skammtímaheimilið rúmar 7
vistmenn, en heimilinu er t.d.
ætlað að taka á móti til vistunar
einstaklingum, þegar skyndileg
veikindi koma upp í fjölskyldum,
eða ef aðstandendur ætla að
taka sér frí um tíma, en mikið
álag fylgir því oft á tíðum að
annast vangefna einstaklinga.
í sambýlinu geta 5 einstakl-
ingar búið. Þangað geta þeir
flutt með sín eigin húsgögn og
muni. Forstöðukona heimilanna
er Solveig Theódórsdóttir,
þroskaþjálfi.
í tilefni opnunarinnar bárust
félaginu margar gjafir. Meðal
annars afhenti gamall baráttu-
maður, sem ekki vildi láta nafns
síns getið, félaginu bankabók
með 420 þús.kr.
Þá bárust félaginu gjafir úr
dánarbúi hjónanna Guðmundu
Guðmundsdóttur og Harðar
Ásgeirssonar, húsgögn og heim-
ilistæki, sem notuð verða í sam-
býlinu í Víðihlíð.
Lion’sklúbburinn Freyr af-
henti gjafabréf fyrir öllum
heimilistækjum til skammtíma-
heimilisins og ýmiss konar hús-
gögn, en félagar í Frey hafa
margoft áður afhent heimilum
félagsins rausnarlegar gjafir.
Vinnustofan Ás hóf starfsemi
sína í nýju húsnæði í Brautar-
holti 12. des. sl., eftir að hafa
verið rekin í bráðabirgðahús-
næði þjálfunarheimilisins Lækj-
aráss við Stjörnugróf frá því í
okt. 1981.
Félagið hefur að öllu leyti
staðið undir kostnaði við hús-
næðið sem er um 2,8 millj. Á
vinnustofunni starfa um 20 ein-
staklingar við ýmiss konar
framleiðslu. Framkvæmdastjóri
Áss er Hafliði Hjartarson.
Morgunblaðid/Bjarni.
Nýtt sambýlis- og skammtímaheimili Styrktarfélags vangefinna að Víði-
hlíð9—11.
Morgunblaðið/Bjarni
Frá vinstri, Tómas Hturlaugsson, framkvæmdastjóri Styrktarfélags vangefinna, Davíð Kr.
Jónsson, varaformaður Styrktarfélags vangefinna, Alexander Stefánsson, félagsmálaráð-
herra, Sólveig Theódórsdóttir, forstöðukona nýju heimilanna, Magnús Kristinsson, formaður
Styrktarfélags vangefinna og Margrét Margeirsdóttir, deildarstjóri í félagsmálaráðuneytinu.
Starfsfólk á vinnustofunni Ás, sem Styrktarfélag vangefinna hefur nýlega opnað.
Fáein orð um skyldu-
nám í Reykjavík
— eftirJónÁ.
Gissurarson
Háværar raddir heyrast nú um
of mikið fjölmenni í bekkjardeild-
um grunnskóla Reykjavíkur, jafn-
vel svo að kennurum sé ofgert og
námsárangri stefnt í voða. Skal nú
hugað að þróun þessara mála um
þrjátíu ára skeið, fyrst í gagn-
fræðaskólum borgarinnar, og síð-
ar í 7., 8. og 9. bekk grunnskóla, en
þeir aldurshópar voru áður í gagn-
fræðaskólum. Að vísu vantar síð-
asta bekk gömlu gagnfræðaskól-
anna, enda fluttist hann í fram-
haldsskóla.
Skólaár 1954—1955 var meðal-
fjöldi í bekkjardeildum gagn-
fræðaskóla Reykjavíkur liðlega 27
en 25 1976—1977. Síðustu tíu ár
þessa tímabiis fór meðalfjöldi
aldrei upp í 27 og neðst í rúmlega
24.
Skólaár 1984-1985 eru 7., 8. og
9. bekkur í 12 grunnskólum í
Reykjavík ásamt yngri árgöngum
en einir sér í þremur skólum. í
þessum þremur aldurshópum eru
samtals 3.423 nemendur í 147
bekkjardeildum, eða liðlega 23 að
jafnaði í hverri. (Hér er sleppt æf-
ingaskóla Kennaraskóla Islands
svo og 10 sérdeildum þessara
skóla, en hvorir tveggju hefðu
lækkað meðaltal). Á þrjátíu árum
hefur því fækkað úr 27 í 23.
Grunnskólar Reykjavíkurborg-
ar eru 15 með 7., 8. og 9. bekk. I 7
þeirra er fjöldi í einstökum bekkj-
ardeildum frá 15 V4 (hálfur mis-
skilst vonandi ekki) upp í 24 að
meðaltali, en í 8 allt upp í 28, i
engum þó í öllum aldursflokkum.
Meðaltal er áberandi hæst í
tveimur skólum i Breiðholti.
f Reykjavík sækja i tólf grunn-
skólum allir skyldunáms-
nemendur einn og sama skóla frá
fyrsta bekk til niunda. Þetta tel ég
ranga stefnu, réttar hefði verið að
skilja yngri og eldri árganga að.
Liggja til þess ýmsar ástæður og
skal getið nokkurra. Sex ára börn
og sextán ára unglingar eiga fátt
sameiginlegt. Kennsla ungra
barna hlýtur að vera með öðrum
blæ en stálpaðra unglinga. Ald-
urshópur eldri nemenda gæti orð-
ið fjölmennari i hverjum skóla, og
hægar um vik að skipta skynsam-
legar i deildir en nú er. Spara
hefði mátt eina deild i 9. bekk að
óseku ef nemendur sem nú eru í
Vogaskóla hefðu flust i Langholts-
skóla eins og fræðsluyfirvöld
höfðu ákveðið en horfið var frá
vegna andmæla Vogabúa. Hver
óþarfa deild kostar alla skattborg-
ara mikið fé, ekki Vogabúa eina.
Skipting nemenda i deildir sam-
kvæmt getu yrði auðveldari.
Raunar mun slík skipting viðast
afnumin vegna misskilinnar
mannúðar, slikur dilkadráttur tal-
inn setja mark á nemendur. Menn
gleyma hins vegar að skarpasta
gagnrýni kemur frá sambekking-
um sjálfum séu nemendur mjög
misjafnlega á vegi staddir. Bekkj-
arkennsla hlýtur að miðast við
eitthvert meðaltal. Þeir sem
lengst eru frá því meðaltali skað-
ast mest. Bekkjardeildir gætu þá
orðið misstórar að skaðlausu.
Ég tel því að fjöldi í bekkjar-
deildum í grunnskólum Reykja-
víkur sé kominn í viðunandi horf
með örfáum undantekningum sem
Jón Á. Gissurarson
„Bekkjarkennsla
hlýtur að miðast við
eitthvert meðaltal. Þeir
sem lengst eru frá því
meðaltali skaðast mest.
Bekkjardeildir gætu þá
orðið misstórar að skað-
lausu.“
brýnt er að kippa í liðinn hið bráð-
asta. En það eru aðrar blikur á
lofti. Ekki er annað sýnna en dug-
andi menn og konur muni snið-
ganga kennslustörf vegna of lágra
launa. Cr því verður að bæta. Tími
sr. Magnúsar Helgasonar skóla-
stjóra Kennaraskóla íslands er
liðinn, en hann leit á væntanlegt
starf nemenda sinna sem far-
kennslu upp á frítt fæði og logi.
Kennarar sætti sig ekki við slík
býti og eiga annarra kosta völ.
Stjórnvöld hljóta að standa vörð
um skattpyngju borgara, jafnt til
fræðslumála og annarra flokka, en
þau mega ekki spara á röngum
stöðum, það er sóun. En mætti
ekki draga úr útgjöldum á öðrum
liðum fræðslumála? f Reykjavík
standa skólahús hálfnýtt, eða
minna en það, þar sem hægt hefði
verið að sameina skóla. Skilar öll
þessi sálfræðiþjónusta arði? Ég
held þeir geri ekki allir í blóð sitt,
þótt ekki vilji ég taka eins djúpt i
árinni og fyrrverandi fræðslu-
stjóri í Reykjavík, Kristján Gunn-
arsson, sem taldi sálfræðinga hafa
unnið meira ógagn heimsbyggð
allri en Rússar og Bandaríkja-
menn með hernaðarbrölti sínu
samanlögðu, ef ég man rétt.
Þessar hugleiðingar beinast að
gamla gagnfræðastigi, núverandi
7., 8. og 9. bekk grunnskóla, en það
þekki ég af eigin reynslu. Sumt á
sjálfsagt við yngri deildir, annað
ekki.
Jón Á. Gissurarson er fyrrverandi
skólastjóri Gagnfræðaskóla Aust-
urbæjar.