Morgunblaðið - 20.03.1985, Qupperneq 17

MORGUNBLAÐIÐ, MIDVIKUDAGUR 20. MARZ 1985
17
Af léttara tagi
Bókmenntir
Erlendur Jónsson
í uppsláttarritum má lesa að
Sigurður Benediktsson hafi stofn-
að Vikuna 1938. Þrjú ár enn — og
ritið getur haldiö upp á fimmtiu
ára afmæli. Þetta er orðinn hár
aldur miðað við islensk vikublöð
og tímarit. Fálkinn — sem var
lengi samferða Vikunni og likur
henni á marga lund — er löngu úr
nni. En Vikan lifir.
fimmta og sjötta áratugnum
(undirritaður fylgdist nokkuð vel
með timaritum sem þá komu og
fóru) var sagt að þvi aðeins næöi
rit útbreiðslu að það birti »eitt-
hvað fyrir alla* Mér sýnist Vikan
fylgja þeirri reglu enn. Þrátt fyrir
breytta tíma og breytt viðhorf til
fjölmiðlunar hefur ritið i stórum
dráttum haldið sig við sömu rás-
ina árin i gegnum.
Að sumu leyti lifir Vikan af
hefð og vana. Nafnið er runnið
ungum og gömlum i merg og bein.
í öðru lagi skírskotar Vikan til
þeirra sem lesa sér til afþrey-
ingar. Og þeir eru margir. Sögurn-
ar, sem þar eru birtar, eru af létt-
ara taginu. Þar að auki er i ritinu
margs konar smælki sem krefst
ekki langlestrar og yfirlegu en er
þeim mun hentara að glugga i til
að að fylla það tóm sem oft verður
i tima manns: á ferðalagi, bið-
stofu, yfir kaffibolla og svo fram-
vegis. Lesendabréf — og svör við
þeim, stjörnuspá og draumaráðn-
ingar fela naumast i sér sannindin
um lífið og tilveruna. En allt er
þetta hluti af daglega lifinu.
Og kros8gátur eru vist eilifðar-
dægrastytting. Vikan er fyrst og
fremst fjölskyldublað þar sem
komið er nærri áhugamálum fólks
á öllum aldri. Þess vegna er þarna
handavinnuþáttur svo dæmi sé
tekið; og efnið: »Stór hvít peysa
með fjörlegum röndum* ( ég er
með 9. tbl. þessa árs fyrir framan
mig), eldhúsþáttur þar sem
»steiktur púrrulaukur með Bitr-
ónuskvettu* er á boðstólum, og
Barna-Vikan með feluleikjum.
En Vikan gleymir ekki heldur
hinu að i fjölskyldunni eru lika
alvarlega þenkjandi einstaklingar.
Otivistarfólki er bent á gönguleið-
ir í Bláfjöllum. Að visu höfða þær
leiðbeiningar til skiðamanna
mestanpart, en munu vafalaust
koma fleirum að gagni. Þótt ná-
grenni höfuðborgarinnar sýnist
hrjóstugt — og sé það lfka víða —
leynast hér og þar friðsælir og
fagrir blettir sem sjást ekki frá
alfaraleiðum og henta þvi göngu-
mönnum til skoðunar. Leiðbein-
ingunum fylgir kort og eru leiðirn-
ar merktar inn á það. Kortið hefði
þurft að vera bæði stærra og
greinilegra.
Þá er i umræddu blaði (sem er
hið nýjasta þegar þessi orð eru rit-
uð) viðtal við Þorstein Pálsson
undir fyrirsögninni: »HeilIaðist
fljótt af hugmyndum um frelsi.« í
inngangsorðum segir að brugðið
verði »upp mynd af Þorsteini, i
viðtali, að sumu leyti annarri en
birtist vanalega f fjölmiðlum*.
Þorsteinn Pálsson kom þann
veg inn i stjórnmálin að ekki er að
furða þó persóna hans veki for-
vitni. I raun og veru var almenn-
ingsálitið búið að útnefna hann
formann Sjálfstæðisflokksins
löngu áður en hann var kosinn til
þeirrar trúnaðarstöðu á lands-
fundi. Tæpast að undra þó fólk
spyrji: hver er sá sem kom og sá
og sigraði með slikum hætti?
En Viku-viðtalið er ekki nema i
aðra röndina pólitiskt. Það er
maðurinn sjálfur sem blaðamað-
urinn leitast við að upplýsa hver
sé. Og þá kemur til að mynda á
daginn að Þorsteinn og Davið
Oddsson ólust upp á sömu slóðum:
»Eitt af þvi sem var mest spenn-
andi að gera var að fara i heim-
sókn til Reykjavikur og i strætó
með Davfð.« Davið kenndi Þor-
steini á strætó. Sem unglingur
iðkaði Þorsteinn fjallgöngur. Þó
það teljist auðvitað iþrótt og
heilsusamleg áreynsla fyrst og
fremst má um leið minnast hins
sem vitur maöur sagði eitt sinn að
tslendingar — gagnstætt annarra
landa fjallgöngumönnum —
gengju á fjöll til að öðast viðsýni i
bókstaflegum skilningi. Fylgi með
vfðsýni i óeiginlegri merkingu
orðsins hljóta fjallgöngur að vera
ákjósanlegur undirbúningur fyrir
flokksformann.
Þorsteinn Pálsson segist eiga
»alveg einstaklega auðvelt með að
sofna fyrir framan laugardags-
kvikmyndina«. Blaðamaðurinn
spyr hann hvað hann lesi. Þor-
steinn svarar: ȃg les minna af
skáldsögum nú en áður, meira
bækur sem hafa sögulegt gildi og
svo finnst mér gaman að lesa ljóð,
Hef alltaf haft gaman af þvi.«
Það voru þessi orð sem mér
þóttu athyglisverðust i viðtalinu
við Þorstein Pálsson. Þvf miður er
of sjaldgæft að áhrifamenn i
stjórnmálum sinni bókmenntum á
lfðandi stund f þeim mæli að þeir
verði sjálfir dómbærir og þurfi
ekki að láta aðra segja sér hvar
veigur liggur i þeim Boönar miði.
En svo aftur sé vikið að langlifi
Vikunnar hygg ég að hún megi að
drjúgum hluta þakka það fjöl-
breytni f efni; og svo auðvitaö
stöðugleika og efnislegu samhengi
þannig að gamlir lesendur halda
ósjálfrátt tryggð við blaðið, vita
jafnan að hverju þeir ganga. Þess
utan hefur Vikan lagað sig gæti-
lega að breyttum tímum og þannig
tekist, f áranna rás, að endurnýja
lesendahópinn.
Sauðárkrókur:
Togarinn Skapti
með um 120 lestir
SauSirkróikur, 18. nurt.
SKAPTl, togari ÚtgerAarfélags Skag-
nrðinga, landaði hér f dag um 120 lest-
um af góðum flski, mest þorski, en
einnig grálúAu og nokkru af ýsu.
Þennan afla fékk skipiA eftir 8 daga
veiðiferð.
Aflinn er unnin f þremur frysti-
húsum, Skildi, fiskiðjunni á Sauð-
árkróki og hraðfrystihúsinu á Hofs-
ósi.
Árni Guðmundsson fram-
kvæmdastjóri Skjaldar sagði að tog-
arinn Hegranes væri væntanlegur á
morgun eða miðvikudag með góðan
afla.
Drangey er i rannsóknarleiðangri
á vegum Hafrannsóknastofnunar og
mun væntanlega landa hér.
Árni sagði að atvlnnulif hefði nú
tekið mlklnn fjörkipp og ekkl verið
vanþörf á, þvi vinna hjá landverka-
fólki hefði legið niðri um hálfs-
mánaðarskeið vegna sjómannaverk-
fallsins.
Kári.
Friðrik og Svav-
ar til Afríku
FRIÐRIK Sophusson varaformaður
SjálfstæAisflokksins og Svavar Gests-
son formaður Alþyðubandalagsins
fara f lok mánaðarins til Togo f Afrfku.
Þingmennirnir fara til að sitja
þing Alþjóðaþingmannasambands-
ins, sem haldinn verður i Togo, sem
er riki á vesturströnd Aíriku.