Morgunblaðið - 14.05.1985, Qupperneq 67

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 14. MAl 1985
67
VELVAKANDI
SVARAR í SÍMA
10100 KL. 14—15
FRÁ MÁNUDEGI
TIL FÖSTUDAGS
ny ujjuvTr^-utr^ i) if
Um afnotagjöld og mis-
notkun ríkisbubbanna
B.B. skrifar:
Velvakandi góður.
Ég vil byrja á því að þakka fyrir
marga góða pistla í þínum þáttum,
en vegna áskorana til fólks utan af
landi til að skrifa læt ég verða af
því.
Svo er mál með vexti að við
hjónin eigum þrjú uppkomin börn,
sem öll eru yfir tvítugt. Eitt þeirra
keypti sjónvarp fyrir fimm árum
og greiddi auðvitað afnotagjald af
því. Við hjónin eigum annað tæki
svo að greitt var af tveimur tækj-
um á heimilinu. Fyrir u.þ.b. þrem-
ur árum keypti annað barn okkar
sjónvarpið af bróður sínum og tek-
ur hún þá við greiðslunum af af-
notagjaldinu. Fyrir tveimur árum
keyptum við hjónin síðan tækið af
henni og töldum við að við ættum
ekki að greiða gjald nema af einu
tæki.
Þegar rukkun síðan barst, var
okkur gert skylt að greiða af
tveimur tækjum. Ég sneri mér til
umboðsmanns og spurði hann
hverju þetta sætti. Hann sagði að
við ættum ekki að borga nema eitt
afnotagjald, en benti mér jafn-
framt á að tala við innheimtuna í
Reykjavík.
Hjá innheimtunni fengum við
þær upplýsingar að við hjónin
mættum ekki kaupa tækið af
börnum okkar nema þau séu
okkur fjárhagslega háð. Síðan
kom rúsínan í pylsuendanum.
Þessi lög um að tvö tæki mættu
vera skráð á einn aðila voru aðal-
lega sett til þess að þeir sem eiga
sumarbústaði gætu haft annað
tækið þar.
Þetta ranglæti sannar það eins
og allt annað í þessu kerfi að það
er alltaf verið að hygla þeim, sem
mest mega sín í þjóðfélaginu. Það
vantar bara ríkisbíl við hvern
sumarbústað en þeir sjást nú þar
svona endrum og eins.
Ég á ekki sumarbústað og hef
ekki enn haft efni á að kaupa eða
byggja slíkt sæluhús, en ef svo
væri held ég að ég myndi skilja
sjónvarpið eftir heima til að njóta
þess að vera þar. Nú vil ég fá svör
frá viðkomandi yfirmönnum þess-
arar stofnunar um hvort þetta
sem að fram kemur í bréfi mínu sé
rétt.
Ég minntist hérna aðeins á
rikisbílana. Eru ekki einhver skýr
mörk um hvernig má nota slík
tæki eða mega þeir sem vinna hjá
ríkisreknum stofnunum nota
þessa bíla bæði til sendiferða og
ferðalaga fyrir heimilið? Það
mætti kannski rétta við fjárhag-
inn hjá þessum fyrirtækjum ef
tekið væri fyrir þá misnotkun,
sem fer fram á þeim vígstöðvum.
Ég er alls ekki að halda því
fram að allir misnoti aðstöðu sina
hjá rikinu. En verkafólkið verður
annað hvort að fara á vinnustað i
eigin bíl eða á tveimur jafnfljótum
og fæ ég ekki séð hvor aðilinn er
þarfari þjóðfélagsþegn. Verka-
maðurinn kemst ekki upp með
neitt múður. Hann verður að
borga skilvíslega af öllum sínum
launum til ríkis og sveitarfélags
þó svo að lítið sé eftir í buddunni
þegar upp er staðið.
Dæmin, sem ég nefndi um mis-
notkun á almannafé, eru bara ör-
lítið brot af því bruðli sem fram
fer á þeim vetvangi og hið marg-
umrædda kerfi er orðið svo flókið
að þeir sem þar ráða ferðinni
skilja það ekki sjálfir. Aðalatriðið
hjá þeim er að fá nóg fyrir sig, en
hinir geta bara lapið dauðann úr
skel.
Hvað eiga happdrættin
marga miða sjálf?
Anna skrifar:
„Það var einu sinni maður, sem
átti asna. Asninn var svo heimsk-
ur svo maðurinn fann upp það ráð
að setja gulrót á prik og halda
henni í hæfilegri fjarlægð frá
asnagreyinu. Asninn tók á sprett,
öllum að óvörum og hljóp og hljóp,
en aldrei náði hann gulrótinni,
enda ekki til þess ætlast.
Nú hefur happdrættið tekið sér
þetta til fyrirmyndar á kostnað
lægstu vinninganna — látið þá
standa í stað og meira að segja
fækkað 20.000 króna vinningun-
um, sem ég var að vona að myndi
fjölga því það eru einmittþeir sem
ég var að vonast eftir. Ég er að
sækja um verkamannaíbúð og
vantar sárlega fé. í þessi 25 ár,
sem ég hef spilað í Happdrætti
Háskólans, hef ég aldrei fengið
nema lægsta vinning og þá á fleiri
ára fresti svo að þessi miði er það
sama fyrir mig og gulrótin fyrir
asnann. Það þarf enginn að segja
mér annað en að Happdrætti Há-
skólans fær sjálft megnið af þess-
um stóru vinningum eins og t.d.
DAS, sem oftast hreppir stóra
vinninginn sjálft.
Þetta er að ráðast á garðinn þar
sem hann er lægstur, svipta okkur
láglaunafólkið því sem við höfum
enn von um — lægstu vinningun-
um. Þið segist ekki draga úr óseld-
um miðum, en hvað eigið þið
marga miða sjálfir? Þetta er Wat-
ergate númer 2. Watergate númer
1 er bílabrask bankastjóranna."
Þakleka - lekavandamál
Fillkoat:
Teygjanlegt þéttiefni fyrir lítiö hallandi bárujárns-
þök og þakpappa. Myndar heila filmu.
Kemperol:
Mjög góöur á svalir fyrir ofan íbúöir, slétt þök,
timbur, steinþök o.fl.
Múrfill:
Teygjanlegt þéttiefni fyrir sprungna veggi og alkalí.
Noxide:
Málum öll þök meö teygjanlegu ryövarnarefninu.
Látiö fagmenn vinna verkin.
Vestur-þýsk gaeðaefni.
Þétting hf.
Dagsími 52723.
Kvöldaími 54410.

LJ
Tann
Security since 1795
Enskir
Sænskir
peningaskápar
Eldtraustir — þjófheldir
heimsþekkt framleiösla.
E. TH. MATHIESEN H.F.
DALSHRAUNI 5 — HAFNARFIRÐI — SIMI 51888

Microline 182/192/193
Ný kynslóö
tölvuprentara!
Kostimir eru ótviræðir:
• Þriðjungi minni og helmingi léttari en áður.
• Miklu hljóðlátóui en áður.
• Fullkomlega aðhæfðir IBM PC og sambæri-
legum tölvum.
• Tfengjast öllum tölvum.
• Prenta 160 stafi á sekúndu, skáletur og
gæðaletur.
• Notandi getur sjálfur hannað eigin leturgerðir.
• Fullkomin varahluta- og viðhaldsþjónusta.
• Til á lager.
Nýjungarnar koma alltaf fyrst frá MICROLINE.
Það er því engin furða að
MICROLINE eru mest
seldu tölvuprentarar á íslandi.
mmmmmm m mmmmmmmm m mm
IMÍKFlOl
Skeifunni 11 Sími 685610