Morgunblaðið - 29.05.1985, Blaðsíða 53

MORGUNBLAÐID, MIÐVIKUDAGUR 29. MAÍ 1985
53
Eiríkur H. Jóns-
son - Minning
Faeddur 18. ágúst 1918
Dáinn 18. maí 1985
Er ég skrifa minningu um bróð-
ur minn kemur ýmislegt fram í
hugann. Við erum fæddir og upp-
aldir í Hnífsdal hjá góðum for-
eldrum, meðal góðs fólks. Þrátt
fyrir ólíkt skapferli man ég aldrei
eftir öðru en góðri vináttu okkar í
milli. Sjálfsagt hef ég notið þess í
æsku hversu tillitssamur hann var
meðan heilsan leyfði.
Eiríkur byrjaði við sjóinn um 15
ára aldur á bátum frá Hnífsdal.
Við vorum aldrei saman í skipi.
Samt veit ég, að hann var mjög
eftirsóttur í skipsrúm vegna með-
fæddrar prúðmennsku og verk-
lagni.
Árið 1941 fór Eiríkur til Reykja-
víkur og aflaði sér vélstjórarétt-
inda. Við það starf var hann 22.
mars 1945 er örlög hans voru ráð-
in. Hann slasaðist við gangsetn-
ingu á vél á bát frá Hnífsdal. Það
voru því rétt 40 ár, sem hann lifði
sem öryrki. Ég held að við, sem
heilbrigð erum, getum vart sett
okkur í spor þess, sem þvílíkt má
þola. Mér fannst hann bera þetta
sem sönn hetja.
Nú á síðasta ári kenndi Eiríkur
sér þess meins, sem dró hann til
dauða. Ég heyrði hann ekki æðr-
ast; er ég þó þess fullviss að hon-
um var ljóst hvert stefndi.
Eiríkur dvaldist á ýmsum stofn-
unum, nú síðustu árin á Hrafnistu
í Hafnarfirði. Hann naut alls
staðar umönnunar góðs fólks. Vil
ég færa því öllu mínar bestu þakk-
ir.
Eiríkur var jarðsettur þriðju-
daginn 28. mai frá Garðakirkju á
Áiftanesi. Þar mun hann hvíla í
þeirri jörð sem ól föður okkar, en
hann var ættaður frá Moldhúsi á
Álftanesi.
Far þú í friði. Eftir lifir minn-
ingin um góðan dreng.
Kristján J. Jónsson
Minning:
Jóhannes
Magnússon
deUdarstjóri
Þriðjudaginn 28. maí nk. kveðj-
um við Nóa hinztu kveðju. Okkur,
sem höfum starfað með honum ár-
um saman, er á þessari stundu
efst í huga, sú sérstaka kímnigáfa
sem hann var gæddur, og átti svo
gott með að miðla öðrum. I erli
dagsins þegar þreyta sótti aö gat
Nói alltaf létt tilveruna með
skemmtilegum frásögnum sínum,
eins og honum einum var lagið.
Sagt er að maður komi í manns
stað en skarð Nóa vinar okkar
verður aldrei fyllt.
Ingibjörg Lilja
Anna Sigríður
Jóhanna Ú. Sigríður Th.
Bryndís
Minningargrein þessi um Jóhann-
es Magnússon átti að birtast í Morg-
unblaðinu síðastliðinn sunnudag.
Vegna mistaka í vinnsu blaðsins
varð ekki svo. Velvirðingar er beðist
á því.
Kveöja:
Gústaf Bergmann
Sigurbjörnsson
Aldrei grunaði mig að ég ætti
eftir að skrifa kveðju á þennan
hátt. Ég hélt að afmæliskveðjurn-
ar væru margar óskrifaðar enn.
Ég veit að Hildi, Gunna og hann
„Tinna“ langar mikið til að kveðja
litla frænda einhvernveginn, en
þau koma ekki orðum að því,
kökkurinn í hálsinum er stór. Þau
eru ringluð yfir skyndilegri
brottför hans, sorgmædd og með
söknuð í hjarta. Það er svo sárt að
missa, og það er svo sárt að kveðja
þá sem maður elskar. Hann var
lítill sólargeisli hann Gústi litli,
sem öllum yljaði með bjarta bros-
inu sínu og þessum undurfallegu
spyrjandi augum, sem engan áttu
sinn líka. Við þökkum honum inni-
lega samvistirnar, og huggum
okkur við orð Kidda litla bróður
hans, sem sagði við fjölskyldufólk
sitt á erfiðri stundu: „Vitið þið
ekki, að sá sem trúir, hann mun
lifa þótt hann deyi?“ í þeirri von
og trú kveðjum við litla frænda að
sinni.
Hildur, Gunni, Tinna og Þórdfs.
Minning:
Grímur Magnússon
Með þessum fáu orðum vil ég
minnast afa míns, Gríms Magn-
ússonar, en hann lést þann 13. maí
sl. Minningar frá liðnum samveru-
stundum hópast að. Þær knýja á
hugann og krefjast andvöku.
Löngun vaknar hjá mér að festa
einhverjar á blað sem tilraun til
að fá að geyma þær betur og varð-
veita. Ekki reynist þó alltaf auð-
velt að orða þessar hugsanir, síst
nákvæmlega eins og maður vill.
Upp í hugann kemur líka sjálfs-
gagnrýni. Var ég þessum manni sá
liðsmaður sem hann átti skilið?
Var ég ekki ein hinna mörgu, er
tíðast litu í eigin barm aöeins og
láta um of grasið spretta í ann-
arra götu? Hans er sárt saknað af
öllum sem hann þekktu.
Við biðjum Guð að blessa ömmu
sem hefur misst svo mikið.
Megi afi hvíla í friði og hafi
hann þökk fyrir allt. ömmu votta
ég innilegustu samúð.
Þórhildur E. Halldórsdóttir
og fjölskylda.
Aðalfundur Félags bókagerðarmanna:
Tillaga um inngöngu
í ASÍ felld öðru sinni
AÐALFUNDUR Félags bókagerð-
armanna var haldinn laugardaginn
II. maí sl. Auk venjulegra aðalfund-
arstarfa var fjallað um kjara- og
þjóðmál og var meðfylgjandi ályktun
gerð um þessi mál.
Þá kom fram á afundinum, að í
nýlegri atkvæðagreiðslu meðal fé-
lagsmanna um það hvort félagið
ætti að æskja inngöngu í Alþýðu-
samband fslands féllu atkvæði
þannig að 169 voru því samþykkir,
316 voru andvígir, 28 seðlar voru
auðir og tveir ógildir. Þetta er i
annað sinn sem félagsmenn fella í
atkvæðagreiðslu að æskja aðildar
að Alþýðusambandinu.
Á fundinum var samþykkt að
styðja við bakið á Samtökum
kvenna á vinnumarkaði, Kvenna-
athvarfinu í Reykjavík og Tón-
skóla Sigursveins D. Kristinsson-
ar, en hann hefur verið tengdur
verkalýðshreyfingunni frá stofn-
un 1964.
Stjórn Félags bókagerðarmanna
skipa nú Magnús Einar Sigurðs-
son, Svanur Jóhannesson, Ásdís
Jóhannesdóttir, Sæmundur Árna-
son, Sveinbjörn Hjálmarsson,
Þórir Guðjónsson og Baldur H.
Aspar.
Ályktun aðalfundarins:
„ísland er um þessar mundir
ofarlega á lista hjá auðhringjum
og fyrirtækjasamsteypum í heim-
inum. Þeim sýnist landið fýsilegt
til atvinnurekstrar og valda því
nokkrir augljósir þættir. Verk-
kunnátta er á háu stigi og íslenskt
verkafólk er orðlagt fyrir dugnað.
Samfara þessum kostum blasa svo
við þær staðreyndir að laun eru
hér með því lægsta sem þekkist í
hinum „vestræna" heimi og ráða-
menn þjóðarinnar éru víðfrægir af
endemum í viðskiptum sínum við
erlenda auðhringa.
Þessar staðreyndir segja í raun
allt um stöðu verkafólks. Hún er í
einu orði sagt slæm. Það sem gerir
þessa stöðu enn napurlegri er sú
staðreynd að ef því fjármagni sem
í landinu er væri réttlátlega skipt
gæti íslenskt verkafólk lifað við
góða afkomu og félagslegt öryggi.
Á meðan verkafólk leggur nótt
við dag til þess að skrimta og
verja eigur sínar láta stjórnvöld
sig hafa það, skipti eftir skipti, að
rýra enn frekar þau smánarkjör
sem verkafólki er ætlað að búa
við.
Á næstu dögum bendir allt til
þess að þau þrælalög, sem sett
voru í upphafi valdaferils núver-
andi ríkisstjórnar og afnámu um-
samdar verðbætur á laun, falli úr
gildi. Þessari lagasetningu var
ætlað, að sögn stjórnvalda, að vera
vopn í viðureigninni við verðbólgu
og annan efnahagsvanda, sem
sagður var steðja að. Auðvitað eru
þetta blekkingar, verðbætur á
laun eru ekki og geta ekki orðið
orsök verðbólgu og efnahags-
vanda. Þvert á móti, verðbætur á
laun eru í raun hvatning og stýr-
ing til þess að viðhöfð sé rétt
stefna í efnahagsmálum. Ef rétt-
látlega er stjórnað þarf ekki að
koma til útborgana á verðbótum.
Verðbætur á laun eru því einungis
trygging verkafólks gegn rang-
látri stjórnun efnahagsmála. Að
fenginni reynslu hlýtur því verka-
lýðshreyfingin í komándi samn-
ingum að leggja megin áherslu á
að semja um þessa kaupmáttar-
tryggingu auk verulegra launa-
hækkana.
Oftar og oftar heyrist að í land-
inu búi tvær þjóðir a.m.k. í efna-
hagslegu tilliti og víst er að and-
stæðurnar blasa við. Verkafólk
berst í bökkum og er í efnahags-
legum fjötrum. Þrátt fyrir óhóf-
lega langan vinnudag, hrekkur
það illa fyrir hinu daglega brauði
að ekki sé nú talað um þær byrðar
sem á fólk er lagt hvað húsnæð-
ismálin snertir. Á sama tíma
skortir „hina þjóðina" ekkert.
Milliliðir og slíkir ganga hér Ijós-
um logum á kostnaö verkafólks.
Þessu verður að linna. í lok
kvennaáratugar er vert að staldra
við og athuga hver staðan er. Því
miður blasir við að þrátt fyrir lög
um launajafnrétti er staðan sú að
konur búa við mikið misrétti í
þessu tilliti. En það er ekki ein-
ungis i launalegu tilliti sem mis-
rétti kynjanna blasir við. Sú stað-
reynd að ekki er nægt dagvistun-
arrými fyrir bðrn og að ekki eru
greidd laun í veikindum barna
bitnar fyrst og síðast á konum.
Þessu og fleiru sem bitnar beint
og óbeint á rétti kvenna verður
verkaýðshreyfingin að breyta.
Það er ljóst að nú verður verka-
lýðshreyfingin að snúa vörn í
sókn, annars glatast meir og meir
af áunnum réttindum, misrétti
eykst og „Singapore" norðursins
verður að varanlegri staðreynd.
Það er jafnframt ljóst að ef takast
á að breyta hér vörn í sókn er ekki
nóg að herða hina faglegu baráttu,
verkalýðshreyfingin verður að öðl-
ast pólitísk völd. Með þeim er
hægt að verja áunnin réttindi og
sækja fram á veginn í átt til auk-
ins jafnréttis. Á viðsjálum tímum
þegar verkafólk á undir högg að
sækja og atvinnurekendur og
ríkisvald snúa bökum saman i
glórulausum árásum á kjör verka-
fólks verður verkalýðshreyfingin
að mynda samstöðu, og Álþýðu-
sambandið verður líka að axla
sína ábyrgð. Órofa samstaða allra
samtaka verkafólks er þess megn-
ug að gera landið aftur byggilegt
og koma hér á þjóðfélagi jafnrétt-
is meðal allra þegna þjóðfélags-
ins.“
(Fréttatilkynning)
Blómastofa
Fríðfinns
Suöurtandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opið öll kvöld
tll kl. 22,- einnig um helgar.
Skreytingar við Öll tilefni.
Gjafavörur.
Karlakór
Selfoss
SlÐASTLIÐINN sunnudag birt-
ist í Morgunblaðinu frétt af tón-
leikum Karlakórs Selfoss, sem
haldnir voru í íþróttahúsinu þar
á sumardaginn fyrsta. Þá birtist
mynd af kórnum, en svo óheppi-
lega vildi til að myndin sem með
fréttinni birtist var gömul. Hér
birtist hin rétta mynd af kórn-
um ásamt söngstjóranum Sig-
fúsi ólafssyni og undirleikaran-
um Þórlaugu Bjarnadóttur.
Hlutaðeigendur eru beðnir vel-
virðingar á þessum mistökum.