Morgunblaðið - 02.06.1985, Qupperneq 10

10 B
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 2. JUNl 1985
Guðni Einarsson á Sigurvin.
Suðureyri:
Við þurfum að vinsa úr
í störf sem borga sig
— segir Guðni skipstjóri á Sigurvon

Þeir voru að landa á Sigurvon á
Suðureyri við Súgandafjörð þegar
okkur bar að garði, 192 tonna skip,
nýuppbyggt og stundar dragnóta-
veiðar. Þeir eru 6 á. „Við erum á
dragnót á nærliggjandi miðum,“
sagði Guðni Einarsson skipstjóri.
„Við höfum verið með dragnót síð-
an um páska, vorum fram að þeim
tíma í breytingum í Stálsmiðjunni í
Reykjavík. Það var byggt yfir skip-
ið, skipt um brú og rafmagn en
þetta er 22 ára gamalt skip.
Nei, það hefur lítið gengið síð-
an um páska, ég veit ekki hvort
það er að lagast. Staðan? Ég er
náttúrlega á móti kvótanum,
hann er hringavitleysa. Ég get
ekki séð að það sé rétt að menn í
Reykjavík segi manni hvenær á
að fara á sjó og hvenær ekki. Við
fórum illa út úr þessu kvótamáli.
Sl. ár gátum við breytt steinbíts-
kvóta yfir í þorskígildi, en það er
ekki hægt á þessu ári og það þýð-
ir um 15% skerðingu á þorskafl-
anum hjá okkur.
Eg er búinn að vera í 4‘A ár
með þennan bát sem Fiskiðjan
Freyja á. Ég byrjaði 13 ára til
sjós hér, er héðan, en stend nú á
þrítugu.
Þú spyrð um breytingu á sjó-
sókninni. Nei, það hefur ekki
orðið mikil breyting á sjósókn og
veiðimennsku undanfarin á. Af-
koman er léleg við þessar að
stæður. Það er hægt að ná sam-
an endum ef mannskap er fækk-
að og skipin eru nógu ódýr, þá er
hægt að hafa góða afkomu, ann-
ars ekki. Það virðist vera stefn-
an að ekkert nýtt komi til í
breytingum á skipunum og mað-
ur þurfi að vaka dag og nótt
þannig að sítrónan er kreist til
fulls, þá kannski gengur þetta,
en það er lítil glóra i þvi. Hitt er
að meðferðin á fiski hefur lag-
ast, ég held almennt. Við þekkj-
um það auðvitað best hjá okkur,
en það er allt lagt í það að reyna
að koma þessum kvikindum i
sem mest verð. Menn reyna í rík-
ari mæli að vanda meðferð fisks-
ins. Þeir sem hafa litinn kvóta.
Þeir voni búralegir aó skera hákarl i bryggjunni á Suðureyri.
mér þykir líklegt að þeir hendi
lélegasta fiskinum.
Um markaösmál almennt hef
ég lítið hugsað um, enda nóg að
gera við að reyna að ná þessum
tittum úr sjónum. Ætli það séu
ekki nógu margir í Reykjavík til
þess að sjá um þau mál.
Jú, á staðnum eru einn togari
og svo Sigurvon af stærri gerð-
inni. Síðan eru um 4 bátar á bil-
inu 10—16 tonn og svo slatti af
smærri trillum.
Hvað ég geri á sjómannadag-
inn? Sjómannadagurinn hefur
verið mesti erfiðisdagur ársins
hjá mér. Ég er formaður Sjó-
mannadagsráðs og hef verið það
síðan ég var 16 ára. Við erum
með dagskrá allan daginn,
kappróður m.a. Við eigum tvo
kappróðrabáta, sem við keyptum
sl. ár, Vestmannaeyjabáta frá
Blönduósi. Við rerum með auka-
bala, héldum dansleiki og söfn-
uðum fyrir kappróðrarbátunum
á einu ári og fleiri aðilar komu
inn í með gjafir og stuðning. Við
byrjum dagskrá sjómannadags-
ins á laugardeginum með kapp-
róðri niðri við höfnina. Á sunnu-
dagsmorgninum er sigling um
fjörðinn fyrir hádegi, síðan
dagskrá eftir hádegi og dansleik-
ur um kvöldið. Það er venjulega
góð þátttaka ef veðrið er skikk-
anlegt, en hjá mér er sjómanna-
„Það var steikjandi and-
skotans sólskin og logn “
— hjá Magnúsi trillukarli á Suðureyri
Magnús Ingimarsson á Suður-
eyri við Súgandafjörð er einn af
hinum harðskeyttu trillukörlum
landsins, eins og kóngur í ríki sínu
i hafinu. Magnús i II tonna bit,
Jón Guðmundsson ÍS 75, smíðað-
an í Bitalóni í Hafnarfirði 1974.
Magnús var að bardúsa í kjallar-
anum heima hji sér, snuddaði við
gömlu Volguna i hlaðinu, að hlaða
rafgeyminn þegar við hittum hann,
en bátur hans, Jón Guðmundsson
ÍS 75, dormaði við bryggju.
„Jú, ég get ekki neitað því,“
sagði Magnús „að þeir segja að
það gangi alltaf vel hjá mér. Ef
ég fái hann ekki, þá fáist hann
ekki.“ Hann hlær við. „Maður
hefur verið að spara við sig að
hafa mannskap út af þessum
skömmtunarseðli sem er í gangi,
kvótanum, vinnur í raun einn
tveggja manna verk út af þess-
um helvítis kvóta. Það er ekki
upp á neitt að bjóða. Annars er
staðan hjá mér ágæt, ég þarf
ekkert að kvarta. Er ekki að fæð-
ast í dag í þessum bransa. Ég er
búinn að vera í trillubransanum
síðan 1961, hef unað mér vel í
trillulífinu. Það er heilbrigt og
skemmtilegt starf, skemmtileg-
ast er að vera sjálfstæður. Það
er ekki þessi verksmiðjugangur í
trillunum eins og á togurum.
Maður kemst í meiri snertingu
við starfið þó það geti verið erf-
itt á stundum eins og gengur í
sjómennskunni.
Á skakinu á sumrin í góðu
veðri er þetta úrvalsstarf. Maður
nýtur þess í góðu veðri á sumrin
að vera úti á sjó. Hitt er að menn
eru svekktir yfir kvótanum þó að
ég sé í sjálfu sér ekkert óánægð-
ur. Ég fór yfir í sóknarmarkið og
það hefur gengið ágætlega. Það
kemur út svona 20 daga í mánuði
í sókn og yfirleitt er það nú ekki
meira sem gefur. En mér finnst
sérlega illa farið með þessa litlu
báta, trillubátana, undir 10
tonnum, þegar þeir hafa sumir
verið að byrja, eru komnar
hömlur á þá fyrirfram. Það er að
bjóða hættunni heim, þetta
fyrirkomulag. Nú er það svo að
allir koppar eru komnir á sjó um
háveturinn. Það skapar hættu í
tvísýnu veðri fyrir utan það að
þetta kemur svo óréttlátt niður
milli landshluta. Þetta gengur
ekki eins og það er því að þeir
sem hafa mesta möguleikana
fyrri hluta ársins í veiðum djöfl-
ast eins og óðir menn og það
bitnar svo á hinum.
Ég sleppi úr skammdeginu í
sókninni. Ég ræ ekki desember,
janúar og febrúar en byrja svo
þegar mesta skammdegið er að
baki. Nei, mér finnst ekki hafa
dregið úr þorskinum, mér finnst
hann hafa aukist miðað við áður.
Það var ekki óalgengt, að aflinn
skiptist svona í þrjá hluta nokk-
uð jafnt, ýsa, þorskur og stein-
bítur. Ýsa hefur minnkað undan-
farin ár en þorskurinn hefur
aukist.
Jú, það er rétt ég hef lent í
góðum kippum. Ég lenti í því í
fyrra að draga 3 tonn á 6 tímum.
Þá var handagangur í öskunni.
Það var steikjandi andskotans
sólskin og logn og ég bara hætti
eftir 6 tímana. Það lagaði nú
Félagarnir Jón Gudmundsson ÍS 75 og Magnús trílluskipstjóri.