Morgunblaðið - 09.07.1985, Side 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 9. JÚLÍ 1985
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIDJUDAGUR 9. JTJLÍ 1985
81
Útgefandi nÞlnfrifr hf. Árvakur, Reykjavík.
Framkvæmdastjóri Haraldur Sveinsson.
Ritstjórar Matthías Johannessen, Styrmir Gunnarsson.
Aöstoöarritstjóri Björn Bjarnason.
Fulltrúar ritstjóra Þorbjörn Guömundsson, Björn Jóhannsson, Árni Jörgensen.
Fréttastjórar Freysteinn Jóhannsson, Magnús Finnsson, Sigtryggur Sigtryggsson, Ágúst Ingi Jónsson.
Auglýsingastjóri Baldvin Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aðalstræti 6, sími 10100. Auglýsingar: Að-
alstræti 6, sími 22480. Afgreiðsla: Kringlan 1, sími 83033. Áskrift-
argjald 360 kr. á mánuöi innanlands. í lausasölu 30 kr. eintakiö.
Forðumst
umferðarslysin
Við fáum nær daglega frétt-
ir í fjölmiðlum um stað-
bundin stríð, sem víða geisa í
veröldinni, og taka ómældan
toll í mannslífum og limlesting-
um. Við heyrum og sjáum frétt-
ir af hungursvæðum í fjarlæg-
um heimsálfum þar sem þurrk-
ur, uppskerubrestur, sjúkdóm-
ar og vanþekking leggja fjölda
fólks að velli.
Umferðin, svo nauðsynleg
sem hún er í viðskiptum og
samskiptum einstaklinga og
þjóða, tekur þó e.t.v. stærri toll
í meiðslum og mannslífum en
nokkurt annað fyrirbæri í ver-
öld samtímans. Á þeim vett-
vangi stöndum við íslendingar í
sömu hættusporum og flestar
aðrar þjóðir. Alltof margir ís-
lendingar hljóta ævilöng ör-
kuml í umferðarslysum. Og
alltof margir enda æví sína,
jafnvel ungir að árum, af sömu
sökum.
Vegir gegna mikilvægu hlut-
verki í þjóðlífinu. Þeir tengja
saman landshluta og byggðir.
Þeir eru farvegir hráefna til
framleiðslustaða og fullunninn-
ar vöru á markaði vítt um land-
ið. Þeir auðvelda hverskonar
mannleg samskipti fólks bæði
innan sveitarfélaga og milli
byggðarlaga. Og í þéttbýli nýtir
þorri fólks vegina daglega,
jafnvel oft á dag, á leið milli
heimilis og vinnustaðar, heim-
ilis og skóla, heimilis og tóm-
stunda- eða skemmtistaða. Það
er því mikilvægt að hver og
einn virði reglur, sem settar
eru til að fyrirbyggja slys, og
tryggja sem áfallaminnsta um-
ferð.
Akstur á þjóðvegum getur
verið til hvíldar, ánægju og af-
þreyingar, ef ökumenn sýna að-
gæzlu, gagnkvæma tilitssemi
og virða umferðarreglur. Því
miður skortir töluvert á að til-
litssemi í umferð sé allsráð-
andi, bæði hérlendis og erlend-
is. Þess vegna eru umferðarslys
jafn tíð og raun ber vitni.
Þessvegna hljóta svo margir ör-
kuml í umferð. Þess vegna tek-
ur umferðin hærri toll í dauðs-
föllum en jafnvel staðbundin
stríð í veröldinni.
Eignatjón, sem umferðarslys
valda, er og gífurlegt. Slysa-
varnafélag Islands vakti nýlega
athygli á nokkrum slysagildr-
um hér í blaðinu. Þar kemur
m.a. fram:
• Við framúrakstur geta
minnstu mistök og rangt mat á
aðstæðum haft hörmulegar af-
leiðingar.
• Steinkast frá hjólum bif-
reiða veldur oft miklu tjóni, t.d.
þegar hraði er aukinn við fram-
úrakstur — eða þegar bifreiðir
mætast á of miklum hraða.
• Hættuvaldar eru m.a. ræsi,
þröngar brýr, lausamöl, krapp-
ar beygjur og blindhæðir. Góð-
ur ökumaður miðar ávallt
hraða við aðstæður.
• í slæmu skyggni, regni og
þoku á skilyrðislaust að nota
ökuljós.
• Notkun bílbelta er lögboðin.
Meginmál er að við gerum
okkur öll ljósa grein fyrir
ábyrgð okkar í umferðinni. Það
er brýnt að hafa þessa ábyrgð í
huga, ekki sízt yfir hásumar-
tímann þegar flestir leggja leið
sína um þjóðvegakerfið. Aðgát
og tillitssemi verða að ráða
ferð. Það er of seint að iðrast
eftir að slys hefur átt sér stað.
Ef til vill er of hraður akstur,
miðað við aðstæður, sá slysa-
valdur, sem tíðast kemur við
sögu. Við skulum því hafa í
huga að engum liggur svo mikið
á, að hann megi ekki vera að
þvi að lifa.
Öræfi
— vötn
Skjótt skipast veður í lofti.
Það ættu allir að hafa í
huga sem leggja leið inn á ís-
lenzk öræfi. ísland er ægifagurt
en viðsjált yfirferðar þeim, sem
ekki þekkja aðstæður og ekki
kunna sig heiman að búa.
Slysavarnafélag íslands
hvetur þá, sem ferðast um há-
lendið, til að gera nákvæma
ferðaáætlun, láta aðstandendur
vita um fyrirhugaða ferðaleið,
fylgjast vel með veðurhorfum,
klæöast vel og hafa góðan fóta-
búnað, lesa sér vel til um land-
svæði sem fara á um, sýna var-
úð í meðferð elds og forðast
spjöll á jarðargróðri.
Slysavarnafélagið hvetur þá,
sem fara um vatnaslóðir, til að
leita upplýsinga um straum-
vötn á ferðaleið. Leggið aldrei í
straumvötn á aflvana bílum
með illa varða vél. Verið í fylgd
með öðrum, sem bíða átekta og
geta hjálpað, ef þörf gerizt.
Munið að straumvötn skipta oft
um farveg og verða skaðræð-
isfljót á skömmum tíma. Kann-
ið vöð af fyrirhyggju og kynnið
ykkur botninn. Bindið línu um
þann sem kannar leiðina og lát-
ið hann klæðast björgunarvesti.
Þá er rík ástæða til að hvetja
þá, sem vötn stunda á heiðum
uppi, að gæta allrar varúðar.
Sækið ekki á slík vötn nema á
góðum bátum, vel útbúnum og
verið sjálf í björgunarbeltum.
Slys á íslenzkum vötnum og
öræfum eru ófá hin síðari ár.
Þess vegna er nauðsynlegt að
undirstrika nauðsyn fyrir-
hyggju þegar ferð er undirbúin
og minna á margskonar búnað,
sem nú er tiltækur og eykur á
öryggi fólks.
Hin nýja útfærsla á merki sveitarinnar en hún ber nafnið
„Svörtu Riddararnir". Fyrir neðan merkið má sjá festingu
fyrir eitt af Sparrow-flugskeytunum sem velin getur borið.
Þessi festing er sérhönnuð fyrir stóra eldsneytisgeyminn sem
hún er sjálf fest á.
1
Morgunblaðið/Baldur Sveinsson
Eagle á
Ke f lav íkur f lugvelli
Fyrsta Eagle vélin til 57. flugsveitarinnar var
F-15D tveggja sæta no. 80-057. Númerin þýða að
hún hafi verið keypt fyrir fjárveitingu á fjárhags-
árinu 1980 og sé 57. flugvélin (af öllum gerðum)
sem keypt var það ár.
Morgunblaðið/Baldur Sveinsson
ásamt fleiru eiga einhvern þátt í
því að 57. flugsveitin er nú meðal
þeirra flugsveita sem lengstan
eiga feril án þess að slys hafi hent
í flugi þeirra. Nú hafa liðið 189
mánuðir frá því að sveitin missti
flugvél, en þá var hún búin Con-
vair F-102A Delta Dagger-þotum.
Allan þann tíma sem F-4
Phantom-þoturnar hafa verið í
notkun hafa einungis tvö óhöpp
hent. Bæði höfðu í för með sér
smávægilegar skemmdir á flug-
vélum en ekki slys á mönnum (ár-
ið 1975 lenti F-4C no. 475 á væng-
tönkunum eftir að hjólin náðust
ekki niður og 1978 fór F-4E no. 304
á loft með ólæsta vængenda þann-
ig að þeir lyftust upp í flugtakinu.
Flugmanninum tókst að lenda vél-
inni óskemmdri). Ennfremur
kviknaði í F-4E no. 323 í máln-
ingarklefa flugsveitarinnar og
varð hún fyrir nokkrum skemmd-
um og var flutt til Bandaríkjanna
með V-5A flutningaþotu. Aðrar
voru í síðari heimsstyrjöldinni.
Síðar var þessi sveit leyst af hólmi
af 82. flugsveit bandaríska flug-
hersins, sem búin var Lockheed
F-94B Starfire-þotum.
Þegar 57. sveitin kom til lands-
ins 1954 átti að fara að endurnýja
flugvélakost hennar. Hún notaðist
þá við Northrop F-89C Scorpion-
þotur sem voru að úreldast. F-89D
gerðin sem átti að koma í staðinn
var hinsvegar talin fullkomnari og
var búin 104 eldflaugum sem ekki
voru fjarstýrðar. Þessa tegund
fékk flugsveitin síðan um ári eftir
að hún kom til landsins og voru
þetta þá með fullkomnustu orr-
ustuþotum flughersins í u.þ.b. 'k
árs skeið.
Árið 1956 voru Convair F-102A
Delta Dagger-þotur teknar í notk-
un í Bandaríkjunum og síðan
fljótlega á meginlandi Evrópu.
Þessar þotur voru hljóðfráar og
búnar bæði fjarstýrðum og beint
fljúgandi flugskeytum. Slíkar þot-
— eftir Baldur
Sveinsson
Nú þegar fyrstu tvær af hinum
áætlaða fjölda átján McDonnelI
Douglas F-15C og D Eagle-þota
varnarliðsins á Keflavíkurflug-
velli eru komnar til landsins er
rétt að athuga ýmis atriði í því
sambandi. Hér verður vikið að
ýmsum almennum atriðum og lít-
ið farið út í tæknilegar lýsingar.
Hinsvegar mun tæknilega hlið
málsins ásamt greinargóðri lýs-
ingu á tæknibúnaði vélanna verða
efni á aðra grein sem birtast mun
eftir vikutíma.
Þegar horft er á hinar nýju þot-
ur kemur strax í ljós að 57. flug-
sveitin, Svörtu Riddararnir, tekur
nú upp sama hátt og nær allar
aðrar flugsveitir bandaríska
flughersins, en það er að merkja
flugvélarnar með tveim einkenn-
isstöfum á stélinu, sem venjulega
tákna staðsetningu vélanna.
Þannig stendur IS fyrir ísland, en
hermt er að reynt hafi verið án
árangurs að fá yfirstjórn flug-
deildanna til að leyfa notkun
kommu á I-ið. Einnig bera þoturn-
ar nýja gerð Svarta Riddarans,
sem er merki flugsveitarinnar, en
merkið er nú riddari á hestbaki
með lensu. Merki þetta er á
vinstra skrokkgeymi þotanna en á
hægra geymi er merki varnarliðs
íslands (Iceland Defense Force).
Einnig má geta þess að fyrsta þot-
an sem lenti, ber einkennisnúmer-
ið 80—057, og er nú sérstaklega
valin með tilliti til númersins úr
flugvélum 94. flugsveitar, 1. flug-
deildar á Langley-flugvelli í Virg-
iníu-ríki. Verður þetta flugvél
flugsveitarforingjans. F-15C vélin
80-033 kom einnig frá sömu flug-
sveit.
Þetta er í fyrsta skipti sem þær
flugvélar sem hingað koma til
endurnýjunar flugstyrksins koma
fullmálaðar með öllum merkjum.
Reikna má með að allar F15 þot-
urnar komi hingað fullmálaðar á
sama hátt.
Koma hinna fullkomnu orrustu-
þota mun breyta ýmsu í daglegum
önnum 57. flugsveitarinnar. Erfitt
er að setja einhverja ákveðna röð
á þá þætti sem breytast en í fyrsta
lagi mætti nefna viðhald flugvél-
anna. Það verður að miklum mun
einfaldara og þægilegra og sam-
kvæmt reynslu t.d. 32. flugsveitar-
innar í Soesterberg í Hollandi,
taka t.d. hreyfilskipti miklu
skemmri tíma en áður. Annað
viðhald verður einnig að sama
skapi fljótlegra. Þetta er mikilvæg
staðreynd, því ekki nægir að hafa
18 þotur, ef einungis hluti þeirra
getur verið í' viðbragðshæfu
ástandi á hverjum tíma.
Ekki síður mikilvægt er að þot-
urnar eru búnar mun fullkomnari-
ratsjártækjum en eldri þotur eins
og t.d. F-4E Phantom-þoturnar
sem verða nú leystar af hólmi.
Ýmislegt annað mætti nefna í
sambandi við tæknibúnaðinn en
það bíður næstu greinar.
Flugdrægi
Enn eitt mikilvægt atriði sem
vill þó gleymast er að þoturnar
hafa geysilegt flugdrægi. Má t.d.
sjá þetta af því að báðar fyrstu
þoturnar flugu í einum áfanga frá
Langley-flugvelli í Virginiu-ríki,
og tóku ekki eldsneyti í lofti með-
an á ferðinni stóð. Þetta mikla
flugdrægi er einn af hönnunar-
þáttum vélanna, en það er þó auk-
ið allverulega með C- og D-gerð-
unum með því að setja utan á
skrokk vélanna straumlínulagaða
tanka sem hvor um sig taka 2,5
tonn af eldsneyti og falla alveg að
skrokknum, en innra getur vélin
borið rúm 6 tonn af eldsneyti. Til
viðbótar þessum 11 tonnum báru
vélarnar þrjá 2270 lítra aukatanka
undir skrokk og vængjum.
Þegar Phantom-þotur hafa ver-
ið ferjaðar til og frá fslandi hafa
þær tekið eldsneyti eftir u.þ.b.
hálftíma flug og síðan aftur þegar
nálgast land. Ef fyrri áfyllingin
hefur mistekist af einhverjum or-
sökum hefur ævinlega verið snúið
til baka. Þetta hefur þó verið
sjaldgæft. Hinsvegar veldur slíkt
ferjuflug verulegum aukakostnaði
við að senda upp a.m.k. tvær elds-
neytisvélar til viðbótar þeim
flugvélum sem verið er að ferja
landa milli. Við komu þessara
langfleygu flugvéla verður allt ör-
yggi flugmanna mun meira en áð-
ur var og þeir þurfa ekki að hafa
sömu áhyggjur af því hvort elds-
neytisvél komi eða ekki. Nánar
verður einnig vikið að þessu atriði
síðar en þó má nefna hér að öll
aðstaða til eldsneytistöku í lofti
gerbreyttist þegar upp var tekið
það fyrirkomulag að staðsetja
eina Boeing KC-135 Stratotank-
er-eldsneytisvél á Keflavíkur-
flugvelli. Slík vél er send hingað
frá Fairford-flugvelli í Englandi
sem er aðalbækistöð slíkra véla
þar. Hver vél dvelur nokkurn tíma
hér og fer síðan til síns heima og
önnur kemur í staðinn. Þegar
ákveðið var að hafa þennan hátt á
var fyrst og fremst um að ræða að
auka möguleika varnarliðsins til
að fylgjast með ferðum þeirra
flugvéla sem ekki tilkynna komu
sína á íslenska varnarsvæðið og
auka öryggi flugvéla og áhafna
varnarliðsins.
Morjfunblaðið/Baldur Sveinsson
Fram að þeim tíma stóð varn-
arliðinu á Keflavíkurflugvelli að
vísu til boða að fá eldsneytisvél
frá Fairford eða Mildenhall í
Englandi til móts við orrustuþotur
57. flugsveitarinnar og veita þeim
aðstoð teldist þess þörf. Sú aðstoð
var hinsvegar háð ákvörðunum
aðila sem staðsettir voru I Eng-
landi og gátu því ekki fylgst eins
náið með þróun mála í hvert sinn
og stjórnendur hér á staðnum.
Skemmst er að segja að ákvörðun-
in-um staðsetningu eldsneytisvél-
ar hér hefur sannað ágæti sitt og
gert 57. flugsveitinni mun auð-
veldara að rækja hlutverk sitt.
Öryggi
Ákvörðunin um staðsetningu
KC-135 vélar hér mun eflaust
F-15C eins sætis Eagle. Þessi vél er
merkt yfirmanni flughersins á ís-
landi, Col. Robert Jenkins. Takið
eftir eldsneytistönkunum. Einnig
má sjá viðbótargeymana utan á
skrokknum. Vélarnar eru dulmálað-
ar í tveimur gráum litum.
Boeing KC
135 Stratotanker gefur Phantom-
þotu 57. flugsveitarinnar eldsneyti í
lofti, skammt undan fslandi.
skemmdir hafa ekki orðið á þotum
sveitarinnar.
Að vísu ber að geta þess að hlut-
verk flugsveitarinnar hefur í för
með sér mikið af háflugi, sem er
ekki eins hættulegt og lágflug það
sem flestar aðrar F-4 Phantom-
flugsveitirnar þurfa að stunda.
Flugvélakostur
Þegar F-15 Eagle-vélar koma nú
til fslands til fastrar dvalar er
rétt að kanna hvernig flugvéla-
kosti 57. flugsveitarinnar hefur
verið háttað til þessa.
Á undan 57. flugsveitinni voru
tvær sveitir staðsettar á íslandi
til varnar eftir að Bandaríkja-
menn komu til Keflavíkur aftur
1951. f upphafi var send hingað
sveit úr þjóðvarðliðinu sem búin
var North American P-51D Mus-
tang-flugvélum, sem framleiddar
MorgunblaðiÖ/Major Douglas Jenkins
ur komu til fslands 1962 en um
það leyti var vel komið á veg að
taka í notkun McDonnell F-101B
Voodoo og Convair F-106A Delta
Dart-þotur í stað þeirra í Banda-
ríkjunum (fyrstu F-106A þoturnar
voru teknar í notkun árið 1959 og
sex slíkar frá 87. flugsveit voru á
Keflavíkurflugvelli í nokkrar vik-
ur vorið 1978, um það leyti sem
F-4E þoturnar voru að taka við af
F-4C). Þær F-102A þotur sem
losnuðu á þennan hátt fóru flestar
beint til þjóðvarðliðs Bandaríkja-
flughers (Air National Guard).
Þrátt fyrir þetta má telja þær
fullboðlegar í upphafi þótt ekki
hafi þær talist fullkomnustu orr-
ustuþotur sem þá var völ á. Árið
1970 var byrjað að draga F-102A
vélarnar út úr þjóðvarðliðinu, og
lauk því vorið 1976 er 199. flug-
sveitin á Hawai tók F-4C þotur í
notkun í stað F-102A.
Þegar skipt var um þotur hér
aftur 1973 og McDonnell Douglas
F-4C Phantom-þoturnar komu
hingað var að vissu leyti um
brautryðjandastarf að ræða hjá
57. flugsveitinni, því að F-4C
Phantom-þotur höfðu aldrei áður
verið notaðar til hreinna loftvarn-
arstarfa eins og þær voru hér. Þær
voru að vísu allar um 10 ára gaml-
ar þegar þær komu. Þær voru úr
fyrstu pöntun flughersins á F-4C
vélum frá árinu 1963 og höfðu
flestar ef ekki allar verið notaðar í
Víetnam-stríðinu. Þær voru þó að
miklu leyti endurbyggðar áður en
þær komu hingað þannig að ef til
vill er óréttlátt að tala um tíu ára
aldurinn í niðrandi tón. Eftir að
F-4C þoturnar höfðu verið notaðar
hér með góðum árangri var sú
ákvörðun tekin hjá yfirstjórn
bandaríska flughersins að vel
megi nota þessa þotutegund til
slíkra starfa og margar flugsveitir
þjóðvarðliðsins hafa nú verið bún-
ar þessari gerð.
Síðan voru teknar í notkun hér
F-4E þotur vorið 1978, en í des-
ember það ár skilaði 32. flugsveit-
in í HoIIandi (sem gegnir þar svip-
uðu hlutverki og 57. flugsveitin
hér), F-4E vélum sínum og tók í
notkun F-15 vélar í staðinn, en
F-4E þoturnar höfðu þá verið í
notkun frá því að sveitin sú lagði
F-102A þotum sínum árið 1969.
Það sem ég er að leggja hér
áherslu á er að 57. flugsveitin hef-
ur ekki síðan árið 1955 verið búin
þotum sem telja má fullkomlega
samkeppnisfærar við það besta í
öðrum flugsveitum bandaríska
flughersins, heldur verður búin
tegundum samsvarandi því sem er
í flugsveitum þjóðvarðliðsins. Sú
staðreynd að hér eru nú komnar
þotur af fullkomnustu og nýjustu
gerð er eitt af því sem bendir til að
mikilvægi tslands sem hlekks í
varnarkeðju NATO hafi ekki verið
meira í háa herrans tíð. Að vísu
hafa nokkrar flugsveitir þjóðvarð-
liðsins þegar tekið í notkun F-15A
þotur t.d. 48. flugsveitin á Langley
flugstöðinni í Virginíu-ríki. Frá
þeirri flugstöð koma einmitt eins
og fyrr var sagt fyrstu tvær F-15
vélar 57. flugsveitarinnar.
Fleira bendir til þess aukna
mikilvægis, t.d. enduruppbygging
ratsjárstöðvanna á Langanesi og
Vestfjörðum og endurnýjun tækja
í þeim sem enn eru í notkun, en
um það verður einnig fjallað nán-
ar síðar. Benda má þeim, sem vilja
kynna sér nánar í hverju þetta
aukna mikilvægi getur legið á að
kynna sér ritgerð öryggismála-
nefndar nr. 3, „Keflavíkurstöðin:
Áætlanir og Framkvæmdir" eftir
Gunnar Gunnarsson.
Skýli
Til verndar F-15 vélunum hafa
nú verið byggð níu sprengjuheld
flugskýli á Keflavíkurflugvelli.
Skýli þessi eiga að standast allar
árásir með venjulegum vopnum.
Þau eru lengra frá öllum almenn-
um umgangi en núverandi aðal-
stöðvar 57. flugsveitarinnar.
Hurðir þeirra opnast inn, leggj-
ast ofan í sérstakar gryfjur og síð-
an aka þoturnar út yfir dyrnar.
Þetta er gert t.d. til að hægt sé að
opna þær þó drasl hlaðist að þeim
að utan. Ekki er ekið í gegn um
þau eins og flest stærri skýli og
t.d. viðbragðsskýli þau sem nú eru
í notkun, og verið hafa síðan á
fyrstu dögum varnarliðsins.
Alþjóðleg ráðstefna
um brjóstakrabbamein
LAUGARDAGINN 1. júní var haldin, í húsi Krabbameinsfélagsins, alþjóðleg
ráðstefna um gildi skipulegrar leitar að brjóstakrabbameini með röntgen-
myndatöku. Einnig var rætt um það á hvern hátt þær meinsemdir sem
flnnast, skuli teknar til meðferðar.
Davíð Á. Gunnarsson, aðstoðar-
maður heilbrigðisráðherra, setti
ráðstefnuna, en fulltrúi Alþjóða
heilbrigðismálstofnunarinnar, Dr.
Döbrössy, flutti ávarp og kveðju
frá stofnuninni.
Hrafn Tulinius yfirlæknir
Krabbameinsskrárinnar hélt er-
indi um faraldsfræði brjósta-
krabbameina á íslandi og gerði að
umræðuefni áhættuþætti sem
taldir eru tengjast þessum sjúk-
dómi.
Forsvarsmen sænskra rann-
sókna um árangur skipulegrar
leitar með brjóstaröntgenmyndun,
læknarnir Lasló Tabár, Lars
Holmberg og Sten Graffman
héldu erindi um reynsluna þar í
landi. Grein eftir þá, sem birtist í
breska læknablaðinu „The Lancet"
í aprílmánuði hefur vakið mikla
athygli víða um heim. Það kom
jafnframt fram í máli þeirra að
við skipulega leit greinast svo smá
krabbamein að þau finnast ekki
við þreifingu. í sumum tilvikum
takmarkast skurðaðgerðin við að
fjarlægja aðeins sjálft æxlið,
brjóstið er ekki tekið allt.
Dr. Ian Fentiman, breskur
skurðlæknir við Guy’s sjúkrahúsið
í London, gerði ráðstefnugestum
grein fyrir skipulagninu skurð-
lækninga vegna smárra brjósta-
krabbameina þar, en á þessu sjúk-
rahúsi hefur verið leitast við að
takmarka umfang skurðaðgerðar-
innar.
Rúmlega sextíu manns tóku
þátt í ráðstefnunni, en að henni
stóðu heilbrigðisráðuneytið,
Læknafélag íslands og Landlækn-
isembættið, auk Krabbameinsfé-
lagsins. Fundarstjóri var Sigurður
Björnsson, læknir. Hans Petersen
hf., Pharmaco hf. og Flugleiðir hf.
styrktu ráðstefnuna.
Hluti þátttakenda á alþjóðlegu
ráðstefnunni um brjóstakrabba-
mein. Myndin er tekin fyrir utan hús
Krabbameinsfélagsins að Skógar-
hlíð 8.