Morgunblaðið - 25.07.1985, Síða 48

Morgunblaðið - 25.07.1985, Síða 48
48 MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 25. JÚLÍ 1985 HRÓARSKELDUHÁTÍÐIN Kraftmesta tónlistin á hátíðinni Þegar við félagarnir tveir stigum út úr lestinni í Roskilde mættum við straumi af fólki á leið til Hróarskelduhátíðarinnar 1985. Þar sem við erum frægir göngugarpar létum við rúturnar lönd og leið og flutum með straumnum. Mestmegnis ungt fólk með bakpoka, tjöld, bjór, eplasafa og vínflöskur rölti áleiðis eftir breiðgötu rétt út fyrir bæinn þar sem hátíðarsvæðið var afgirt. í þessum hópi sá maður þegar forsmekkinn af því sem koma skyldi. Ótrúlegur samsöfnuður var mættur. Leðurklædd mót- orhjólagengi, hálfsnoðaðir pönkarar með hárbroddana í allar áttir og í öllum litum, gamla hippagengið endurfætt, örfáir sem nálguðust normallínuna. Allur fatnaður sem hugsast getur nema jakkaföt. Rifin fót eru í tísku og þykir mjög flott að láta glitta vel í aðra rasskinnina, annars eru flestir með rifurnar á hnjánum og lærunum. Og bótatískan var enn við lýði, bót á bót ofan þar til allur klæðnaðurinn var ekkert nema bætur. Klukkan rúmlega 5 föstu- daginn 28. júní komum við inná svæðið. Það var geysilega vel skipulagt með þremur aðalhljómsveitarpöll- um auk fjölda annarra smærri þar sem ýmislegt fór fram alla hátíðina. Þar var t.d. flutt þjóðiagamúsík, gospel, jazz og Dixieland. Þarna voru tjöld fyrir ýmsar uppákomur og látbragðsleiki, listaverkatjald þar sem kúnstnerar sýndu vinnu- brögð sín og fólk gat fengið útrás fyrir sköpunargáfuna. Svo var upp- lýsingatjald, geymslutjald, sjúkra- tjald og fleira í þeim dúr til fyrir- myndar og hæfileg gæsla á svæðinu. Fyrir utan þetta voru svo sölutjöld um allt seljandi eplasafa, mat, bjór, vín, vatn, gos o.s.frv. Mat var hægt að fá héðan og þaðan úr heiminum og mig svíður enn í munninn af chilisósunni sem ég fékk með mexík- önsku grænmetissamlokunni. Umhverfis svæðið var endalaust haf tjalda, bifreiða og mótorhjóla. Og inná því ægði saman því ótrúlega litskrúöuga safni unglinga sem þríf- ast á Norðurlöndunum og víðar, og um fimmleytið hafa verið um 15.000 manns mættir og fór stöðugt fjölg- andi. Og til þess að taka ekki of djúpt í árinni, þá má segja að auk tónlistarmúsunnar var Bakkus al- veg í sérstökum hávegum hafður. Flestir voru sötrandi léttvín eða þá með opna bjórflösku í annarri hendi og kassa í hinni. Menn voru vissu- lega misjafnlega drukknir, en ári margir ansi hífaðir. Suma hafði Bakkus slegið snyrtilega í rot, áður en klukkan varð svo mikið sem sex og lágu þeir þvers og krus um völl- inn. Og inn streymdu klippingar, lita- dýrð, fatnaður, bætur og göt í stór- kostlegu úrvali þar til um kvöldið voru komnar á hátíðina 46.000 per- sónur. Einsog gefur að skilja lágu flöskur einsog hráviði um allt svæð- ið, en litlir strákar og stelpur, vafa- laust á hraðri uppleið, tíndu þær upp og seldu í flöskumóttökunni. Hátíðarsvæðið skiptist í nokkur hverfi. Rólegast var í kringum þjóð- lagatjaldið. í matsöluhverfinu var jafnvægið þokkalegt, en ástandið dálítið slæmt á sumu fólki á sumum stöðum í grennd við rokktjöldin tvö, enda fjölmenni þar langmest. En allt iðaði af lífi og fjöri og ekki vott- ur af slagsmálum eða neinu slíku sjáanlegur. Friðsemdarfólk. En snúum okkur nú að því sem á víst að vera aðal þessarar hátíðar; músfkin, tónlistin, rokkið; „et dron en drem“ einsog slagorð hátíðarinn- ar innihélt. Stærsta sviðið nefndist Canopy, risastórt og með tjaldi yfir. Hátalarakerfið var ótrúlegt. Sex arma skrímsli einsog einn ágætur maður orðaði það. Hátalararnir hvíldu sem sagt á sex uppistöðum, þremur vinstra megin og þremur hægra megin, á ská hver út frá ann- arri. Þar var þeim staflað upp í box sem voru um 5 metrar á hæð og 10 m á lengd. Næststærsta sviðið nefndist Rytme, með gríðarstórum opnum tjaldhimni yfir, undir hvern komust a.m.k. 5000 áheyrendur. Þegar við stormum inná svæðið, tveir gallvaskir, fráneygðir og mús- iknæmir fslendingar, heyrum við ekki betur en opnunarnúmerið, Anne Linnet og Marquis de Sade, hafi hafið leikinn. Hún er á fremur léttrokkaðri línu og ofboðslega vin- sæl hér. Hún dró að fleiri þúsundir útá Fem-eren á Amager fyrir viku og trallaöi Danina alveg uppúr skónum. En hún hélt ekki athygli okkar lengi þó þúsundir Dana stæðu blístrandi, veifandi flöggum og fán- um framan við Canopy. Músíkin kliðmjúk, létt og átakalaus. Annaö var upp á teningnum á Rytme þar sem Marie Bergmann and The Mag- ic Body Band frá Svíþjóð léku og sungu mjög þétt og skemmtilegt nýtt rokk. Þrælgóðir hljóðfæraleik- arar, stúlka á bassa, þrir strákar á hljómborð, gítar og trommur og svo Marie sem lék á gítar og söng af krafti og innlifun. Þau hættu leik sínum um hálfsjöleytið við dynjandi lófatak og óp áheyrendaskarans. Klukkan sjö fimmtán átti Leon- ard Cohen að hefja spilamennsku með hljómsveit sinni. Við ákváðum að fórna okkur og standa kyrrir í heil þrjú korter, þrjá metra frá svið- inu til að sjá og heyra sem allra best. Þar sötruðum við volgan bjór og spjölluðum á sænsk-, ensk- dönsku við nærstadda Svía. Vett- vangur áheyrenda hafði svo til tæmst eftir leik Marie, en þegar tók að draga að innkomu Cohens, fór heldur að þéttast í kringum mann. Klukkan korter yfir var komin góð pressa á alla kanta og þegar maður leit aftur, sást að svæðið undir tjaldinu var troðfulit. Rétt áður en hann kom inná sviðið hófust bylgju- hreyfingar í áheyrendaskaranum og við staddir í sjálfri eldlínunni. Mikið ofsalega er gaman að rokka hjálpar- vana til og frá og geta ekkert gert; á mörkum þess að detta og hálfkafn- aður úr loftleysi. Mitt í þessu öldu- róti heyrði ég öskrin og lætin hækka um helming og gat rétt greint i Co- hen þar sem hann kom brosandi út- að eyrum inná sviðið, leit yfir hóp- inn og sagði meðan stór hluti áheyr- enda var að farast fyrir augum hans: Dear friends, it’s so nice to be here with You.“ En svona til að halda lífi var ekki um annað að ræða en að troða sér út sem tókst eftir geysilegt puð og erfiði. Það var fínt að setjast í grasið fyrir utan og hlusta þar á listamanninn kyrja sína frægustu söngva. Röddin jafn hás og sjarmerandi sem fyrri dag- inn og áheyrendur voru mjög ánægðir með sinn mann. Honum líkaði ekki síður við áheyrendur, því milli laga mátti m.a. heyra hann segja: „It’s so good to be standing in front of all this energy" og „It’s so nice to be burnt in the forest of your Um leið og Leonard var að spila á Rytme var amerísk sveit, Jason and the Scorcheres, á Canopy. Við rétt náðum í lokin á henni og miðað við þann sjmörþef sem rnaður fékk, benti það til þess að við hefðum ekki misst af ýkja miklu, meðal létt- rokkssveit. Eftir Jason hófst undir- búningur fyrir Cure-flokkinn sem átti að byrja klukkan tíu. Uppúr tíu byrjuðu þeir að spila sína seiðmögn- uðu, sérstöku músík. Hljómgæðin voru stórkostleg og lýsingin og reykbomburnar og allt það vesen á sviðinu undirstrikaði á flottan hátt músíkina. Strákarnir fluttu lög sín á vandaðan hátt og hin hátt- stemmda, brothætta rödd söngvar- ans naut sín vel. Stundum náði hljómsveitin upp slíkum krafti að aðeins ein önnur á hátíðinni held ég hafi náð að slá það út. Áheyrenda- hópurinn var rosalegur. Þegar ég lyfti mér nettilega uppá blátærnar einsog þrautþjálfaður ballettdans- ari, sá ég ekkert nema endalaust haf áhorfenda í allar áttir. Cure stóð sig vel, en þeir reyndu kannski einum of á fíngerðari taugar viðkvæmari áheyrendanna í lokalagi sínu sem var um 20 mínútna langt; skemmti Eftir Cure fórum við niður í ró- lega hverfið og inní tjald eitt sem nefndist 3. verden. Þar inni var lítið og þægiiegt svið og iðulega fremur fámennt, svo maður gat sest þar við borð. Þar birtust hljómsveitir sem spiluðu alla tónlist aðra en rokk, og kannski var það þar sem maöur komst í nánustu snertingu við tón- listina. Andrúmsloftið var afslapp- að og flytjendur gerðu sér far um að ná sem bestu sambandi við fólkið. Þegar við komum þarna var 12 manna dönsk sveit að flytja léttan djass með sterkum áslætti. En um hálfeitt um kvöldið lá leiðin út að Rytme þar sem breska hljómsveitin The Associates var að spila. Tónlist hennar er fremur einhæf og hrá. Þétt hrynjandi bassa, tromma og gitars mynduðu leiðigjarnan bak- grunn fyrir sönginn. Sviðsframkom- an var ágæt, en eftir nokkur lög sem runnu saman, var maður búinn að fá nóg, svefn og þreyta tóku að sækja á mann. Bjartsýnir og með svefnpokana á bakinu örkuðum viö um í leit að svefnstað og lögðumst loks á mjúkt og notalegt svið í einu tjaldanna. Allt var í fínasta nema nágranninn var kannski full hávær. Það var danska sveitin TV2 á Canopy, ljóm- andi fjörug 1 léttu rokki og undir tónaflóði hennar leið maður í svefn. Akkúrat þá hóf senegalska grúppan Youssou Ndour — Le Super Étoile de Dakar að leika á Rytme. Einsog gefur að skilja missti ég af þvi, en samkvæmt heimildum Kukl-með- lima var þarna um að ræða mikla og góða tónlistarupplifun. Kyngi- magnað afrískt rokk. Daginn eftir hófst bransinn kl. 14 með Style Council. Eldhressir hátíð- argestir örkuðu um með eplasafa, vín og bjór. Danir sem ekki fara til Hróarskeldu standa í þeirri mein- ingu að hátíðin sé ekki síst skandi- navísk drykkjuhátíð. Hvað sem svona stóryfirlýsingum líður, þá er óhætt að segja að þarna var að forn- um víkingasið ekki drukkið við sleit- ur. Sú hefð lifir altént ennþá. En hin enska Style Council var vel tímasett með sína rómantísku síðdegismúsík. Ljúfir og indælir léku þeir í langan tíma, tóku nett bassa-, trommu- og gítarsóló inná milli og höfðu af- skaplega gaman af að flytja sína hunangsmjúku tónlist og áheyrend- ur svifu um í sælli vímu. Góð eftir- miðdagsstund með piltunum í SC. Dagurinn var ekki alveg jafn

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.