Morgunblaðið - 25.07.1985, Síða 49

Morgunblaðið - 25.07.1985, Síða 49
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 25. JÚLÍ 1985 49 19 8 5 bjartur og sá fyrsti. Dimm ský dreif að öðru hverju og hann rétt aðeins náði að hanga þurr. Leiðinda strekkingur var, en uppúr 4, rétt áð- ur en Nina Hagen átti að byrja, birti til og lægði. Ofsa „næs“. Klukkan hálffimm gengu liðsmenn Hagen inná sviðið, fjórir leðurklæddir menn og músíkin hófst. Þá birtist Nina Hagen sjálf og steig uppá pall í eldrauðu pilsi og með rauða hár- kollu og hóf að syngja Mme Butter- fly á einkar Hagenskan máta. Hvert lagið dreif svo af öðru, New York, African Reggae og guð má vita hvað ðll þessi lög hennar heita. Hún gerði sér lítið fyrir og steppaði í byrjun New York, New York, en annars var manneskjan algerlega óstöðvandi. Hún skipti um föt og hárkollu eftir hvert lag og tók svo kannski af sér pils í miðju lagi og dansaði um á svörtum eða hvítum sokkabuxum. Hún blaðraði reiðinnar býsn t.d. um það þegar hún sat í kjöltu Gorbach- evs og sagðist hafa samið lag handa honum. Hljóðblöndunin á hljóm- sveitinni var lélég. En númer eitt þá var söngurinn stórkostlegur og röddin komst mjög vel til skila. Hún fór neðar en Ivan Rebroff og alveg uppá háa C-ið eins og ekkert væri. Röddin annaðhvort tandurhrein eða þá einsog hún hefði gleypt sand- pappír af grófustu gerð. Hún er ótrúleg og áheyrendurnir voru mjög hrifnir og létu það óspart í ljós. Eftir Ninu varð maður að fara niður í 3. Verden og slaka á. Sviðið þar var autt, en allt í einu heyrum við músík og inná sviðið ganga sex léttleikandi Suður-Ameríkanar. Þeir spiluðu og sungu suður-amer- íska tónlist og dönsuðu suður- ameríska dansa og náðu upp frá- bærri stemmningu. En um hálfátta löbbuðum við yfir að Canopy á ný, þar sem sá danski Sebastian var mættur ásamt hljómsveit. Skv. upp- lýsingum sem ég fiskaði, þá hefur hann verið með á nótunum í 12—15 ár, en virkilega vinsæll varð hann fyrst fyrir um 5—6 árum. Ekki fór á milli mála, að Danirnir kunnu vel að meta Sebastian. Músíkin ljúft og melódískt popp, vel útsett með hnyttnum og oft góðum texta. Dan- irnir umhverfis okkur kunnu öll lög- in og textana og sungu hástöfum með í viðlögunum. En við yfirgáfum Sebastian um hálfniu, því stóra stund okkar íslendinganna var að renna upp. íslensk hljómsveit í fyrsta sinn í Hróarskeldu. Kukl. Hún átti að byrja klukkan níu á Rytme. Þegar okkur dreif að, var svo að segja orðið fullt undir tjaldh- imninum. Á slaginu níu lét svo Tryggur trommari fyrsta slagið falla. Kuklið var hafið. í klukkutíma og korter dældi Kuklið í áheyrendur kraftmestu músíkinni á hátíðinni. Einsog Einar Örn söngvari sagði eftir tónleikana, þá vissi meirihluti áheyrenda ekki hvaðan á sig stóð veðrið, þegar hin óvenjulega músík sem Kuklið flytur fyllti hlustir þeirra. En um 1000 áheyrendur fyrir framan sviðið voru með á nótunum. Fólkið dansaði, hrópaði og klappaði allan tímann. Hið sérkennilega framúrstefnurokk Kuklaranna — músík hlaðin spennu og sem einsog sprettur uppúr djúpi einhverrar mystíkur, drundi um svæðið. Kukl: Björk, Birgir, Melax, Tryggur, Einar Örn og God Krist., svartklædd að mestu, voru góð á sviðinu. Einar Örn og Björk í fremstu víglínu voru mjög lífleg og samtvinnuð og náðu greinilega sterku sambandi við áheyrendur. Einar kom ákaflega mikilvægum skilaboðum til áheyr- enda á undan einu laginu þegar hann sagði: „Nú skal jeg tale litt skandinavisk. Vi skal tænke at vi alle er Gron Tuborg. Vi er ikki mennesker, Vi er Gron Tuborg.“ Annars var hljóðblöndunin í furðu- lega öruggum höndum Kjartans Kjartanssonar og klukkan korter yfir tíu lauk mjög vel heppnuðum konsert Kuklaranna. Baksviðs á eft- ir voru þau öll hress með tónleikana. Björk sagði að fyrri parturinn hefði verið frekar stirður, en seinni part- urinn frábær og heildin mikiu betri en hún hafði búist við, og þau voru öll ánægð með þá svörun sem þau fengu frá áheyrendum. En okkur var ekki til setunnar boðið, því Clash voru að byrja á Canopy. Þetta var einskonar endur- komukonsert hjá þeim, því aðeins tveir eru eftir af upprunalegu Clöss- urunum og þrír nýir komnir inn. Konsertinn olli talsverðum von- brigðum. Þeir spiluðu aðallega göm- ul lög og krafturinn var ekki einsog maður kannski bjóst við. En skoðan- ir voru skiptar um þetta einsog ann- að og margir virtust vera mjög ánægðir. Eftir Clash röltum við niður í 3. Verden. Þar beið okkar enn einn glaðningurinn sem var Copenhagen Steel Band. Átta slagverksleikarar á stáltrommum. Þær eru eins og hálf- ar öskutunnur með botninn barðan niður svo hann myndar skál og þar er kjuðunum slegið á ýmsa staði og tónar þannig framleiddir. Fróður piltur tjáði mér að það tæki langan tíma að búa til svona trommur, allt uppí eitt ár. En þarna voru sem sagt átta snillingar á ferð og við hlýdd- um á þá til að verða tvö. Þá gengum við yfir svæðið í áttina að Rytme. Stemmningin í loftinu var seið- mögnuð. Fólk hafði kveikt varðelda hér og þar og sat í kringum þá í stórum hópum og músík stanslaust suðandi í loftinu. Mannverurnar um allt borðandi, reykjandi, drekkandi eplasafa og slíkt. Eftir að hafa rennt niður bæði ljúffengum pönnu- kökum og frikadellum fór ekki milli mála að við enduðum í Rytme. Þar voru sá danski Lars Hug og City- slang að hefja leik. Lars var áður í þekktri hljómsveit, Cliché, en gaf síðan út eina sólóplötu sem varð vinsæl. Músíkin er ansi sérkennilegt nýtt rokk og mjög vel þess virði að gefa því gaum. Tónleikar herra Hug og félaga urðu litskrúðugir. Þeir hófust með því að svart-hvít kvik- mynd var sýnd á tjaldi. Strákarnir löbbuðu inná sviðið í hvítum kuflum með grímur fyrir andlitinu og hreyfðu sig á undarlegan hátt með- an leikið var með birtu, liti, hljóð og Cityslang-músíkin spiluð undir af segulbandi. En síðan sviptu þeir af sér grímunum og kuflunum og dembdu sér útí lifandi tónlist. Mjög vel heppnað og áheyrendur flestir geysilega hrifnir. Þetta var það síð- asta sem hlýtt var á þennan daginn og sú lukka varð á vegi okkar að fá að sofa i íslensku tjaldi þessa mildu sumarnótt. Og viti menn. Sunnudagurinn rann upp með sól og fuglasöng, síð- asti dagur hátíðarinnar. Liðið á staðnum var farið að róast heilmik- ið, sat í hópum spjallandi eða mók- andi í hitanum. Eplasafinn var viö höndina á flestum, a.m.k. fram yfir hádegið að því er best varð séð. Eng- in uppgjöf var í músíkinni sem dun- aði frá hádegi úr hverju horni. Sult- urinn sagði til sín og öll matsölu- tjöldin voru pökkuð af glorsoltnu fólki. Við röltum um í þessari mús- íknýlendu, hlustandi og horfandi og soguðumst með hverri sekúndu nær aðdráttarafli dagsins, Paul Young. Og sú stund rann upp kl. 4 aö Palli og hljómsveit hans, The Royal Fam- ily, lölluðu sér inná sviðið. I stuttu máli sagt var konsert hans mjög vel heppnaður og kom skemmtilega á óvart. Paul var í einstaklega góðu formi og söng óaðfinnanlega með sinni sérstöku rödd, jafnt uppá hátalarastöflunum á sviðinu sem liggjandi flatur á því. Öll þessi frægu lög hans og mörg önnur runnu í gegn af krafti og einbeitni, svo maður gat ekki annaö en dáðst að „atvinnumennskunni". En þess- um vel heppnaða konsert unglings- ins ber ekki síst að þakka frábærri hljómsveit hans. Bassaleikur Tonys var óaðfinnanlegur. Þrír baksöngv- arar voru mjög góðir og fengu að njóta sín öðru hverju í stuttum sóló- atriðum. Gítar, trommur og hljóm- borð hreint til fyrirmyndar og út- setningarnar á lögunum eins góðar og þær geta orðið í léttu poppi. Þetta var sem sagt ágætt hjá þeim og undirtektir frábærar. Eftir þetta, um sexleytið, var svefnpokinn axlaður. Að vísu var eitt athyglisvert númer eftir, Ram- ones frá Bandaríkjunum, en þeir voru það seint á ferð að létt þreytan náði yfirhöndinni. 14. Hróarskeldu- hátíðin var svo til á enda, svo á ný flutum við með straumnum, nú í átt að lestarstöðinni, ánægðir með vel heppnaða og vel skipulagða tónlist- arhátíð. — JEB Afmæliskveðja: Valgerður Sigur þórsdóttir Heiðurskonan Valgerður Sigur- þórsdóttir frá Lambhaga verður níræð í dag, 25. júlí. Hún er fædd 1895 á Ráðagerði í Ásahreppi. Valgerður giftist 17. október 1925, Gísla Nikulássyni bónda í Lambhaga á Rangárvöllum. Gísli var þá ekkjumaður með fjögur börn. Valgerður gekk þeim í móð- urstað, Helgu og Ólafi en Böðvar ólst upp á Butru í Fljótshlíð. Gísli og Valgerður eignuðust tvær dætur, Ingileif og Þóru. Seinna tóku þau í fóstur dreng, Ingvar Ingvarsson. Ótalin eru öll þau börn sem Valgerði var trúað fyrir og komu að Lambhaga sem sumarbörn. Öllum leið vel hjá henni. Valgerður missti mann sinn 1957 hann hafði þá lengi verið heilsulítill. Mikill var sá kærleikur og umhyggja sem hún sýndi hon- um í veikindunum. Valgerður bjó áfram á Lambhaga sem húsmóðir með Nikulási stjúpsyni sínum sem tók við jörðinni að föður sínum látnum. Þá gekk Valgerður enn til allra verka. Hún elskar dýr og um- hyggja hennar er fyrir öllu sem lifir. Valgerður hefur alla tið unn- ið mikið og allt var unnið heima. Oft hefur mig undrað öll þau af- köst sem hún hefur látið frá sér fara. Þau bjuggu að Lambhaga til 1970 en fluttu þá til Kópavogs. í þau þrjátíu og sex ár sem ég hef þekkt Valgerði hef ég alltaf farið fróðari af hennar fundi. Oft hef ég hugsað um hvað kennara- hlutverkið hefði hæft henni vel. Hún er hafsjór fróðleiks, enn í dag fylgist hún með öllu og man svo ótrúlega vel alla hluti. Síðustu tíu árin hefur Valgerður verið í skjóli dóttur sinnar Þóru. Þar hefur verið hugsað vel um hana, eins vel og tök eru á. Heilsu Valgerðar hefur hrakað seinni ár- in en aldrei kvartar hún, allt er gott sem fyrir hana er gert. Eina ósk á Valgerður um af- mælisdaginn, að komast austur á Rangárvelli, og verður hún á ferð um hreppinn sinn í dag. Ég og fjölskylda mín óskum Valgerði innilega til hamingju með daginn og óskum henni allra heilla á ókomnum ævidögum. E. Pálsdóttir Ferðafélagið stofnar Landverndarsjóð FERÐAFÉLAG Islands hefur og fegra sæluhús þess. Stofnfé stofnað sjóð, sem heitir Land- sjóðsins er 5000, en tekna verður verndarsjóður Ferðafélags Is- aflað með minningargjöfum um lands. Eins og segir í skipu- látna félaga og öðrum framlögum. lagsskránni er tilgangur sjóðsins Prentuð verða minningarkort sem að vernda og bæta gróður í ná- verða til sölu. grenni sæluhúsa Ferðafélagsins m . ■■ I V/UCIm I \i mkkmmi HHHHHMHI hmi SBHHMHI mm. Polér-Tork er mjúkur og sterkur klútur, sem svo sannarlega hefur slegið í gegn hjá bílaeigendum. Þú losnar við tvistinn, tuskurnar, ló og trefjar - og bónar bílinn þinn á hreinlegan og snyrtilegan hátt. Með Polér-Tork bónarðu bílinn, strýkur óhreinindi af skónum, fægir silfrið og snýtir þér. Polér-Tork færðu í handhægri, 32 metra rúllu, sem samsvara u.þ.b. því magni af tvisti, sem sést á myndinni Polér-Tork fæst í öllum betri verslunum og á bensínstöðvum. *

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.