Morgunblaðið - 15.01.1986, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR15. JANÚAR1986
Sjónarvottar um sjóslysið í Homafjarðarhöfn;
„Rosalegt högg — feiknar-
legt brak og brestir“
— þegar togarinn sigldi á Hafn-
arey við bryggju og sökkti
henni á fáum mínútum
ÍÓN Hafdal, skipgljóri og annar eigandi Hafnareyjar SF 36, naut
>es8 út í æsar að liggja í heitu baði heima hjá sér á Höfn upp úr
dukkan finun á mánudaginn „með bara hausinn upp úr“, eins og
nann orðaði það, þegar síminn hringdi: Hafnareyin var sokkin í
tinfninní. Um tiu mínútum síðar var Jón kominn niður að viðlegukant-
inum, þar sem Hann hafði skilið við bátinn i austan rokinu fyrr um
daginn, „og þá var hún eins og ég i baðinu, bara hausinn upp úr,“
iagði Jón. Nokkrum metrum vestar lá togarinn Þórhallur Danielsson
SF á hliðinni með stefnið á kafi í sjó og skutinn upp í Óslandsfjöruna.
Öll fjölskyldan í vinnu
„Þetta var rosaleg tilfinning,"
jagði Jón þegar hann og meðeig-
andi hans, Gísli Páll Bjömsson vél-
újóri, ræddu við blaðamann Morg-
onblaðsins á bryggjukantinum í
gærmorgun. „Ég vaknaði aftur í
lótt og hélt þá að þetta væri ein-
hver vitleysa. Þetta gæti bara ekki
verið. Maður átti frekar von á dauða
sínum en að báturinn sykki hér í
höfninni."
„Það er erfitt að skilja að þetta
geti gerst hér,“ bætti Gísli við.
,Hér í höfninni gárar eiginlega
áldrei sjó. Þetta hefur verið röð af
Shöppum, hvert öðru afleitara."
Þeir félagar keyptu Hafnareyna
í maí 1983 og hafa síðan unnið
hörðum höndum ásamt §ölskyldum
sínum að því að borga hana niður.
„Konumar og bömin hafa tekið
fullan þátt í því með okkur að
kömast yfír bátinn," sögðu þeir, „og
þetta hefur gengið alveg þokkalega
með mikilli vinnu. Okkur hefúr
tekist að standa í skilum - en við
höfum ekki farið í sumarfrí síðan
við keyptum bátinn. Nú var hins
vegar farin að sjást glæta og við
vomm famir að sjá fram á, að
kannski kæmumst við í frí á þessu
iri. En þá fer þetta svona."
Tjón þeirra Jóns og Gísla og
jölskyldna þeirra er fyrirsjáanlega
nikið. Báturinn er líklega ónýtur
;n á Qörunni síðdegis í gær var
'arið að losa tæki úr brúnni - flest
lýleg. „Þetta var góður bátur,"
jögðu eigendumir dauflega. „Það
er hæpið að við fáum betra sjóskip
en Hafnareyna - það er búið að físka
vel á þennan bát.“
Slorlúgii vantaði
Um það leyti sem Jón skipstjóri
Hafdal lagðist í heitt baðið heima
hjá sér var verið að búa Þórhall
Daníelsson SF 71 undir veiðiferð,
sem átti að hefjast klukkan tíu í
gærmorgun. Um borð vom, auk
Jóhannesar Sigurðssonar skipstjóra
og vélstjóra togarans, verkstjóri úr
Hraðfiystihúsi KASK á Höfti (þar
sem fískiskipafloti þorpsins leggur
upp sinn fisk) og sex ungir starfs-
menn hans, 17-20 ára. Veður var
hið versta, tólf vindstig af austri
og vafalaust meira í hviðunum.
„Það átti að færa togarann fyrir
bryggjuhomið til að taka ís þegar
við tókum eftir að hann var farinn
að halla," sögðu fímm piltanna, sem
Morgunblaðsmenn hittu á Höfn í
gær. „Við héldum að þetta væri
bara vegna veðursins og að hann
myndi rétta sig við aftur en þá
vantaði eina slorlúguna á millidekk-
inu og þar flæddi sjórinn inn.“
Fimmenningamir sögðu að þrátt
fyrir ítrekaðar tilraunir til að halda
skipinu við bryggju hefði allt komið
fyrir ekki og á endanum hefði skipið
fests í bakkgímum og siglt á fullri
ferð aftur á bak yfír höfnina. Tveir
þeirra vom þá frammi á hvalbakn-
um en hinir aftast í skipinu ásamt
verkstjóranum og vélstjóranum.
Þeir tveir á hvalbaknum komu sér
f skjól þegar togarinn lét ekki að
Morgunblaðið/Rax
Eigendur Hafnareyjarinnar við bátinn sokkinn í höfninni á Höfn í
jær. Jón Hafdal skipstjóri ofan á stýrishúsinu, Gisli Páll Björnsson
í bryggjukantinum.
Þórhallur Danielsson SF 71 á strandstað í höfninni. Vinstra megin sér í stýrishúsið á Hafnarey SF 36.
Vonir stóðu til að hægt yrði að dæla sjó úr togaranum í nótt. Hafnarey er talin ónýt.
stjóm til að verða ekki fyrir svemm
fastsetningarendunum þegar þeir
slitnuðu „með ægilegum smellum",
eins og þeir orðuðu það.
Nú sekkur hann henni
Um borð í Sigurði Ólafssyni SF
44, sem lá við viðlegukant hinum
megin í höfninni, vom tveir menn
að vinna. Annar þeirra var Bjaraar
Karlsson stýrimaður. „Við ákváðum
að fara upp örstutta stund til að
kíkja á rokið og bátana," sagði
Bjamar þegar Morgunblaðsmenn
hittu hann um borð. „Það er ekki
oft sem maður sér tjúka svona hér
í höfninni. Þegar við komum upp
sáum við hvemig Þórhaliur hallað-
ist við biyggjuna þegar þeir vom
að færa hann fyrir homið. Eftir
örstutta stund var greinilegt að
þeir réðu ekkert við hann og þá kom
hann með afturendann þvert yfír
höfnina. Þegar hann var kominn á
að giska hálfa leið sáum við að við
myndum sleppa sjálfir en þá sagði
ég: „Nú sekkur hann Hafnareynni."
Og það stóð heimæ hann kom með
skutinn á miðja síðuna á bátnum
héma við nefið á okkur. Það varð
af þessu talsverður hvellur og
greinilegt að báturinn brotnaði
mikið. Ætl’ann sé ekki ónýtur bara?
Það hefði verið óskemmtilegt að fá
hann héma á hann Sigurð og við
niðri án þess að vita nokkum hlut.“
Það fór óhugur um nokkra ungu
piltanna um borð í Þórhalli þegar
þeir sáu að skipið stefndi öfúgt á
Hafnarejma. „Þá urðum við hrædd-
ir,“ sagði einn þeirra, Ragnar Geirs-
son„ sem ákvað að stökkva yfir í
Hafnareyna og upp á bryggjuna
ásamt Valgeiri bróður sínum um
leið og færi gæfíst. „Höggið var
rosalegt," sögðu þeir, „feiknarlegt
brak og brestir, og timbrið fiísaðist
í allar áttir. Vélstjórinn datt við
áreksturinn en meiddist ekkert og
stóð strax á fætur aftur.“
Tveir stökkva í sjóinn
Togarinn var nú farinn að halla
um allt að 45 gráður. Eftir árekst-
urinn fíkmðu félagamir af hval-
baknum sig eftir handriðinu stjóm-
borðsmegin aftur til félaga sinna.
„Þegar togarinn steftidi upp í §ör-
una vissum við ekki hvað myndi
gerast," sagði einn þeirra, Óskar
Þórólfsson. „Ég ákvað að stökkva
f sjóinn og koma mér í land. Ég
hef lent í svona tveggja metra djúp-
um sjó og gat vaðið í land. Kajt?
Nei, ég varð ekki var við kulda. Ég
var um annað að hugsa - og hef
sennilega verið skíthræddur!"
Næstur var félagi hans Gunnar
Ingi Valgeirsson, sem hikaði á
borðstokknum stutta stund, en lét
sig svo falla - og sökk á bólakaf.
„Það var hrikaleg tilfinning," sagði
hann, „því ég reiknaði með að lenda
á botni. Ég tók andköf þegar ég
kom upp og barði frá mér en gat
lítið synt, því ég var í galla og
klofstígvélum. Ragnar kom svo á
móti mér og dró mig í land.“
Enn vom fímm menn um borð í
Þórhalli Daníelssyni - allir hinir
rólegustu. Þegar togarinn hafði
lagst á hliðina og sat fastur í leirfjö-
mnni fikmðu þeir sig aðeins áfram
eftir skipinu, settu út lítinn bát og
rem örfáa metra í land. Enginn
þeirra blotnaði.

Fimm af piltunum sex sem voru um borð þegar togarinn sleit sig lausan og bakkaði yfir höfnina. Þeir
halda á einu tóinu sem slitnaði i átökunum. Frá vinstri: Örlygur Þorvaldsson, Ragnar Geirsson, Gunnar
Ingi Valgeirsson, Óskar Þórólfsson og Valgeir Geirsson. Fyrir aftan þá sér í stjórnborðshlið Þórhalls
Daníelssonar SF.