Morgunblaðið - 15.01.1986, Blaðsíða 39

38
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 15. JANÚAR 1986
ÓlafurD. Vilhjálms-
son — Kveðjuorð
Ólafur Davíð heitinn var þriðja
bam af 5 bömum foreldra sinna
og var hann fæddur hinn 23. októ-
ber árið 1899. En aldurinn bar hann
með reisn og prýði, orðinn 86 ára
gamall og rúmlega þó, er Drottinn
vor og Frelsari kallaði hann heim
hinn 2. desember síðastliðinn. Guð
tók hann til sín í dýrð og friði eins
og hann hefir heitið þeim, sem hann
elska og honum treysta af öllu
hjarta. Eiginkona Ólafs heitins hét
Oddgerður Oddgeirsdóttir og er hún
látin fyrir nokkrum árum. Þau
eignuðust eina dóttur og tvo syni
en annar sonur þeirra lést af slys-
förum fyrir nokkrum árum. Foreldr-
ar Ólafs vom þau hjónin Margrét
Jónsdóttir og Vilhjálmur Bessi Páls-
son og áttu þau heima í Tungu í
Skutulsfirði og þar fæddist hann.
Ólafur var ávallt ljúfur og einlægur
viðmóti. Hann var maður vel á sig
kominn, fríður og vörpulegur á
velli. Söngrödd hans var frábær,
bæði mikill og fallegur hetjutenór.
Og finnst mér sem þessar línur rita,
alveg dásamlegt hvað hann hélt
röddinni vel alveg til hins síðasta.
Útför Ólafs heitins var gerð frá
Háteigskirkju mánudaginn 9. des-
ember sl. í Opinberunarbók 14.
kap. 13. vers stendur: Sælir eru
dánir, þeir sem í Drottni deyja upp
frá þessu. Já, segir Andinn, þeir
skulu fá hvíld frá erfiði sínu því að
verk þeirra fylgja þeim. Það má
með sanni segja að Ólafi Davíð
Vilhjálmssyni hafi hlotnast sú náð
að höndla þau fyrirheit sem Drott-
inn gefur sínum trúðu bömum.
Því að orð Guðs staðfestir vitnis-
burð þeirra sem borinn er fram
samkvæmt orðum Ritningarinnar
um máttarverk Guðs í Kristi Jesú.
Við mannfólkið þurfum að gera
okkur grein fyrir því að Guð er
meiri en hjarta vort. Því að orðið
segir, Jesja 55-8: Því að mínar
hugsanir eru ekki yðar hugsanir og
yðar vegir ekki mínir vegir segir
Drottinn, heldur svo miklu sem
himinninn er hærri en jörðin svo
miklu hærri eru mínir vegjr yðar
vegum og mínar hugsanir yðar
hugsunum.
Eg sem þessar línur rita kynntist
Ólafi Davíð Vilhjálmssyni fyrir
mörgum árum sem bróður í Kristi
á samkomum að Hörgshlíð 12 í
Reykjavík, þar sem Guðs orð er
boðað í heilögum anda. Ólafur fór
á ýmsta staði svo sem á Hrafnistu,
dvalarheimili aldraðra sjómanna og
víðar, og bar vitni um náðarverk
og kærleika Guðs í Jesú Kristi
Drottni vorum. Ólafur var ávallt
reiðubúinn að færa Guði lofgjörð
og þakkargjörð fyrir máttarverkin
sem hann sjálfur og þeir, sem báðu
Ragnheiður Stefáns-
dóttír — Minning
Fædd 27. október 1911
Dáin 28. nóvember 1985
Hinar fáu stóm stundir í sögu
mannsins em ekki minningamar
um visnaða lárviðarsveiga og hetj-
umar sem hylitar vom af lýðnum.
Hinar fáu stóru stundir mannsins,
em minningamar um þymikórónu
og kross, sem borin vom af syni
mannsins eftir Via Dólorósa til
Golgata.
(Gunnar Dal.)
Ragnheiður Stefánsdóttir átti
kærar minningar um þymikórónu
og kross mannssonarins á leið til
Golgata, hennar kæmstu minning-
ar vom ekki um fánýti eða hégóma,
sem æði oft er mest metið af mörg-
um. Hún fæddist að Hólum í Dýra-
firði og foreldrar hennar vom Ingi-
björg Lilja Ólafsdóttir og Stefán
Guðmundsson frá Kirkjubóli. Síðar
flyst hún með móðurforeldram sín-
um að Gemlufelli í Dýrafírði. For-
eldrar hennar giftust ekki, en náið
samband hafði hún alla tíð við föður
sinn og heimsótti hann oft að Hólum
er hann var farinn að búa þar með
konu sinni Sigrúnu Ámadóttur.
Sagði hún mér að sér hefði alltaf
fundist vera komin jól, þótt á sumri
væri, þegar hún dvaldist þar með
bræðmm sínum í stuttum orlofum,
enda hefði heimilið verið ólíkt öðr-
um sveitaheimiium sem hún þekkti,
en kona Stefáns var frá Hörgshlíð
í Húnavatnssýslu og mótaðist heim-
ilið því húnvetnskum háttum og
andblæ.
Sfðar á ævinni er Ragnheiður
mágkona var við nám í húsmæðra-
skólanum á Blönduósi kynntist hún
aftur sömu lífsviðhorfum og ríkt
höfðu á heimili föður hennar.
Allir sem komnir em til ára sinna
muna vel stríðsárin og árásina á
línuveiðarann Fróða frá Þingeyri
árið 1941, en í þeirri árás létu 5
menn lífið og íjórir þeirra vom úr
Þingeyrarhreppi. Ragnheiður missti
þar mann sinn, Steinþór Amason
frá Brekku í Dýrafirði, frá tveim
bömum og einu ófæddu eftir fjög-
urra ára hjónaband en hún missti
meira, bróður sinn og mág, þá
Guðmund Stefánsson og Gunnar
Ámason skipstjóra á Fróða. Það
var þungt högg heimilinu á Brekku,
ungu ekkjunni og tengdaforeldmm
hennar að öðmm ótöldum. Það þarf
meir en meðalmann til að standa
af sér slíkan brotsjó, en Ragnheiður
var enginn meðalmaður, hún hvorki
bognaði né brotnaði. Að henni stóðu
sterkir dýrfirskir stofnar og Ragn-
heiður var enginn kalkvistur, heldur
sterk grein af sama meiði. Hún bjó
áfram ásamt tengdaforeldram sín-
um á Brekku og réð sér ráðsmann,
Valdimar Sólmundsson.
Árið 1950 flyst Ragnheiður til
Þingeyrar ásamt tengdaforeldrum
og ráðsmaðurinn fylgir þeim, en
þau öll komin við aldur, nema
Ragnheiður. Á Þingeyri kynnist ég
loks mágkonu minni, þessari glað-
væm, góðlátu og hlýju konu sem
vann myrkranna á milli, en gaf sér
alltaf tíma til að hlú að öðmm og
rétta hjálparhönd er mikið lá við. A
Þingeyri rak hún matsölu á „Gamla
spítalanum" eins og húsið er alltaf
nefiit í daglegu tali. Þar leigði þá
Lýður Jónsson vegaverkstjóri, sem
mörgum er af góðu kunnur og var
hann góðvinur bónda mfns, Áma
Stefánssonar, en Ámi hafði ungur
verið í vegavinnu hjá Lýði og var
Lýður heimilisvinur okkar hjóna og
gagnkvæmt. Það varð gæfuspor
þeirra beggja, Ragnheiðar og Lýðs,
að leiðir þeirra skyldu liggja saman,
því þau eignuðust eina dóttur,
Kristínu Lýðsdóttur. Ég heimsótti
mágkonu mína „á sængina" og við
mér blasti heilbrigt og fallegt bam,
glöð móðir og hamingjusöm kona.
Ragnheiður stóð þá á fertugu, hafði
verið ekkja yfir 10 ár og lifað og
starfað fyrir bömin sín og tengda-
foreldrana, en birtan og gleðin sem
skein úr augum hennar þennan dag
var fölskvalaus og líður mér seint
úr minni. Þau Lýður giftust aldrei,
hann var fráskilinn þriggja bama
faðir og hún átti bömin sín þijú
fyrir.
Kristín varð foreldmm sínum
mikill gleðigjafi sem tengdi saman
6 mannvænleg böm og unglinga
og man ég enn fermingardaginn
hennar er ég sá í fyrsta sinn allan
þennan fríða hóp ungmenna, bömin
hans Lýðs og bömin hennar Ragn-
heiðar.
Milli þeirra allra var alltaf góður
vinskapur og gagnkvæm virðing og
Lýður varð hinum bömunum holl-
ráður vinur, enda þekki ég það af
eigin raun, að Lýður var vinur vina
sinna, engu sfður en Ragnheiður
mágkona, sem alltaf gat veitt þeim
styrk er stóðu í ströngu. Nú em
þau bæði horfin af sjónarsviðinu,
en er það ekki einmitt það eina sem
við eigum gefið, dauðinn.
hann um bænir fyrir sig og sína
urðu aðnjótandi. Því að hann trúði
því að Guðs Orð væri lifandi og
máttugt og að Drottinn er hinn
sami í gær og í dag og um aidir,
og framkvæmir sín máttarverk með
sínum trúuðu bömum sem honum
treysta af öllu hjarta. Við þökkum
Drottni fyrir trúaðan bróður í Kristi,
sem lokið hefur sínu æviskeiði hér
á jörð. Við emm einnig þakklát
fyrir djörfung hans í að miðla öðram
af því sem hann hafði af Guði þegið
fyrir Jesúm Krist.
Ég enda þessi fátæklegu kveðju-
orð mín með 14. versi úr 48. Passíu-
sálmi Hallgríms Péturssonar, sem
Ólafur fór oft með þegar hann talaði
á samkomum.
Gegnum Jesú helgast hjarta,
í himininn upp ég líta má.
Guðs míns ástarbirtu bjarta,
bæði fæ ég að reyna og sjá.
Hrygðarmyrkið sorgar svarta,
sáluminnihverfurþá.
Jón Pálsson
Ragnheiður var gæfumanneskja,
þrátt fyrir ólýsanleg áföll. Stundum
minnti hún mig á móður Theresu í
fómarhlutverki sínu og trúar-
trausti, trúnni á Guð sinn sem öllu
getur breytt til hins betra, líka
erfiðleikum sem öðmm virðast
óyfirstíganlegir. Mörg sfðustu ár
Ragnheiðar bjó hún hjá dóttur sinni
Guðrúnu og tengdasyni Hallgrími
Sveinssyni og þar leið henni vel,
enda borin á höndum af þeim hjón-
um. Þau nutu einnig samvistanna
við hana og verka hennar, en allt
sem hún vann bar handbragði
hennar gott vitni, hvort sem hún
bar mat fyrir gesti og gangandi
ásamt dóttur sinni eða annað. Það
vafðist ekkert fyrir henni að breyta
mjólk í mat og ull í fat. Við sem
þekktum hana munum lengi
minnast hógværrar framgöngu
hennar, hlýjunnar, gleðinnar og
æðmleysisins sem einkenndi hana
alla tíð. Ragnheiður kveið ekki
dauða sínum þótt hún gengi Qögur
síðustu árin með banvænan sjúk-
dóm, krabbamein, en spyrði maður
hvemig henni liði var svarið á einn
veg, sagðist lifa, ekki hafa yfir
neinu að kvarta, enda kvalalaus og
svæfi vel. Ég hóf þessi minningar-
brot með orðum skáldsins og leyfi
mér að ljúka þeim með öðm ljóði.
Kastiðekkisteinum
íkyrratjöm.
Vekiðekkiöldur
óvitaböm.
Gárið ekki vatnið
engleðjistafþví
að himinninn speglast
hafinuí. (GunnarDal.)
Já, Ragnheiður kunni þá list að
gleðjast yfir stóm og smáu og engu
síður yfir því smáa, gróðri, fuglum,
náttúmfegurð og öllu er lífsanda
dró og hún kastaði ekki steinum í
kyrratjöm.
Guð blessi minningu hennar.
Hulda Sigmundsdóttir
Þökkum inniiega samúð og .hlýhug við andlát og jarðarför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
GRÓU MARÍU ODDSDÓTTUR
frá Þóroddsstöðum.
Kristín Þorvaldsdóttir,
Þorvaldur Þorvaldsson,
Haraldur Þorvaldsson,
Ingibjörg Þorvaldsdóttir,
Böðvar Þorvaldsson,
Arndís Þorvaldsdóttir,
Ása Þorvaldsdóttir,
Þórarinn Þorvaldsson,
barnabörn og
Anna Þorvaldsdóttir,
Hulda Arnbergsdóttir,
Lisa Þorvaldsson,
Sverrir Júlíusson,
Kristfn Jóhannsdóttir,
Einar Þorláksson,
Jóhann Baldurs,
Anna Elísdóttir,
barnabarnabörn.
t
Þökkum af alhug samúð og vináttukveðjur við andlát og jaröarför
KJARTANS SIGURÐSSONAR
fyrrverandi verkstjóra,
Löngumýri 5, Akureyri.
Sigríður Þorsteinsdóttir,
Rafn Kjartansson,
Anna Kjartansdóttir,
Þorsteinn Kjartansson,
Sigurður Kjartansson,
Örn Kjartansson,
Jón B. Hauksson,
Elín Berg,
Regína Sigurðardóttir,
Kristfn Ögmundsdóttir
barnabörn.
°g
t
Þökkum af alhug auðsýnda samúð og vináttu við andlát og útför
BJÖRGVINS EINARSSONAR
frá Kárastöðum,
Víðivöllum 6,
Selfossi.
Hörður Björgvinsson, Hugrún Skarphéðinsdóttir,
Þröstur Björgvinsson, Aðalbjörg Haraldsdóttir,
Guðlaug Erla Björgvinsdóttir, Jón ívars,
Guðrún Guðlaugsdóttir
og barnabörn.
t
innilegar þakkir og kveðjur sendum við öllum þeim sem auðsýndu
okkur samúð og vináttu vegna andláts og útfarar sonar okkar
og bróður,
SIGURÐAR SIGURÐSSONAR,
Sunnubraut 8, Garði.
Kristfn Guðmundsdóttir, Sigurður Ingvarsson,
Halldóra Jóna, Guðlaug Helga
og fjölskyldur.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við fráfall
móður okkar, tengdamóður og ömmu,
HILDAR VIGFÚSDÓTTUR HJALTALÍN,
Laugateig 17.
Anna Gunnarsdóttir, Vigfús Gunnarsson,
Óskar H. Gunnarsson, Unnur Agnarsdóttir,
Gunnhildur Óskarsdóttir, Agnar Óskarsson.
t
Þökkum auðsýnda samúö og vinarhug við andlát og útför
STEINUNNAR JÓNSDÓTTUR,
Hliði,
Eyrarbakka.
Ingvar Halldórsson,
börn og tengdabörn.
t
Þökkum hlýhug og samúð við andlát
GUÐFINNS SIGMUNDSSONAR.
Guðrfður Ásgeirsdóttir,
Rebekka E. Guðfinnsdóttir, Kristján Einarsson,
Karl Guðfinnsson, Hafdfs Jónsdóttir,
Guðlaugur Guðfinnsson, Ásdfs Sveinsdóttir.
t
Þökkum samúð og vinarhug við andlát og útför
ÖNNU M. BERNHÖFT
Lilja Bernhöft, Sigurður Baldursson,
Ásta Magnúsdóttir,
Guðrún Bernhöft Marr,