Morgunblaðið - 18.02.1986, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR18. FEBRÚAR1986
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 18. FEBRÚAR 1986
25
fltagtiiiHafrftí
Útgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Aöstoöarritstjóri
Fulltrúar ritstjóra
Fréttastjórar
Auglýsingastjóri
Árvakur, Reykjavík
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Björn Bjarnason.
Þorbjörn Guömundsson,
Björn Jóhannsson,
Árni Jörgensen.
Freysteinn Jóhannsson,
Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson,
Ágúst Ingi Jónsson.
Baidvin Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aöalstræti 6, sími 10100. Auglýsingar:
Aöalstræti 6, sími 22480. Afgreiðsla: Kringlan 1, sími 83033.
Áskriftargjald 450 kr. á mánuöi innanlands. í lausasölu 40 kr. eintakiö.
Svik í tafli
á Filippsevium
ingið á Filippseyjum hefur
lýst Ferdinand Marcos rétt-
lg'örinn forseta landsins. Sam-
kvæmt hinum opinberu tölum
hlaut Marcos 10,8 milljónir at-
kvæða eða 53,8% í forsetakosn-
ingunum 7. febrúar, en mót-
frambjóðandi hans Corazon
Aquino 9,2 milljónir atkvæða.
Þeir eru hins vegar fáir, sem
mark taka á þessum tölum.
Stjómarandstæðingar eru sann-
færðir um að stuðningsmenn
forsetans hafi með vitund hans
og vilja gerst sekir um víðtæk
kosningasvik. Þeir fullyrða, að
Corazon Aquino hafí fengið
meirihluta atkvæða og sé því
hinn réttmæti þjóðarleiðtogi.
Sama segja vestrænir fulltrúar,
sem fylgdust með kosningunum.
Biskupar kaþólsku kirkjunnar,
sem allur þorri íbúa á Filippseyj-
um telst til, hafa tekið undir
þetta sjónarmið. í yfírlýsingu,
sem þeir sendu frá sér á laugar-
dag, segja þeir að framkoma
stjómvalda beri vott um „glæp-
samlega misnotkun valds" og
þau hafí glatað siðferðilegri
stöðu sinni.
Um helgina lýsti svo Ronald
Reagan, forseti Bandaríkjanna,
því yfír, að hann teldi vafasamt
að unnt væri að taka mark á
hinum opinberu úrslitum for-
setakosninganna á Filippseyjum.
Hann kvaðst hafa vitneskju um
að veruleg svik hefðu verið höfð
í tafli, einkum af hálfu stuðn-
ingsmanna Marcosar forseta.
Þessi yfírlýsing Bandarílg'a-
forseta er athyglisverð fyrir
margra hluta sakir. Hún sýnir
t.a.m. hversu trúir Bandarílg'a-
menn em gmndvallarhugmynd-
um lýðræðisins. Þeir standa
frammi fyrir þeim erfíðu aðstæð-
um, að létu þeir með öllu af
stuðningi við núverandi stjóm-
völd á Filippseyjum, kynni það
að leiða til hættulegra breytinga
á valdajafnvægi í Suðaustur-
Asíu. Bandaríkjastjóm tekst nú
á við þá staðreynd, að Marcos
hefur tapað í kosningunum, þótt
hann hafi verið lýstur sigurveg-
ari, eða réttara sagt, engir nema
samverkamenn Marcosar trúa
því, að hann sé réttkjörinn for-
seti. Ef Bandaríkjastjóm styður
Marcos og hina spilltu stjóm
hans skapast trúnaðarbrestur
milli hennar og annarra lýðræð-
isþjóða. Ef Bandarílg'amenn
hafíia Marcos með öllu, og hann
heldur samt völdum, kann svo
að fara, að hann láti loka hinum
mikilvægu herstöðvum Banda-
rílg'amanna á Filippseyjum og
falist jafnvel eftir stuðningi
Sovétmanna, sem afturgæti leitt
til stórkostlegra vandræða fyrir
lífsnauðsynlegar siglingar vest-
rænna skipa um Indlandshaf og
Kyrrahaf.
Ákvörðun Marcosar að láta
náinn skjólstæðing sinn, Fabian
C. Ver, yfirmann herafla lands-
ins, víkja úr embætti, kann að
vera fyrsta tilraun hans til að
draga úr öldum óánægju innan-
lands og utan. Ver var á síðasta
ári ákærður fyrir að bera ábyrgð
á morðinu á Benigno Aquino,
leiðtoga stjómarandstæðinga,
en síðan sýknaður á forsendum,
sem margir töldu ákaflega
hæpnar. Þetta eitt dugar hins
vegar skammt, ef Marcos ætlar
í alvöru að reyna að halda völd-
um í andstöðu við geysiöfluga
stjómarandstöðu, kaþólsku
kirkjuna og þrautskipulagðan
skæmliðaher kommúnista. Ohjá-
kvæmilegt er að breyta gervöllu
stjómkerfí landsins. Því miður
er fátt sem bendir til þess að
Ferdinand Marcos treysti sér til
að horfast í augu við þessar
staðreyndir. Lýðræðisþjóðir
Vesturlanda, sem telja miklu
skipta hver verður framvinda
stjómmála á Filippseyjum, reiða
sig á, að Bandaríkjastjóm takist
mjög fljótlega að sannfæra
Marcos og stuðningsmenn hans
um að leiknum sé lokið. Taki
hann hagsmuni þjóðar sinnar
fram yfír eigin stundarhag verði
hann að viðurkenna, að hann
hafí beðið ósigur.
Sigur
Soaresar
Sósíalistinn Mario Soares
sigraði naumlega frambjóð-
anda hægri manna, Diogo Freit-
as do Amaral, í forsetakosning-
um, sem fram fóm í Portúgal á
sunnudag. Soares, sem er fyrr-
um forsætisráðherra landsins,
hlaut rúmlega 51% greiddra
atkvæða, en keppinautur hans
tæplega 49% atkvæða. Sé litið á
lýðræðislega þróun stjómmála í
Portúgal síðustu tíu ár, em úr-
slitin í kosningunum á sunnudag
staðfesting á stöðugri sókn hófs-
amra afla hægra megin við miðju
í stjómmálunum.
Mario Soares sameinar að
baki sér sundurleitari pólitíska
fylkingu en þá, sem hann hann
barðist við í kosningunum. Lítið
vinfengi er með sósíalistum og
kommúnistum, sem kusu hann.
Vinstrisinnuð öfl tengd hemum
og Eanes, fráfarandi forseta,
studdu Soares til forseta, þótt
þau hafí barist gegn honum á
stjómmálavettvangi.
Embætti forseta Portúgals
fylgja ekki sömu völd og t.d. í
og Bandaríkjunum, en þó meiri
en fylgja embættum þjóðarleið-
toga víðast hvar í Evrópu. Soares
hefur ekki reynst dugmikill
stjómmálaforingi, en enginn
dregur í efa tryggð hans við lýð-
ræði.
Svar til Friðriks
Sophussonar
eftir Má Elísson
Dregist hefur lengur en ætlað
var að svara fyrirspum þeirri er
Friðrik Sophusson, varaformaður
Sjálfstæðisflokksins, beindi til Fisk-
veiðasj'óðs í grein, sem hann skrifaði
í Morgunblaðið fyrir nokkru.
Þótt ætlunin hér sé fyrst og
fremst að svara fyrirspum Friðriks,
þykir þó rétt að víkja að tveimur
af sjö staðhæfingum, er hann setti
fram í umræddri grein.
Staðhæfing 2
„Þegar skuldir skipsins vom
orðnar 270 millj. og að stómm hluta
í vanskilum var skipið boðið upp.
Uppboðsbeiðandi, þ.e. Fiskveiða-
sjóður keypti skipið á 176 millj. og
tapaði 95 milljónum króna á einu
bretti. (Uppfært tap er enn meira.)“
Hversvegna urðu skuldimar jafn
miklar og raun ber vitni?
Skipið hóf veiðar síðla árs 1981.
Öll lán Fiskveiðasjóðs til skipa vom
á þessum tíma gengistryggð. Ekki
þarf að fjölyrða um snögg umskipti
í vaxtamálum (vextir á dollaralán-
um fóm yfír 20% 1981) og gengis-
þróun um og eftir 1980 og áhrif
þeirra á stöðu skulda. Ljóst virðist
samt vera, að eiginfjárstaða fyrir-
tækisins, þ.e. Höfða hf., ein sér
(15% af kaupverði bv. Kolbeinseyjar
samkvæmt upplýsingum viðskipta-
banka þess) var frá upphafi veik
e.t.v. of veik til að mæta skuld-
bindingum, jafnvel þótt ekki sé
miðað við ofangreind umskipti.
Stjórn Fiskveiðasjóðs var þegar á
árinu 1982 farin að hafa áhyggjur
af skuldastöðu nokkurra skipa þ. á
„Það var niðurstaða
Fiskveiðasjóðs að eftir
litlu sem engn væri að
slægjast, ef gengið yrði
að öðrum eignum fyrir-
tækisins og þar með
þurft að berjast við
aðra kröfuhafa. Jafn-
framt er það skoðun
stjórnenda sjóðsins að
hvert og eitt slíkt mál,
sem kann að rísa, verði
að meta sérstaklega.
Ef gripið er til aðgerða
sem ekki hafa annað í
f ör með sér en kostnað
og þar með minna en
ekki neitt upp í fjár-
kröfur, er verr af stað
farið en heima setið.“
m. bv. Kolbeinseyjar. Vom þau
mál til umræðu á nokkrum fundum.
Snemma árs.1983 var beiðzt nauð-
ungamppboðs á einu skipi og
samskonar aðgerðir í undirbúningi
varðandi fleiri skip.
Um það leyti hófust umræður
um hugsanlegar opinberar ráðstaf-
anir til að bæta slæma stöðu út-
gerðar. Var uppboðsaðgerðum
frestað af þeim sökum. Þeim um-
ræðum lyktaði með ákvörðun um
að útgerðarmönnum skyldi gefinn
kostur á skuldbreytingu stofnlána
og lengingu lána, jafnframt vem-
legum vaxtaafslætti. Skyldi þeirri
skuldbreytingu lokið fyrir 30/9
1984. Síðar var veittur frestur til
ársloka 1984. Þegar upp var staðið
kom í ljós, að útgerðir nokkurra
skipa gátu ekki fullnægt skilmálum
þeim, er Fiskveiðasjóður setti fyrir
skuldbreytingu. Uppboðsbeiðnir
vegna umræddra skipa, vom sendar
út strax í janúar 1985. Lokauppboð
fór fram hið síðasta í október sl. Á
þessum tíma héldu vanskil útgerða
skipanna áfram að vaxa. Námu
heildarskuldir Útgerðarfélagsins
Höfða við Fiskveiðasjóð vegna bv.
Kolbeinseyjar um 270 milljónum
króna er sjóðurinn eignaðist skipið
í október 1985. í ársbyijun 1983
námu heildarskuldir skipsins 98,0
millj. króna.
Staðhæf ing 4
„Nýtt fyrirtæki, íshaf hf., var
stofnað til að gera tilboð í og reka
Kolbeinsey. Tilboð félagsins í skipið
er um það bil 160 millj. kr. kaup-
verð. Formaður hins nýja útgerðar-
félags hefur sagt við alþjóð í sjón-
varpi, að skipið geti ekki staðið
undir þeim stofnkostnaði með ís-
fiskveiðum."
Nafnverð tilboðs íshafs hf. var
161 milljón króna. Ummæli höfð
eftir formanni stjómar íshafs hf.,
munu hafa verið slitin úr samhengi
eða misskilin. Hann mun hafa sagt,
að skipið eitt sér gæti að öðm
óbreyttu, þ.e. rekið sem ísfískiskip
með heimalandanir í huga, ekki
staðið undir vöxtum og afborgun-
Már Elísson
um. (Þetta vita allir.) Enda kom
fram í tilboði íshafs hf., svo og
einnig í tilboðum UNÞ, ÚA og
Sæbergs hf., Ólafsfírði o.fl. að setja
ætti aðrar tryggingar fyrir greiðslu-
skuldbindingum vegna skipsins, svo
sem greiðslur af skilaverði vinnslu-
stöðva og framlög frá öðmm skip-
um.
Eftirfarandi spumingu var beint
til Fiskveiðasjóðs:
„Geta félög sem gera út fleiri en
eitt skip vænzt þess að aðeins verði
boðið upp eitt skipanna séu skuldir
þess í vanskilum og fengið felldar
niður þær skuldir í skipinu sem em
umfram veð í því? Hefði þessi regla
gilt um Otto N. Þorlaksson, sem
var í eigu Bæjarútgerðar Reykja-
víkur, þegar hann skuldaði vemleg-
ar upphæðir umfram markaðs-
verð".
Þar til á sl. ári hafði ekki um
langt árabil a.m.k. komið upp sú
staða, að Fiskveiðasjóður fengi
kröfum sínum ekki flillnægt við
nauðungarappboð á skipum. Ljóst
var, að Fiskveiðasjóður mundi tapa
umtalsverðum, en þó mismunandi
háum, fjárhæðum á þeim skipum,
sem hann eignaðist á nauðungar-
uppboðum á sl. ári. Um hvað háa
heildampphæð er að ræða, kemur
hinsvegar ekki í ljós fyrr en að
lokinni sölu skipanna. Þegar hafa
þijú skip verið seld. Tap sjóðsins
við sölu eins þessara skipa reyndist
óvemlegt. Hvað varðar Utgerðarfé-
lagið Höfða hf., sem gerði út bv.
Kolbeinsey, námu heildarkröfur
Fiskveiðasjóðs eftir sölu skipsins
95 millj. króna. Söluverð skipsins
var tæplega 179 millj. króna. At-
hugun Fiskveiðasjóðs leiddi í ljós,
að félagið átti litlar sem engar
eignir aðrar en bv. Julíus Hav-
steen, sem metinn er á 84 milljónir
króna (samkvæmt ársreikningi fé-
lagsins 1984 vom aðrar eigur
metnar á um 250 þús. krónur).
Áhvílandi Fiskveiðasjóðslán er 75
milljónir og áhvílandi lán Byggða-
sjóðs 7—8 millj. Eftir standa 2—3
milljónir. Reynslan hefur sýnt, að
þá upp er staðið, að loknu nauðung-
amppboði, geta forgangskröfur,
sem einkum em fólgnar í ógreiddu
kaupi skipveija, numið vemlegum
fjárhæðum. Það var niðurstaða
Fiskveiðasjóðs að eftir litlu sem
engu væri að slægjast, ef gengið
yrði að öðmm eignum fyrirtækisins
og þar með þurft að beijast við
aðra kröfuhafa. Jafnframt er það
skoðun stjórnenda sjóðsins að hvert
og eitt slíkt mál, sem kann að rísa,
verði að meta sérstaklega. Ef gripið
er til aðgerða sem ekki hafa annað
í för með sér en kostnað og þar
með minna en ekki neitt upp í
fjárkröfur, er verr af stað farið en
heima setið. Af skiljanlegum ástæð-
um, kom slík athugun eða mat ekki
til tals varðandi Bæjarútgerð
Reykjavíkur. Eins og sæmir ábyggi-
legum viðskiptavini, samdi BUR
þegar á árinu 1983, með vitúnd og
vilja stjómenda Reykjavíkurborgar,
um fullnægjandi tryggingar fyrir
umsömdum greiðslum af öllum
skuldum fyrirtækisins við Fisk-
veiðasjóð.
Höfundur er forstjórí Fiskveiða-
sjóðs.
Innkaupajöfnun o g verðjöfnun olíu
Frjáls innflutningur og verðlagning
eftirÞórð
*
Asgeirsson
Opinber umræða um olíumál á
Islandi hefur löngum mótast af
mikilli vanþekkingu. Þar mun verð-
lagsstofnun og olíufélögunum um
að kenna. Þessir aðilar hafa alls
ekki sinnt þeirri sjálfsögðu skyldu
að upplýsa almenning um þennan
mikilvæga málaflokk.
En alþingismenn em ekki al-
menningur. Þeir geta ekki afsakað
umfjöllun sína um þessi mál með
vanþekkingu. Þeim ber að kynna
sér þau mál sem um er fjallað á
Alþingi og þá alveg sérstaklega
þegar um lagasetningu er að ræða.
Þau lög sem taka áttu gildi um síð-
ustu áramót og fjalla um verðjöfnun
á olíu og innkaupajöfnunarreikning
bera ekki vott mikils skilnings al-
þingismanna á því sem þar er um
íjallað, enda hefur viðskiptaráðu-
neytinu og verðlagsstofnun ekki
enn tekist að forma þær reglur sem
vinna skal eftir skv. hinum nýju
lögum.
Og það er engin furða. Þessum
lögum er nefnilega ætlað að gera
hið ómögulega, þ.e. að gefa olíufé-
lögunum nokkurt frelsi til verðsam-
keppni en viðhalda samt hinu gamla
kerfi verðjöfnunar, innkaupajöfn-
unar og opinberrar verðákvörðunar.
En af hveiju vilja stjómmálamenn-
imir viðhalda hinu gamla kerfí? Það
er vegna þess að þeim finnst þægi-
legt eða nauðsynlegt að geta ráðið
því að hækkanir á innkaupsverði
olíu komi ekki fram í útsöluverði
fyrr en þeim þykir það passa inn í
hið pólitíska púsluspil sem aldrei
gengur upp.
Og þá er ekki síður nauðsynlegt
að geta tekið forskot á sæluna og
lækkað olíuverð á íslandi í þeirri
von að olía, sem ekki er enn búið
að kaupa, verði ódýrari en sú olía
sem til er í landinu og verið er að
selja. Á fínu máli heitir þetta að
jafna verðsveiflur þannig að verðlag
sé stöðugt. Þetta þykir stjómviska
hér. í öðmm löndum, sem stundum
em tekin til samanburðar, þykir
hins vegar engin goðgá þótt bensín
og olíuverð hækki og lækki á víxl
jafnvel með mjög stuttu millibili.
Það er raunar einkenni fijáls mark-
aðar og verðsamkeppni, sem víðast
annars staðar en hér á landi þykir
tryggja hag neytenda betur en
opinber forsjá eftir einhveiju kerfí.
Þeir, sem em vel að sér í þessum
málum, kunna nú að spyija hvort
nýju lögin um innkaupajöfnun séu
þó ekki skref í áttina. Þau gera jú
ráð fyrir því að sameiginlegur inn-
kaupajöfnunarreikningur verði
lagður niður, en hver einstakur
innflytjandi haldi sinn eigin inn-
kaupajöfnunarreikning. Skapar
þetta ekki svigrúm til verðsam-
keppni milli olíufélaganna? Svarið
er hiklaust nei, a.m.k. ef mísnota á
innkaupajöfnunina hér eftir sem
hingað til, þannig að þessir reikn-
ingar séu nánast alltaf í mínus upp
á tugi eða jafnvel hundmð millj.
króna. Þar að auki kallar sameigin-
legur innflutningur á sameiginlegan
innkaupajöfnunarreikning ef inn-
kaupajöfnun á að vera á annað
borð.
Allur innflutningur á svartolíu
er sameiginlegur og að auki nánast
allur innflutningur á bílabensíni og
meira en helmingur innflutnings á
Þórður Ásgeirsson
„En af hverju vilja
sljórnmálamennirnir
viðhalda hinu gamla
kerf i? Það er vegna
þess að þeim f innst
þægilegt eða nauðsyn-
legt að geta ráðið því
að hækkanir á inn-
kaupsverði olíu komi
ekki fram í útsöluverði
fyrr en þeim þykir það
passa inn í hið pólitíska
púsluspil sem aldrei
gengur upp.“
gasolíu, þannig að nýju lögin um
einkainnflutningsjöfnuð hvers inn-
flytjenda virðast byggð á misskiln-
ingi, þar sem í greinargerð er talað
um að helmingur af allri þessari
olíu sé fluttur inn utan hins sameig-
inlega kerfís.
Samkvæmt nýju lögunum er
verðjöfnunarsjóður lagður niður en
Flutningsjöfnunarsjóður stofnaður
í staðinn. Engar breytingar em þó
gerðar á þessari starfsemi aðrar en
þær að stjóm sjóðsins er skipuð
þremur mönnum í stað fimm áður.
Hér hefði nú betur verið gerð sú
breyting að enginn maður yrði í
stjóm og enginn sjóður. — Ég er á
móti verðjöfnun á olíu og tel að
eðlilegt sé að annað verð eigi að
gilda fyrir jarðýtu eða smábát sem
tekur nokkur hundmð lítra af gasol-
íu á afskekktum stað fjarri birgða-
stöð en fyrir togara sem tekur
nokkra tugi þúsunda lítra í einu í
innflutningshöfn. En jafnvel þótt
byggðastefnusjónarmið séu ofan á
og stjómmálamenn vilji ákveða með
lögum að sama verð skuli vera alls
staðar á landinu er óþarfi að vera
með skriffinnskukerfi eins og flutn-
ingasjóð í kring um það.
Flutningasjóður með sinni 3ja
eða 5 manna stjóm og öðmm til-
kostnaði fær allar sínar tekjur af
gjaldi sem olíufélögin greiða af öllu
seldu magni af olíu og bensíni. Síð-
an greiðir sjóðurinn þessum sömu
félögum þessa sömu peninga til
baka til að standa undir flutnings-
kostnaði þeirra. í hvers þágu er
þetta kerfí? Af hveiju greiða félögin
ekki gjaldið beint í eigin vasa og
standa hvert um sig undir eigin
flutningskostnaði? Ætli það væri
ekki hvati til að gera flutninga eins
ódýra og hagkvæma og framast er
unnt? Kerfið býður auðvitað upp á
hið gagnstæða.
Ég hef ekki farið fram á það að
allur innflutningur á olíu verði
gefínn frjáls. Ég tel að vísu að það
yrði best fyrir olíufélögin og neyt-
endur, en það er ekki hægt að horfa
fram hjá þjóðhagslegu mikilvægi
fiskmarkaðarins í Rússlandi. Ég hef
þó lengi talið rétt og skylt að láta
reyna meira á það í samningum við
Rússa hversu mikið beint samhengi
er á milli olíukaupa og físksölu og
tel raunar líklegt að með því að
draga fleiri hagsmunamál inn í þá
umræðu mætti draga úr olíukaup-
unum án þess að áhrif hefði á fisk-
söluna. Raunar er nú þannig komið
olíuframleiðslu Rússa að vel getur
verið að þeir sjálfir leggi litla eða
enga áherzlu á að selja okkur olíu.
Á þetta verður að reyna.
Hvort sem innflutningur er ftjáls
eða ekki er þó allt sem mælir með
því að gefa verðlagningu á gasolíu,
bensíni og svartolíu fijálsa. Jafnvel
þótt innkaupsverðið væri hið sama
hjá öllum olíufélögunum er ekkert
heilbrigðara en að láta þau keppa
um alla aðra þætti sem útsöluverðið
samanstendur af. Með því móti einu
ætti að vera tryggt að þau gerðu
sér far um að halda álagningu,
dreifingarkostnaði og öllum öðmm
kostnaði í lágmarki. Kerfíð býður
upp á hið gagnstæða.
Höfundur er forsljóri Oliuverzl-
unar íslands hf.
Morgunblaðið/Bjami
Fjölsótt afmælishóf Varðar
Landsmálafélagið Vörður átti 60 ára afmæli á fimmtudaginn. Af því tilefni var efnt til hófs í Sjálf-
stæðishúsinu Valhöll og sóttu það margir félagsmenn og velunnarar Varðar. Myndin var tekin
þegar gestir voru að skera hina veglegu afmælistertu félagsins.
Þröstur Arnason fór
heim með 4 bikara
Davíð Oddsson, borgarstjóri, afhendir Þresti Amasyni sigurlaun
fyrir sigurinn á Skákþingi Reykjavíkur. Morgunbiaðið/júiius.
VERÐLAUN AAFHENDIN G og
slit Skákþings Reykjavíkur 1986
fór fram fyrir nokkru í félags-
heimili Taflfélags Reykjavíkur
við Grensásveg. Skákþingið var
hið 56. í röðinni og voru þátttak-
endur 88 í opnum flokki og 95 í
unglingaflokki.
Borgarstjórinn, Davíð Oddsson,
afhenti verðlaunin, þijá stjóra
glæsilega farandbikara, sem borgin
gaf í tilefni af 200 ára afmæli
Reykjavíkur. Þröstur Árnason, 13
ára gamall, sigraði eins og kunnugt
er, bæði í aðalflokknum (opna
flokknum) og unglingaflokknum.
Er það í fyrsta skipti frá upphafí
að svo ungur skákmaður öðlast
titilinn Skákmeistari Reykjavíkur.
Hann tók því við tveimur, fögmm
farandbikumm úr hendi borgar-
stjóra ásamt peningaverðlaunum og
skákbók. Borgarstjóri afhenti einn-
ig 4 öðmm efstu mönnum í opna
flokknum og jafnmörgum úr ungl-
ingaflokki peningaverðlaun, verð-
launagripi og skákbækur. — í opna
flokknum tefldu þrír fulltrúar kven-
þjóðarinnar. Guðlaug Þorsteins-
dóttir hlaut fyrstu verðlaun þeirra
eftir að hafa sigrað Guðfríði Lilju
Grétarsdóttur í tveggja skáka ein-
vígi, en þær hlutu báðar 6 vinninga
í opna flokknum. Þriðja varð Berg-
lind Steinsdóttir. Allar hlutu þær
verðlaunagripi til eignar en auk
þess hlaut Guðlaug fallegan farand-
bikar frá Reykjavíkurborg. Guðlaug
hefur tvisvar áður orðið kvenna-
meistari Reykjavíkur í skák, árin
1975 og 1978. — Róbert Harðarson
varð hraðskákmeistari Reykjavíkur
og verðlaunabikar frá taflfélaginu
að launum sem varð annar, og Jó-
hannes Ágústsson, sem varð þriðji,
hlutu verðlaunagripi.
Ámi Höskuldsson, gullsmiður,
Bergstaðastræti 4, gaf og afhenti
sigurvegaranum í opna flokknum,
Skákmeistara Reykjavíkur, fagran
bikar til eignar og Lögmenn á Rán-
argötu 13 gáfu unglingaskákmeist-
aranum eins bikar til eignar. Þann
bikar afhenti Ásgeir Þór Árnason,
Skákmeistari Reykjavíkur 1979.
Þröstur Árnason fór því með 4
bikara heim með sér þetta kvöldið.
Sigrún Andrewsdóttir, formaður
félagsins, ávarpaði gesti í byijun
verðlaunaafhendingarinnar og sleit
að lokum Skákþinginu.
Við verðlaunaafhendinguna vom
bomar fram veitingar af konum,
sem em að undirbúa stofnun sér-
staks stuðningsfélags við Taflfélag
Reykjavíkur. Rúmlega 80 gestir
sátu hófíð, þar á meðal margir
fyrrverandi Skákmeistarar Reykja-
víkur, nær allir íslensku skákmeist-
aramir með alþjóðlega meistaratitla
og forystumenn skáksambandanna
á Norðurlöndum, en þeir funda nú
í tengslum við VISA-skákkeppnina
milli Norðurlanda og Bandaríkj-
anna.
Alls hafa nú 27 skákmenn unnið
meistaratitilinn á Skákþingi
Reykjavíkur í þau 56 skipti, sem
um hann hefur verið keppt. Fyrsti
titilhafínn var Ásmundur Ásgeirs-
son, er sigraði árið 1931, en oftast
hefur Ingi R. Jóhannsson orðið
sigurvegari eða alls 6 sinnum. Auk
Ásmundar hafa unnið 4 sinnum
þeir Baldur Möller, Benóný Bene-
diktsson, Björn Þorsteinsson, Eg-
gert Gilfer og Jón Kristinsson. Af
sigurvegumnum 11 á fyrstu 20
áranum em þrír á lífi, þeir Ásmund-
ur Ásgeirsson, Baldur Möller og
Þráinn Sigurðsson.
(Fréttatilkynning)
Hinir ungu heimsmethafar í Garðabæ ásamt heimsmetinu á veggnum.
Nýtt heimsmet slegid í Garðabæ
NÝTT heimsmet var sett í fjöl-
brautaskólanum í Garðabæ í síð-
ustu viku. 4263 Svala-fernum var
raðað meðfram vegg í skólanum.
Þessa viku iiggur öll kennsla
niðri, og nemendur skipta sér í
verkefnahópa, svo sem mat-
reiðsluhóp, ljósmyndahóp, Triv-
ial Pursuit-hóp, danshóp, kór og
heimsmetahóp, en markmið þess
hóps er að setja heimsmet á
einhvem hátt. Eftir nokkrar
vangaveltur ákváðu nemendur
að slá meimsmet i því að raða
fernum meðfram vegg, og útveg-
aði Sól h.f. 5000 feraur í þeim
tilgangi. Á myndinni má sjá
heimsmetið og heimsmethafana.