Morgunblaðið - 08.04.1986, Page 50

50
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 8. APRÍL1986
nmnmn
„\A\>Oj5 hef égoft soojt þér a£>
snúo. W' Kinse0}n?"
*
Aster...
... þegar nærvera
hennar lætur ánægju-
strauma hríslast um
þig-
Er það nokkuð einkennilegt að
konan hans skuli ekki skilja
hann.
Ég ráðlegg þeim sem stöðugt
eru að tapa kveikjurunum sín-
um að fá sér einn svona.
HÖGNIHREKKVÍSI
Má ekki ávarpa
veðurfræðinga?
Sjónvarpsnotandi skrifan
I þessum dálkum, nánar tiltekið
hinn 26. mars sl., var komið á
framfæri ádrepu nokkurri undir
fyrirsögninni „Eilítið um veður-
fregnir".
I fyrsta lagi var þar kvartað
undan því, að í Morgunblaðinu
væri aldrei hægt að ganga að dálki
vísum, þeim er greindi frá veðri víða
um heim, og var sundurliðað ná-
kvæmlega, hvenær og hvenær ekki
þessi dálkur hefði birzt frá áramót-
um.
Ekki skal nánar út í þá sálma
farið, enda verður að telja að sá
er sendi umkvörtunina hafi þar
stuðzt við nákvæmar heimildir.
Hitt sem greinarhöfundur kvart-
aði undan var það, að fréttamenn
sjónvarps, og vel að merkja, frétta-
menn af báðum kynjum, tíðkuðu
að beita kjánalegum athugasemd-
um varðandi veðurfréttir. Tók
greinarhöfundur nokkur dæmi og
Ieyfi ég mér að endurtaka þau hér.
„Er vorið komið, Páll?" (Sagt í
febrúar) — „Verður áfram sama
illviðrið á morgun, Guðmundur?" —
„Svo er bara að vita, hvort blíðan
helst — Markús?"
Og greinarhöfundur spyr.
„Hveijir eru fréttamenn sjónvarps,
að þeir geti gefið veðri alls konar
einkunnir: gott, vont, blíða og þar
fram eftir götunum? — Greinar-
höfundur segir veðurfræðinga ekki
skemmtikrafta, heldur vísinda-
menn, og segir hinn nýja stíl í
veðurfréttum síst til bóta, þær séu
að snúast upp í breiðtjalds skraut-
sýningu fyrir augað með tilheyrandi
heimskulátum. Kannski verði þess
skammt að bíða, að Ómar Ragnars-
son verði látinn sjá um veðurfregn-
imar.
Svo mörg voru þau orð, og raunar
fleiri undir fyrirsögninni „Eilítið um
veðurfregnir".
Þessum seinni hluta greinarinnar
um veðurfréttir í sjónvarpi er ég
aldeilis ósammála. Ég var einn
þeirra, kannski sá einasti, sem
skrifaði nokkuð um það opinber-
lega, að veðurfréttir í sjónvarpi
væm nánast staðnaðar, veðurfræð-
ingar sætu í afmörkuðum stelling-
um og næðu nánast ekki að lýsa
korti sínu nema snúa sér frá áhorf-
endum og taka síðan til við skýring-
ar með bendli sínum.
Þessi nýi máti er mun frjálslegri
og þó er engin hætta á, að veður-
fræðingar verði teknir sem
skemmtikraftar. — Já, það er rétt,
lýsingin minnir óneitanlega á hina
amerísku útfærslu. Hvað er að því?
Koma ekki flestar veðurtungla-
myndir frá amerískum veðurtungl-
um?
Reyndar eru bandarískir veður-
fræðingar mun skemmtilegri og
áheyrilegri en flestir aðrir slíkir og
þar vestra eru kortin svo fullkomin,
að þar getur maður séð (með ýms-
um „effectum" að vísu), hvernig
skýjabólstrar koma inn yfír land-
svæði, sem verið er að lýsa og
ýmislegt annað í þeim dúr.
í henni Ameríku þykir ekkert
athuga.vert, þótt fréttamaður sem
er að ljúka fréttalestri beini spum-
ingu til veðurfræðings, eins og hér
er tíðkað — og fírrtast veðurfræð-
ingar þar ekki við það. Þó nú ekki
væri.
Veðurfræði er vísindagrein, svo
sannarlega. En þýðir það, að ekki
megi setja veðurlýsingu í sjónvarpi
upp í breiðtjalds-sýningu? Enginn
er að tala um „skrautsýningu", en
þótt svo væri, þá væri það ekki til
vansa.
Ég tók eftir einu atviki nýlega,
þegar Páll Magnússon, sem er einn
frambærilegasti fréttamaður sjón-
varps í dag, beindi einhverri al-
mennri og efni samkvæmt eðlilegri
spumingu til eins veðurfræðings
umleið og veðurfræðingurinn tók
við, stakk það í stúf við spumingu
fréttamanns, að veðurfræðingur lét
sem hann heyrði ekki og snerist
öndverður, bauð gott kvöld (það
gera flestir utan einn) og tók til
við lýsingu sína, án þess að gera
skil orðum fréttamanns.
Þótt veðurfræði sé vísindagrein
gæti alveg komið að því, að Omar
Ragnarsson verði látinn sjá um lýs-
ingu á veðurkorti. Engin vísinda-
grein er svo fullkomin, síst veður-
fræðin, að ekki megi koma henni á
framfæri við almenning með sem
eðlilegustum hætti, jafnvel í formi
inngangs í samtalsformi. Eða má
ekki ávarpa veðurfræðinga að störf-
um?
Ég lýsi ánægju minni með nýja
formið á veðurfréttum, svo og frétt-
um í sjónvarpi almennt og veður-
fræðingar eru að ná tökum á lýsing-
um sínum í lóðréttri stöðu. Sjónvarp
er nú einu sinni fyrir augað og
veðurfréttir njóta sin mun betur,
því fijálslegar sem að þeim er
staðið í fyllstu merkingu þeirra
orða.
Víkverji skrifar
á eru umferðarljósin á Bú-
staðavegi komin í gagnið og
samkvæmt frétt gatnamálastjóra á
umferðin að komast eftir veginum
á „grænni bylgju", þ.e. að tímastill-
ing á ljósunum á að vera samstillt,
svo að ávallt sé grænt ljós þegar
komið er að ljósunum sé ekið á 50
km hraða.
Hvemig sem á því stendur hefur
þessi stilling ekki tekizt sem skyldi
og næstum ógemingur er að kom-
ast í takt við þessa svokölluðu
„grænu bylgju“. Hafa ökumenn
sem aka um Bústaðaveginn þurft
að stöðva við hvert einasta Ijós, sem
á vegi þeirra verður. Það hlýtur að
vera unnt að stilla þessi ljós saman
nú á tímum kvartsklukka, sem
ganga svo rétt að ekki skeikar nema
sekúndubroti á heilum mánuði eða
meir.
XXX
Að undanförnu hafa gmnnskól-
ar Reykjavíkur hver á fætur
öðmm efnt til skíðaferða í Bláfjöll,
skólabömunum til ómældrar
ánægju. Grunnskólamir em borg-
arstofnanir og svo er um hin miklu
mannvirki í Bláfjöllum. En þegar
krakkamir koma á skíðasvæðið, em
þeir látnir greiða fullt verð í skíða-
lyftumar. Skemmtilegra væri og
rausnarlegra, að þegar um er að
ræða skíðaferðir á vegum skóla
borgarinnar, fengju krakkamir
ókeypis í lyftumar, væm þar í boði
borgarinnar.
Annars em skíðalöndin i Bláfjöll-
um skemmtilegur vettvangur fyrir
útivist og íþróttaiðkanir. í blíðviðr-
inu um páskana vom þar þúsundir
manna og örtröð bíla var þar gífur-
leg. Þrátt fyrir það sást varla til
lögreglu á svæðinu, utan einn og
einn lögreglubíll á stangli. Lögregl-
an virtist þó ekki skipta sér neitt
að ráði af umferðinni og skipulagi
bifreiðastæða á svæðinu. Var þó
ekki vanþörf á eins og að líkum
lætur, þegar þúsundir koma saman
á einn og sama staðinn.
XXX
*
Islendingar em mikil happdrætt-
isþjóð og spila mikið að staðaldri
slíkt peningaspil. Fjármunir þeir
sem safnast hafa alla jafna farið í
fjármögnun góðra mála og nægir
þar að minna á uppbyggingu Há-
skóla íslands, dvalarheimili aldr-
aðra og hjúkmnarstofnanir eins og
Reykjalund og margt fleira.
Vegna mjög almennrar þátttöku
í happdrættum vekur það því mikla
athygli, þegar upplýst er að enginn
15 vinningsbíla í happdrætti Hand-
knattleikssambands Islands gengur
út. Svipaða sögu er síðan að segja
af jólahappdrætti SÁÁ. Þar voru
24 vinningsbílar og hafa aðeins fjór-
ir gengið út, 20 em enn í vörzlu
happdrættisins.
Reglur segja að í happdrættum
sem þessum skuli vinningar nema
‘A hluta af verðmæti útgefínna
miða. Aðrar reglur gilda um Happ-
drætti háskólans, þar sem vinningar
ársins skulu nema 70% af verðmæti
miðanna og 60% hjá DAS, íbúð að
verðmæti 2,5 milljón krónur upp á
óseldan miða. Er það ekki í fyrsta
sinn sem happdrættin sjálf vinna
hæstu vinningana og þá vinninga
sem helst er skartað með í auglýs-
ingum.
Fyrir allmörgum ámm kannaði
Morgunblaðið söluhlutfall miða í
stóm happdrættunum og kom þá í
ljós að það var á bilinu 40 til 50%.
Svo lágt hlutfall þýðir í raun að
happdrættin vinna aftur um 40 til
50% af verðmæti heildarvinninga
og skipta þessir vinningar sjálfsagt
hundmð milljóna króna. Fullyrða
má þó að þetta sé ekkert gleðiefni
happdrættunum sjálfum, því að
hagnaður þeirra verður meiri þeim
mun lægra sem hlutfall þeirra miða
er, sem þau spila sjálf á.
XXX
að var svolítið skrítið ástand á
bensínsölum síðastliðinn föstu-
dag. Lítið var að gera vegna þess
að á laugardagsmorgun átti bensí-
nið að lækka um tvær krónur lítr-
inn. Venjulega hafa miklar biðraðir
myndast við bensínstöðvar kvöldið
fyrir verðbreytingar, en nú var sem
sagt ekkert að gera. Einn viðmæl-
andi Víkveija sem átti bensínlausan
bíl og var í vafa um hvort hann
ætti nægilega mikið til þess að
komast heim um kvöldið og á bens-
ínstöð á laugardagsmorgun, velti
því fyrir sér hve lítið magn hann
gæti keypt. Já, Islendingar em ekki
búnir að venjast breyttum aðstæð-
um enda áratugir síðan slíkar lækk-
anir æ ofan í æ hafa átt sér stað.