Morgunblaðið - 11.04.1986, Blaðsíða 43

Thor R. Thors kom víða við í
atvinnumálum íslendinga. Hann
var í stjórnum fyrirtækja í síldveiði
og síldarvinnslu, togveiði, vegna
vöruflutninga (Eimskip) og flug-
mála (Flugleiða). Hann þekkti og
starfaði með nánast öllum forráða-
mönnum í þessum starfsgreinum
síðastliðna hálfa öld.
Það var því engin tilviljun er ítal-
ir föluðust eftir því að Thor R.
Thors tæki við af Kjartani Thors,
föðurbróður sínum, og gerðist aðal-
ræðismaður þeirra hér á landi.
Kveldúlfsútgerðin hafði um áratugi
selt saltfisk til Ítalíu og þannig
komust á fyrstu tengslin.
Thor R. Thors þekkti vel til á
Ítalíu. Enrico Mattei, vinur hans,
kynnti_ honum ítalska menningu
best. Ég kynntist því_ hvílík sam-
bönd Thor hafði á Ítalíu. Hann
hafði lykil að nærri hveijum þeim
ráðamanni, sem hann þurfti á að
halda, og margir voru þeir, sem
virtust vita af Thor.
Við kynntumst fyrir mörgum
árum í boði, er Kjartan Thors, þá-
verandi aðalræðismaður, hélt fyrir
ítalska verslunarfulltrúann Scaglia,
en hann varð nýlega ambassador
Ítalíu hér á landi. Við Thor fórum
í ítölskutíma saman og reyndum svo
oft í sameiningu að ráða framúr
skeytum og bréfum, sem honum
bárust á ítölsku stofnana máli.
Hreinar krossgátur. Það varð svo
úr, að ég féllst á að gjörast vara-
ræðismaður ítala hér á landi árið
1981. Við Thor höfum unnið vel
saman. Hann heflr sett mig inn í
starfíð, sem er ajlmikið með síaukn-
um viðskiptum ítala og íslendinga.
Við áttum marga sameiginlega vini
og það fór afar vel á með okkur.
Thor R. Thors hefír ekki gengið
heill til skógar í hartnær tvö ár og
hann hefír nánast verið frá vinnu
í 10 mánuði. Mér brá er ég sá hann
í vetur. Sjúkdómurinn leyndi sér
ekki. Ég þakka forsjóninni fyrir,
að hann þurfti ekki að kveljast
lengur, þessi göfugi, góði drengur.
ítalir hafa misst glæstan fulltrúa
síns góða lands. Thor R. Thors hlaut
að verðleikum stórriddarakross
orðunnar, Stella della Solitarietá
Italiana (Einingarorðan) og Marito
della Repubblica Italiana (Verð-
leikaorðan). Hann hafði ennfremur
verið sæmdur stórkrossi (Verðleika-
orðan). Hann hafði ennfremur verið
sæmdur stórkrossi Verðleikaorð-
unnar með kveðju og ætlaði vinur
hans, Scaglia ambassador, að af-
henda orðuna nú í sumar. Þetta er
æðsta orða, sem ítalir veita útlend^'
ingum.
Glæsilegur maður og góður
drengur er genginn. Minningin um
hann mun leiftra oft í huga margra
um ókomin ár.
Þau Kári, sonur hans, og Helga
Möller leikkona, ekkja hans, hafa
auðvitað misst mest. Ég bið góðan
Guð að styrkja þau í missi og sorg
þeirra.
Ragnar Borg
heilsu og möguleika til að sjá um
sig sjálf og síðustu árin í notalegri
íbúð í húsi Guðmundar, sonar síns,
og tengdadóttur og var það henni
að sjálfsögu ómetanlegt.
Eftir að Ninna, dóttir hennar,
fluttist til Bandaríkjanna hefur hún
gert margar ferðir til íslands að
heimsækja móður sína og skyldfólk
og var þá jafnan mikið um dýrðir
hjá Halldóru sem von var.
Er Halldóra varð níræð héldu
böm hennar henni hóf mikið á
Hótel Sögu þar sem þau voru öll
saman komin ásamt miklum fjölda
afkomenda, skyldmenna og vina.
Þar var afmælisbamið allra gesta
kátast og hressast. Hún var félags-
lynd kona og naut þess að hafa
margt fólk í kringum sig.
Með fráfalli Halldóru Gunnars-
dóttur er Iokið kafla í ættarsögu
systkinanna frá Strönd á Eyrar-
bakka. Hún var elzt þeirra alsystk-
ina en lézt þeirra síðust. Geislandi
af lífsfjöri vil ég minnast Dóru
frænku minnar.
Ég vil ekki ljúka þessum skrifum
án þess að minnast tveggja hálf-
systra Halldóru, sem báðar voru
hinar merkustu konur. Þær vom
Guðfinna Karlsdóttir Bemhöft
MORGUNBLAÐIÐ, FOSTUDAGUR 11. APRIL1986
43
Minning:
Theodór Gíslason
hafnsögumaður
„Stórhuga, geiglaus stóð hann
fast á svelli, sterkur og fremstur
jafnt til sókna og vama, hugsjónum
trúr og tryggur hélt hann velli,"
er lýsing Guðmundar skólaskálds á
merkum íslending fyrr á þessari
öld, er hann kvaddi jarðvistarárin.
Þessi orð eiga vel við Thor R.
Thors, aðalræðismann og fram-
kvæmdastjóra, hinn framkvæmda-
sama athafnamann, greiðvikna og
hjálpfúsa, sem mér er ljúft og skylt
að minnast við vegamót. Föðurfor-
eldrar Thors R., frú Margrét Þor-
björg og Thor Jensen útgerðarmað-
ur í Kveldúlfí, reyndust einlægir og
sannir vinir föðurforeldra minna,
Helgu Vigfúsdóttur og Jóhannesar
trésmiðs í Kveldúlfí Jónssonar,
þegar spánska veikin geisaði 1918.
Þessi göfugu hjón höfðu hæfíleika,
dugnað og fómfysi að aðalsmerkj-
um til þess að hjálpa líðandi bróður
og systur. Thorshjónin vom sannir
og einlægir mannvinir, fóm feti
lengra en allir aðrir. Hjónin vom
einlæglega vel samhent. Föðurafí
minn kynntist Thor Jensen 1889
og í veikindum föðurmóður minnar
veittu þau Thorshjón ómetanlega
aðstoð. Því bergmála nú einlægar
þakklætistilfínningar fyrir þá sér-
stöku alúð sem öll Thors, fjölskyld-
an veitti föðurforeldmm mínum,
föður mínum og föðursystkinum
öllum, á erfíðum og viðkvæmum
tímum. Þessari göfugu vináttu og
ræktarsemi má föður-fjölskylda
mín aldrei gleyma að þakka Guði
fyrir. Þær tilfínningar, sem sterkast
hræra hjartastrengi mína, er minn-
ingin og þökkin, með klökkum huga
og djúpu þakklæti. Már fínnst ég
vera tengdur Thorsfjölskyldunni
nánum og óijúfanlegum böndum
vegna drenglyndisins við föðurfjöl-
skyldu mína. Aldrei mun ég gleyma
viðkynningunni við Thor R. Thors
sem svipmerkist af fegurð og
drengilegri framkomu hans. Það
verður seint fullmetið, hvers virði
það er að kynnast göfugu sam-
ferðafólki í lífínu.
Strax í bamæsku kynntist ég
Thor R., en hann varð einn af fram-
kvæmdastjórum Kveldúlfs að emb-
ættisprófum loknum.
A fímmta tug hefír Thor R. verið
einn af hefðarmönnum sem sett
hafa mikinn svip á samtíðina hér í
Reykjavík. Eftir honum hefir verið
tekið sökum glæsimennsku og
drenglyndis.
Ég þakka samfylgdina og bið
Thor R. blessunar Guðs í æðri til-
veru hárra anda. Eiginkonunni, frú
'Helgu Möller Thors, syninum Kára,
systkinum og öðrum ástvinum votta
ég djúpa samúð mfna og minna.
Helgi Vigfússon
í dag verður Thor R. Thors lagð-
ur til hinztu hvíldar, f okkar venju-
lega jarðneska skilningi. Við þau
(Finna á Lögbergi), sem lézt árið
1969 tæplega 84 ára gömul, og
Margrét Andrésdóttir, sem lézt árið
1983 á 98. aldursári.
Minningin um Dóru frænku mína
og hennar systkini er mér kær.
GunnarSvanberg
Þegar ég kveð tengdamóður
mína, Halldóru Gunnarsdóttur, með
nokkrum orðum kemur margt í
hugann.
Næst foreldrum mínum kenndu
hún mér það sem ég bý að í dag.
Hún var sá persónuleiki sem maður
hlaut að vilja líkja eftir. Þegar ég,
ung, kom inn í hennar líf tók hún
mér sem væri ég hennar dóttir og
reyndist mér ætfð sfðan sem góð
móðir.
Halldóra var fædd á Grafarbakka
í Hrunamannahreppi, foreldrar
hennar voru Þorbjörg Jónsdóttir og
Gunnar Halldórsson. Þau fluttu síð-
an að Strönd á Eyrarbakka, þar ólst
Halldóra upp ásamt tveimur systk-
inum sínum, Guðrúnu og Stein-
grími, og voru miklir kærleikar
milli þeirra systkina alla tíð.
leiðarskil langar mig til að kveðjá
hann með nokkrum minningar- og
þakkarorðum fyrir liðna tíð.
Kynni ckkar hófust fyrir tæpum
fjörutíu árum, þegar hann kvæntist
frænku minni og fóstursystur,
Helgu Möller. Strax við fyrstu kynni
held ég að við höfum báðir fundið,
að með okkur gæti tekizt góður
kunningskapur, og sú varð líka
fljótt reyndin. Skömmu eftir að
hann var orðinn einn af fjölskyld-
unni buðu þau hjónin mér og konu
minni í laxveiði vestur í Haffjarð-
ará, og reyndar fékk ég oftar að
fara þangað fyrir þeirra velvilja.
En mér er þessi fyrsta ferð sérstak-
lega minnisstæð. Við Thor áttum
þess kost, að vera tveir einir saman
við ána nokkrar dagstundir. Ég hef
stundum heyrt því haldið fram, að
menn kynnist oft hvað bezt í veiði-
ferðum. Þar hjálpast margt að:
samfélagið við náttúruna í friðsælu
umhverfí og stemmningin, sem það
skapar til þess að opna hjörtun og
leiða í ljós sumt, sem þar inni býr,
en jafnframt er ekki opinberað fyrir
eyrum fjöldans. En hvað sem því
líður, áttum við Thor þama saman
stundir, er líða mér ekki úr minni.
Hann var líka mjög tillitssamur
veiðifélagi og gladdist ekki síður
yfír því, að sá, sem með honum var
veiddi en hann sjálfur. Og hinu hlýja
handtaki hans, hvenær sem við
hittumst, gleymi ég ekki heldur.
Handtak manna segir oft meira en
mörg orð.
Mér sýndist Thor aidrei kunna
vel við sig í fjölmenni. Ég held að
honum hafí fallið betur að eiga
stund með fáum vinum og kunn-
ingjum, og heimakær var hann svo
af bar.
Huggunarorð til þeirra, sem
sorgin hefur sótt heim, eru því
miður oftast of lítils máttar. Sá
styrkur, sem til þess þarf, að geta
borið þau áföll, kemur ekki nema
að takmörkuðu leyti fyrir annarra
orð. Vissulega getur verið nokkur
huggun að fölskvalausri samúð vina
og kunningja, en enginn getur að
fullu sett sig í spor syrgjandans né
gefíð honum þau smyrsl, sem græða
sárið. Þar verður hann að kveðja
til hjálpar sinn innri mann og trúar-
styrk sinn í viðhorfi til lífs og
dauða. Og víst er það, að sá sem
hefur öðlast sterka trú á líf að
loknum þessum jarðvistarárum og
endurfundi þeirra, sem unnast, er
betur undir það búinn að bera harm
sinn en hinn, sem lifír í algerri
vantrú eða velkist í sífelldum efa.
Að þessum leiðarlokum kveð ég
Thor vin minn með þökk fyrir
hugljúf kynni og óska honum farar-
heilla á þeirri vegferð, sem hann
er nú að hefja. Eiginkonu hans,
hjartkærri frænku minni og fóstur-
systur og Kára, einkasyni þeirra
hjóna, votta ég dýpstu samúð og
bið þeim styrks í sorg þeirra.
Víglundur Möller
Um fermingu eða 15 ára fór
Halldóra til Reykjavíkur að vinna
fyrir sér eins og þá var títt og réðst
hún í vist til Magnúsar Einarssonar
dýralæknis og Astu, konu hans, þar
var hún fram að tvítugu eða uns
hún giftist. Hún mat og elskaði
þessi hjón.
Oft hafði hún orð á því að dvölin
á heimili þeirra hafí verið sinn besti
skóli. Árið 1912 giftist Halldóra
Guðmundi Vigfússyni trésmið, ætt-
uðum frá Hallskoti í Fljótshlíð.
Persónulega minnist ég hans með
ástogvirðingu.
Guðmundur Vigfússon lést árið
1958. Þeim var 4ra bama auðið,
þau eru Guðmundur, Gunnar, Reyn-
ir og Guðrún. Þau Gunnar og
Guðrún eru búsett I fjarlægum
löndum. Samband þeirra við móður
sína rofnaði aldrei, þau sýndu móð-
ur sinni ætíð ást og mikla um-
hyggju. Var það ánægjuiegt fyrir
hana að á seinni árum kom Guðrún
ætíð er tækifæri gafst til að heim-
sækja móður sína, þó örlögin ráði
því nú að hún getur ekki fylgt
móður sinni til grafar.
Oft heimsótti Halldóra bömin,
var það henni mikill gleðigjafí.
Fæddur 4. ágúst 1907
Dáinn 3. apríl 1986
Síðastliðinn fímmtudag andaðist
í Landspítalanum Theodór Gíslason,
fyrrverandi hafnsögumaður, góð-
vinur okkar allra sem störfuðum
með honum í skipaleiðsögn Reykja-
víkurhafnar. Hann verður jarðsung-
inn frá Langholtskirkju í dag,
(föstudag 11. apríl.)
Theodór réðst til Reykjavíkur-
hafnar árið 1941 en áður hafði
hann verið stýrimaður hjá Slysa-
vamafélagi íslands á björgunar-
skipinu Sæbjörgu.
Ég starfaði með Theodór í fjölda
ára, á margs að minnast nú að
leiðarlokum. Theodór átti sæti í
stjóm Stýrimannafélags íslands í
15 ár og var formaður þess í 14
ár. Hann átti hvað mestan þátt í
uppbyggingu orlofsheimilis stýri-
manna í Laugardal við Laugarvatn.
Eftir að Theodór hætti störfum
hjá Reykjavíkurhöfn sýndi hann
mikinn áhuga á málum hafnarinnar
og fyrrverandi samstarfsmönnum
sínum. Hann var vel ritfær maður
og skrifaði fjölmargar minningar-
greinar um látna samtíðarmenn
sína, einkum úr samstarfshópnum.
Fyrir skömmu flutti Theodór inn
á Dvalarheimili aldraðra sjómanna
Hrafnistu, við Kleppsveg, sem hann
átti mikinn og virkan þátt í að
byggja upp og var ætíð góður mál-
svari þeirrar stofnunar.
Fædd 4. júní 1912
Dáin 3. febrúar 1986
Okkur systumar setti hljóðar.
Hún ástkæra amma er horfín af
sjónvarsviðinu og söknum við henn-
arsárt.
Síðastliðin 5 ár átti amma við
ýmsa sjúkdóma að stríða en með
dugnaði og hógværð gafst henni
kraftur til að vinna bug á þeim.
Fyrir tæpu hálfu öðru ári veiktist
hún á ný af erfiðum sjúkdómi.
Batahorfur virtust góðar en skjótt
skipast veður í lofti. Allt hefur
bmgðist á ótrúlegan hátt.
Amma fæddist í Reykjavík árið
1912. Aðeins 2ja ára gömul fluttist
hún til Ólafsfjarðar ásamt foreldr-
um sínum, þeim Margréti Helga-
Þá ólu þau Halldóra og Guð-
mundur upp að miklu leyti dóttur-
son og sonardóttir, þessi böm elsk-
aði hún eins og sín eigin. Bamaböm
og bamabamabörn em orðin 46
talsins, þennan hóp lét hún sér
mjög annt um og gladdist mjög
yfír velgengni bamanna og þakkaði
guði fyrir að þessi stóri hópur hafði
komist vel áfram. Halldóra safnaði
ekki veraldarauði, en þeim mun
stærra var hjartarúmið. Má geta
þess að á heimilinu var alltaf pláss
til að hýsa gesti og gangandi ef svo
bar undir.
Hjá henni var í 20 ár tengdamóð-
ir hennar, einnig foreldrar hennar
um árabil, segir þetta sína sögu.
Halldóm em færðar alúðar þakk-
ir fyrir alla hennar ást og umhyggju
frá bömum hennar, tengdabömum
og bamabömum.
Hún andaðist á Landakotsspítala
1. apríl sl. eftir langa legu. Læknum
og starfsfólki spítalans em færðar
alúðarþakkir.
Farþúífriði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir alit og allt.
(Vald. Briem)
Þorbjörg Jensdóttir
Theodór var kvæntur hinni ágæt-
ustu konu, Sigríði Helgadóttur.
Attu þau 3 böm sem nú em öll
uppkomin, en bamabömin em 5 og
bama-bamabömin 2.
Ég og fleiri samstarfsmenn
munum lengi minnast þess hve hlý-
legt og notalegt var að heimsækja
Theodór og Sigríði á glæsilegt
heimili þeirra í Miðtúni 15, að
ógleymdum garði þeirra hjóna, sem
hlaut mörg verðlaun fyrir fegurð
og snyrtimennsku.
Að leiðarlokum er gott að
minnast genginnar tíðar með góð-
um félaga og starfsbróður, sem nú
hefur hlotið verðskuldaða hvfld eftir
langan vinnudag.
Valtýr Guðmundsson
dóttur og Þorsteini Hallssjmi, og
var hún einkabam þeirra. Árið 1933
giftist hún eftirlifandi afa okkar,
Helga Sveinssyni.
Amma bjó afa og dætmnum 5
yndislegt og notalegt heimili. Hún
var mikil húsmóðir og gestrisin
vom þau bæði, amma og afí, og
veittu vel. Einnig var amma hann-
yrða- og saumakona, féll aldrei
verk úr hendi, félagslynd og starf-
aði í ýmsum nefndum framan af.
Hún virtist óþreytandi, alveg sama
á hveiju gekk.
Okkur systmnum tók hún aldrei
öðmvísi en með opnum örmum og
hlýju. Já, þær vom margar góðu
stundimar sem við systumar áttum
með þeim ömmu og afa á Ólafsvegi
11.
Elsku afí, í hjörtum okkar allra
lifír björt og fögur minnig um elsku-
lega konu, móður og ömmu.
Guð gefi ykkur ölium styrk og
sérstaklega þér, elsku afí, sem átt
um sárt að binda á þessari sorgar-
stund.
Sérstakar þakkir sendir pabbi
okkar fyrir þær góðu stundir og
hlýju er hann varð aðnjótandi á
heimili afa og ömmu.
Einnig sendum við læknum og
hjúkranarfólki sérstakar þakkir
fyrir alla þá umönnun er það veitti
henni í veikindum hennar.
Sigga, Lára og EUen
Lára Þorsteins-
dóttir — Kveðja