Morgunblaðið - 22.01.1987, Qupperneq 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 22. JANÚAR 1987
félk f
fréttum
Gríniðjuhöldurinn Laddi o g
félagar grínast á Sögu
Forsetinn ásamt Friðriki Á. Brekkan, blaðafulltrúa Menningarstofn-
unarinnar.
Bandaríkjaf orseti
þakkar fyrir sig
Næstkomandi laugardag verður
frumsýning á skemmtidag-
skrá Ladda (Þórhalls Sigurðssonar)
og félaga í Súlnasal Hótel Sögu.
Er þetta eins konar framhald
skemmtidagskrár, sem Laddi var
með í Súlnasal síðastliðinn vetur,
nema hvað hann hefur nú fengið
til liðs við sig tvo gamanleikara þá
Eggert Þorleifsson og Eddu Björg-
vinsdóttur. Tvíburasysturnar Ingi-
björg og Guðrún Pálsdætur dansa
og Haraldur Sigurðsson (Ladda-
bróðir) tekur og virkan þátt í
gríninu, svo sem hann gerði í fyrra,
er þeir bræður skemmtu um 30
þúsund manns á sviðinu í Súlna-
salnum.
Aðalæfing þessarar dagskrár var
haldin í Súlnasalnum föstudaginn
16. janúar og fengu gestir þá for-
smekkinn af því, sem upp á verður
boðið í Súlnasalnum í vetur. Bresti
ekki minni blaðamanns, ér Laddi
nú í algjörlega nýjum gervum; þ.e.
a.s. þau gervi, sem hann kemur nú
fram í, voru ekki á dagskránni í
fyrra. í bréfi Vilhelms Wessmans,
framkvæmdastjóra Gildis hf., sem
rekur veitingareksturinn í Súlnasal
segir m.a.: „Skemmtidagskráin
„Laddi og fjelagar á Sögu“ er í
rauninni ekkert annað en ranglega
stafsett yfirvaip því þarna er á ferð-
inni hið alræmda gys-verkstæði
„Gríniðjan s/f“, sem gríniðjuhöldur-
inn slóttugi Þórhallur Sigurðsson
hefúr í áraraðir rekið með mjög
miklum halla (bróður sínum) og
nokkrum öðrum ómenntuðum
skrípaleikurum eins og t.a.m. Egg-
erti Þorleifssyni, sem iék titilhlut-
verkið í leikritinu „Sölumaður deyr“
og vakti verðskuldaða athygli í hlut-
verki sölumannsins með því að
deyja áður en sýning hófst. Edda
Björgvinsdóttir er einnig nefnd til
sögunnar en hún er sú leikkona
þjóðarinnar, sem allir unnendur
góðrar leiklistar binda hvað mestar
vonir við — það er að segja að hún
hætti að leika.“
Leikstjóri sýningarinnar er Gísli
Rúnar Jónsson, höfundar dansa eru
Birgitte Heide og tvíburasysturnar,
sem áður eru nefndar og eru eins
og segir í fyrrnefndu bréfi „þykja
ákaflega líkar — einkum þó Ingi-
björg“. Utsetningu tónlistar hafa
þeir Magnús Kjartansson og Vil-
hjálmur Guðjónsson annast og um
Edda Björgvinsdóttir og Haraldur
hinnar fyrrnefndu.
tónlistarflutning sér Hljómsveit
Magnúsar Kjartanssonar. Leik-
mynd annaðist Sviðsmynd sf.,
grafískar skreytingar Bjarni Dagur
Jónsson, hárkollur og skegg Ragna
Fóssberg, hljóðstjórn Gunnar Áma-
son og ljósahönnun Jóhann Pálsson.
Innifalið í aðgangseyri að þessari
skemmtan er þríréttaður kvöldverð-
ur og dans til klukkan 03. Fyrir
dansi leikur Hljómsveit Magnúsar
Kjartanssonar, en hana skipa Gunn-
ar Jónsson, Finnbogi Kjartansson,
Pétur Hjaltested, Ema Gunnars-
dóttir, Kristinn Svavarsson og
Vilhjálmur Guðjónsson. Önnur sýn-
ing er fyrirhuguð 31. janúar og
síðan fjórar í febrúarmánuði, 6.,
13., 20. og 27. febrúar.
Morgunblaðid/Einar Falur.
Sigurðsson bjástra við hárkollu
Haraldur Sigurðsson og Eggert
Þorleifsson skemmta Sögugest-
um. Á mynd fyrir ofan þau er
mynd af Andrew prins og Söru
Ferguson.
rátt fyrir að menn greini á um
ágæti og árangur Reykjavíkur-
fundarins, bar öllum saman um að
framkvæmd íslendinga hefði öll
verið með miklum ágætum. Var
sama hvort það voru leiðtogarnir
sjálfir, embættismenn þeirra eða
erlendir blaðamenn sem um ræddu;
allir luku þeir lofsorði á það hversu
snurðulaust allt hefði gengið fyrir
sig, þrátt fyrir eindæma stuttan
undirbúningstíma.
Ronald Reagan, Bandaríkjafor-
seti, kunni vel að meta hversu vel
allt gekk og óskaði eftir því að hitta
starfsmenn sendiráðs og Menning-
arstofnunar Bandaríkjanna hér á
landi. Það gerði hann eftir síðasta
fund þeirra Gorbachevs í Höfða, og
fór móttakan fram í sendiráðinu
þegar að loknum fundinum. Þá fór
hann til Keflavíkurfiugvallar þar
sem hann ávarpaði Varnarliðið og
fjölskyldur þess, en skömmu síðar
hélt hann heim til Bandaríkjanna.
Að undanförnu hafa svo einstakl-
ingum, fyrirtækjum og stofnunum
borist persónuleg þakkarbréf for-
setans fyrir vel unnin störf, gjafír
honum gefnar og fleira og sjást tvö
slík hér.
Þá fengu starfsmenn Menningar-
stofnunarinnar sérstök viðurkenn-
ingarskjöl Upplýsingaþjónustu
Bandaríkjanna nú nýverið, þar sem
þeim voru þökkuð frábær störf fyr-
ir og á meðan fundinum stóð.
Laddi fer á kostum á sviðinu og segir gestum til syndanna.
hendi hr. Nicholas Ruwe, sendiherra Bandarikjanna.
Snjór í Mílanó:
Fas í veðrum
Mílanó, frá Atla Ingfólfssyni.
Nú er hvít jörð í Mílanó. Það
er til marks um hlýlega ein-
feldni ítalans að ég hef fimm
sinnum veríð spurður hvort mér líði
ekki eins og heima hjá mér. Svarið
er nei, því svona er ég aldrei spurð-
ur heima. Þetta segi ég, en verð
þess þó áskynja að eitthvað í fasi
fólksins kannast ég við að heiman.
Mílanóbúi í snjó er nefnilega ótrú-
lega líkur Reykvíkingi í sól og blíðu.
Á hvorugum staðnum eru nefndar
aðstæður óvenjulegar, en þó nógu
sjaldgæfar til að fólk verður upp
með sér og allar athafnir og hreyf-
ingar verða mettaðar þessar til-
breytni náttúrunnar.
Mér finnst ég næstum sjá fyrir
mér Reykvíkinga „vaða“ sólina eins
og snjórinn er vaðinn hér. Þegar
kaupmaðurinn bauð góðan daginn
í morgun voru þau orð bara dulur
hengdar á það sem honum var í
raun efst í huga: „Það er snjór“.
Þessa hugsun ganga allir með utan
á sér.
Það er eitthvað lauslega tilgerð-
arlegt við það hvernig fólkið hér
klæðist snjóflíkum. Svo kemur í ljós
að hér er fjöldi væntanlegra tungl-
fara sem hefur ákveðið að spandéra
bara tunglskónum við þetta tæki-
færi, úr því lægð er í geimferðum
um þessar mundir. Mér koma í hug
sandalar og „espadrillur" í Austur-
stræti. Fas manna er lauslega ýkt.
Borgin er hreinni en ella, því
umferð einkal ila minnkar mjög,
þótt ekki segi Islendingar færðina
Snævi þakti járnbrautateinar við járnbrautarstöð Mílanó. Þar sem annars staðar á meginlandi Evrópu
hafa samgöngur verið erfiðari vegna veðra.