Morgunblaðið - 22.01.1987, Blaðsíða 53

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 22. JANÚAR 1987
53
Að breyttum
breytanda
í Velvakanda 11. janúar er svar-
grein til ívars Magnússonar, sem
skrifað hafði stutta varnargrein um
réttindi þeirra sem ekki eru kyn-
villingar, til að vemda böm sín og
unglinga fyrir þeim vágesti, sem
kynvillan er. Gegn þessu kemur
pistill í Velvakanda 11. janúar ’87
með fyrirsögninni „Dæmið
ekki...“. Er þar vitnað i Spádóms-
bók Jesaja, 56. k. 4.5, þannig
(undirritað S.R. Haralds):
„Því svo segir Drottinn: Kynvill-
ingunum, sem halda hvíldardaga
mína og kjósa það, sem mér vel
líkar, og halda fast við sáttmála
minn, þeim vil ég gefa minningar-
mark og nafn í húsi mínu, og á
múrveggjum mínum, sem er betra
en synir og dætur: eilíft nafn mun
ég gefa þeim, það er aldrei mun
afmáð verða.“
Eftir þessu að dæma ætti Drott-
inn Jesajas að hafa haft sérstakar
mætur á kynvillingum.
í minni ættarbiblíu, (Viðeyjarútg.
1841) stendur á þessum stað:
(Esaja 56, 4-5):
„Því svo segir Drottinn um geld-
inga: haldi þeir mína hvíldardaga,
og láti sér sæma það sem mér vel
líkar, og haldi stöðuglega minn sátt-
mála. Þá mun ég gefa þeim, í mínu
húsi og innan borgarveggja minna,
það minningarmerki og það nafn,
sem betra er en sona og dætra:
eilíft nafn mun ég gefa þeim, það
er aldrei mun afmáð verða.“
í Haralds Níelssonar þýðingunni
frá 1908 eru sömu málsgreinar
þannig (56. k. 4—5):
„Því svo segir Drottinn um geld-
inga: Geldingunum, sem halda
hvíldardaga mína, og kjósa það,
sem mér vel líkar, og halda fast
við sáttmála minn, þeim vil ég gefa
minningarmark og nafn í húsi mínu
og á múrveggjum mínum, sem er
betra en synir og dætur: eilíft nafn
vil ég gefa þeim, það er aldrei mun
afmáð verða."
Ef einhver hefur farið að breyta
„geldingum“ í „kynvillinga" í Orði
þessu, þá geri hann það á sína
ábyrgð. Þorsteinn Guðjónsson
Of mikið
af fótboltaleikjum
Kæri Velvakandi.
Við erum héma tvær sem emm
skíðaáhugamenn. Okkur finnst að
Bjami Felixson ætti að sýna minna
frá fótboltaleikjum og meira frá
skíðum og öðrum íþróttagreinum.
Það eru nefnilega til fleiri íþrótta-
greinar en fótbolti.
Við vitum vel að fótbolti er meira
stundaður en aðrar íþróttagreinar
og mjög vinsæll meðal áhorfenda
en skíðaíþróttin er næstvinsælasta
íþróttin á íslandi og ætti að taka
tillit til þess þegar verið er að velja
efni í íþróttaþætti.
Skiðaáhugamenn
Fnykur frá rík-
issjónvarpinu
Einn af fjölmiðlum okkar sagði
frá því fyrir nokkmm dögum, að
sænskur gagnrýnandi hefði notað
orðið „kynferðisfnykur" í umsögn
um sjónvarpsleikrit undir stjórn
Hrafns Gunnlaugssonar, er nýverið
var fmmsýnt í sænska sjónvarpinu.
(í ísl. orðabók Menningarsjóðs má
lesa: „fnykur, þ.e. fýla, vond lykt,
ódaunn" og skítalykt er skylt orð).
Sagt var að Svíar hefðu yfirleitt
látið sér vel líka sjónvarpsmynd
Var það ekki klámmynd?
Velvakandi.
Einn var sá munur á háttum
manna og dýra — meðal annars —
að dýr höfðu kynmök án þess að
taka tillit til áhorfenda en mannfólk
hafði blygðunartilfínningu og forð-
aðist að gera slíkt að öðmm
ásjáandi.
Nú er orðin sú breyting á, að
kynmök em sýnd í sjónvarpi sem
dægradvöl fyrir almenning (og þá
um leið kennslustund fyrir böm og
unglinga).
Það átti greinilega ekki að fara
framhjá neinum í leikriti eftir Nínu
Björk Ámadóttur, sem sýnt var í
sjónvarpi á nýársdag.
Ég hélt að ekki væri leyfílegt að
sýna klámmyndir.
Hafí það ekki kallast klámmynd,
þá skil ég ekki merkingu orðsins.
Ég undrast stórlega að leikarar
skuli láta hafa sig í að leika þannig
fyrir framan myndavél.
En tíminn sífellt breytist og hug-
ur mannsins með, eins og þar
stendur.
6031-2788
þessa, þótt ekki lyktaði hún vel.
En það þýðir ekki að smekkur okk-
ar Islendinga í þessum efnum sé
hinn sami og Svía. Þó virðist sá er
ákvað innlent efni í dagskrá ríkis-
sjónvarpsins að kvöldi nýársdags
vaða í þeirra villutrú, er hann valdi
til flutnings íslenskt sjónvarpsleik-
rit, „Líf til einhvers". Fyrr má nú
rota . . . Það er mikill misskilning-
ur ef stjómendur ríkissjónvarpsins
halda að þeim muni hávaðalaust
leyfast að draga okkur hin niður í
fen og foræði með því að dæla
slíkum fnyk inn á heimili okkar.
Hlutverk ríkisíjölmiðlanna mun
vera, ekki hvað síst, að hlúa að
íslenskri menningu. Það er vonlaust
að ætla sér að flokka þennan „fnyk“
undir heitið list. Vonandi þarf ekki
fleiri varnaðarorð til þess að fá
ráðamenn ríkissjónvarpsins til að
hugsa sig um tvisvar, áður en þeir
ákveða aftur notkun tíma og fjár-
muna í útsendingar af þessu tagi.
Eða eins og Ómar hafði eftir skáld-
inu: „er ekki hægt að lyfta þessu
upp á hærra plan ... ha...?“
hvþ.
Áramótahugleiðing'
Velvakandi.
Um nýliðin áramót hefur vafa-
laust hvarflað að mörgum sú
spuming — sem svo oft áður á
slíkum tímamótum — hvað skyldi
þetta nýja ár bera í skauti sínu? Á
fýrsta kvöldi hins nýja árs munu
eflaust ótaldar fjölskyldur hafa lát-
ið fara vel um sig og hugsað sér
að njóta þess að nú varð íslenskt
efni í sjónvarpinu. Jú, upprifjunin
úr þáttunum „Á líðandi stundu"
vissu allir að stóð fyrir sínu og
hefur örugglega framkallað léttan
hlátur margra. Síðan tilkynnti þulur
að nú yrði flutt íslenskt leikrit —
ja, hvemig skyldi það nú verða?
Efni þess verður ekki rakið hér í
smáatriðum, þess gerist víst ekki
þörf, svo margir hafa látið í sér
heyra um þá hluti. En óneitanlega
hlýtur að koma upp í hugann spum-
ingin: í hvaða tilgangi er þjóðinni
fluttur slíkur boðskapur? Ef um
ádeilu er að ræða, hversvegna þá
ekki á heilbrigðan hátt? Ég segi
heilbrigðan hátt, því hvað er unnið
við að draga þessi samskipti karls
og konu — kynlífið — niður á svo
lágt svið sem þama er sýnt að slíkt
fyrirfinnist ekki einu sinni meðal
skynlausrar skepnunnar — ef svo
mætti taka til orða — um það geta
þeir dæmt sem einhvemtíma hafa
umgengist húsdýrin. Er ekkert
lengur til sem kallast siðferðiskennd
og sem byggist á heilbrigðri lífs-
skoðun og kristinni trú? Og ef
lengra er hugsað, að í dag, þegar
uppi veður og ógnar mannkyninu
sá sjúkdómur sem að dómi lækna
á að miklum hluta rætur að rekja
til ótímabærs og óeðlilegs kynlífs,
er þetta þá það, sem þjóðin þarfn-
ast? Er ábyrgð fjölmiðla, í þessu
tilliti sjónvarpsins, engin? Hvað sem
líður hugsunarhætti höfunda og
stjómenda þá ætti sjónvarpið, sem
útbreiddasti fjölmiðill þjóðarinnar,
að vera það vant að virðingu sinni
að láta ógert að senda slíkt efni sem
hér um ræðir inn í stofur lands-
manna. Oft heyrir maður minnst
á, ekki hvað síst í sjónvarpinu, að
áramót séu sá tími, sem fólk vinnur
heit að betra lífi og breytni og þá
kemur upp í hugann þessi spuming:
Er flutningur umrædds efnis á
fyrsta kvöldi hins nýja árs endur-
speglun þess heits, sem forráða-
menn sjónvarpsins vilja bera fram
íslensku þjóðinni til handa á árinu
1987? Spyr sá sem ekki veit.
Með þökk fyrir birtinguna,
Aðalbjörg Magnúsdóttir,
Fáskrúðsfirði.
ALLT í RÖÐ OG REGLU!
Ef þú ert þreytt(ur) á óreiðunni
og uppvaskinu í kaffistofunni
þá er Duni kaffibarinn lausn á vandanum.
Duni er ódýrasti barinn í bænum
Duni kaffibarinn sparar bæði tíma og pláss.
Hann getur staðið á borði eða hangið á vegg.
- hann kostar aöeins kr. 3.721.-
(Innilalið í verði:
Málmstandur,
2000 mál, tíu höldur
og 500
teskeiðar.)
FAIMIMIR HF

Bíidshöfða 14, sími 672511
frumsýnir
Á HÆTTUMÖRKUM
„Verðirnir" eru glæpasamtök í Vista-
menntaskólanum sem einskis skirrist.
Hörkuspennandi, ný bandarísk kvikmynd.
Tónlistin í myndinni er flutt af mörgum
heimsfrægum poppurum svo sem The
Smithereens.
Aðalhlutverk: John Stockwell, Carey
Lowell.
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 5, 7, 9 og 11.
Dolby Stereo.