Morgunblaðið - 22.01.1987, Blaðsíða 54

54
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 22. JANÚAR 1987
Kynvillingur ekki
sama og geldingur
Það er svo sem gott og blessað að ná verðbólgunni niður en var það gert á kostnað launþega sem
margir hveijir standa nú frammi fyrir því að sjá skuldir sínar margfaldast þrátt fyrir reglulegar af-
borganir af þeim? Svokölluð verðtrygging lána hefur ekki náð til launa og því hefur sigið á ógæfuhliðina
hjá mörgum. Sigurjón Þórarinsson vill fá svar við því hvað Sjálfstæðisflokkurinn vill gera i þessu máli.
Afnám vísitölubindingar launa glapræði:
Hvað ætla sjálfstæðis-
menn að gera í málunum?
í grein sem birtist í Velvakanda
sunnudaginn 11. jan. sl. undir fyrir-
sögninni „Dæmið ekki . ..“ kemur
fram tilvitnun sem mig langar að
gera athugasemd við. Þar er vitnað
í ekki ómerkara rit en Biblíuna, og
er það vel, en þeim mun mikilvæg-
ara að rétt sé með farið. Tilvitnunin
er úr Jesaja, kafla 56 og versi nr.
1—5. Þar er allt rétt með farið nema
hvað að skipt hefur verið um tvö
orð, orðið geldingur er tekið úr
textanum og orðið kynvillingur
sett í staðinn. Þetta getur hver
maður kynnt sér í eigin Biblíu og
hvet ég alla til þess. Ekki fæ ég
séð eða skilið hvemig hægt er að
rugla þessu saman því um allsendis
ólík orð er að ræða hvað merkingu
varðar. í frumtextanum (þ.e. hebr-
eska textanum) er ekkert sem
bendir til að orðið geti þýtt annað
en geldingur.
_ Ekki vil ég blanda mér í málefni
bréfsins, þ.e. hvort kynvilla sé rétt-
lætanleg, öðruvísi en að benda á
hvað Biblían segir í raun um það.
I 1. Korintubréfí kafla 6 og versum
9—10 segir: „Vitið þér ekki, að
ranglátir munu ekki Guðs ríki erfa?
Villist ekki. Hvorki munu saurlífs-
menn né skurðgoðadýrkendur,
hórkarlar né kynvillingar, þjófar né
ásælnir, drykkjumenn, lastmálir né
ræningjar Guðs ríki erfa.“
í Rómveijabréfí kafla 1 og vers-
um 22—28 segir: „Þeir þóttust vera
vitrir.en urðu heimskingjar. Þeir
skiptu á vegsemd hins ódauðlega
Guðs og myndum, sem líktust dauð-
legum manni, fuglum, ferfætlingum
og skriðkvikindum. Þess vegna hef-
ur Guð ofurselt þá fýsnum hjartna
þeirra til saurlifnaðar, til þess að
þeir svívirtu líkami sína hver með
öðrum. Þeir hafa skipt á sannleika
Guðs og lyginni og göfgað og dýrk-
að hiö skapaða í stað skaparans,
hans sem er blessaður að eilífu.
Amen. Þess vegna hefur Guð ofur-
selt þá svívirðilegum girndum.
Bæði hafa konur breytt eðlilegum
mökum í óeðlileg, og eins hafa líka
karlar hætt eðlilegum mökum við
konur og brunnið í losta hver til
annars, karlmenn frömdu skömm
með karlmönnum og tóku út á sjálf-
um sér makleg málagjöld villu
sinnar. Þar eð þeir hirtu ekki um
að varðveita þekkinguna á Guði,
ofurseldi Guð þá ósæmilegu hugar-
fari, svo að þeir gjörðu það sem
ekki er tilhlýðilegt."
Já, skýrara getur það ekki verið,
Guð hefur okkur valið, öll erum við
ranglát þó við förum misjafnlega í
að fremja ranglæti, en réttlæting
er til, Guð er góður, miskunnsamur
Gömul frásögn
^af Asgrími illa
Heiðraði Velvakandi.
í alkunnu sjónvar])sleikriti, sem
mjög er rætt þessa dagana, er helzt
svo að skilja, að konui' gangi tals-
vert manna milli, sem raunar er
heldur ósennilegt.
Þetta leiðir hugann að gamalli
frásögn af Asgrími ilia, Hellna-
presti, en sagt var að hann léði
konu sína, Siggu köku, öðrum
mönnum. En því var maddama
Sigríður nefnd kaka, að hún hafði
ung stúlka heitið því að gefa fátækl-
ingi köku, ef hún giftist presti, en
raunar stóö hún eigi við fyrirheitið.
Um þetta var ort:
Ásgríms tetur eigi getur betur,
en að lána lundi stáls,
lægis-mána-grund til hálfs.
Með þökkum fyrir birtingu.
Þorsteinn Þorsteinsson,
Hraunbæ 102B, Rvík.
Guð er bíður okkur lausn og fyrir-
gefningu fyrir son hans Jesúm
Krist. Guð elskar syndarann en
hatar verk hans (syndina). Biðjum
Hann fýrirgefningar, þiggjum leið-
sögn Hans, leyfum Honum að ráða
í lífí okkar og þiggjum þá blessun
er Hann hefur búið okkur er það
gerum. Ég vil taka undir orð S.R.
Haralds er hann segir: „Dæmið
ekki, til að þér verðið ekki dæmdir.
Það er á engan hátt í okkar verka-
hring að dæma hvern annan og
bitnar aðeins á okkur sjálfum að
gera slíkt en við getum aldrei sko-
tið okkur undan réttlátum dómi
Guðs. Veljum Hans veg eins og
Hann kennir hann í Biblíunni sem
er Guðs orð, en gerum ekki eins
og stendur í 2. Tímóteusarbréfí
kafla 4 og versum 3—4. „Því að
þann tíma mun að bera, er menn
þola ekki hina heilnæmu kenningu,
heldur hópa að sér kennurum eftir
eigin fýsnum sínum til að heyra
það, sem kitlar eyrun. Þeir munu
snúa eyrum sínum frá sannleikan-
um og hverfa að ævintýrum.“
Já, Guð blessi okkur öll og gefí
okkur auðmýkt til að viðurkenna
að við þurfum á Guði að halda.
Stefán Magnússon
Þeir ætla ekki að láta standa á
sér, spádómarnir um innlenda at-
burði fyrir árið 1987, sem ég las
einhvers staðar nýlega. Þar var
m.a. talað um, að kjarasamningum
yrði klúðrað rækilega og væri raun-
ar búið að því nú þegar.
Af fréttum að dæma, þar sem
stressaðir verkfallssinnar, ýmist
með margfalda bauga undir augum
eða hálftómar augnatóftir vegna
vökuálags, koma fram, virðist allt
vera að endastevpast eina ferðina
enn.
Og það sem verra er, þessi verk-
föll, sem boðuð hafa verið, eru flest
í óþökk þeirra sem þau bitna helst
á, launþeganna sjálfra. Tökum sjó-
menn sem dæmi. Þeir höfðu
samþykkt sjálfir að fara í róður,
og sigla með aflann, allt eftir því
sem verkast vildi. En forysta þeirra
krefst þess, að þeir hætti veiðum
og verði af sölu erlendis!
En það er ekki bara um að ræða
sjómenn og farmenn. Óáranin er
sýnileg um allt þjóðlífíð, í mesta
góðæri, sem yfir þjóðina hefur
gengið. Fjármálin eru að komast í
alvarlegan hnút, sem ekki verður
leystur í náinni framtíð. Við erum
orðin skuldugri þjóð en Brasilíu-
menn og Argentínumenn, miðað við
höfðatölu.
Fólk sem keypt hefur ríkistryggð
skuldabréf fær mun minni vexti en
núgildandi bankabækur bjóða, og
fólk keppist við að rífa fé sitt út
úr bönkum og fjárfesta — bara í
einhveiju — því það veit, að fram-
undan er óðaverðbólga.
Ráðamenn þjóðarinnar hafa ekki
vald til að stjórna, því embættis-
menn í bankakerfinu eru ríkisvald-
inu voldugri. Stjórnmálaflokkarnir
— allir — loga í innbyrgðis deildum,
og eiga eftir að lenda í ógöngum
vegna niðurröður.ar á endanlega
framboðslista. Hér er ekki átt við
einn flokk fremur en annan, því
þeir verða allir fyrir barðinu á
ósætti við niðurröðun, þótt nú blasi
annað við í bili.
Hið eina skynsamlega, sem nú-
verandi ríkisstjárn getur gert, það
að stefna að sama stjórnarmynstri
Sigurjón Þórarinsson kom að
máli við Velvakanda og vildi
vekja athygli á því hvernig af-
nám vísitölubindingar launa
hefur leikið lántakendur. Hann
krefst ákveðinna svara frá Sjálf-
og láta kjósa um stefnuna sem far-
in hefur verið, það gerir hún ekki.
Flokkamir eru svo uppteknir af
slagorðinu að ganga til kosninga
með „óbundnar hendur", að allt
lendir í handalögmálum innbyrðis,
í hveijum flokki fyrir sig.
Valið nú stendur einmitt um það,
hvort halda eigi þeirri stefnu, sem
fylgt hefur verið, með minnkandi
verðbólgu og bættum þjóðarhag,
eða hvort hinar óbundnu hendur
Velvakandi góður.
Mig langar að biðja þig fyrir
þessi fáu orð.
Skáldið segir:
Við gleymum æsku yndisstundum fljótt
er opnar heimur dyrnar, glæstar, víðar.
Við gerum nótt að degi, dag að nótt
við drykkju ogglaum - en hefndin kemur síðar.
Þannig talar reynslan og lífíð til
okkar og alltaf eru þau sannindi
að verða augljósari, að menn upp-
skera eins og þeir sá. Hefndin
kemur alltaf á einhvern hátt og
menn verða yfirleitt að líða fyrir
sín mistök og vitleysur í lífinu —
ef ekki héma megin, þá annars
heims. Það er verið að tala um
fræðslu og auðvitað er hún af hinum
besta toga, en ég held nú að reynsl-
Rangt farið með
Á sunnudaginn 18. janúar birti
Velvakandi vísu eftir Odd. Því
miður brenglaðist hún í meðförum
en rétt er hún svona:
Sýnikennsla á samfömm
sjá má nú á skjánum.
Flest er nú í framfömm
hjá fagmönnum og kjánum.
Velvakandi biður Odd velvirð-
ingar á þessum mistökum.
stæðisflokknum og Þorsteini
Pálssyni: Hyggst flokkurinn Iáta
þessi mál sig einhverju varða í
náinni framtíð?
Árið 1980 tók ég 100 þúsund
króna lán hjá tilteknum lífeyris-
eigi að virkja til handapats í stjóm-
armyndunarviðræðum, eftir kosn-
ingar.
Ef verkfallsvinum tekst að eyði-
leggja nýgerða samninga, eins og
spáð hefur verið, má ömgglega
gera ráð fýrir ógnartímabili í sögu
þessarar þjóðar, þ.m.t. landflótta
fjölda fólks, því það mun missa
trúna á að hægt sé að gera hér
nokkra bragarbót, nema ár og ár í
senn.
an sé alltaf það sterkasta ef menn
vilja hlýða hennar raust. Það er
aldrei of oft brýnt fyrir fólki og ég
er undrandi yfír því hve menn detta
í drullupollinn slag í slag. Og þó
verið sé að þurrka framanúr mönn-
um og færa sparifötin, er eins og
brennt barn forðist ekki eldinn.
Þetta em vonbrigði og sorg þeirra
sem gráta yfir því hvernig með-
bræður þeirra eyða morðfjár í að
eyðileggja sína guðsmynd og verða
samfélaginu til byrði og leiðinda.
Má ekki búast við að batni? Er
það oftrú að treysta á heilbrigt og
hugsandi þjóðfélag þar sem menn
standa við orð og eiða? Þurfum við
lengi enn að sjá fjármunum sóað í
allskonar eiturefni og blásið burt í
sígarettureyk til einskis og verra
en það, út í loftið og svo kennum
við samtíðinni um alla okkar vit-
leysu og jafnvel þingi og þeim sem
þar eiga að hafa vit fyrir fólkinu?
Það var minnst á fræðslu. En
er ekki það sterkasta sem við eigum
í dag, fordæmi og fyrirmynd. Eins
og þú heilsar öðmm ávarpa aðrir
þig. Hver dregur dám af sínum
sessunaut. Með okkar fordæmi get-
um við gert kraftaverk. Þú getur
aldrei krafíst þess af öðrum sem
þú gerir ekki sjálfur. Efir því sem
fleiri skilja þessi sannindi, þeim mun
meira von er ávaxta.
sjóði. Ég hirði ekki um að nefna
hann hér enda liggur sökin ekki
hjá honum eða öðmm svipuðum
sjóðum heldur ríkisstjórninni. I dag
skulda ég af þessu láni um 320
þúsund. Og þetta er þrátt fyrir það
að ég er þegar búinn að borga ná-
lega fögur hundruð þúsund
krónur af upphaflegu eitthundrað
þúsund króna skuldinni.
Er það ekki ljóst, ef þessar tölur
em skoðaðar, að það vom mistök
hjá ríkisstjórninni að taka kaup-
gjaldsvísitöluna úr sambandi án
nokkurra frekari ráðstafana? Ég
veit að þeir em miklu fleiri en ég
einn sem lentir em út í þessari
hringavitleysu. Okkur var ráðlagt
að taka þessi lán og áttum kannski
ekki neinn annan kost heldur, það
er nefnilega dýrt að koma sér upp
þaki yfir höfuðið. En það þætti mér
gaman að vita hvernig staðan væri,
t.d. hjá mér, ef ég hefði fengið
víxillán árið 1980 en ekki lífeyris-
sjóðslán. Kannski einhver góður
maður gæti reiknað þetta út fyrir
mig?
Víkjum aftur að Sjálfstæðis-
flokknum. Alveg síðan ég fékk
kosningarétt hef ég kosið þann
flokk en nú er komið hik á mig.
Foringjar flokksins hafa ekkert
sagt um þessi mál, raunar er það
Alþýðuflokkurinn einn sem hefur
lofað að taka á þeim. Mig langar
ekki til að kjósa þann flokk en
ætli það verði nú samt ekki niður-
staðan ef sjálfstæðisforystan
hyggst þegja áfram þunnu hljóði.
Mikið hefur verið skeggrætt að
undanförnu um fylgistap Sjálfstæð-
isflokksi'ns, ýmsar skýringar hafa
verið fundnar en ég held að svarið
liggi einmitt í því sem ég hef verið
að ræða. Húsbyggjendur, sem hafa
orðið að taka verðtryggð lán á und-
anförnum ámm, sjá erfiði sitt verða
að engu, þeir borga og borga en
skuldirnar hækka engu að síður.
Þetta er óheilbrigt og skemmir
hvern mann að lenda í. Þingmenn
Sjálfstæðisflokksins verða að
taka á þessuin vanda, að öðmm
kosti geta þeir varla búist við
mikilli fylgisaukningu.
Eg tel mig raunar standa í fullum
rétti að krelja Þorstein Pálsson
svara varðandi það hvort og þá
hvað hann vill gera í þessum
greiðsluvanda íjölmargra? Finnst
honum það réttlátt eða heilbrigt að
skuldari, sem borgar skilvíslega af
skuld sinni, fái sífellt þyngri skulda-
byrði að bera? Að þrátt fyrir
heiðarlega viðleitni margfaldist
skuldin á fáum árum? Og hvað
skyldi þetta gera siðferðisvitund
hvers og eins?
Yerkföll og vesöld
Hver dregur dám
af sínum sessunaut