Morgunblaðið - 02.06.1987, Síða 61

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 2. JÚNÍ 1987
61
Signe Sírnes Greips
son — Minning
Fædd 26. mars 1944
Dáin 25. maí 1987
Mánudagurinn 25. maí var að
kvöldi. Tíðarfarið hafði verið ein-
stakt og vorangan lagði að vitum.
Vorverkunum í garðinum mínum
var að ljúka. Ró þessa fagra kvölds
lagðist yfir mig, þama sem ég stóð
og dáðist að undrum almættisins,
hvemig náttúran er vakin til lífs
af vetrardvala. Símtal frá Noregi
kom mér aftur niður á jörðina. Vin-
ur minn, Hallgrímur Greipsson eða
Halli Greips, eins og við köllum
hann, var í símanum. „Hún Signa
er dáin,“ hljómaði yfir hafið. Sam-
spil lífs og dauða er óútreiknanlegt.
Halli tilkynnti mér lát eiginkonu
sinnar, Signe Simes, á sama tíma
og lífið umhverfis mig var að vakna.
Signa hafði látist fyrr um kvöldið
eftir stutta en strembna baráttu við
sjúkdóminn illa, krabbameinið. Vet-
urinn hafði verið fjölskyldunni
erfíður, sérlega þó Signu. í nóvem-
ber var annað bijóstið fjarlægt.
Eftir geislameðferð virtist sem
framhaldið væri nokkuð bjart. Með-
ferðin lofaði góðu. Þann 18. maí
var Signa lögð inn til frekari rann-
sókna, leið vel og var hress og kát,
en átti ekki afturkvæmt. A fimmta
degi, þann 22. maí, tók sjúkdómur-
inn aðra og óskilda stefnu, með
þvílíkum hraða að læknamir sögð-
ust hvorki hafa heyrt eða séð annað
eins. Vísindin fengu ekkert að gert
og 25. maí var baráttunni lokið.
Signa fékk hvfld og ró. Við hin
stöndum öll hálf ráðvillt. Endur-
minningarnar hrannast upp í
hálfgerðum mglanda.
Signa vinkona mín fæddist í
Reykjavík þann 26. marz 1944, en
flutti tæplega tveggja ára, ásamt
foreldrum sínum, þeim Önnu Mariu
Aradóttur og Sigvald Simes til
Haugasunds. Fyrir stríð mátti Sir-
nes-fjölskyldan sín mikils í Noregi.
Signa bar Simesnafnið alla tíð með
miklu stolti, ásamt Greipsnafninu.
Signa var einkabam, umvafín ástúð
og elsku foreldra sinna. í bemsku
er vísir seinni tíma lagður. Oft
ræddi hún og þakkaði foreldmm
sínum að til hennar vora gerðar
strangar kröfur kurteisi, heiðar-
leika og dugnaðar. Sem fulltíða
einkenndist persónuleiki Signu af
styrk, drenglund og jákvæðri
glettni. Þessir góðu eiginleikar
reyndust notadijúgir sem vega-
nesti, hjálpuðu til í sorg og gleði
og heilluðu samferðafólkið, hvort
heldur var á íslandi eða úti í Noregi.
Þessa seinustu daga hefur okkur
verið tíðrætt um það hér á heimil-
inu, að Signu hefur aldrei verið
hallmælt í okkar eym. Það eitt að
nefna nafnið hennar lyfti brún og
bætti geð.
Vorið 1962 lauk Signa verzlunar-
skólaprófi í.Noregi. Eftir að hafa
aurað saman farareyri, kom hún til
íslands. Ragna móðursystir og Leif-
ur tóku á móti henni og hjá þeim
bjó hún fyrst um sinn. Fljótlega hóf
hún störf hjá Gunnari Ásgeirssyni.
Signa þótti góður starfskraftur.
Alla tíð talaði hún um Gunnars
Ásgeirssonar fyrirtækið og starfs-
fólk þess, sem góða vini og gleði-
gjafa. Þar kynntist hún eftirlifandi
eiginmanni sínum, Hallgrími
Greipssyni, sem einnig reyndist
góður vinur og gleðigjafí. Halli er
mikið tryggðatröll og það vom þau
bæði. í upphafí var sú stefna tekin
að fjölskyldu- og vinatengsl beggja
landanna væm þeim jafn mikils
virði. En þessi tengsl þyrfti að
rækta og hlúa að. Brúðkaup þeirra
var haldið í Noregi þann 18. sept-
ember 1965. Fjarlægð er afstætt
hugtak. Signu var einkar lagið að
gera ijarlægðir að engu. Hún var
dugleg að skrifa og senda myndir
af leik og starfi hvar sem þau
bjuggu. Eftir þriggja ára búsetu í
Noregi komu ungu hjónin heim með
dótturina Önnu Simes, fædda 15.
febrúar 1966. Yngri dóttirin Llnda
Simes fæddist líka í Noregi þann
1. júní 1968. Tengdaforeldramir
Guðleif og Greipur tóku þeim opn-
um örmum og hjá þeim bjuggu þau
næstu árin. Halla og Signu var
báðum mikið kappsmál að rækta
sem best samband dætranna við
afa og ömmu í Noregi. Anna María
og Sigvald, foreldrar Signu, áttu
ekki heimangengt. Sigvald var far-
inn að heilsu og þurfti stöðuga
umönnun konu sinnar. Tilveran
snerist um hagi einkadótturinnar
og ijölskyldu hennar uppi á ís-
landi. Halli og Signa gerðu sér
þegar í upphafi ljóst að hvemig sem
íjárhagur væri, mættu Noregsferðir
ekki detta niður. Þeim var báðum
ljúft og skylt að sinna skyldmennum
í báðum löndunum.
Haustið 1968 flutti fjölskyldan í
eigið húsnæði að Geitlandi 2. Við
urðum nágrannar með nær dagleg
samskipti. Hjónin vom samhent og
uppeldishlutverkið tóku þau alvar-
lega. Snyrtimennska til orðs og
æðis var aðalsmerkið. Einhveiju
sinni í jólahreingemingunum lét
Signa þau orð falla að þessi hrein-
gemingarárátta Islendinga væri
nokkuð sem hún skildi ekki. Hún
kæmi sér aldrei í þá aðstöðu að
stórhreingemingar væri þörf. Signa
bar mikla virðingu fyrir sjálfri sér
og umhverfínu, hlutimir dröbbuðust
aldrei upp í kringum hana. Vinum
heimilisins, fullorðnum jafnt sem
bömum, sýndi hún einstaka kurt-
eisi. Vinum Önnu og Lindu, sem
knúðu dyra, var vel fagnað sem
öðmm gestum og boðið inn, hvem-
ig sem pollagallinn var nú útleikinn.
Bömin fengu að bíða inni og Signa
rabbaði við þau meðan Anna og
Linda höfðu sig í útifötin. Ég dáð-
ist oft að þessu í fari Signu og
ræddi þetta við hana. Þessi böm
em nú orðin fulltíða fólk, en Signa
gaf þeim veganesti mannlegra já-
kvæðra samskipta, sem ég veit þau
þakka henni.
Árið 1977 skildu leiðir. Fjölskyld-
an flutti til Noregs og settist þar
að. Þau komu heim til íslands í
fríum, skrifuðu og hringdu, þannig
að fjarlægðin varð sem fyrr afstæð.
Við þökkum hinni látnu áralanga
vináttu og tryggð, vináttu sem gert
hefur okkur auðugri og jákvæðari
gagnvart sjálfum okkur og um-
hverfi. Signu Simes Greipsson er
sárt saknað af vinum hér á ís-
landi. Útförin fer fram í Hauga-
sundi, Noregi, þriðjudaginn 2. júní
1987. Halla, Önnu, Lindu og Önnu
Maríu sendum við okkar dýpstu
samúðarkveðjur. í bók sinni „Vörð-
uð leið til lífshamingju" segir
Norman Vincent Peale: „Allt megna
ég fyrir hjálp hans, sem mig styrk-
an gerir.“ Þessi orð leyfí ég mér
að senda ykkur, ef vera mætti að
þau veittu styrk þegar frá líður.
Arnbjörg Edda Guðbjörnsdóttir
Langt er liðið á kvöldið, mánu-
dagurinn 25. maí er að hverfa út í
milda vomóttina. Síminn hringir,
harmafregn berst okkur hjónum,
Signe vinkona okkar er dáin, langt
um aldur fram, aðeins 43 ára, eigin-
kona Hallgríms Greipssonar og
móðir tveggja dætra, þeirra Önnu
og Lindu.
Myndir liðinna stunda hrannast
upp í huga mér, hún Signe, þessi
yndislega og fallega kona með
bjarta brosið sitt og gleðina, sem
hún átt í svo ríkum mæli, er horfin
sjónum okkar. Erfítt er að kyngja
slíku.
Kynni okkar hófust fyrir réttum
20 ámm, er við fluttum'í Geitland
2 í Fossvogi. Þangað fluttu líka
Signe og Halli ásamt dætmnum
Önnu og Lindu og bjuggu þar til
ársins 1977 að þau fluttu búferlum
til æskustöðva Signu í Haugasundi
í Noregi. Þar býr Anna María,
móðir Signu, en föður sinn missti
hún fyrir fáum ámm. Signe var
góður og traustur granni. Ófáar
ánægjustundir fljúga gegnum huga
minn núna, frá heimili þeirra hér,
þegar fjölskyldan var hjá okkur eða
við hjá þeim. Vegna vinnu sinnar á
sjó, var Halli oft langdvölum að
heiman. Telpurnar þeirra urðu
heimagangar hjá okkur og var oft
glatt á hjalla með þeim og Signu.
Hún var ekki aðeins góð móðir og
eiginkona, heldur traustur vinur og
félagi dætra sinna og maka. Vina-
hópurinn fór ekki varhluta af gleði
og gjafmildi hennar og sakna nú
margir vinar í stað.
Eftir að Signe og Halli fluttu frá
íslandi hélst vináttan jafn heil og
áður. Utanferðir okkar til þeirra og
ánægjustundir á heimili þeirra í
Midttua 25 í Haugasundi em
ógleymanlegar. Fermingardagar
telpnanna og fertugsafmæli Halla
gleymast seint. Vinahópurinn ytra
segir líka sína sögu um hvem mann
Signa hafði að geyma. Alltaf sýndi
hún sömu hlýju og velvild. Það var
gaman að sjá þegar hún komst í
ptjónastuð og pijónaði fallegar
flíkur á svipstundu, án þess að virð-
ast hafa nokkuð fyrir því. Hún gerði
sér líka lítið fyrir og hljóp svokallað
hálft maraþonhlaup og hreppti silf-
urverðlaun fyrir það.
í ágústmánuði í fyrra komu þau
öll í heimsókn hingað til lands og
þakka ég forsjóninni fyrir ánægju-
stundirnar sem við áttum með þeim
öllum þá. í desember sl. fengum
við þær fréttir að Signe hefði farið
á spítala vegna krabbameins í
bijósti. Læknar og bjartsýni Signu
gáfu góða vona um bata, en nú,
tæpu hálfu ári síðar er Signe dáin.
Svona snöggt getur dauðinn vegið
að.
Ég vil þakka fyrir að hafa fengið
að kynnast þessari elskulegu mann-
eskju, sem alltaf átti nóg af glettni
ogtrúmennsku í fómm sínum. Hlát-
urinn var aðalsmerki hennar og
Signe sá öðmm fremur spaugilegu
hliðamar á tilvemnni. Þannig var
Signe til síðustu stundar.
Við Sveinn sendum Halla, Lindu
og Önnu innilegar samúðarkveðjur,
móður hennar, öldmðum tengdafor-
eldmm og öllum ættingjum og
vinum!
Blessuð sé minning hennar.
Gerður G. Bjarklind
Útför hennar verður gerð í
Haugasundi í dag, þriðjudaginn 2.
júní, kl. 12.00.
+
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ELfSABET SIGU RÐARDÓTTIR,
Hrafnlstu,
áðurtll heimilis á Rauðarárstig 30,
verður jarðsungin fró Fossvogskirkju miðvikudaginn 3. júní kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en þeir sem vildu minnast
hennar, láti Dvalarheimili aldraðra sjómanna njóta þess.
Sigurður Elnarsson, Erla Haraldsdóttir,
Guðrfður Einarsdóttlr, Sigurður Sigurðsson,
Erlingur Einarsson, Ingibjörg Valberg,
Olga G. Snorradóttir
og barnabörn.
t
Eiginkona mín og móðir okkar,
HILDIGUNNUR EINARSDÓTTIR,
Bjarkarstíg 3,
Akureyri,
verður jarðsungin frá Akureyrarkirkju fimmtudaginn 4. júní kl. 13.30.
Blóm vinsamlegast afþökkuð en þeir sem vildu minnast hennar
láti Krabbameinsfélag Akureyrar eða Tónlistarskólann á Akureyri
njóta þess.
Steinar Þorsteinsson,
Þór Steinarsson,
Guðrún Silja Steinarsdóttir,
Þórdis Steínarsdóttir.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, fósturfaðir, tengdafaöir og afi,
EGGERT KLEMENZSON,
Skógtjörn, Álftanesi,
verður jarðsunginn frá Bessastaðakirkju miðvikudaginn 3. júni kl.
13.30.
Lilja Óskarsdóttir,
Auðbjörg Eggertsdóttir, Bragi Halldórsson,
Klemenz Eggertsson, Ingibjörg Jónasdóttir,
Sigurður Eggertsson, Helga Sigurðardóttir,
Erla Stringer, Gerald F. Stringer
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúö og hlýhug við fráfall og
jarðarför móður minnar, ömmu og systur okkar,
EMILfU SIGURÐARDÓTTUR,
Grettisgötu 27,
Reykjavfk,
Amalfa Sverrisdóttir,
Gróta Gunnarsdóttir,
Steinn Sigurðsson
og systkini.
t
Öllum þeim fjölmörgu sem vottuðu okkur samúö og hlýhug vegna
andláts og útfarar
ÓLAFS HALLDÓRSSONAR
bónda á Gunnarsstöðum,
sendum við alúðarþakkir. Ennfremur þökkum við alla þá hlýju og
umhyggju sem honum var sýnd í erfiöum veikindum.
Hólmfrfður Kristdórsdóttir,
Gunnar Halldórsson
Árni Halldórsson,
Arnbjörg Halldórsdóttir,
Halldóra Halldórsdóttlr,
Guðný Halldórsdóttir,
Brynhildur Halldórsdóttir.
t
Við þökkum hjartanlega alla vinsemd og samúð við andlát og útför
SÚSÖNNU MARÍU GRÍMSDÓTTUR,
Hávallagötu 35.
Sveinbjörn K. Árnason,
Stefanfa Sveinbjörnsdóttir, Karólfna B. Sveinbjörnsdóttir,
Erna S. Mathiesen, Einar Þ. Mathiesen,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
eiginmanns mins, föður okkar, tengdaföður og afa,
SIGURÐAR JÓNSSONAR
frá Efra-Lóni.
Guðrún Ólafsdóttir,
dœtur, tengdasynir
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýndan vinarhug við andlát og jarðarför
RAGNHEIÐAR O. BJÖRNSSON,
Akureyri.
Fyrir hönd ættingja.
Geir S. Björnsson.
t
Rudolf Þórarinn Stolzenwald.
Við þökkum af alhug samúö og vináttukveöjur og alla þá virðingu
sem sýnd var minningu hans.
Erfa Ólafsdóttir Stolzenwald,
Sólveig Stolzenwald, Gústav Stolzenwald,
Ólafur Stolzenwald, Ragnhildur Þórarlnsdóttlr.