Morgunblaðið - 29.11.1987, Síða 48

48

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 29. NÓVEMBER 1987
RögnvaldurRögn-
valdsson - Minning
Fæddur 21. október 1912
Dáinn 15. nóvember 1987
Þó að flæði flest mín sker,
fjúkið næði um hreysi.
Guð á hæðum gefðu mér
gieði og æðruleysi.
(R.R. - Spékoppurinn)
Þessar ljóðlínur setti Rögnvaldur
saman.
Rögnvaldur fæddist að Litlu-
Þverá í Miðfirði, hann var sonur
Rögnvaldar Hjartarsonar Líndal
bónda á Hnausakoti og Margrétár
Bjömsdóttur, Fossi, Hrútafirði.
Foreldrar hans bjuggu ekki saman.
Fyrstu átta æviárin dvaldi hann hjá
föður sínum, þá lést hann, fór hann
þá til móður sinnar. Hennar naut
ekki lengi við, tveim árum síðar
kveður hún son sinn hinsta sinni
með þeirri bæn að hann standi allt-
af með lítilmagnanum. Þessari bæn
var hann trúr. Hann var róttækur
í skoðunum en hafði til að bera
sveigjanleika og hlýju að ógleymdri
kímninni er setti svip á allt hans
umhverfi.
Eftir að foreldra hans naut ekki
lengur við dvaldist hann fyrst hjá
Bjama móðurbróður sínum að Mýr-
um í Hrútafirði en síðan var hann
að Bessastöðum í sömu sveit. Á
unglingsárunum var hann tvo vetur
í Reykjaskóla f Hrútafirði.
Á árunum 1934—39 var Rögn-
valdur í byggingavinnu og við
sölumennsku hjá tryggingafélagi í
Reykjavík. Þá liggur leiðin norður
í Mývatnssveit og kynntist hann þar
eftiriifandi konu sinni, Hlín Stefáins-
dóttur frá Haganesi. Þar bjuggu
þau til 1950 er leiðin lá til Akur-
eyrar.
Dætumar urðu þijár. Margrét,
fædd 26. maí 1940, þá dóttir er
fæddist andvana, þá Ulfhildur,
fædd 1. september 1946, bama-
bömin eru sex og ólst elsti sonur
Margrétar, Rögnvaldur Dofri, að
hluta til hjá afa sínum og ömmu.
Er Rögnvaldur varð 75 ára, i októ-
ber sl., dvaldi hann hjá Dofra og
Qölskyldu hans í Reykjavík, bar
hann sig svo vel að þau uggði ekki
hve stutt væri í lokaþáttinn, farið
var í sund og sá gamli klæddi sig
í sitt fínasta púss og skrapp í þing-
húsið að heilsa upp á vini sína,
hann lék við hvum sinn fingur.
Mér er oftast glatt í geði,
gieymi því sem miður fer.
Eigir þú nóg af innri gleði
eyðist skuggi dagsins hver.
Þeir eiginleikar er Rögnvaldur
lýsir svo vel sjálfur voru rikir í fari
hans, og leiddu til þess að fjöl-
mennt var oft í kringum hann.
Minnisstæð em árin er hann var
„náðhússtjóri“ þeirra Akureyringa,
skólastrákar sátu þar daga langa,
tefldu og spiluðu, þeir ylja nú marg-
ir hin mýkri sæti þjóðfélagsins.
Utangarðsmenn áttu þar einnig
afdrep og vitum við að Rögnvaldur-
ætlaði sér ekki alltaf af í aðstoð
sinni við þá. Hin síðari árin var
hann húsvörður í Ráðhúsinu á Ak-
ureyri.
Hlín og Rögnvaldur vom ólík, en
þau auðguðu hvort annað og um-
hverfi sitt. Brennandi áhugi á
þjóðmálum og heimsmálum ein-
kenndi daglegt líf þeirra, nú þegar
allar hugsjónir em að þynnast út í
sinnuleysi fólks er lekur niður fyrir
framan „skjáinn" eftir langan
vinnudag. Ekki þannig séð að sú
kynslóð er þau tilheyrðu hafí ekki
unnið, heldur það að þau létu ekki
mata sig athugasemdalaust. Það
var andleg veisla að sækja þau
heim, það var farið með vísur, flutt
tónlist og gripin bók til að vitna í,
slíku fólki fer fækkandi er svo gott
á með að miðla af lífsreynslu sinni.
Veit ég að Hlín heldur merkinu
uppi, þó lífsfömnauturinn hafi flutt
sig um set.
Það er stutt milli þeirra karla er
okkur hafa verið einna kærastir.
Þess vegna er draumur eins barna-
bama Rögnvaldar ylur í nepjunni
þar sem það sá föður okkar, Helga
Stefánsson, og Rögnvald komna
„heim“ í Haganes.
Vonin hún er mannsins máttur,
mæld við hugsjón hvers og þrár.
í sorginni er hún sigurþáttur,
sárin græðir, þerrar tár.
Þannig kveður Rögnvaldur okk-'
ur.
Blessuð sé minning hans.
Bryndís Helgadóttir,
Hildur Helgadóttir.
Jón Sigurðs Jóns-
son — Minning
Fæddur 22. nóvember 1926
Dáinn 21. nóvember 1987
Á mánudag verður til moldar
borinn Jón Sigurðs Jónsson, Lund-
arbrekku 2, Kópavogi.
Hann var faeddur að Saurum í
Hraunhreppi, Mýrasýslu, 22. nóv-
ember 1926. Jón ólst upp ásamt
þrem systmm sínum á heimili for-
eldra sinna, Jóns Guðjónssonar
bónda að Fíflholtum, Hraunhreppi
og Ingigerðar Þorsteinsdóttur frá
Háholti í Gnúpveijahreppi. Hann
var af traustum ættum af Mýmm
og úr Amesþingi. Jón stundaði nám
í Héraðsskólanum að Laugarvatni
og síðan í Samvinnuskólanum. Að
námi loknu gerðist hann kennari
um skeið á heimaslóðum sínum í
Borgarfírði.
Síðan lá leið hans til Reykjavík-
ur, þar sem hann stundaði verslun-
arstörf meðan heilsa og starfskraft-
ar leyfðu. Lengst af við
skrifetofustörf hjá Ölíufélaginu hf.,
þar sem hann ávann sér vinsældir
og traust fyrir góð störf. Um skeið
starfaði hann í Starfsmannafélagi
Olíufélagsins og var í stjórn þess
um tíma.
Jón var víðlesinn og fróðleiksfús
og kunni góð skil á sögu landsins
og fróðleik öðmm, af lestri góðra
bóka, og átti gott með ,að koma
fróðleik sínum á framfæri við við-
mælendur sína.
Fyrir rúmum fimm ámm varð
Jón fyrir sárri reynslu er hann varð
fyrir líkamlegu áfalli, sem skerti
starfeþrek hans og heilsu svo mjög,
að hann gekk ekki eftir það heill
til skógar. En áhugi hans og dugn-
aður við að endurheimta þrek sitt
var óbilandi og fékk hann nokkurn
bata með dugnaði sínum.
Eigi má sköpum renna. Jón varð
bráðkvaddur hinn 21. nóvember sl.
stundu fyrir sextugasta og fyrsta
afmælisdag sinn. Með Jóni er fallinn
frá traustur maður, sém meðan
kraftar vom óskertir, var dugmikill
starfsmaður og traustur stuðnings-
maður íjölskyldu sinnar og frænd-
liðs, sem sakna hans nú mjög.
Mestur er söknuður aidraðrar
móður, sem sér nú á bak einkasyni
sínum, sem reyndist henni góður
til hinstu stundar.
Fyrir hönd samstarfsfólks hjá
Olíufélaginu hf. flytjum við móður
hans, systmm og öðm venslafólki
innilegar samúðarkveðjur.
Sigurður Jónsson,
Teitur Jensson.
Kveðjuorð:
Guðjón Pálsson,
Vestmannaeyjum
Fréttin um andlát Guðjóns vinar
okkar Pálssonar kom okkur á óvart,
þó svo að við gengjum þess ekki
duldir, að hennar gæti verið von,
hvenær sem var. Samt sem áður
eigum við erfitt með að sætta okk-
ur við, að Guðjón á Gullberginu sé
hættur á sjónum, því það em aðeins
örfáir dagar síðan við hittum hann
— að venju — eldhressan í tali og
ekki skafandi utan af hlutunum.
Hann sagðist vera á leið á spitala,
„það væri um smávegis meðhöndlun
við krankleika að ræða, sem þjáð
hefði hann tvö síðastliðin ár“. Svona
var hann, hugumstór og kjarkaður,
og gaf aldrei eftir hænufet, allra-
síst hvað sjálfum honum viðvék.
Ef hægt er að segja, að einhver
hafi komið vel út með sitt dags-
verk, þá var Guðjón á Gullberginu
fremstur í flokki. Það var alltaf
upplífgandi að heyra í Gauja úti á
miðunum, þegar ekkert var að hafa,
því aldrei kom fram svartsýni hjá
honum og alltaf væri von betri
tíðar. Gaui var iðinn við talstöðina
og þó talandi hans benti, oft á
tíðum, til þess að hann væri harður
og miskunnarlaus, þá leyndist ann-
að undir hvassri orðræðu hans, og
við, sem störfuðum á sama vett-
vangi og hann, skildum þessar
áherzlur. Þau vom mörg ógleyman-
leg orðatiltækin og áherzlumar,
sem Gauji lagði sér til munns og
munu þau lifa í minningu okkar.
Við, sem undir þetta ritum, emm
sammála um, að Guðjón, vinur okk-
ar, hafði haft alveg einstakan
persónuleika og góða lund til að
bera og er minningin um hann okk-
ur einkar kær.
Ef við lítum yfír feril Guðjóns,
sem skipstjóra og útgerðarmanns,
kemur í ljós, að hann var einstak-
lega kappsamur og sækinn, farsæll
og mikill aflamaður og í fremstu
röð íslenzkra loðnuskipstjóra. Guð-.
jón fór vel með allt sem hann hafði
undir höndum, hugði vel að skipi
og búnaði og ekki síst að vellíðan
áhafnar sinnar, en með honum réri
sami mannskapurinn, að heita má,
ámm saman.
Fyrir einum tveim árum, þegar
Guðjón fór að finna til þess sjúk-
dóms, sem dró hann til dauða í
blóma lífsins, aðeins 51 árs gamlan,
var engan bilbug eða uppgjöf að
fínna í fari hans, kjarkurinn og
bjartsýnin voru hans aðalsmerki.
Nú er hljótt á loðnumiðunum og
skarð fyrir skildi, þegar Guðjón er
allur. Á þessari stundu er okkur
þó efst í huga þakklæti til hans
fyrir að hafa fengið notið vináttu
hans og drengskapar.
Á þessari sorgarstundu sendum
við ekkju Guðjóns og bömum hans,
okkar dýpstu samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Guðjóns Páls-
sonar.
Gísli Jóhannesson,
Guðbjörn Þorsteinsson,
Haraldur Ágústsson,
Ingimundur Ingimundarson,
Runólfur Hallfreðsson,
Hrólfur Gunnarssón.
Lregsteinar
MARGAR GERÐIR
Mmorex/Gmít
Steinefnaverksmiöjan
Helluhrauni 14, sími 54034,
222 Hafnarfjörður
Legsteinar
Framleiðum allar stærðir og gerðir af legsteinum.
Veitum fúslega upplýsingar og ráðgjöf
um gerð og val legsteina.
IJ S.HELGASOH HF
ISTEINSMIÐJA
■■ . — -•••--—* —
.. m*
SKOvWUVEGI 48 SiMI 76677
t
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
KATRÍNAR HILDIBRANDSDÓTTUR,
Sérstakar þakkir færum við læknum og starfsfólki á Sjúkrahúsi
Keflavíkur og Garðvangi, Garði, fyrirfrábæra umönnun iveikindum
hennar. Guð blessi ykkur öll.
Haraldur Hinriksson, Guðrún S. Jónasdóttir,
Grétar Hinriksson, Sjöfn Georgsdóttir,
Julíus Hinriksson, Margrét Ágústa Kristjánsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför möður okkar, tengdamóður, systur og ömmu,
VILHELMÍNU SOFFÍU TÓMASDÓTTUR,
Hofsvallagötu 18,
Reykjavík.
Einnig viljum við færa starfsfólki á deild A-7 kærar þakkir.
Sigurgeir V. Sigurgeirsson, Elín V. Guðmundsdóttir,
Halldór M. Sigurgeirsson, Elisabet Þórólfsdóttir,
Thelma Sigúrgeirsdóttir, Gunnar Guðmundsson,
börn, barnabörn og systkini hinnar látnu.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem auösýndu okkur sam-
úð og hlýhug vegna fráfalls sonar míns, bróður okkar og vinar,
GUÐFINNS ÞORSTEINSSONAR,
sem fórst með Hvítingi VE 21.
Sérstakar þakkir til allra þeirra sem að leitinni stóöu.
Jóna Þorstelnsdóttir,
Björk Þorgrímsdóttir,
Sigríður Þorsteinsdóttir, Sigurður Norðdahl,
Sigursteinn Þorsteinsson, Regina Óskarsdóttir.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem auðsýndu okkur sam-
úð og hlýhug vegna fráfalls sonar okkar og bróður,
ÓLA KRISTINS SIGURJÓNSSONAR,
sem fórst með Hvítingi VE 21.
Sérstakar þakkir til allra þeirra sem að leitinni stóðu.
Sigurjón Ólafsson, Þórunn Gústafsdóttir,
Mary Sigurjónsdóttir,
Sigrún Sigurjónsdóttir.
-b