Morgunblaðið - 11.12.1987, Blaðsíða 48
48
MORGUNBLAÐH), FÖSTUDAGUR 11. DESEMBER 1987
t
Frænka mín og fóstursystir,
RAGNHEIÐUR EINARSDÓTTIR
frá Höll,
lést í Reykjalundi 7. desember.
Jarðsett verður í Norðtungu, laugardaginn 12. desember kl. 14.00.
Inga Jónsdóttir,
Svavar Kjærnested.
t
Fóstra mín,
STEINUNN EIRÍKSDÓTTIR
frá Berghyl,
Langeyrarvegi 14,
andaðist í St. Jósefsspítala, Hafnarfirði, 8. desember.
Fyrir hönd vandamanna,
Bára Kjartansdóttir.
t
Eiginkona mín,
ÓLA ÓLADÓTTIR,
Bústaðavegi 63,
lést í Landspítalanum 8. desember.
Fyrir hönd aðstandenda,
Gunnar Ragnarsson.
t
Sambýlismaður minn og bróöir okkar,
SIGURÐUR K. ÞORSTEINSSON
frá Dvergasteini v/Lágholtsveg,
andaðist 9. desember.
Guðmunda Jóhannsdóttir,
Kristjana Russell,
Elín Þorsteinsdóttir,
Einar Þorsteinsson.
t
Konan mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
INGUNNJ. ÁSGEIRSDÓTTIR,
Kirkjuteigi 13,
er andaðist 3. desember, verður jarðsungin frá Laugarneskirkju
föstudaginn 11. desember kl. 13.30.
Jón Egilsson,
Sveinn Jónsson, Sigríður Stefánsdóttir,
Þorgeir Jónsson, Dröfn Björgvinsdóttir,
Sigríður Jónsdóttir, Svavar Haraldsson
og barnabörn.
t
Útför sambýlismanns míns, föður, tengdafööur, afa og bróður,
JÓNS FINNBOGASONAR
frá Búðum,
Snæfellsnesi,
hefur farið fram í kyrrþey að óska hins látna.
Kærar þakkirtil starfsfólks í Hátúni 10 fyrir góða umönnun undan-
farin ár.
Sigþrúður Sigurðardóttir,
Sigurður R. Jónsson, Marta Markúsdóttir,
Sigþrúður Sigurðardóttir,
og systkin hins látna.
Gunnhildur Ama-
dóttir - Minning
Fædd 14. júní 1962
Dáin 29. nóvember 1987
Hörð atlaga er gerð að stórri §öl-
skyldu, en hún verst eftir mætti.
Nú er hún Gunnhildur systir okkar
dáin, aðeins rúmum fjórum mánuð-
um eftir að faðir okkar lést.
Gunnhildur var fædd í Reykjavík
14. júní 1962 og var því aðeins 25
ára gömul þegar hún lést. Hún var
yngst 5 bama hjónanna Katrínar
Óladóttur og Áma Garðars Krist-
inssonar. Aðeins þriggja ára gömul
missti hún móður sína en var þó
svo lánsöm, að fáum ámm síðar
giftist faðir okkar yndislegri konu,
Ragnheiði Kristjánsdóttur, sem tók
við uppeldi hennar ásamt bömun-
um. Ragnheiður átti tvær dætur
fyrir svo systkinin urðu mörg.
Árið 1971 uppgötvaðist að Gunn-
hildur var með sykursýki og þurfti
hún upp frá því að fara að öllu með
gát, en gat þó lifað eðlilegu lífí.
Þetta var vissulega mikið áfall fyr-
ir fjölskylduna þó aðallega vegna
þess að í svona sjúkdómstilfelli er
sjúklingurinn sinn besti læknir
sjálfur. Það þurfti því að endur-
skipuleggja fjölskyldulífíð upp á
nýtt að vissu marki, t.d. hvað varð-
aði mataræði, lyfjagjöf og fræðslu
um sjúkdóminn. Állt þetta reyndist
ungri stúlku vissulega erfítt, enn
hún átti góða að sem stóðu með
henni gegnum súrt og sætt. Líf
hennar gekk því sinn vanagang við
leik og störf.
Þegar Gunnhildur var rúmlega
nítján ára gömul giftist hún eftirlif-
andi eiginmanni sínum, Guðbimi
Þorsteinssjmi, sem reyndist henni
hinn besti eiginmaður. Saman áttu
þau stutt en gleðilegt hjónaband
sem einkenndist af því sem við öll
þekkjum svo vel þegar siglt er af
stað í lífsins ólgusjó.
Vert er að minnast þess að systk-
inum sínum og foreldrum reyndist
hún yfírleitt afar vel. Hún gekk
systkinabömum sínum í móðurstað
þegar það átti við og voru þau öll
hænd að henni. Hún hljóp undir
bagga í dagsins önn og var oftast
boðin og búin að hjálpa til á öllum
vígstöðvum.
Samt var hún ekki neitt vilja-
laust verkfæri, sem hljóp fram og
til baka. Síður en svo, hún átti sitt
skap og þar af leiðandi myndaðist
sterk og ákveðin persóna. Skapið
var svolítið hrátt í fyrstu en hún
þroskaðist og útkoman varð góð
manneskja sem þótti vænt um lífið,
svo vænt að það varð hennar æðsta
takmark að eignast bam þó áhætt-
an væri meiri en hjá fullhraustri
manneskju.
Hún tók þá áhættu og tapaði,
en eftir lifír litli drengurinn hennar.
Systkini
Ég kynntist Gunnhildi fyrst í
bamaskóla, en ekkert náið fyrr en
í gagnfræðaskóla. Síðan þá höfum
við verið vinkonur, þó oft hafí slest
upp á vinskapinn. Síðastliðin átta
ár höfum við haft mikið samband,
hist reglulega og leitað hvor til
annarrar með okkar vandamál.
Foreldrar Gunnhildar hétu Katrín
Óladóttir og Ámi Garðar Kristins-
son. Gunnhildur missti móður sína
mjög ung og faðir hennar dó núna
í sumar.
Gunnhildur var með sykursýki
frá því hún var bam og var því oft
inni á sjúkrahúsi. Henni leiddist
alltaf að þurfa að leggjast inn, þó
ekki væri nema í nokkra daga í
senn. Þess vegna reyndi ég að heim-
sækja hana eins oft og ég gat.
í ágúst sl. veiktist hún alvarlega
og náði sér aldrei eftir það.
Maður Gunnhildar, Guðbjöm
Þorsteinsson, hefur verið henni
mikil stoð í öllum hennar veikind-
um. Þeim hjónum fæddist sonur
þann 29. nóvember sem heitir Sig-
urbjöm.
Gunnhildar sakna ég sárt og
kveð hana með kæru þakklæti og
óska þeim feðgum alls hins besta.
Bryndís Ploder
Þegar við fréttum andlát Gunn-
hildar vinkonu okkar setti okkur
hljoð og við hugsuðum um öll þau
skipti sem við höfðum sótt hana
heim. Þær vom margar gleðistund-
imar sem við áttum saman, mikið
sungið og spilað og Ríó tríó í háveg-
um haft. Jafnan var hún driffjöðrin
í okkar hópi og sú sem tengdi okk-
ur saman. Hennar er sárt saknað
og líf okkar verður ekki eins án
hennar. Hún átti auðvelt með að
kynnast fólki og alltaf þear nýr vin-
ur eða vinkona bættist í hópinn
vom Gunnhildur og Bjössi fyrst til
að rétta fram vinarhöndina og því
var oft mikið líf í kringum hana.
Okkur langar til að votta eigin-
manni hennar, Guðbiriii Þorsteins-
syni, nýfæddum syni þeirra,
Sigurbimi, og nánustu ættingjum
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Bryndís, Mæja, Sveinbjöm,
Anna Halla, Reynir, Svanlaug,
Sigurður, Svavar, Hildur Halla,
Hörður, Gísli.
t
Alúðarþakkir fyrir auðsýnda samúö og vinarhug við fráfall og út-
för tengdaföður míns, afa okkar og langafa,
JÓNS BJÖRNSSONAR
tónskálds
frá Hafsteinsstöðum.
Esther H. Skaptadóttir,
Skapti Steinbjörnsson, Hildur Classen,
Ragnheiður Steinbjörnsdóttir, Þorsteinn Birgisson,
Sigríður Steinbjörnsdóttir,
Björn Steinbjörnsson,
Jón Steinbjörnsson.
t
Við þökkum hjartanlega auðsýnda samúð og aöstoö vegna frá-
falls og jarðarfarar
JÓHANNS HALLDÓRS PÁLSSONAR
og
HRÓÐNÝJAR SIGURÐARDÓTTUR,
Dalbæ, Hrunamannahreppi.
Sigurður Ingi Jóhannsson, Anna Ásmundsdóttir,
Nanna Rún Sigurðardóttir,
Arnfriður Jóhannsdóttir,
Páll Jóhannsson,
Margrét Jóhannsdóttir,
foreldrar, systkini og fjölskyldur þeirra.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
ÞÓRÐAR BOGASONAR,
Hólavangi 14,
Hellu.
Kristín
Sigfús Þórðarson,
Bogi Vignir Þórðarson,
Unnur Þórðardóttir,
Ragnheiður Þórðardóttir,
Sigrún Þórðardóttir
Sigfúsdóttir,
Þóra B. Þórarinsdóttir,
Gunnhildur Helgadóttir,
Bragi Gunnarsson,
Jón Olafur Sigurðsson,
og barnabörn.
Gunnhildur er dáin. Það er erfítt
að trúa því að góður vinur sé horf-
inn.
Ég kynntist Gunnhildi fyrir fímm
ámm er hún tók íbúð á leigu hjá
Reyni Jónssyni vini mínum. Ég að-
stoðaði hana við að flytja þangað
og kynntist henni um leið því okkur
kom strax mjög vel saman. Jafn-
framt tók ég eftir að Gunnhildur
átti marga góða vini. Þessir vinir
hennar héldu mikið hópinn og það
var hún sem sameinaði þá. Ég var
svo lánsamur að ganga í þennan
glaðværa vinahóp hennar. Fljótlega
var svo komið að heimsóknir til
Reynis urðu ekki síður heimsóknir
til Gunnhildar og vinanna því þeir
söfnuðust yfírleitt saman þar sem
Gunnhildur var hveiju sinni. Við
vomm alltaf velkomin til hennar
og hún hafði alltaf tíma til að sinna
vinum sínum. Þó Gunnhildur flytti
oftar en einu sinni eftir þetta var
hún orðin einn af mínum kæmstu
vinum og tengslin slitnuðu ekki.
Gunnhildur var jákvæð og hress og
í kringum hana var alltaf eitthvað
að gerast. Á ófáum gleðistundum
okkar var hún drifkrafturinn í hópn-
um. Hún var viljasterk og ákveðin.
Það sagði Gunnhildi. enginn fyrir
verkum.
Það er óhætt að fullyrða að lífið
lék ekki alltaf við Gunnhildi. Þrátt
fyrir erfiðan sjúkdóm var þó ekki
neinn bilbug á henni að fínna og
aldrei heyrði ég hana kvarta eða
vorkenna sjálfri sér. Hún stóð fast
á sínu og bauð öllu byrginn. Hins
vegar var ekki óalgengt þegar ein-
hver vinanna átti í vandræðum að
hann leitaði til Gunnhildar og gat
þá verið viss um að hún hlustaði
og gaf góð ráð.
Þessi vinahópur var einstaklega
samrýndur. Við hittumst oft í viku
og alltaf var jafn gaman að koma
saman. Þó fór svo að leiðir skildu
á einn eða annan hátt. Makar komu
til sögunnar, böm og daglegt amst-
ur tók yfirhöndina. En þó vinahóp-
urinn gliðnaði héldu þó allir
sambandi við Gunnhildi og Bjössa.
Nú sameinast hópurinn á ný í sam-
eiginiegri sorg. Minningin um
góðan vin lifir.
Gunnhildur skilur eftir sig ný-
fæddan son, Sigurbjöm, og góðan
eiginmann, Guðbjörn Þorsteinsson.
Hann reyndist Gunnhildi einstak-
lega vel í veikindum hennar og var
hennar stoð og stytta. Framganga
hans var aðdáunarverð og Gunn-
hildi mikil blessun. Hann á samúð
okkar allra.
Reynir Harðarson
Hótel Saga Simi 1 2013
Blóm og
skreytingar
við öll tœkifceri