Morgunblaðið - 11.12.1987, Blaðsíða 49
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 11. DESEMBER 1987
49
Ingunn Ásgeirs-
dottir - Minning
Fædd 15. april 1914
Dáin 3. desember 1987
Allt á andstæður sínar í heimi
hverfulleikans, ljós og myrkur, gleði
og sorg. Vorið með ólgandi lífskraft
í brumi og blómi vekur fögnuð og
eftirvæntingu. Haustið með fallandi
laufum, kvíða og trega. Mennimir
eru afkvæmi ljóss og moldar eins
og blómin og lúta lögmáli lífs og
dauða eins og þau.
Kær vinkona er horfin af jarð-
neska sviðinu eftir langa og erfiða
sjúkdómsbaráttu.
Hún hét Ingunn Ásgeirsdóttir
vestfirsk að ætt, af góðu bergi brot-
in. Ég kynnist henni þegar hún var
í blóma lífsins falleg og glæsileg.
Það var oftast márgt um mann-
inn á heimili foreldra hennar
Ásgeirs Ingimars Ásgeirssonar og
Þorbjargar Hannibalsdóttur. Þang-
að leituðu Vestfirðingar sem áttu
fárra kosta völ í höfuðborginni.
Ekki var alltaf hátt til lofts né vítt
til veggja í húsakynnum þeirra
Sigmjón Marías-
son — Minning
Fæddur 9. maí 1923
Dáinn 2. desember 1987
Þegar við heyrum andlát vina
okkar eða kunningja stönsum við
ósjálfrátt við, margar minningar
koma allt í einu fram eins og þær
komi allar í einu. Myndir frá fomum
kynnum og liðnum atburðum
streyma aftur og aftur um hugann,
minningar um sögð orð og atburði,
minningar sem ýmist vekja söknuð
eða hlýju, minningar sem ávallt
munu geymast á meðan sól skín í
heiði.
Siguijón Marísson fæddist í Kjós
í Grunnavíkurhreppi 9. maí 1923
sonur hjónanna Maríusar Þorvalds-
sonar bónda í Kjós og konu hans
Sigríðar Jónsdóttur, þau Maríus og
Sigríður eignuðust samtals 11 böm.
Geta má sér til hversu feikna dugn-
að og atorku þurfti til að koma svo
stómm barnahópi upp. Siguijón
fluttist með foreldum sínum til Isa-
fjarðar árið 1938, þá aðeins 15 ára
gamall, en til Reykjavíkur um
tvítugt, í slíkum bamahópi urðu
bömin auðvitað að fara að vinna
fyrir sér eins fljótt og auðið var.
Þannig voru örlög Siguijóns.
Hann var ekki nema 14 ára þeg-
ar hann fór fyrst til sjós og stundaði
sjómennsku í um það bil hálfan
annan áratug, síðast sem vélstjóri
eða sem stýrimaður. Þessar stöður
fékk hann, þó hann væri alls
ómenntaður, þar sem engin tæki-
færi voru fyrir hann til menntunar
í hans fámenna og þrönga byggðar-
lagi.
Að lokinni sjósókn réðst Siguijón
til SVR og var þar um nokkurra
ára skeið, einnig stundaði hann á
þeim ámm ýmsa aukavinnu, t.d.
var hann ökukennari og dyravörður.
Siguijón var harðduglegur mað-
ur og aflaði sér mikilla tekna, en
var líka fljótur að eyða. Siguijón
ánetjaðist einum af verstu óvinum
mannkynsins, Bakkusi, á yngri
ámm og hvfldi hann yfír honum
allt hans líf með hinum hörmuleg-
ustu afleiðingum. Slíka sorgarsögu
vil ég ekki rifja hér upp en held
að margir mættu þar af læra.
Síðustu ár ævinnar vann Sigur-
jón hjá Húsasmiðjunni og minntist
hann ávallt húsbænda sinna þar
með lofsverðum hætti. Einkum vom
þeir feðgar,.Snorri og Jón, honum
kærir.
Ungur að ámm kvæntist Sigur-
jón Ásgerði Annelsdóttur frá Hell-
issandi og eignuðust þau þijú böm,
þau Sigríði, Önnu og Birgi. Ás-
gerður átti fyrir eina dóttur,
Dagmar, og lauk hún miklu lofsorði
á Siguijón fyrir hversu hann hafði
reynst Dagmar vel. Stoirnasömu
hjónabandi Siguijóns og Ásgerðar
lauk með skilnaði og enn var það
Bakkus sem var við stjómvölinn.
Nokkm síðar stofnaði Siguijón til
sambúðar með Lám Lámsdóttur
hjúkmnarfræðingi og eignuðust
þau tvö böm, þau Erling Þór og
Þuríði Björk. Persónulega þekkti
ég vel lokaár Siguijóns og Lám,
og þá hafði Bakkus náð þeim heljar-
tökum á Siguijóni, að endalokin
vom ráðin. Að lokum vil ég þakka
Siguijóni fyrir þau ár sem við
þekktumst, stóryrði hans og frá-
sagnir vöktu oft hrifningu mína.
Að leiðarlokum bið ég Guð að blessa
og varðveita alla honum nákomna
og bömin hans og kveð Sigutjón.
Daníel Halldórsson
Kveðjuorð:
Hermann Agústs-
son, Reyðarfirði
Nú hefur vinur minn, Hermann
Ágústsson, Reyðarfirði, farið í sfna
síðustu siglingu yfir móðuna miklu
og kvatt þennan synduga heim fyr-
ir fullt og allt. Nú er hann kominn
til guðs sem gaf hann og ég veit
að þar hefur hann fengið góða
heimkomu, nú er hann umvafínn
englum guðs. Ég var svo gæfusam-
ur að kynnast þessum góða dreng
vegna þess að við störfuðum saman
hjá sama fyrirtæki, KHB á Reyðar-
firði, í mörg ár. Hermann var
gáfumaður, fastmótaður, en gat
verið gamansamur þegar svo bar
undir. Hann var mjög heiðarlegur
og samviskusamur f öllu því sem
hann tók að sér, var söngelskur og
hagyrðingur, en fór dult með það.
Gjaldkeri var hann hjá KHB í mörg
ár og leysti hann það starf af trú-
mennsku eins og allt er hann tók
að sér. Hermann var kvæntur
Sigríði Stefánsdóttur, fallegri og
indælli konu, og voru þau mjög
samhent og gestrisin.
Ég kveð góðan dreng með eftir-
farandi orðum:
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Ég sendi frú Sigríði og Skarp-
héðni, sem var mikill heimilisvinur
þeirra hjóna, samúðarkveðjur
mínar.
Jóhann Þórólfsson
hjóna en því meira var hjartarúmið.
Enginn fór bónleiður af bæ. Öllum
var fundinn staður, hverskyns
vandamál leyst og fyrirgreiðsla í té
látin.
Ég var ein af þessum heppnu
ferðalöngum að vestan. Undi ég
hag mínum vel í glaðværa systkina-
hóþnum og eignaðist mína góðu
vinkonu Ingu.
Ásgeir rak um þessar mundir litla
matvöruverslun og Inga veitti for-
stöðu hattabúð á Laugavegi 20.
Hún var lærð hattadama, dugleg
og smekkleg svo af bar.
Árin liðu og margt breyttist í lífi
ungu stúlkunnar. Hún kynntist
sínum lífsförunaut, Jóni Egilssyni,
útvarpsvirkja. Gengu þau í hjóna-
band og stofnuðu heimili á Kirkju-
teigi 13. Eignuðust þau tvo syni
og eina dóttur. Þau eru: Sveinn
Þórir sjónvarpsvirki, kvæntur
Sigríði Stefánsdóttur, Þorgeir
prentari, kvæntur Dröfn Björgvins-
dóttur, og Sigríður Guðrún lækna-
ritari, gift Svavari Haraldssyni
lækni. Bamabarnabömin em ellefu.
Inga og Jón voru samhent í því
að gera heimili sitt fallegt og aðlað-
andi. Bæði höfðu haga hönd og
næmt fegurðarskyn.
Inga var afkastamikil og
drífandi, hangs var henni ekki að
skapi. Sat hún oft fram á nætur
við að sauma á lampaskerma, mála
á postulín eða fást við annað hand-
verk. Gleymdist þá stundum hið
holla heilræði „Kapp er best með
forsjá".
Þau hjón voru mjög gestrisin og
glöð í félagsskap góðra vina. Vom
þau jafnan fljót til að rétta hjálpar-
hönd og gera öðmm greiða hvar
sem því varð við komið.
Oft var gestkvæmt í sumarbú-
staðnum þeirra austur á Iðu. Þar
undi húsbóndinn sér við veiðar, en
húsmóðirin sá um rausnarlegar
veitingar, meðan kraftar leyfðu.
Inga sinnti búi og bömum þang-
að til þau stofnuðu sín eigin heimili.
Eftir það vann hún um tíma við
ýmis störf, þar á meðal hjá Heimilis-
hjálpinni.
Fjölskyldan var henni afar kær
og bamabömin stolt hennar og
gleði. Naut hún ástar og virðingar
bama sinna og tengdabama sem
öll mátu hana mikils og reyndust
henni vel.
Það syrti í álinn þegar heilsan
bilaði. Jón átti einnig við vanheilsu
að stríða og gengur ekki heill til
skógar. Heimilishaldið fór úr bönd-
um og margskonar erfiðleikar
steðjuðu að. Það er á fárra færi að
greiða úr flækjum lífsins og sjaldan
sársaukalaust.
Inga var æðrulaus í veikindum
sínum og lét engan bilbug á sér
fínna. Hún hafði létta lund, var
spaugsöm og kát þegar af henni
bráði. Hún lét sér annt um útlit
sitt og klæðaburð. Það hjálpaði
henni, lyfti henni upp og gladdi
hana. Það hafði alltaf rofað til og
komið stund milli stríða. Hún missti
því ekki vonina.
Systkinin vom fimm og eru tvö
þeirra á lífí, Aðalbjörg og Baldvin.,
Sýndu þau systur sinni mikla um-
hyggju og elskusemi í veikindum
hennar.
Um vinkonu mína og samveru
okkar á ég margar kærar minning-
ar, sem geymdar eru í handraða
hugans og verða skoðaðar á kyrrlát-
um stundum.
Nú eru þau þáttaskil orðin í lífí
hennar, sem allra bíða. Megi birta
og fegurð jólanna umvefja hana í
nýjum heimkynnum.
Eftirlifandi eiginmanni hennar,
bömum og öðrum ástvinum votta
ég innilega samúð.
Gerður
Jóhannes úr Kötlum:
Saga af
Suðumcsjum
Söguljóðið um strakinn sem fer út á sjó að
fiska í soðið og steypist útbyrðis. En hin
unga afiakló drukknar ekki aldeilis heidur
skyrpir saltinu út úr sér og heimsækir son
Faraós í kóraihöll hans neðansjávar og
hailarfrúna fögru. . . Ragnheiður Gestsdóttir
hefur gert sérstæðar kiippimyndir í fullum
litum við Ijóðið.
Með bókinni fæst snælda þar sem Silja
Aðalsteinsdóttir les kvæðið ásamt úrvali
annarra barnaljóða Jóhannesar úr Kötlum.
/nargrét Jónsdóttir:
Skotta og
vínír hcnnar
Mal og menning Eð
Skotta er hugmyndarík og fjörug húsamús
sem býr í holu við húshornið á sumarbú-
staðnum Sunnuhlíð. í négrenninu búa vinir
hennar, mýslan Bolla, þrastahjón með unga
sína og Hróbjartur hagamús. í bókinni segir
frá ævintýrum þeirra frá því þau kynnast
um vorið og þar til haustið kemur og vinir
kveðjast. Þetta er skemmtileg, alíslensk
dýrasaga fyrir yngri börnin, með myndum
eftir Önnu V. Gunnarsdóttur.
Verð: 890,-
Guðlaug Richter: .
Sonur
Sígurðar
Þetta er óvenjuleg og spennandi ungl-
ingabók. Hún fjallar um tvo stráka á islandi
á þjóðveldisöld, höfðingjasoninn Þorstein og
ambáttarsoninn Grjótgarð. Hetjudraumar
leiða Þorstein í ógöngur, hann verður sekur
maður en Grjótgarður fylgir honum í útlegð.
Bókin er 102 bls„ myndskreytt af Þorvaldi
Þorsteínssyni.
Guðlaug Richter hefur áður sent frá sér
bókina Þetta er nú einum of! . ., fjöruga
bók um krakka á Grímsstaðaholtinu sem
hlaut óvenju góðar viðtökur lesenda og
gagnrýnenda.
Verð: 980,-
Verð: 1.375,-
Utiöf