Morgunblaðið - 28.05.1988, Qupperneq 44

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 28. MAÍ 1988
4
44
t
Systir mín,
ANNA PJETURSS,
Kaplaskjólsvegi 41,
andaöist í Elli- og hjúkrunarheimilinu Grund aöfaranótt föstu-
dagsins 27. maí.
Þórarinn Pjeturss.
t
Faöir okkar,
HANNES GUÐMUNDSSON,
lést í hjúkrunardeild Heilsuverndarstöövar Reykjavíkur þriðjudag-
inn 17. maí. Útförin hefur farið fram.
Fyrir hönd aðstandenda.
Nfna Hannesdóttir,
Guömundur Hannesson.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
MARGRÉT BJÖRNSDÓTTIR,
lést í sjúkradeild Hrafnistu 27. maí.
Anna Óskarsdóttir,
Ingveldur Óskarsdóttir Thorsteinsson, Steingrímur Thorsteinsson
Björn Óskarsson, Lísabet Davfðsdóttir,
Gunnlaugur Óskarsson, Erla Guðmundsdóttir,
Hulda Óskarsdóttir Perry, Will Perry
og barnabörn.
t
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
KJARTAN STEFÁNSSON,
lést í Elliheimilinu Grund þann 25. maí. Útförin fer fram frá Foss-
vogskirkju miðvikudaginn 1. júní kl. 13.30.
Jóna Kjartansdóttir,
Stefán Kjartansson,
Reynir Kjartansson,
Kjartan Kjartansson,
Hörður Þórarinsson,
Pálfna Sigúrbergsdóttir,
María Ólason,
Anna S. Jóhannsdóttir
og barnabörn.
t
ANNA JÓNSDÓTTIR
frá Borgarfirði eystra,
sem andaöist 16. þessa mánaðar veröur jarðsungin frá
Fossvogskirkju þriðjudaginn 31. maí kl. 15.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er vinsamlega bent á Hjúkrunar-
heimiliö Sunnuhlíð í Kópavogi.
Elfnborg Stefánsdóttir,
Steindór Guðmundsson,
Áslaug Guðmundsdóttir,
Þórunn Guðmundsdóttir,
Guðmundur Benediktsson,
Inga Jóna Jónsdóttir,
Sigurður Thorarensen,
Guðrún Guðmundsdóttir.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur samúð og vinar-
hug við andlát og jaröarför eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
STÍGS HANNESSONAR,
Hólmgarði 11,
Reykjavfk.
Ingibjörg Jónsdóttir,
Ólafía Helga Stfgsdóttir, Garðar Steinþórsson,
Hannes Stfgsson,
Einar S. Stígsson,
Jóna R. Stígsdóttir,
Halldór Stfgsson,
Þorsteinn Stfgsson,
Gunnar Stígsson,
Hrafnhildur S. Stfgsdóttir,
Petrfna Ragna Pétursdóttir,
örn S. Einarsson,
Anna Rfkarösdóttir,
Þóra Hauksdóttir,
Jónfna Þórarinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu samúð og hlýhug við
andlát og útför
ÖNNU CATRINE ÞORGRÍMSSON,
Melgerði 19.
Fyrir hönd vandamanna,
Davfð S. Jónsson.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og útför,
SOFFfU PÁLMADÓTTUR MAINOLFI.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki deildar B, 6. hæð Borgar-
spítalanum.
Sigurður Ingvarsson,
Auður Ingvarsdóttir,
Pálmi ingvarsson
Vólaug Steinsdóttir,
Sigurður Eirfksson,
og fjölskyldur.
Kristín S. Hjartar-
dóttir — Minning
í gær var til moldar borin í Foss-
vogskirkjugarði Kristín S. Hjartar-
dóttir. Stína var Dalakona að ætt
og uppruna. Foreldrar hennar voru
hjónin Sigurlín Benediktsdóttir og
Hjörtur Jensson. Þau bjuggu fram-
an af búskap sínum í hinni undur-
fögru sveit Saurbæjarhreppi í Dala-
sýslu. Þar var þá víða þröngbýlt
og fátækt mikil. Stína var elst níu
systkina og kom því fljótt í hennar
hlut að annast yngri bömin svo og
að hjálpa foreldrum sínum. Hjörtur
var hagleiksmaður og Sigurlín ein-
staklega umhyggjusöm móðir og
húsmóðir, en fátæktin, sem var svo
afgerandi á þeim árum, setti þeim
miklar hömlur svo elstu bræðumir
íjórir fóru mjög ungir að heiman
til að vinna fyrir sér. Saknaði Stína
þeirra sárt.
Vorið 1931 flutti svo fjölskyldan
að Hjarðarholti í Laxárdal. Þar
gafst nóg svigrúm til að allur hópur-
inn gæti sameinast á ný og þar
leið þeim vel, á því sögufræga höf-
uðbóli. Þar kynntist ég þessu ágæta
fólki því stutt var á milli Hjarðar-
holts og Hrappstaða, heimilis for-
eldra minna og fljótlega varð eins
og ein fjölskylda byggi á báðum
bæjunum.
I júlí 1938 lést svo heimilisfaðir-
inn. Styttist þá í verunni í Hjarðar-
holti enda vom eldri systkinin sum
að búast alfarið að heiman og
stofna eigin heimili. Flutti Stína þá
til Reykjavíkur og vann m.a. hjá
Álafossi. Eignaðist hún eina dóttur
barha, Sigurlín Ellý, sem var ekki
einungis augasteinn móður sinnar.
Hún var, _sem bam, allra yndi og
éftirlæti. Á þessum ámm stóð Stína
fyrir heimili hjá öðmm og gat þá
haft telpuna, sem hún unni svo
heitt, hjá sér. Síðar giftist Stína
Víglundi Gíslasyni. Var sambúð
þeirra farsæl. Lánaðist henni að
taka móður sína, sjúka og háaldr-
aða, og annast hana. Vom þau hjón-
in samhent um að láta henni líða
sem best. Skömmu eftir fráfall Sig-
urlínar tók Víglundur erfíðan sjúk-
dóm sem dró hann til dauða. Allt
þetta bar Stína með hljóðlátri þolin-
mæði. Vinátta okkar Stínu styrktist
enn þegar ég giftist Eggerti bróður
hennar árið 1965. Við höfðum svo
margs að minnast frá fyrstu tíð.
Síðustu tvö til þrjú árin bjó Stína
að mestu hjá systmm sínun, einkum
Olgu, vegna bygginga og búferla-
flutninga dótturinnar, Ellýjar. Hún
náði því fyrir nokkmm vikum að
flytja alfarin heim til Ellýjar í fal-
lega húsið í Fannafold 135, sem
fjölskyldan var langt komin með
að fullgera og það gekk fyrir öllu
að fegra sem mest hjá mömmu og
ömmu. En Stína veiktist og fór á
Borgarspítalann. Þar heimsóttum
við hana síðast 15. þ.m. Alltaf var
hún söm og jöfn og gat gert að
gamni sínu þótt veik væri. Allt
hennar líf var sem óður til gleðinn-
ar og hún sá fegurð í svo mörgum
hlutum. Tveim dögum seinna segir
rödd Ellýjar í símanum: „Hún
mamma er dáin.“ Henni var annað
ætlað en að komast heim eins og
allir höfðu vonað. En í þeirri vissu,
að hún gat tekið svo mörgu í lífinu
með öruggri trú á góðan Guð, trú-
um við því nú að hún hafi átti góða
heimkomu.
Blessuð sé minning hennar.
Margrét Sigtryggsdóttir
Minning: ^
Helga Olafsdóttir
á Höllustöðum
Fædd 30. október 1937
Dáin 23. maí 1988
Ollu er afmörkuð stund og sér-
hver hlutur undir himninum hefur
sinn tíma. Að fæðast hefur sinn
tíma, og að deyja hefur sinn tíma.
Að gráta hefur sinn tíma, og að
hlæja hefur sinn tíma.
Helga á Höllustöðum, ein úr 30
ára stúdentshópnum frá Mennta-
skólanum á Akureyri 1958, er horf-
in úr þessum heimi. Mikill harmur
er kveðinn að bónda hennar, Páli
skólabróður okkar, því samfylgd
þeirra var orðin löng, allt frá fyrstu
árunum í MA, auk þess sem þau
hjón voru samrýnd og samtaka,
þótt bæði hefðu þau skoðanir sem
þau létu í ljós óhikað. Það var eng-
in hálfvelgja á hlutunum á Höllu-
stöðum frekar en kaffinu hennar
Helgu. Gott var að koma að Höllu-
stöðum og eiga þau að vinum, og
þangað höfum við átt marga ferð-
ina.
Helga Ólafsdóttir fæddist 30.
október 1937, einkadóttir hjónanna
Ólafs Þorsteinssonar yfirlæknis og
Kristínar Þorsteinsdóttur hjúkrun-
arkonu, fæddrar Glatvedt-Prahl frá
Alversund á Hörðalandi í Noregi,
sem bæði lifa dóttur sína. Yngri er
Hákon verkfræðingur í Reykjavík.
Helga gekk í Menntaskólann á
Akureyri og lauk þaðan stúdents-
prófi 17. júní 1958. 26. júlí 1959
gekk hún að eiga Pál Pétursson,
bónda á Höllustöðum í Blöndudal,
þar sem þau hafa síðan búið af
dugnaði og myndarskap. Helga og
Páll eiga þijú mannvænleg böm:
Kristínu, bónda á Höllustöðum, sem
fædd er 1960, Ólaf Pétur verk-
fræðing, sem stundar framhalds-
nám í Kaupmannahöfn, fæddan
1962, og Pál Gunnar, sem stundar
háskólanám og fæddur er 1967.
Fyrst komum við að Höllustöðum
sumarið 1959. Þá var Páll bóndi
að byggja þeim bæ. Síðan höfum
við komið að Höllustöðum marga
ferðina. Undir haust 1973 komum
við þangað sem oftar. Við höfðum
það á orði við Helgu og Pál, hvort
þau vantaði ekki kaupamann. Und-
ir vor hringdi Helga til Akureyrar
og spurði, hvort kaupamaðurinn
gæti ekki komið í sauðburð þá um
vorið. Eggert, sonur okkar, var
síðan á Höllustöðum átta sumur
samfleytt. Segir það meira en mörg
orð um heimilið á Höllustöðum.
Öll vor í maí fórum við að Höllu-
stöðum og áðum í Bólugili, og í
septemberlok sóttum við kaupa-
manninn í Blöndudal. Iðulega þess
á milli lá leiðin til Höllustaða til
Helgu og Páls. Gott var þar að
koma og gaman að ræða við þau
hjón um menn og málefni. Þetta
var ekki þegjandalegur hópur, og
ekkert mannlegt var okkur óvið-
komandi. Gamansemi var Helgu
eðlileg, og tal hennar var laust við
allt víl. Hún var mikill uppalandi
og hafði gott lag á bömum, aðsóps-
mikil og bjó yfir reisn alla tíð. Það
er styrkur fyrir Pál að eiga nú
mannvænleg böm og Helga Pál, son
Kristínar, sem hann sjálfur kallaði
Ijós í húsi.
Síðasti fundur okkar með þeim
'Helgu og Páli var í marsmánuði í
Osló, þar sem þá var haldið þing
Norðurlandaráðs, en á þau þing var
Helga vön að fylgja manni sínum.
Engan bilbug var á Helgu að finna.
Hún tók þátt í öllu til jafns við
aðra. En vegir Guðs eru órannsak-
anlegir. Helga hefur orðið að lúta
í lægra haldi fyrir þeim sjúkdómi,
sem engum eirir. En kjarkur henn-
ar var mikill. Hún var hetja til
hinstu stundar
Helga var vinur vina sinna, og
gott var að eiga hana að vini. Við
þökkum þijátíu ára vináttu og send-
um Páli, bömunum, Ólafi og Krist-
ine og Huldu, húsfreyju á Höllu-
stöðum kveðjur og vottum þeim
dýpstu samúð okkar.
Kaupmannahöfn,
Gréta og Tryggvi.
í dag er Helga Ólafsdóttir hús-
freyja á Höllustöðum kvödd hinstu
kveðju frá sóknarkirkju sinni að
Svínavatni. Við sviplegt fráfall henn-
ar verður syrgjendum og vinum stirt
um stef, enda þótt helfregnin hafí
ekki komið á óvart. Við undrumst
enn þau örlög, sem því fólki eru sköp-
uð, sem hrifíð er burt í blóma lífsins
frá hálfnuðu verki. En í eftirsjá okk-
ar eftir þeirri samveru, sem við fórum
á mis við, er þó gott að eiga einung-
is bjartar minningar um þá konu, sem
háði sitt erfiða dauðastríð af sömu
reisn og einkenndi hana alla ævi.
Helga Ólafsdóttir átti því láni að
fagna að flytjast úr föðurgarði með
betra veganesti en almennt gerist. í
ljúfum uppvexti mótaðist jákvæð
lífsafstaða hennar, siðferðisþrek og
sjálfstraust, sem gerði henni kleift
að gefa af sjáifri sér og eiga farsæl
og fijó samskipti við annað fólk. Hún
ólst upp á menningarheimili, sem á
allan hátt var veitandi gagnvart
umhverfi sínu. Hún naut góðrar
menntunar og ræktaði strax með sér
þá innri menningu, sem bezt dugði
á vegferð hennar.
Að afloknu stúdentsprófi voru
henni allir vegir færir og hún átti á
flestu völ. Hún kaus að ganga á vit
ævintýrisins gegn ríkjandi hefðum
og venjum þess tíma. Ásamt brúðg-
uma sínum valdi hún að ævistarfi
atvinnugrein, sem þá þegar þótti
dauðadæmd, en hefur samt sem áður
verið fysilegur kostur þeim, sem ekki
sækjast eftir verðmætum, er mölur
og ryð fá grandað. Með þeirri ákvörð-
un sýndi hún kjark og sjálfstæði, sem
ávallt átti eftir að einkenna hana.
Við komu hennar þótti mér sem
Blöndudalur víkkaði og breytti um
svip. Hún tókst á við verkefni sín
af dirfsku og dugnaði og ræktaði
sinn garð af stakri ábyrgðartilfínn-
ingu. Fyrstu árin helgaði hún heimil-
inu alla krafta sína og uppskar að
launum farsælt fjölskyldulíf og
bamalán. Hún sigraðist á öllum erf-
iðleikum með þrautseigju og hug-
kvæmni og óx af hverri raun. Hún
hafði farsæla umgengnishæfileika
og persónutöfra, sem gerðu hana
eftirsótta í hveijum félagsskap. Hún
átti jafn auðvelt með að blanda geði
við Iandsfeður sem almúgafólk og
ekki varð séð, að hún gerði sér man-
namun í því sambandi. Sakir réttlæt-
istilfinningar sinnar hafði hún þó
afdráttarlausar skoðanir á mönnum
og málefnum og átti kjark og hrein-
skilni til að láta þær í ljósi. Auk for-
ystuhæfileika hafði hún einnig til að
bera auðmýkt gagnvart almættinu
og ræktarsemi, sem ljóslega birtist
í starfi hennar í sóknamefnd.
Vart miðaldra stóð hún aftur
frammi fyrir vali, er bóndi hennar
var að hefja stjómmálaferil sinn. Hún
kaus að hvetja hann til dáða og
greiða veg hans, enda þótt það hefði
í för með sér fjarvistir hans frá bú-
inu, sem hún veitti forstöðu langtím-
um saman. Ötul gekk hún í þau erfið-
isverk, sem hvað minnst eru metin
á íslandi, og sinnti þeim af sömu
reisn sem öllu öðm, því þetta var
hennar val. í mótvindi sem meðbyr
varð hún bónda sínum sá bakhjarl
sem mest og bezt dugði honum.
Og nú er hún horfm úr vorum
hópi. í hljóðri þökk er gott að geta
tekið undir bróðurkveðju Heiðreks
Guðmundssonar:
Oftast fórstu í fararbroddi,
flóknar þrautir gaztu leyst.
Sjálfum þér með hug og höndum
hefur þú minnisvarða reist.
Þar er stíllinn stór í sniðum,
stafagerðin skýr og hrein.
- Þvi er ekki á þinu leiði
þörf að reisa bautastein.
Pétur Pétursson