Morgunblaðið - 26.11.1988, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 26. NÓVEMBER 1988
Morgunblaðið/Þorkell
Aldrei litiðá mig
sem stórsöngvara
- segir Eyjólfur Kristjánsson, sem
sendir frá sér sína fyrstu sólóplötu
Eyjólfur Kristjánsson er sjálfsagt kunnastur fyrir veru sína í Bitla-
vinafélaginu, en kannski ekki síður fyrir að vera fjölhæfur söngvarí,
sem hefur sungið í söngvakeppni sjónvarpsins og vi'ðar. Eyjólfi er
þó fleira til lista lagt og nú er komin frá honum sólóplata, hans fyrsta.
Eyjólfur er önnum kafinn, því
ekki einasta þarf hann að kynna
sína eigin plötu, heldur þarf hann
einnig að standa í ströngu við að
^kynna plötu Bítlavinafélagsins,
sem selst í bílförmum þessa dag-
ana. Bítlavinafélagið er um þessar
mundir að Ijúka langri tónleikaferð
til að kynna plötuna og ætlar að
leika í Reykjavík í byrjun desem-
ber. Þrátt fyrir allt annríkið gaf
Eyjólfur sér tíma til að ræða stutt-
lega við Rokksíðuna í tilefni af plöt-
unni.
Þessar tvær plötur, Bítlavina-
félagið og þin plata, eru mjög
ólikar. Hvor var nú skemmtilegri
í vinnslu?
Ég verð nú að segja það að þó
Bítlavinafélagið sé skemmtilegur
félgasskapur þá fannst mér
skemmtilegra að vinna sólóplöt-
una, því á henni var ég með í öllu.
Á Bítlavinafélagsplötunni bara
söng ég og lék eitthvað á gítar,
en Jón og Rabbi sáu um allt.-
Hvað kom til að þú ákvaðst að
gera sólóplötu?
Hugmyndin kom upp hjá mér
og Steinari Berg fyrir nokkru, en
það var ekki fyrr en á síðasta ári
sem við hófumst handa við plötu-
gerðina.
Platan er ósköp venjuleg yfirlit-
um þar til eitt lag, Gott, kemur
sem stflbrjótur og það er einmitt
lagið sem mest er spilað í útvarpi.
_ Það lag er kannski öðruvísi í
dag, en það var ekki svo ýkja
öðruvísi áður. Þetta var lag sem
við vorum búnir að taka upp í ann-
arri útsetningu, en ákváðum að
henda. Ég fékk svo textann frá
Sverri og gróf þá upp lagiö aftur.
Við útsettum það aftur og þegar
upp var staðið varð það allt öðru-
vísi en hin lögin. í þessari útsetn-
ingu fellur það miklu betur að text-
anum.
Hvað með önnur lög á plöt-
unni, átt þú eitthvað uppáhald?
Ég held einna mest upp á titil-
lagið, Dagar, en annars er ég sátt-
ur við öll lögin.
Hver samdi?
Ég á níu lög af ellefu, en textarn-
ir eru allir utan tveir eftir Aðalstein
Ásberg Sigurðsson. Þessir tveir
eru síðan eftir Sverri Stormsker
og Hörð Torfason.
Hvernig tilfinning er það að sjá
á eftir plötunni á markað?
Ég vona bara að þetta komi allt
vel út, því ég er mjög ánægður
með hana. Auðvitað er ég svolítið
stressaður, enda er þetta frum-
raun mín einn míns liðs, en ég sem
þannig lög að þau eru frekar að-
gengileg og ég skammast mín
ekkert fyrir það. Þetta eru bara
mín lög, þau lög sem koma þegar
ég sest niður til að semja. Mig
langaði til að gera plötu sem mikið
væri lagt í og væri hnökralaus og
ég held að það hafi tekist.
Hvaða vonir bindur þú við plöt-
una?
Ég geri mér þær vonir að henni
verði vel tekið og að hún verði
kannski til þess að ég verði viður-
kenndur sem lagahöfundur. Ég hef
aldrei litið á mig sem einhvern
stórsöngvara, þó það sé náttúru-
lega gaman að geta flutt eigin lög.
Ég legg mig auðvitað fram þeg-
ar ég er að flytja lög, hvort sem
þau eru eftir mig eða aðra, en ég
legg mig kannski meira fram við
að semja lög, því mér þykir meira
um vert að geta samiö lög sem
eitthvað er spunnið í, en að geta
sungið inn á plötu.
Langar í gullplötu?
Langar ekki alla í gullplötu?
Morgunblaðið/Þorkell
Leggjum grunninn
að næstu plötu
síðan skein sól hefur verið að með hléum í vel á annað ár og nú
er komin út fyrsta plata sveitarinnar, sem Skifan gefur út. í gær-
kvöldi hélt sveitin svo kynningartónleika á plötunni í Tunglinu.
Utsendari Rokksíðunnar hitti
liðsmenn sveitarinnar á kaffihúsi
til að ræða plötuna, tilurð hennar
og framtíð sveitarinnar.
Nú þegar platan er komin út
og ekki verður aftur snúið, fyll-
ast menn þá af iðran og eftir-
sjá? /
Já og nei. Manni finnst alltaf
eitthvað mega betur fara og
kannski finnst manni að eitt lag
hefði átt að fara út en annað
koma í staðinn, en í heild erum
við ánægðir með plötuna. Það
eina sem kannski er hægt að
setja út á beint er það hvað við
neyddumst til að flýta okkur með
hljóðblöndunina.
Eru einhver uppáhaldslög?
Helgi: Einfalt mál og Dag-
draumar.
Eyjó: Einfalt mál.
Jakob: Ég á erfit með að gera
það upp við mig, en Einfalt mál
er gott.
Ingó: Mér finnst Glugginn
skemmtilegastur.
Hvernig stendur hljómsveitin
svo eftir að þessi plata er kom-
in út?
Þessi plata er bara eitt lítið
skref og hún hefur þjappað okkur
vel saman. Það má segja að hún
sé lím eða trúlofunarhringur.
Það var kominn tími til að
koma þessum lögum á plötu, því
það voru búin að safnast fyrir
hjá okkur lög frá ýmsum tímabil-
um og það var eins á komið með
okkur og Ijóðskáldi sem er að
senda frá sér æskuljóðin. Sum
af þessum lögum sömdum við
strax og hljómsveitin varð til, en
önnur eru frá því rétt áður en við
fórum í hljóðver og tvö urðu til í
upptökunum. Þetta gerir það að
þau eru mjög ólík og karakter
hljómsveitarinnar er svolítið
tvístraður á plötunni fyrir vikið.
Finnst ykkur það þá koma
niður á heildasvip plötunnar?
Þó það séu ólík lög á henni
eru þau með sinn sérstaka svip
sem er hljómsveitarinnar. Það
er líka meiri breidd á plötunni en
við höfum sýnt á tónleikum og á
henni eru lög sem við höfum
ekki flutt á tónleikum en hafa þó
verið til í langan tíma.
Þið spilið rokk, eigið þið ein-
hverja möguleika á sölu á popp-
markaði?
Þegar við höfum verið að spila
þessi lög hafa þau fengið góðar
viðtökur, en reynslan bæði hér
og erlendis sýnir að rokkhljóm-
sveit þarf miklu lengri tíma til að
ná að festa sig í sessi og til að
ná verulegri sölu. Hvað okkur
varðar þá getur þessi plata orðiö
til að leggja grunninn fyrir næstu
plötu ef við náum að kynna hana
vel og hún selst þokkalega. Það
er erfitt að ryðjast inn á markað
með rokkplötu og ætla sér að
selja í stóru upplagi. Þetta er
kannski frekar spurning um að
vera staðfastur og hafa trú á því
sem maður er að gera.
Eins og við vitum þá er það í
sjálfu sér næstum hætt að skipta
máli hvað þú ert með í höndun-
um, hverskyns tónlist það er, það
fvr mest eftir því hvað þú færð
mikið pláss í fjölmiðlum og hvað
þú ert mikið auglýstur.
Lagði útgefandi ekki áherslu
á að fá sölulega plötu?
Nei, hann hafði tröllatrú á okk-
ur og við fórum í hljóðver með
óbundnar hendur.
Snúum okkur að tónlistinni
aftur, útsetningar eru einfaldar
á piötunni.
Já, við lögðum mikið upp úr
því að hafa þetta allt einfalt, að
hafa það þannig að við gætum
spilað það, enda erum við fá-
menn sveit án og kærðum okkur
ekki um að hafa yfirhlaðnar út-
setningar sem við gætum ekki
spilað. Lögin líða ekkert fyrir það
að vera í einföldum búningi og
það er virkilega gaman að spila
þau á tónleikum.
Hvaða áheyrendur sjáið þið
fyrir ykkur?
Okkur finnst eins og það sé
breiður hópur, það eru lög og lög
sem krakkarnir grípa, en líklegast
höfðum við meira til þenkjandi
áheyrenda, kannski frá fram-
haldsskólum og uppúr, frekar en
niðurúr.
Við höfum kannski liðið fyrir
það að falla ekki að einhverjum
merkimiða sem gagnrýnendur
vildu setja á okkur, hvorki neðan-
jarðar eða ofan. Við erum bara
að spila okkar tónlist í fyllstu ein-
lægni og það gefur tónlistinni
sál. Það verður síðan okkar styrk-
ur að hafa aldrei verið að spila
eftir einhverri forskrift, að hafa
bara verið að spila það sem við
viljum spila.
Hvað með framtíðina, eigið
þið von á að geta lifað á tónlist-
inni hér á landi?
Við horfum lengra, enda má
segja að heimurinn sé allur orð-
inn eitt markaðssvæði fyrir tón-
list og til þess að geta orðið at-
vinnutónlistarmenn stefnum við
á þann markað. Við búumst aldr-
ei við því að verða einhverjar risa-
stjörnur, en það væri gaman að
geta lifað á því að spila og ferð-
ast um til tónleikahalds í ein-
hvern tíma. Við eigum fullt eins
erindi á markað og hvaða hljóm-
sveit önnur frá hvaða landi sem
er; það eru aællir að hlusta á
sömu hljómsveitirnar sama i
hvaða landi. Við höfum fengið
sama tónlistaruppeldi hér og
menn sem setja saman hljóm-
sveit í London, líklega betra tón-
listaruppeldi ef eitthvað er.
Hafið þið þá tekið upp ensk-
an söng á einhver lög til kynn-
ingar?
Það er allt í vinnslu.
Hvaða vonir bindið þið við
þessa plötu?
Við vonum að hún seljist fyrir
kostnaði og að hún verði til að
kynna hljómsveitina og það sem
við erum að gera. Auðvitað gerir
maður sér alltaf vonir um að fólki
líki við það sem maður er að
gera og vitanlega gefum við út
plötu til að hún seljist. Ef plötu-
salan væri aðalmálið þá værum
við samt að semja allt aðra tón
list og léttari.
Rökrétt framhald
Frá upphafi hefur Talk Talk verið á meðai merkari poppsveita bre-
skra og réð þar mestu um söngvari sveitarinnar og aðal hugmynda-
og lagasmiður Mark Hollis. Hann og Tim Friese-Greene hafa sett
saman mörg góð lög, en með tímanum hafa plötur Talk Talk ein-
kennst meira og meira af því að vera sniðnar um einhverja eina tón-
listarhugmynd eða textahumynd.
Nýjasta plata Talk Talk, Spirit
of Eden, er þar engin undantekn-
ing. Textalega og tónlistarlega er
hún rökrétt framhald af því sem á
undan er komið, en nú er Hollis
kominn svo langt í innhverfunni
að menn eiga í erfiðleikum með
að fylgja honum. Menn verða að
hlusta oft á Spirit of Eden til að
ná því sem Hollis er að segja og
tónlistin er ekki síður á lágu nótun-
um, svo mjög að hún nálgast að
vera minimalísk í samsetningu og
svo hljóðlát er platan að vísast
eiga margir sveimhugarnir eftir að
gefast upp á að hlusta. Það er þó
vel þess virði að hlusta á plötuna
og bestu lögin, Eden, I Belive in
You og Wealth, eru á meðal þess
besta sem Talk Talk hefur tekið
upp. Það er þó vonandi að ekki
haldi sveitin lengra á þessari braut,
enda komast þeir Hollis og Friese-
Green vart lengra án þess að verða
óskiljanlegir.