Morgunblaðið - 04.01.1989, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 4. JANÚAR 1989
33
heppnaðan uppskurð á hné. Emils
er sárt saknað af öllum þeim er
hann þekktu. Lífshlaup hans hefur
skilið eftir bjartar minningar í hug-
um ættingja og samferðamanna.
Minning hans mun lengi lifa í bók-
um þeim sem hann ritaði og einkum
þó í minjasafninu í Gröf, handar-
verki hans.
Nú hafa tjöldin skyndilega verið
dregin fyrir á leiksviði lífs hans.
Áhorfendur verða að sætta sig við
snöggan endi. Þeim virtist leikritið
ekki vera búið. Ef til vill hefur
krafta hans verið þörf á öðru leik-
sviði með litlum fyrirvara. Emil mun
ekki skerast úr leik.
Sigurður T. Magnússon
í dag verður jarðsettur í Hruna-
kirkju húsbóndi minn — og fóstri,
hefðu menn kallað það um aldamót-
in — Emil Ásgeirsson, bóndi í Gröf,
Hrunamannahreppi.
Á þessari síðustu kveðjustund
verður manni ljóst hversu van-
máttug orð eru til að lýsa tilfinning-
um, þau eru í besta falli brúkleg
til að draga fram gamlar góðar
minningar, en af þeim er gnótt.
Eg var ekki nema sex ára þegar
ég fór „að vera í sveit" í Gröf hjá
Emil og Rúnu og var þar sumar
hvert til 12 ára aldurs. Tveimur
árum síðar tók ég að venja komur
mínar í Gröf aftur og var þar fasta-
gestur nánast um hveija helgi sum-
ar eftir sumar, og alltaf var viðmót-
ið hið sama. Maður fann hversu
velkominn maður var. Ég hef enda
haldið því fram að Emil og Rúna
hafí alið mig upp næstum til jafns
við foreldra mína. Það er því margs
að minnast af 35 ára vegferð.
Ég var 8 ára fyrsta veturinn
okkar norður í Svarfaðardal þegar
það kom bréf frá Emil í Gröf, þar
sem hann bað um að fá mig í sveit
sumarið eftir. Ég man vel eftir
þessu bréfí, sem pabbi las fyrir
mig, ég man meira að segja enn
nánast orðrétta hluti úr því, og ég
man líka vel að mér fannst veturinn
líða hægt til vors að ég átti að fara
suður í Gröf. Ég minnist þess hins
vegar ekki að það hafi nokkurn
tímann komið upp nokkur kvíða-
vottur, að eiga að fara að heiman
sumarlangt, og segir það sína sögu
um þær tilfinningar sem maður bar
til fólksins í Gröf þá strax. í minn-
ingunni fínnst mér ég ekki hafa
farið að heiman á vorin.
Aldrei rofnaði sambandið við
Gröf. Þegar ég fór að fara með fjöl-
skyldu mína þangað, var alltaf til-
hlökkun hjá öllum og þá ekki síður
hjá bömunum. Emil hafði mjög
gaman af bömum, enda hændust
þau að honum. Hann hafði mjög
næmt skopskyn sem kom oftlega
fram í frásögnum hans af tilsvörum
bama sem hann umgekkst, og sé
ég hann kannski gleggst fyrir mér
þar sem hann segir frá éinhveijum
slíkum skemmtilegheitum bama og
hlær innilega um leið.
Kannski er lítið atvik frá liðnu
hausti mest og best talandi um
þann Emil sem ég þekkti svo vel.
Við fjölskyldan dvöldumst í sumar-
bústað skammt frá Gröf og höfðum
boðið „Grafarfólkinu" kvöldmat.
Eftir matinn settust menn niður að
spjalla saman eins og gengur, en
Emil fór að spila við bömin, eitt-
hvert spil sem hann kunni ekki, en
lét þau kenna sér. Þar sem ég sat
og rabbaði við hitt fólkið sá ég út-
undan mér spilamennsku Emils og
bamanna, og hversu konunglega
hann skemmti sér, og þá helst yfir
tilsvörum og leiðbeiningum yngsta
spilamannsins sem var 4 ára.
Það hvarflaði ekki að neinu okk-
ar þá að þetta væri ein af síðustu
samvemstundunum því þrátt fyrir
81 ár var lífskrafturinn aldeilis ekki
farinn að dala og þaðan af síður
heilsan. Manni fannst því að það
gæfist tóm a.m.k. næsta áratuginn
til miklu fleiri góðra stunda.
En svona er nú það, það verður
hver að gegna þegar kallið kemur,
og við hin að sætta okkur við það.
Ég þakka Emil fyrir það sem
hann gaf mér í veganesti. Ég bý
að því þangað til mitt kall kemur.
Kæra Rúna, böm og bamaböm,
Guð gefí ykkur styrk á þessari erf-
iðu stund.
Þór Jens Gunnarsson
Sigfríður Christ-
ensen - Minning
Fædd 4. september 1911
Dáin 19. nóvember 1988
Hinn 23. nóvember síðastliðinn
var gerð útför Sigfríðar Christen-
sen, fæddrar Helgadóttur, til heim-
ilis að Marsallé 86, Söborg, en hún
lést í sjúkrahúsi í Kaupmannahöfn
þann 19. nóvember sl. eftir þunga
sjúkdómslegu.
Sigfríður eða Siffa, eins og hún
var ætíð kölluð, fæddist í Reykjavík,
dóttir hjónanna Helga Guðmunds-
sonar, trésmíðameistara, ættuðum
frá Gerðakoti í Flóa, og Ólafíu
Sigríðar Hjartardóttur, ættaðri frá
Krossi í Ölfusi. Þeim hjónum varð
fímm bama auðið. Þeirra elst var
Loftur, aðalbókari í Sjóvá, en hann
er nú látinn. Siffa var önnur í röð-
inni, og yngri systkinin em Gróa
Svava, húsmóðir í Reykjavík, Guð-
rún Olsen, húsmóðir í Söborg, og
Guðmundur Ingvi, bókari í
Reykjavík.
Á þeim tímum vom ekki þau
efnalegu gæði og húsakynni, sem
sjálfsögð þykja á nútímavísu, og
fólk þurfti að leggja hart að sér við
vinnu, væri hún á annað borð föl.
Siffa var að eðlisfari vinnusöm og
hóf snemma vinnu við verslunar-
störf, en stundaði jafnframt nám í
kvöldskóla ísleifs Jónssonar. Hún
hóf síðan nám i Kvennaskólanum
og lauk þaðan prófí 1929 með góð-
um árangri. Ári síðar fluttist hún
til höfuðborgar landsins á þeim
tíma, Kaupmannahafnar, og hóf
störf á saumastofu. Skömmu síðar
kynntist hún tilvonandi eiginmanni
sínum, Emst Christensen, f. 14.
febrúar 1913, sem starfaði þar við
verslunarstörf. Þau giftust árið
1933. Böm þeirra urðu þijú: Oluf,
f. 21. maí 1937, sölumaður, kvænt-
ur Karen Christensen, Gerd, f. 16.
júlí 1940, gift Preben Jensen, skrif-
stofustjóra, og loks Anita, f. 27.
ágúst 1947, gift Jan Sunderby,
skrifstofustjóra.. Alls em barna-
bömin nú 8 talsins og bamabömin
orðin 5 að tölu.
Jafnframt uppeldi bama og hús-
móðurstörfum lagði hún löngum
stund á saumastörf, því að vinnu-
semi og nægjusemi vom nauðsyn
jafnt sem dyggð á þeim tímum.
Hún var kona hógvær og taldi sér
lítt til tekna gerðir sínar, en vann
verk sín af kostgæfni.
Enda þótt Siffa dveldist mestan
hluta starfsævinnar á erlendri
gmndu og eignaðist þar sína fjöl-
skyldu og vini, vom tengslin við
ættingja og kunningja 'heima á
Fróni ætíð sterk, og þau hjón jafn-
an aufúsugestir í heimsóknum
þeirra til landsins, líkt og systir
Siffu og mágur, Guðrún og Harry
Olsen, sem vom nágrannar þeirra
í Söborg.
I huga okkar frændsystkina, sem
vomm böm á þessum aldri, vom
heimsóknir þessar frá Danmörku
sveipaðar ævintýraljóma. Jafnan
var von um fagnaðarfundi, veislu-
gleði og glaðning í farangrinum,
sem fáséður var í heimahögum á
þeim tíma.
Heimsóknir þessar vom gjaman
endurgoldnar til Danmerkur og því
oft gestkvæmt á heimili þeirra
systra. Utanferðir á þessum ámm
þóttu nokkmm tíðundum sæta og
var jafnan birtur listi í blöðunum
jrfir þá sigldu.
En tímamir breyttust hratt og á
síðari ámm áttu þau hjón þess kost
vegna starfa Emst hjá SAS-flugfé-
laginu að ferðast vítt og breitt um
heiminn, m.a. til Afríku, Kína og
S-Ameríku, og höfðu mikla ánægju
af.
Fýrir sjö ámm gerði sá sjúk-
dómur fyrst vart við sig, sem Siffa
mátti heyja baráttu við síðustu ár-
in. Sú barátta var háð af dugnaði
og æðmleysi meðan þrek entist.
Á liðnu sumri komu þau hjónin
ásamt með syni og tengdadóttur til
landsins til að riíja upp gömul kynni
og ferðast um landið og njóta nátt-
úm þess. Guðrún systir hennar var
einnig með í för. Þrekið var tekið
að þverra, en atorkan söm sem fyrr,
og ferðuðust þau hringinn um
landið. Siffa var fremur dul kona
og bar ekki tilfinningar sínar á
borð, en mun hafa boðið í gmn að
ferðimar til heimahaganna yrðu
trauðla fleiri, svo sem raunin reynd-
ist á. Landið skartaði sinni hijúfu
fegurð, og náttúmkyrrðin var söm
sem fyrr, en mannlífsbreytingin
mikil frá uppeldisámnum að
Frakkastíg 19 í smábænum, sem
nú var orðinn að borg. Glæsileiki
flughafnarinnar næsta ólíkur sæ-
votri bryggjunni, sem Gullfoss
gamli lagði frá fyrir meira en hálfri
öld síðan. Fomir vinir sumir hveijir
horfnir á braut og ný kynslóð vaxin
úr grasi.
Einn mannsaldur var liðinn. Hún
kvaddi með bros á vör og frá henni
geislaði sú hlýja og glaðværð, sem
ætíð einkenndi fas hennar.
Nokkmm vikum eftir heimkom-
una tók henni að eina sóttin, þrekið
var á þrotum. Hún dvaldi heima
meðan tök vom á, en undir lokin
fluttist hún á sjúkrahús og lést þar
eftir skamma legu.
Eiginmanni og bömum, systkin-
um og öðmm ættingjum votta ég
samúðar vegna fráfalls Sigfríðar,
en þau mega sjá á eftir tryggri og
góðhjartaðri konu.
Blessuð sé minning hennar.
Far þú haustblær
hægt um jörð
dveldu við leiði lágt.
Hvíslaðu hljóðlátur
kveðju mína,
milli bliknandi blóma. (E.G.)
Lárus Karlsson
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför
SIGURÐAR EINARSSONAR
frá ívarsseli
fyrrverandi vörubílstjóra,
Laufásvegl 10.
Guö blessi ykkur öll.
Helgi Sigurösson,
Elín Hildur Siguröardóttlr, Ómar Eyfells Ólafsson,
Elvar Sigurösson, Guörún Jóna Jóhannesdóttir,
Einar Sigurösson,
Hörður Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og út-
för eiginkonu minnar, móöur okkar, tengdamóður og ömmu,
ÁSLAUGAR ÞORSTEINSDÓTTUR,
Böövarsholtl,
Staöarsvelt.
Gunnar Bjarnason,
Þorsteinn Svavarsson, Helga Guðmundsdóttir,
Bjarnveig Gunnarsdóttir, Gunnar Vilhelmsson,
Eyjólfur Gunnarsson,
Bjarni Gunnarsson,
Þóröur Gunnarsson,
Rúnar Gunnarsson,
Hildur Sveinbjörnsdóttir,
Elfn Katrfn Guðnadóttir,
Gfslfna Ágústsdóttir,
Margrót Björk Björnsdóttir
og barnabörn.
NÝI VMSICÓUNN
Innritun frá kl. 13 til 18
kennsla hefst 9. janúar
HAFNARFJORÐUR
Kennum í nýju húsnæði á Reykjavíkur-
vegi 72, sími 52996.
REYKJAVÍK
Kennum í Ármúla 17a, sími 38830.
Einnig kennslustaðir:
Selfoss:
Kennsla hefst 11. jan. Innritun nýrra
nemenda sama dag kl. 15-17 í Inghól.
Þorlákshöfn:
Kennsla hefst 13. jan. Innritun nýrra
nemenda 12. jan. kl. 13-20 í síma
98-33551.
Stokkseyri/Eyrarbakki:
Innritun í síma 98-33551 á kvöldin
Njarðvík/Keflavík:
Kennsla hefst 10. jan.
Innritun í síma 92-11708
kl. 18-20 (Eygló).
Bamadanskennsla
Gömludansakennsla
Samkvæmisdanskennsla
Standard
Latin
Takmarkaður fjöldi
nemendaí hverjum tíma
Allt lærðir
danskennarar og með-
limir í Dansráði íslands
Greiðsluskilmálar:
raðgreiðslur/VISA/EURO
NYTT
■' íslandsmeistarar kenna
Rokk/Tjútt
NYTT NÝTT
Bjóðum einkatíma eftir samkomulagi.
Lokaðir tímar fyrir félagasamtök og aðra hópa.