Morgunblaðið - 15.01.1989, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ VEROLD/HLAÐVARPINN SUNNUDAGUR 15. JANÚAR 1989
23
Ópera í Aðaldal

Eg veit ekki til þess að þetta
hafi verið gert áður hér á
landi, sagði Sigmar Ólafsson,
skólastjóri Hafralælq'arskóla, í
samtali við Morgunblaðið. Um-
ræðuefnið var uppsetning ópe-
runnar Amal og næturgestimir,
eftir Gian Carlo Menotti, í Hafra-
lækjaskóla í Aðaldal. Og Sigmar
var ekki að ijalla um óperuna sem
slíka, heldur þá staðreynd að þetta
er sameiginlegt verkefni nemenda
skólans og foreldra þeirra, en það
hlýtur að vera einsdæmi að for-
eldrar og böm taki sig saman og
setji á svið jafn viðamikið verk-
efni og ópem.
Raunar er tónlistarhefðin í
Hafralækjaskóla ákaflega sterk,
enda er tónlist kennd sem val-
grein í skólanum, og skólinn hefur
á að skipa tveim úrvals tónlistar-
kennumm, Robert og Juliet
Faulkner. Þau hafa unnið mesta
þrekvirkið við þessa uppsetningu,
að sögn Sigmars. M.a. þurfti Ro-
bert að útsetja tónlistina, þar sem
óperan er skrifuð fyrir miklu
stærri hljómsveit en Hafralækjar-
skóli hefur á að skipa.
„Við höfum sett upp söngleik
áður á árshátíðum skólans, en
þetta að langviðamesta verkefnið
til þessa. Það er búið að vera
draumur minn lengi að setja upp
ópem með þátttöku foreldra og
bama. Og nú er þetta sem sagt
orðið að vemleika."
En það er meira en að segja
það að setja upp ópem með þátt-
töku 36 nemenda og 23 fullorð-
inna, auk þeirra sem starfa utan-
sviðs við búningahönnun og
sauma, ljós, sviðsmynd ofl. „Aðal-
vandamálið hefur einmitt verið
að finna æfingatíma sem hentaði
öllum. Það er auðvitað svolítið
erfítt í sýningu, þar sem t.d. tveir
þáttakenda em starfandi lög-
regluþjónar og ekki á sömu vakt,
og einn ekur flutningabíl milli
Húsavíkur og Reykjavíkur. En
einhvernveginn hefur þetta tekist
hjá okkur, og þá aðeins með mik-
illi fórnfýsi og skilningi þátttaka-
enda sem hafa fórnað dýrmætum
tíma sínum í önnum jólanna til
þess að sýningin gæti orðið að
vemleika.
En þa hefur einnig hjálpað okk-
ur mikið hér að í sveitunum í kring
er mikið um góða söngmenn, sem
Á æfingu: F.v. Margrét Bóasdóttir, Valur Klemensson, Baldur
Kristjánsson, Baldvin Kr.Baldvinsson og Baldur Benediktsson.
Sigmar Ólafsson, skólastjóri
Hafralækj arskóla.
em vanir kórstarfí. Og við emm
með ópemsöngkonu í aðalkven-
hlutverkinu, það er Margrét Bóas-
dóttir, og Rangárbræður, Baldur
og Baldvin em landþekktir af
söng sínum,“ sagði Sigmar.
Operan Amal og næturgestirnir
verður fmmflutt laugardaginn 17.
des og síðan em sýningar fyrir-
hugaðar á sunnudag og mánu-
dagskvöld. Fleiri sýningar verða
svo ekki fyrir jól, en þráðurinn
tekinn upp síðar, ef vel gengur.
Það er víst óhætt að taka und-
ir það að sýningin af þessu tagi
hlýtur að vera einsdæmi. Og raun-
ar skoðun margra og hvergi á
landinu hefði þetta verið hægt,
þ.e. að setja upp ópem í samvinnu
bama og foreldra, nema einmitt
í Hafralækjarskóla í Aðaldal.
HÚSGAHGflR
okkar á tnilli. ..
■ KÍNVERSK hjón sem hafa
brotið hjúskaparlög landsins og
neita að skilja eiga á hættu að
vera sektuð eða send í þræikun-
arbúðir. Ólögleg hjónabönd
verða æ algengari í Kina og því
hafa yfirvöld gripið til þessara
hegningarráðstafana.
Hjónabönd karlmanna undir
22ja ára aldri og kvenna undir
20 ára eru ólögleg. Á síðasta ári
skildu sex milljón hjón sem höfðu
ekki náð tilskildum giftingar-
aldri. Yfirvöld taka strangt á
þessu af því að þau telja eins-
barns fjölskyldustefnuna í hættu
ef fólk giftir sig of snemma. - AB.
■ SVÍAR og Þjóðveijar vita
mest um heiminn, Englendingar,
ítalir og Mexíkanar minnst. Það
kom fram í könnun sem Gallup
gerði í níu löndum. Þátttakendur
áttu að merkja Japan, Mexíkó,
Víetnam, Svíþjóð, Egyptaland,
Bandaríkin, Sovétríkin og Mið-
Ameríku eða Persaflóa inn á
kort sem hafði aðeins útlinur
heimsálfanna. Svíar og Þjóðveij-
ar gerðu það að meðaltali ellefu
af sextán sinnum rétt, Banda-
ríkjamenn 8,6 sinnum og Bretar
8,5 sinnum. 13% Breta gátu ekki
sagt rétt til um hvar Bretland
er á kortinu og 52% vissu ekki
hvar Vestur-Þýskaland er. - AB.
Klukkan tólf
á miðnætti...
ÁRAMÓT. Gamalt ár fer, nýtt kemur. Undramikil tímamót í lífi
okkar, en samt merkilegt að allt skuli miðað við þennan punkt, þetta
sekúndubrot, á slaginu klukkan tólf á miðnætti þessa tiltekna dags.
Þetta er reglan okkar. Þetta eru áramótin okkar. Einhvers staðar úti
í heimi er fólk sem hefiir svolítið annað tímatal. Skyldi það velta
fyrir sér því sama og við á sínum áramótum?
Ævinlega sækir margt á hug-
ann á áramótum. Þetta eru
kaflaskipti í tilveru okkar allra, rétt
eins og afmælisdagar skipta lífi
manns í kafla. Merkilegra venjulega
þegar stendur á hálfum tug eða
heilum, hálfri eða heilli öld. Og á
svona tímamótum er eins og hægt
sé að ýta á tvo takka. Takkann sem
beinir huganum til baka til þess að
skoða það sem liðið er og takkann
sem fær fólk til að setja upp spek-
ingssvip og reyna að skyggnast inn
í hið ókomna. Sumir íjalla um þetta
endalausa ástand og hinar eilífu
horfur. Jafnvel spákonur eru farnar
að fást við ástand og horfur í efna-
hagsmálum. En þær draga líka upp
skýluklútinn og glerkúluna eða spil-
in eða hvað þær nú annars spá í,
og segja fyrir um að veðrið á
landinu verði ósköp misjafnt, sólríkt
sums staðar yfír blásumarið en
síðan taki að kólna. Einhver fiskur
veiðist og einhveijir verði ef til vill
ósammála í pólitíkinni. Og allir
verða hissa þegar þetta að lokum
rætist næstum allt saman.
Áramótin eru ljósahátíð. Við
skjótum milljónum króna upp í loft-
ið eftir að hafa breytt þeim í flug-
elda, blys eða hvers kyns rakettur
og fírverkerí, eins og það var kallað
þegar ég var yngri en i dag. Því
miður fer samt fækkandi blessuðum
áramótabrennunum. Það er skaði.
Seint líða úr minni góðar stundir
frá því nokkru fyrir jól, þegar
krakkarnir heima á Siglufirði, aðal-
lega strákar ef mig minnir rétt,
söfnuðu öllu sem brenna mátti og
komu fyrir í bálköstum í hlíðinni
fyrir ofan bæinn. Þrjár til Ijórar
brennur í senn voru algengar. Og
nóg féll til í jólakauptíðinni þá, þótt
hún væri miklu minni en nú. Þá
var ekki plastið. Við fengum tré-
kassa undan ávöxtum, vínbeija-
tunnur og hvaðeina. Sumir voru svo
heppnir að ná í staura og bíldekk,
jafnvel spýtnabrak úr ónýtum
bryggjum, vel grútarvarið timbur.
Stundum var farið í ránsferðir milli
brenna því það voru hverfafélögin
sem áttu þær. Bakkaguttamir eina,
Villimennirnir aðra og þeir í Reitn-
um þá þriðju. Fleiri gátu verið sunn-
ar í bænum. Nú er víst ekki nema
ein brenna á Sigló og hér á Akur-
eyri var með herkjum efnt í eina
um þessi áramót. Kannski er það
plastöldin sem veldur, kannski hið
umtalaða áhugaleysi unga fólksins,
sem sjónvarpinu og myndbandinu
er kennt um.
En brennurnar voru ekki eina
ljósadýrðin eða flugeldarnir um tólf-
leytið heldur vom ævinlega Ijós á
Skálarbrúninni. Mér skilst það hafí
byijað 1948 að starfsmenn Síldar-
verksmiðjanna hafí útbúið kyndla
úr gölluðum mjölpokum, biki og
úrgangsolíu og þessu var svo raðað
á brún Hvanneyrarskálar, jafn-
mörgum kyndlum og tveir síðari
stafírnir í ártalinu sögðu fyrir um.
Síðan var farið og kveikt á kyndlun-
um og skotið flugeldum þar uppi
um leið. Hins vegar var það nokkr-
um árum síðar að tekið var líka að
raða kyndlum í hlíðina undir skál-
inni og mynda ártal og enn síðar
var látið loga á gamla ártalinu um
sinn en svo slökkt á síðasta stafnum
og kveikt á nýjum um miðnættið.
Það mun svo hafa verið á sjöunda
áratugnum að Siglfirðingar lögðu
niður pokakyndlana og veittu rafur-
magni í áramótaljósin.
Nú er þessi siglfírska orðin al-
geng um allt land, ýmist rafyædd
eða með kyndlum og kertum. Ártal-
ið hefur um árabil blasað við Akur-
eyringum hér í Vaðlaheiðinni og
þar hefur bæst við tilkynning um
að Jesús lifi. Gárunganum þykir
loga fullskamma stund á þessari
áletrun, en það er nú bara vegna
þess að hann er eins og hann er,
blessaður.
SPARIFJÁR-
EIGENDUR!
Við innlausn spariskírteina ríkissjóðs býður Sparisjóður
vélstjóra hagkvæmar ávöxtunarleiðir til lengri
eða skemmri tíma:
- TROMP-reikning sem er alltaf laus og án
úttektargjalds,
- 12 mánaða sparibók,
- skuldabréf Sparisjóðs vélstjóra fyrir þá sem vilja spara
til lengri tíma,
- ný spariskírteini ríkissjóðs.
SPARISJÓDUR
VÉLSTJÓRA
BORGARTÚN118 SÍMI28577-SÍÐUMÚLA 1 SÍMI685244
Askríftarsíminn er 83033