Morgunblaðið - 23.03.1989, Page 1

PRENTSMIÐJA MORGUNBLAÐSINS
FIMMTUDAGUR 23. MARZ 1989
BLAÐ
. Söngur úr
ríki þasrtarinnar
RÆTT VIÐ HJÓNININGIBJÖRGUINGIMUNDARDÓTTUR
OG HANS A. JÓNSSON
Stundum er mönnum þannig lýst að þeir séu
trölltryggir og þykir það góður eiginleiki. En
hvaða hugmynd gera menn sér almennt um
tryggð? Líklega þá að viðkomandi bregðist
ekki á hverju sem gengur. Við lesum stundum
I bókum um svo dæmalausar ástir og ótrúlega
tryggð að efasemdirnar verða ofaná eftir lest-
urinn. Er svona mikil tryggð til í lífinu sjálfii?
Mig langar til að leiða ykkur sem lesið þetta
með mér inn í yfirlætislaust hús við Samtún í
Reykjavík. Þar situr maður i stól og horfir
þegjandi fram fyrir sig. Hægri hönd hans er
kreppt inn í lófann og stafínn sinn hefur hann
lagt á rósótt rýjateppi sem hann hefur sjálfur
unnið með heÚbrigðri vinstri hönd sinni. Við
hlið hans er pianóið, sem hann eitt sinn gat
látið túlka sorg sína og gleði að vild. Nú þegir
píanóið, þvi enginn er lengur til þess að spila
á það í þessu húsi. Það er dæmt til sömu þagnar-
innar og eigandi þessi. Sömu þungbæru örlögin
hafa þannig á sinn hátt lostið hljóðfærið sem
hljóðfæraleikarann.
Þanþol mannlegra örlaga getur verið ótrúlega
mikið. Fyrir kemur að sárbeittustu þyrnikórón-
urnar eru skreyttar fegurstu rósunum. Mitt í
þögninni og bjargarleysinu mætti maðurinn í
stólnum, Hans Adolf Jónsson, þeim kærleika
sem hvergi hopaði. „Hann brást mér ekki þeg-
ar ég þurfti hans mest við og ég stend með
honum meðan ég get.“ Það er Ingibjörg Ingi-
mundardóttir sem hefur orðið. Maður hennar
kinkar kolli, hann getur lítt tjáð sig á annan
hátt þvi hann er mállaus eftir áfall sem hann
varð fyrir í ársbyrjun 1977. Við sitjum saman
á björtu og hlýju heimili þeirra og ræðum sam-
an. Þessi hjón hafá bæði mátt líða þungbært
heilsuleysi. Árið 1976 fékk Ingibjörg krabba-
mein í bijóstið. Meinið var fiarlægt og hún var
aðeins farin að jafiia sig eftir áfallið og nýlega
komin til vinnu þegar Hans maður hennar hné
niður á vinnustað sínum. Sonur þeirra kom að
honum liggjandi á gólfinu. Hans vann þá í vara-
hlutaversluninni Smyrli ogþennan örlagaríka
dag var vörutalning og verslunin því lokuð.
Hann var fluttur á slysadeild Borgarspítalans
og þar kom í Ijós að hann hafði fengið heila-
blæðingu sem olli því að hann missti málið og
mátt í hægri hönd og hægra fæti.
Eg gerði mér enga grein fyrir því
hvemig komið var þegar ég kom
upp á spitala," segir Ingibjörg.
„Ekki fyrr en læknamir sögðu
mér að hann væri lamaður öðru
megin og mállaus. Áfallið var
gifurlegt. Hann var svo fluttur á
Landakotsspítala og þar var hann
í 6 mánuði. Hann kom ekki heim
fyrr en hann hafði lært að ganga
á ný.
SJÁ NÆSTU SÍÐU
Hans og Ingibjörg á heimili sínu. Takið eftir útsaumuðu myndinni sem Hans saumaði og gaf konu sinni í jólagjöf.
<