Morgunblaðið - 02.06.1989, Blaðsíða 38

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 2. JÚNÍ 1989
Eva Laufey Rögn-
valdsdóttir - Mnming
Fædd 9. október 1958
Dáin26. maí 1989
Við erum úr stórri flölskyldu, eig-
um marga ættingja, mörg frænd-
systkini, og vissulega fylgir því ör-
yggi, ánægja og gleði — en því get-
ur einnig fylgt að oftar reynir á til-
finningamar en ella — í gleði og líka
í sorg.
Og sorgin drap á dyr síðastliðinn
föstudag er við fréttum lát elskulegr-
ar frænku okkar, Evu Laufeyjar
Rögnvaldsdóttur, fyrstu litlu frænk-
unnar sem við eignuðumst fyrir rúm-
um þijátíu árum, dóttur elstu systur
okkar, Dóru, og manns hennar,
Rögnvalds Þorsteinssonar. Það var
ekki það að sláttumaðurinn hafí
sveiflað ljá sínum öllum að óvörum.
Nei, við vissum öll síðustu vikumar
að hveiju stefndi hjá Eyju, höfðum
fylgst með í nálægð og stundum úr
fjarlægð hvemig henni hrakaði allt
þar til yfír lauk í síðustu viku og
hvíldin fékkst. Samt er það að kald-
ur veruleikinn reynist öllum erfíður
í sorg, jafnvel á vordögum eins og
núna þegar nóttin styttist, dagur
lengist, birtan eykst og lóan æfír
lögin sín undir konsert morgundags-
ins bæði í Vatnsmýrinni, uppi á
Skaga og norður á Akureyri. Það
getur verið erfítt að ganga sár í
táradalnum þótt, eða ef til vill vegna
þess að, við vitum að sólin skín í
næsta dal eða jafnvel á næsta leiti.
Víst munum við það enn vel hve
okkur öllum fannst Eyja vera fallega
ljós fyrst er við sáum hana, hversu
kát hún virtist alltaf vera og hversu
yfírveguð, röggsöm, tillögugóð og
föst á sínu hún varð er fram liðu
stundimar.
Það er því dálítil huggun harmi
gegn að Eyja lifði lífí sínu lifandi,
var hvers manns hugljúfi, ól eigin-
manni sínum, Baldvini Valdimars-
syni, tvo syni, átti bjarta æsku- og
unglingsdaga á Akranesi, var góð
heim að sælqa á Akureyri, góð að
hitta I foreldrahúsum á Akranesi,
góð að fá í heimsókn, góð í skemmt-
un og reyndar góð í allri raun. Minn-
ingin um góðan einstakling verður
því aldrei tekin frá okkur hinum sem
eftir lifum um sinn.
Við og fjölskyldur okkar sendum
Baldvini og Qölskyldu hans innilegar
samúðarkveðjur norður yfír heiðar í
þeirri von og reyndar vissu að fyrir
þau eins og fyrir alla aðra muni þetta
él, þótt sárt sé eins og flest önnur
él, stytta upp um síðir.
Guðrún Engilbertsdóttir,
Sesselja Engilbertsdóttir.
Fædd25. febrúarl918
Dáin26. maí 1989
Hinn 26. maí andaðist tengdamóð-
ir okkar, Valgerður Þorsteinsdóttir,
eftir langt og erfítt veikindastríð.
Sýndi hún sannarlega mikið andlegt
þrek þennan erfíða tíma. Tók hún
öllum þeim sem heimsóttu hana með
bros á vör þó hún væri búin að missa
mál og þrótt. Starfsfólki deildar A7
á Borgarspítalanum eru færðar alúð-
arþakkir fyrir frábæra umönnun í
veikindum hennar.
Valgerður fæddist 1918 í Vík í
Skagafírði, yngsta bam móður
sinnar, Ingibjargar Þorsteinsdóttur,
sem átti fyrir 4 dætur.
Faðir hennar var Þorsteinn Guð-
mundsson ættaður úr Biskupstung-
um.
í æsku fylgdi Valgerður móður
sinni sem vann fyrir þeim mæðgum
með vinnu sinni á ýmsum heimilum.
Ekki var hún orðin gömul er al-
vara lífsins tók við því daginn eftir
ferminguna byijaði hún í vist hjá
vandalausum.
Síðar vann hún á sjúkrahúsinu á
Sauðárkróki. Árið 1935 eignast hún
son með Hreggviði Ágústssyni, Leif
Mér leist strax vel á þessa ljós-
hærðu hógværu en jafnframt glað-
legu stúlku sem Baldvin bróðir kynnti
fyrir okkur Bimu er hann kom í
heimsókn með hana sumarið 1977.
Þótt hún segði ekki margt þessa
fyrstu kvöldheimsókn en léti okkur
bræðrum eftir rausið þá hreifst ég
strax af þeim töfrum er geisluðu frá
henni og hrifu alla er til þekktu.
Ánægjulegt var að heimsóknir
urðu tíðari og tækifæri gáfust að
kynnast þá væntanlegri mágkonu
minni enn betur sem upplýstu mig
um mannkosti þá er hún bjó yfír.
Eva Laufey fæddist á Akranesi
dóttir hjónanna Halldóm Engilberts-
dóttur og Rögnvalds Þorsteinssonar,
hún lauk verslunarprófí frá Verslun-
arskóla íslands 1977, starfsmaður
Landsbanka íslands frá 1977 til
1983, hluta árs 1984 starfaði hún
hjá Hugmynd hf., og hjá Skrifstofu-
vélum hf. frá 1984 til 1987 en þá
fluttust þau til Akureyrar aftur eftir
að Baldvin hafði lokið prófi í við-
skiptafræði.
Þann 15. júní 1979 gengu þau í
hjónaband í Akraneskirkju og það
sama ár fæddist þeim sonurinn
Bjarki Þór og tveimur árum síðar
eða 1981 fæddist þeim sonurinn
Valdimar.
Fyrir rúmum tveimur árum dró
ský fyrir sólu þegar gerði vart við
sig sjúkdómur sem hún barðist við
af einstökum dugnaði og æðruleysi
fram á síðustu stundu. Er ég heim-
sótti hana fyrir skemmstu heim til
þeirra í Ásveg 27 og settist hjá henni
og sagði frá spaugsömum uppátækj-
um og tilsvörum drengjanna brosti
hún sama geislandi brosinu og hún
brosti fyrsta sinnið er ég sá hana.
Nú er hún horfin okkur yfír móðuna
miklu langt fyrir aldur fram. Megi
Almættið gefa öllum nákomnum
styrk og huggun. Þótt svo missirinn
sé mikill, er minningin um hetjuna
okkar styrkur.
Blessuð sé minning Evu Laufeyjar
Rögnvaldsdóttur.
Hólmgeir Valdemarsson og
Qölskylda
Eva Laufey dáin. Það kom að vísu
ekki á óvart eftir erfíða og harða
baráttu, þótt allir hafí vonast eftir
að kraftaverk gerðist. Eyja, eins og
hún var oftast kölluð af sínu fólki,
fæddist á Akranesi 9. október 1958.
Hún var elst þriggja barna Halldóru
Engilbertsdóttur og Rögnvalds Þor-
steinssonar. Bræður hennar eru
Hallgrímur og Ómar.
Ég vil reypa að lýsa þessari ein-
stöku konu, sem öllum þótti vænt
Steinar, var hann að mestu alinn upp
hjá móðurfólki sínu.
Árið 1936 flyst hún til Siglufjarð-
ar og kynnist þar tilvonandi manni
sínum, Guðmundi Guðmundssyni,
ættuðum úr Dalasýslu. Þau eignuð-
ust níu böm sem öll eru á lífí. Ragn-
ar, f. ’38, Sólborg, f. ’39, Kjartan,
f. ’41, Sævar, f. ’44, Freyja, f. ’48,
Sigrún f. ’49, Heiðrún, f. ’51, Þor:
steinn, f. ’53, Sigurður, f. ’55.
Guðmundur vann alla almenna
verkamannavinnu og var einnig með
trillu og stundaði sjóinn. Hann fór
oft á sjó eftir erfiðan vinnudag til
að drýgja tekjumar, en á þessum
ámm var oft lítið um vinnu og stund-
um var atvinnuleysi heilu og hálfu
vetuma. Kom það sér vel að Valgerð-
ur var hagsýn og útsjónarsöm. Hún
var mjög glaðlynd að eðlisfari og
mikil baráttukona. Hún bar sig jafn-
an vel þótt móti blési.
Guðmundur dmkknaði árið 1957
og vom þá flest bömin í ómegð.
Sýndi hún mikinn dugnað og þraut-
seigju á þessum erfíðleikatímum.
Síðar hóf hún sambúð með Sig-
urði Þorvaldssyni frá Héðinsfírði og
eignuðust þau einn son, Einar, f.
’59. Bjuggu þau á Sígluflrði til árs-
ins 1974 en þá fluttu þau til Hafnar-
um, hvort sem þeir kynntust henni
meira eða minna. Ég kynntist henni
svo til um leið og konu minni, en
Hugrún var móðursystir Eyju. Éyja
var skírð í höfuðið á móðurömmu
sinni og vom þær nöfnumar taldar
um margt líkar, fólk laðaðist að þeim
og þær gáfu svo mikið af sjálfum
sér. Amma hennar og nafna lést
einnig úr krabbameini aðeins 39 ára
gömul.
Eyja kom inn á heimili okkar 9
ára og tók hún strax ástfóstri við
fjölskyldu okkar. Hún var hjá okkur
flest sumur síðan, fyrst hér á heimil-
inu og síðan þegar hún fór út á vinnu-
markaðinn aðeins 15 ára. Hún var
hrifín af Akureyri, eignaðist hér vini
og kunningja, hitti hér mannsefni
sitt, Baldvin Valdemarsson og bjó
síðan á Akureyri að undanskildum
þeim ámm sem maður hennar var
við nám í Reykjavík.
Þau eignuðust tvo yndislega og
Fæddur 17. janúar 1906
Dáinn 24. maí 1989
í dag, föstudaginn 2. júní, fer fram
frá Landakirkju í Vestmannaeyjum
jarðarför Bjama Guðmundssonar,
vömbílstjóra, er lézt miðvikudaginn
24. maí sl. 83 ára að aldri. Bjami
fæddist á Glæsistöðum í Vestur-
Landeyjum hinn 17. janúar 1906.
Hann var sonur hjónanna Sigríðar
Bjarnadóttur frá Helguvík og Guð-
mundar Gíslasonar frá Sigluvík.
Hann var 6. bam þeirra hjóna, sem
áttu 5 dætur fyrir, þegar Bjami
fæddist. Alls urðu systkinin 10, 5
Qarðar. Þau slitu seinna samvistir.
Eftir að hún flutti suður starfaði
hún á Sólvangi meðan heilsan leyfði.
Síðustu æviárin vom henni á
margan hátt erfið er heilsan brást,
en samt hélt hún ótrúlega glaðlyndi
sínu. Hennar bestu stundir vom sam-
vera með fjölskyldu sinni. Og hún
gladdist yfir hveijum nýjum afkom-
anda.
Að leiðarlokum þökkum við hlýhug
hennar í okkar garð og allar glaðar
og góðar stúndir er við nutum með
henni.
Blessuð sé minning hennar.
Tengdabörn
hrausta drengi, Bjarka Þór á 10. ári
og Valdemar á 8. ári. Mikill er miss-
ir þeirra þriggja að missa yndislega
eiginkonu og móður, en ég vona að
minningin um hversu dugleg og ein-
staklega sterk hún var í baráttunni
við þennan illvíga sjúkdóm, muni
hjálpa þeim og öðmm nákomnum
ættingjum að sigrast á sorginni.
Ég ætla af veikum mætti að lýsa
henni og munu þá minningamar frá
því hún var hér á heimilinu verða
sterkastar. Eins og áður segir kom
hún hingað á heimilið og varð hún
strax eins og ein af Qölskyldunni.
Hún náði góðu sambandi við kyn-
slóðimar þijár sem hún umgekkst
mest, þ.e.a.s. bömin okkar, okkur
og foreldra mína. Er mér það sér-
staklega minnisstætt hvað hún var
einstaklega elskuleg við þau, komin
á efri ár, og vil ég hér með þakka
það. Strax frá fyrsta degi var eins
og þau hefðu alltaf þekkst. Var þessi
stórkostlegi eiginleiki hennar mér
einna minnisstæðastur, þ.e.a.s. að
koma eins fram við alla, gefa öllum
eitthvað af sér og gera það svo
áreynslulaust að unun var af.- Get
ég fullyrt að við Hugrún hefðum
ekki getað hugsað okkur neinn ann-
an svo ungan, sem við hefðum treyst
til að sjá um böm okkar á ungum
og viðkvæmum aldri. En þá, fyrir
liðlega 21 ári, flaug það aldrei að
okkur að hún væri ekki fullfær um
þetta. Bæði upplagið og uppeldið á
Akranesi hefur skapað þessa ein-
stöku stúlku og hún fengið það besta
frá foreldmm sínum og það þekkti
konan mín.
Við munum öll hér í Espilundinum
og dóttir okkar, alnafna hennar, sem
nú er í Kanada og Eyja hélt undir
skírn, minnast þessarar einstöku
konu og sakna hennar sárlega. Um
leið og við fæmm fjölskyldunni á
Ásveginum, foreldmm, bræðmm og
afa á Akranesi, tengdamóður svo og
stúlkur og 5 drengir. Eftirlifandi em
4 af systkinunum. Júlíus, Ólafur,
Guðný og Sigurbjörg. Bjami ólst upp
hjá foreldrum sínum við búskapar-
störf. Fljótlega í æsku kom fram að
hann var handlaginn við flest störf.
Um fermingaraldur gjörðist hann
sjómaður á áttræðingi sem_ gerður
var út frá Landeyjasandi. í fyrstu
var ákveðið að hann fengi hálfan
hlut, en eftir fyrsta róðurinn fékk
hann heilan hlut fyrir físksæld og
dugnað. Fimmtán ára að aldri fór
Bjami fyrst á vertíð í Vestmannaeyj-
um eins og tíðkaðist með ungt fólk
úr nágrannasveitum. Hann réðst til
Stefáns Gíslasonar er þá bjó með
fjölskyldu sinni í Ási. Stefán var for-
maður og meðeigandi í 8 tonna mót-
orbát sem hét Gústaf. Næstu vertíð
réðst Bjami í Fiskimjölsverksmiðjuna
og vann þar samtals 12 vertíðir.
Á vorin fór hann jafnan heim í
sveitina og vann þar að bústörfum
með foreldmm sínum og systkinum.
Árið 1932 hóf hann vörubílsakstur
frá stöð í Reykjavík á eigin bíl, en
flyzt til Vestmannaeyja 1933 og hóf
akstur frá Bifreiðastöð Vestmanna-
eyja sama ár þar sem hann starfaði
í hálfa öld, eða þar til hann lét af
störfum árið 1983 eftir farsælt starf.
Hann var jafnan þátttakandi í þeirri
miklu uppbyggingu og umbótum er
fram fóru í Vestmannaeyjum eftir
að hann settist þar að. Hann var
einn af þeim bifreiðastjórum er fyrst-
ir komu aftur til Eyja eftir jarðeld-
ana 1973 og lagði sig allan fram í
fyrstu við björgunarstörf og síðan
við uppbyggingu sem var að mestu
lokið er hann lét af störfum.
Árið 1936 kynntist Bjami konu
sinni, Jóhönnu Jakobínu Jóhannsen,
þýskættaðri og gengu þau í hjóna-
band ári síðar eða 1937. Þau hófu
búskap í Pétursey v/Hásteinsveg,
húsi Halldórs Magnússonar frá
Grundarbrekku, en fluttu í eigið hús
á Vesturvegi 25 árið 1942.
Árið 1955 fluttu þau í nýtt og
glæsilegt hús er þau byggðu á Illuga-
götu 13 þar sem þau áttu heima til
æviloka. Eiginkonu sína missti Bjami
hinn 10. janúar 1984 og var sá miss-
ir honum þungbær.
Þeim hjónum varð ekki bama auð-
Valgerður Þorsteins-
dóttir - Minning
Minning
Bjami Guðmundsson
Vestmannaeyjum
öðrum ættingjum og vinum, okkar
innilegustu samúðarkveðjur, viljum
við vona að okkur takist öllum að
tileinka okkur eitthvað af mannkost-
um Eyju, sem voru svo miklir.
Stefán Gunnlaugsson
í dag kveð ég elskulega vinkonu
mína Evu Laufeyju Rögnvaldsdóttur.
Sjúkdómurinn sem ekki gerir manna-
mun og enginn virðist fá við ráðið
hafði betur að lokum þrátt fyrir
hetjulega baráttu Evu fram á síðasta
dag. Þeir sem eftir standa, standa
ráðvilltir, ótal spumingar vakna en
fátt er um svör. Hvemig er hægt
að taka lífið frá ungri konu langt
fyrir aldur fram og eftir standa eigin-
maður og ung böm harmi slegin?
Við verðum að hafa þá trú að Eva
hafí verið kölluð burt til æðri starfa
sem við ekki skiljum.
Leiðir okkar Evu lágu fyrst saman
í Verslunarskólanum fyrir u.þ.b. 14
árum. Aftur lágu leiðir okkar saman
á Akureyri 1980-1982. Kynni okkar
styrktust síðan og þróuðust upp í
góða vináttu þegar Eva og Baldvin
bjuggu í Reykjavík árin 1983-1987,
eða meðan Baldvin stundaði nám
sitt. Ófáar vom þær stundir sem ég
átti með þeim hjónum á þeim tíma,
rætt var um nám og starf, slegið á
létta strengi og oft hlegið dátt.
Eva var glæsileg stúlka, kurteis,
dagfarsprúð og hafði sérlega fallega_
framkomu sem allir tóku eftir. Hún
var fremur seintekin en einstaklega
trygglynd þegar kynni höfðu tekist.
Minningin um Evu er björt og falleg.
Baldvini, Bjarka Þór og Valdimar
sendi ég mínar innilegustu samúðar-
kveðjur, einnig foreldrum, systkinum
og öðrum aðstandendum. Guð styrki
ykkur og blessi við þennan mikla
missi.
Stella Víðisdóttir
ið en þau tóku að sér 2 drengi sem
þau ólu upp. Fyrst Hannes, sem
kvæntur er Þorgerði Sigurvinsdóttur
og eiga þau 2 dætur, Anítu og Ölmu
og síðan Einar Þór, sem kvæntur er
Maríu Óskarsdóttur og eiga þau 3
böm, Jóhann Bjama, Rannveigu og
Aðalstein.
Bjami var maður trúaður þótt
hann flíkaði ekki sínum tilfínningum
eða hugsunum. Hann vitnaði gjaman
til æsku sinnar, þar sem hann var
alinn upp við guðstrú, sálmasöng og
húslestur. Bjami var sérstaklega
skapgóður og traustur vinur vina
sinna. Eftir að hann hætti störfum.
kom hann daglega á stöðina til skrafs
við gömlu félagana. Hann fylgdist
mjög vel með öllum verkþáttum er
unnið var við hveiju sinni. Hann
hafði þann háttinn á að ganga um
3 kílómetra a hveijum degi og að
því loknu fór hann í sundlaugina.
Þessi holla iðkun hélt honum í mjög
góðu formi og léttum hreyfíngum
sem margir sem yngri voru öfunauðu
hann af. í sundlauginni varð hann
fyrir hjartaáfalli er leiddi hann til
dauða stuttu seinna. Það sama henti
einnig konu hans.
Bjami var einstaklega vel liðinn
af vinnufélögum sínum og lagði jafn-
an sitt af mörkum til að halda uppi
skemmtilegu andrúmslofti á vinnu-
stað. Hann lagði áherslu á að líta
frekar á björtu hliðar tilverunnar og
ósjaldan kom hann kunningjum
sínum til að hlæja með kímnigáfu
sinni.
Fyrir hönd samstarfsmanna hans
á Bifreiðastöð Vestmannaeyja færir
undirritaður þakkir fyrir gott sam-
starf og frábæra þjónustu. Um leið
og við kveðjum Bjama hinstu kveðju,
vottum við ástvinum hans innileg-
ustu samúð okkar. Guð blessi minn-
ingu hans. Magnús Guðjónsson