Morgunblaðið - 29.06.1989, Blaðsíða 39

- MORGONBLAIÍIÐ „ FIMMÍÚDAÖLÍR. 29.' JlM J9S5
Minning:
Sigurveig G. Jóns
dóttir frá Felli
Fædd 15. september 1901
Dáin 19. júní 1989
Við barnabörnin sitjum í Felli og
rifjum upp liðna tíð frá því við vor-
um hér með afa og ömmu. Hér var
alltaf sól. Við sjáum fyrir okkur
háværan, önnum kafinn krakka-
skara. Sumir eru í „yfir“ með bolta
sem afi bjó til, aðrir að stelast til
að gefa hænunum eða príla í klöpp-
unum. Afi stendur úti með kíkinn
og er að huga að bátunum á firðin-
um. Amma er að taka til kaffi og
kökur milli þess sem hún lítur eftir
krakkaskaranum. Hróp og köll
glymja stöðugt „Afi má ég fara upp
á þak“ — „Amma má ég ná í egg“
— „Afi komdu með mér on’í kjall-
ara.“
Ekki eru síður sterkar minningar
frá því þegar öll Qölskyldan kom
saman hjá þeim til dæmis á jólum
og áramótum. Þó það væru allt að
þijátíu manns, auk hamstra, katta
og hunda barnabarnanna virtist
alltaf nóg pláss í litla húsinu. Amma
spilaði á orgelið og á jólunum döns-
uðum við í kringum jólatréð. Hvar
var pláss til þess? Borð svignuðu
undan krásum og aldrei komum við
í Felþsvo ekki væri veisla á borð-
um. Á gamlárskvöld rétt fyrir tólf
fóru allir „suður á klöpp“ til að
fylgjast með þegar nýja árið gekk
í garð með tilheyrandi skipaflauti
og sprengingum. Það er svo skrítið
með það að á þessu kvöldi þá vildu
táningarnir í fjölskyldunni frekar
skemmta sér í Felli og fá blysa-
pakka hjá afa en sækja alls kyns
skemmtanir um borg og bæ með
félögunum.
Alltaf vorum við velkomin í heim-
sókn og ósjaidan var eitthvert okk-
ar í pössun hér hjá þeim. Heimilið
einkenndist af hlýju og guðstrú.
Það var til gamalt kerti í Felli sem
ekki mátti brenna af því að það var
mynd af Jesú á því. Sem barn skynj-
aði maður þessa einlægu trú best
á kvöldin þegar amma sat á rúm-
stokknum, söng og bjó okkur undir
svefninn. Minnisstætt er líka þegar
þau sátu og hlustuðu á útvarps-
messur á sunnudagsmorgnum með
sálmabækurnar í kjöltunni.
Afa og ömmu var auðveldara að
gefa en þiggja og nægjusemi eins
og þeirra er sjaldgæf í nútímaþjóð-
félagi. Það fylgdi þeim einhver innri
friður sem smitaði í kringum sig,
friður sem við kunnum öll svo vel
að meta þegar hugsað er til baka.
Heiðarleiki og mannkærleikur
fylgdi þeim hvert sem leið þeirra
lá. Alltaf fundum við það að þau
fylgdust með okkur hvert sem leið
okkar lá um heiminn. Þó heilsan
væri farin að bila síðustu árin var
andinn alheill og á stóra heimskort-
inu sem hékk uppi í eldhúsinu
fylgdu þau okkur um allan heiminn.
Hvað skilur líf gömlu hjónanna eft-
ir hjá önnum köfnu ungu fólki í
dag? Það er eitthvað sem ekki er
hægt að lýsa. Það býr í okkur, fylg-
ir okkur, og segir manni að vera
heill og samkvæmur sjálfum sér.
Sigurveig amma og Garðar afi
skilja mikið eftir hjá okkur og viljum
við að endingu flytja þeim bænina
sem fylgdi okkur alltaf inn í svefn-
inn þegar við gistum hjá þeim.
„Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.“
Barnabörnin
Það fer ekki hjá því að það hefur
mikil áhrif á sérhvern mann að
frétta um andlát einhvers ættingja
eða vinar, jafnvel þó hinn látni hafi
verið orðinn saddur lífdaga og und-
ir það búinn að yfirgefa hið jarðn-
eska líf og ganga inn fyrir dyr dauð-
ans.
Svo varð mér einnig farið þegar
ég frétti andlát tengdamóður
minnar Sigurveigar Jónsdóttur, en
hún lést í Dvaiarheimilinu Hlíð að
morgni mánudagsins 19. júní
síðastliðinn.
Röð góðra minninga komu í huga
minn um samskipti okkar.
Liðin voru rúm 35 ár síðan ég
fyrst gekk inn fyrir dyrnar í Felli
til fundar við væntanlega tengda-
foreldra mína og þar til ég kvaddi
hana á dvalarheimilinu rúmri viku
fyrir andlát hennar.
Sigurveig var vel undir þessi
vistaskipti búin.
Hún gat horft til langrar og far-
sællar starfsævi, þar sem margar
af hennar heitustu óskum höfðu náð
að dafna og hún hafði fengið að
sjá mörg af sínum áhugamálum
skjóta rótum og ná þroska. Hún
gat horft til umbreytingarinnar sem
framundan var með sinni sterku
trú, fullviss um að þar myndi hún
á ný ná fundum við eiginmann sinn
Garðar Júlíusson.
Trúin var ætíð sterkur þáttur í
lífi Sigurveigar, eðlilegur hluti af
hinu daglega lífi, Guði var dýrðin
og þökkin fyrir velgengni ástvina í
lífinu og Guð var styrkurinn þegar
á móti blés.
Sigurveig Guðbjörg Jónsdóttir
fæddist 15. septemþer 1901 í
Syðra-Krossanesi í Glæsibæjar-
hreppi.
Foreldrar hennar voru hjónin Jón
Halldórsson útvegsbóndi og Júlíana
Kristjánsdóttir, en þau höfðu þá
nýlega flutt í Syðra-Krossanes af
Svalbarðsströnd. Þau eignuðust 10
börn og ólu auk þess upp einn fóst-
urson. Böm Jóns og Júlíönu voru:
Óskar (dó ungur), Valsteinn, Anna
Salome, Óskar, Kristján, Laufey,
Sigurveig Guðbjörg, Sumarrós,
Halldór og Tryggvi. Fóstursonurinn
var Ragnar Guðmundsson.
Sigurveig var sú síðasta eft.irlif-
andi úr þessum stóra systkinahóp
og einnig er fósturbróðurinn Ragn-
ar látinn fyrir allmörgum ámm.
Fjölskyldan flutti í Ytra-Krossa-
nes þegar Sigurveig var tíu ára
gömul. Sigurveig hóf nám í orgel-
leik 15 ára hjá Sigurgeiri Jónssyni
organista á Ákuræeyri og var hún
síðan orgelleikari í Lögmannshlíð-
arkirkju um nokkurra ára skeið.
Hún söng lengi í kórnum og annað-
ist þar raddkennslu. Þá var hún
einnig organisti í stúkum og stjórn-
aði þar kór, en málstaður bindindis-
hreyfingarinnar var henni mjög
hugleikinn.
Sigurveig var í eðli sínu mjög
félagslynd og 19 ára gömul gekk
hún í kvenfélagið Baldursbrá í Gler-
árþorpi. Vann hún því félagi ötul-
lega á mörgum sviðum meðan
kraftar entust og var formaður
þess í nokkur ár.
Sigurveig er heiðursfélagi kven-
félagsins.
Hinn 4. apríl 1925 giftist hún
Garðari Júlíussyni frá Glerárholti í
Glerárþorpi.
Þau hjónin bjuggu í Felli í Glerár-
þorpi í rúm fimmtíu ár en þá fluttu
þau í íbúð í Dvalarheimilinu Hlíð.
Garðar lést 20. febrúar 1986.
í Felli voru þau fyrst í sambýli
með foreldrum Garðars, Júlíusi
Jónssyni og Sigríði Sigurðardóttur,
ásamt bróður hans Valdimar Júlíus-
syni og eiginkonu hans, Ingibjörgu
Björnsdóttur.
Þeir bræður byggðu síðar við-
byggingar báðum megin við Fells-
húsið og var samvinna Ijölskyldna
þeirra bræðra alla tíð óvenju mikil
og ríkti þarna í Felli mikil ein-
drægni og kærleikur.
Þau Garðar og Sigurveig eignuð-
ust fjögur börn, sem öll eru búsett
á Akureyri. Þau eru Bergsteinn,
kvæntur Judith Sveinsdóttur, Sum-
arrós gift séra Birgi Snæbjörns-
syni, Júlía gift Lárusi Zophonías-
syni safnverði Amtsbókasafnsins
og Laufey gift þeim er þetta ritar.
Hjónaband þeirra Garðars og
Sigurveigar var hið farsælasta þótt
þau hjónin væru um margt ólík og
ætíð var kærleikur þeirra sá sami.
Veraldlegur auður var ekki mik-
ill hjá þeim hjónum og húsakynnin
voru þröng fyrstu árin en hjarta-
rýmið var ætíð stórt.
Margir sem erfitt áttu leituðu til
Veigu í Felli, sem virtist hafa sér-
stakt lag á því að liðsinna og allir
fóru léttstígari af hennar fundi og
betur undir það búnir að takast á
við vandamál hins daglega lífs.
En stærsta rýmið í hjarta hennar
og huga áttu þó börn hennar,
tengda- og barnabörn og barna-
barnabörn. Það var fylgst með
hveiju fótmáli afkomendanna og
af einlægum áhuga tekið þátt í gleði
þeirra og sorgum. Það var hug-
hreyst og huggað þegar þess þurfti
með, veittar viðurkenningar og
hvatt til meiri átaka a stundum.
Sigurveig talaði ætíð tæpitungu-
laust um hlutina þegar henni fannst
eitthvað betur mætti fara, en gerði
það af slíkri einlægni að eftir því
var tekið.
Síðustu árin átti Sigurveig við
mikil veikindi að stríða sem gerðu
henni erfitt fyrir að vera mikið á
ferli. En áhuginn á öllu því sem
fram fór hjá skyldmennum hennar
var ætið hinn sami.
Einnig hafði hún sívakandi
áhuga á þjóðmálum og alþjóðamál-
um og var hún tilbúin og fullfær
að ræða þau við hvern sem var.
Ég sem þessar línur skrifa vil
af einlægum huga þakka Sigur-
veigu samfylgdina og hjálp á
lífsleiðinni og tel það mína ham-
ingju að hafa átt þess kost að kynn-
ast og starfa með slíkri konu.
Við lok vegferðar hennar hérna
megin tjaldsins munu minningarnar
um lífsstarf hennar verða viti til
leiðsagnar inn í framtíðina og óbrot-
gjarn minnisvarði um ævi góðrar
konu.
Ég bið Guð að blessa minningu
hennar.
Jarðarför Sigurveigar fór fram
frá Akureyrarkirkju í gær, miðviku-
daginn 28. júní.
Sigurður Jóhannesson
FRÁBÆR ÍTÖLSK HÖNNUN
Bjóðum nú hinn stórglæsilega
stálborðbúnað frá
Inoxbeck á Ítalíu
Margar gerðir - Glæsilegt úrval
ÁLAFOSS-búðin
--- GÓÐIR ( GJAFAVÖRU -
VESTURGÖTU 2, RVK, SÍMI 91-13404
TOKUM
UPP
DÓSIR
- að sjálfsögðu!
YDDA F5.42/SÍA