Morgunblaðið - 29.06.1989, Blaðsíða 46

46
MORGUNBIAÐIÐ FIMMTUDAGUR 29. JUNI 1989

Hjartanlegar þakkir sendi ég öllum, sem
glöddu migá 95 ára afmœlisdaginn 22.júnísl.
Guð blessi ykkur öll.
Lilja Gamalíelsdóttir.
0HITACHI
Sjónvarpstæki,
myndbandstæki
og
tökuvélar.
0HITACHI
Þinn hagur.
/M* RÖNNING
•//»/ heimilistæki
KRINGLUNNI 8-12/103 REVKJAVÍK/SÍMI (91)685868
SERIE
S126
S131 S134
4ra manna
Lengd:2,6m
Breidd: 1,5 m
Hleðsluþol: 400 kg
Verðkr. 68.160,-
4ra manna
Lengd: 3,1 m
Breidd. 1,5 m
Hleðsluþol: 400 kg
Verð kr. 82.285,- ‘
5 manna
Lengd: 3,4 m
Breidd: 1,68 m
Hleðsluþol: 450 kg
Verðkr. 103.143,-
Gunnar Ásgeirsson hf.
Suðurlandsbraut 16, 108 Reykjavík - Simi 91-680 780
- fáránlegar reglur
Til Velvakanda.
Ég er fyrir löngu búin að borða
hana. Tollarinn fann hana ekki.
Enda var ég með skírteini upp á
það, að hún væri soðin. Það er
vegna landkynningarinnar eftir-
sóttu að ég segi söguna.
Yfirtollþjónninn í Keflavík hafði
gert mér þann greiða að segja mér
gildandi reglur og lagði sérstaka
áherslu á þá, að ekki megi koma
heim með pylsu, nema hún sé soð-
in, og ætti helst að fylgja vottorð.
Nú hef ég ekkert vit á pylsugerð,
og varð ég því að fara nokkrar ferð-
ir til deildarstýrunnar og spyija
hana, hvort hin eða þessi pylsa
væri soðin. Svarið var ailtaf skýrt
„nei“. Loksins brást henni þolin-
mæði, og hún sagði nokkuð ákveð-
in, að ég skyldi bara borða pyls-
una, hverrar tegundar sem hún
væri, þær væru allar góðar, en þær
væru allar reyktar. Og svo bætti
hún við, með dálítið fyrirlitlegum
blæ, nema lifrarpylsur. Þær eru
nefnilega þær ódýrustu og mig
langaði ekki í þær, en keypti þó.
Fór ég þá enn einu sinni til hennar
og bað hana um vottorð. Nú var
henni allri lokið. Hún væri sölu-
stjóri, hún væri engin skrifstofa.
Og hvar er skrifstofan? Hún benti
mér í áttina.
Hún var full af fólki, fjórar kon-
ur voru að afgreiða. En allt féll í
dúnalogn, þegar ég bar fram erindi
mitt. „Vottorð fyrir pylsu? Við erum
hér að taka á móti peningum, við
vitum ekkert um pylsur." Eg aftur
til deildarstýrunnar. Hún sá aumur
á mér, fýlgdi mér þegjandi til skrif-
stofunnar: „Gefið henni vottorð, ég
skal ábyrgjast það.“ Og burt var
hún, en ég fékk vottorðið.
Sagan endar í Keflavík. „Eitt-
hvað tollnæmt?" „Nei, ég er bara
með eina litla lifrarpylsu, og hér
er vottorðið." „Viltu opna töskuna.
Og hina.“ Hann rannsakaði tösk-
umar nákvæmlega og svo lengi,
að rútan varð að bíða eftir mér.
Þetta er nú samt engin gaman-
saga. Ég skammast mín enn fyrir,
hvað ég stóð mig illa, og skellihlát-
urinn glamrar enn í eyrum mér.
Um leið og skrifstofukonan afhenti
mér vottorðið, sagði hún að slíkt
hefði aldrei fyrr komið fyrir, að
beðið væri um vottorð fyrir pylsu.
Þá stóð ég mig enn vel, sagði ekki,
að ég mætti ekki óhreinka mitt
hreina land með óhreinni vöru frá
öðrum löndum, ég sagði bara: „Það
eru lögin hjá okkur.“ Og út vildi
ég. En ég komst ekki. Mannfjöldinn
sló hringinn um mig. Fólk hafði
líklega verið spennt og beðið eftir
endalokum. Og nú dundu spurning-
ar niður á mér: Hvaðan eruð þér?
Hvaða land er þetta? Það hvarflaði
að mér að segja Kína, en ég var
uppgefin, og ég sagði ísland.
En ég hef lært af reynslunni, og
ég mun ekki aftur koma heim með
erlenda pylsu, ef ég skyldi aftur
fara utan. Því það gæti verið að
lifrarpylsan mín — og annarra —
gæti hafa valdið þessum núverandi
erfiðleikum í íslenska kjötiðnaðin-
um. Ég keypti nefnilega enga
íslenska pylsu, meðan ég var með
þessa þýsku, og ekki í nokkurn tíma
á eftir. En óskandi væri, að vald-
hafarnir settu upp skilti eða töflu,
þar sem utanfarar gætu kynnt sér
lögin, eða þá að láta fólk fá blað-
snepil með lögunum í hendurnar.
Fávís, en löghlýðin
kona á áttræðisaldri.
Mesti *
mengunar- t
valdurinn
Kæri Velvakandi.
Laugardaginn 24. júní síðastlið-
inn las ég í Morgunblaðinu eftirfar-
andi fullyrðingu: „Máfurinn er
mesti mengunarvaldurinn". Full-
yrðingu þessa setti fram
einstaklingur úr mannfélaginu. Ég
vil gagnrýna orð þessa manns
harkalega, bæði vegna þess að þau
eru ósönn, og einnig vegna þess
að máfurinn getur ekki svarað fyr-
ir sig á prenti.
Ef einhver er mengunarvaldur
hér á jörð, þá eru það ekki dýr
merkurinnar, fuglar himinsins eða
fiskar sjávarins, heldur maðurinn.
Og þó ljót orð hafi fallið um fæðu-
öflun máfsins m.a. þegar hann sést I
gleypa litla andarunga á Tjörninni
í Reykjavík, og hann réttdræpur
um allar jarðir, þá tel ég fæðuöflun I
hans ekki mikinn glæð miðað við
það þegar einstaklingar af mann-
kyninu leiða skipulega til slátrunár
hvert haust lítil börn af kindakyni
og stráfella ýsur og þorska, svo
ekki sé minnst á viðurstyggilega
leiki mannkynsins svo sem laxveið-
ar og skyttri á ijúpu og gæs.
Einar Ingvi Magnússon
Ráðist á garð-
inn þar sem
hann er lægstur
Til Velvakanda.
Það er með ólíkindum hvað
„verkalýðsrekendur", BSRB og ASÍ, I
geta lagt sig lágt við að leiða at-
hygli fólks frá lélegri samningagerð
þeirra sjálfra í vor. Líklaga er áskor- ?
unin til almennings um að kaupa
ekki mjólk í að minnsta kosti þijá
daga eitthver sú mesta lágkúra sem
gripið hefur verið til í þessu skyni.
Þarna er ráðiðst á garðinn þar sem
hann er lægstur og þykir það aldrei
stórmannlegt. Aðgerðin skaðar eng-
an nema bændur enda fá þeir minnst
af verðhækkuninni í sinn hlut. Síðar
kemur að launþegum sjálfum að
greiða tjónið sem af þessum aðgerð-
um hlýst.
Það hefði verið skynsamlegra að
bregðast á myndarlegan hátt gegn
ýmsum öðrum aðgerðum þessarar
dæmalausu ríkisstjórnar því þar er
af nógu að taka. Hugsanlega er þetta
einn liður í því að etja launþegum
hveijum gegn öðrum en það virðist
henta vel að sumra áliti í þeirri
pólitísu refskák sem leikin er um
þessar mundir. Grétar Eiríksson,
félagi í BSRB
Víkverji skrifar
Enn kemur upp eldur í sovézkum
kjarnorkukafbáti og Rússar
láta ekki svo lítið sem tilkynna
næstu nágrönnum sínum óhappið.
Þeir létu Norðmenn ekki vita af
því, heldur námu þeir sjálfir neyðar-
kall bátsins og sendu flugvél á vett-
vang sem komast að því hvað um
var að vera. Tíð kjarnorkuóhöpp í
Sovétríkjurium vekja ugg um víða
veröld.
Eigi alls fyrir löngu las Víkveiji
fréttir af því að mengunarvarnir í
Sovétríkjunum væru svo slæmar,
að víða væru landssvæði þar eystra
að verða óbyggileg vegna geislunar
frá úrgangi, sem grafinn væri í
jörðu. Tillitsleysið við sovézka borg-
ara virðist vera algjört og raunar
við allt lífríki á jörðu, því að þetta
mikla iðnríki virðist vera langt á
eftir öllum öðrum iðnríkjum í al-
mennum mengunarvörnum. Vöntun
mengunarvarna víða um lönd og
eyðing regnskóga í Suður-Ameríku
eru Iíklegast válegustu tíðindi, sem
fréttir berast af. Hafi einhvern tíma
verið þarft verkefni fyrir Samein-
uðu þjóðirnar að fást við og leysa,
þá er það þetta, sem þær ættu að
beina kröftum sínum aðT
XXX
Sama dag og Magnús Thorodd-
sen er dæmdur frá embætti í
undirrétti og sjónvarpið skýrir frá
dómsniðurstöðum, birtir það mynd
úr boði á heimili forsætisráðherra,
þar sem tekið var á móti Harri
Holkeri forsætisráðherra Finna.
Heldur var þessi fréttamyndataka
óvenjuleg og hefur áður verið látið
nægja að taka mynd í Leifsstöð við
komu slíkra gesta.
Eins og lesendur Morgunblaðsins
rekur minni til, urðu miklár umræð-
ur um veizlur ráðherra og áfengis-
kaup þeirra á sama tíma og mál
Magnúsar varð opinbert, og þá
einkum veizlur á heimili forsætis-
ráðherrans. Birti hann skýrslu um
fjölda þeirra opinberlega. Þessi
skýrslugerð í gegnum fréttastofu
sjónvarpsins virðist halda áfram.
Var myndatakan á heimili forsætis-
ráðherrans kannski tilviljun?
XXX
Laxveiðarnar virðast fara vel af
stað, að minnsta kosti hér suð-
vestanlands. Fréttir af veiði í Laxá
í Kjós lofa góðu, þar sem á mánu-
dagskvöld voru komnir 160 laxar á
Iand. Árdegis á mánudag komu 26
laxar á land og samkvæmt frétt
Morgunblaðsins sl. þriðjudag, gerð-
ist svipað í fyrrasumar, er áin varð
„blá“ af laxi á einni nóttu og mok-
veiddist síðan í henni fram á haust-
ið. Þetta lofar svo sannarlega góðu.