Morgunblaðið - 16.07.1989, Blaðsíða 28

28 O
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR SUNNUDAGUU 16. JÚ.LÍ 1983
Minning:
Pálína O. Vestmann,
Fáskrúðsfírði
Fædd 29. október 1930
Dáin 26. júní 1989
Hörð þykja okkur oft á tíðum
örlögin. Ekki sízt á það við þegar
það fólk, sem á gnótt lífsorku og
ekki síður lífsvilja er hrifsað á braut
svo alltof, alitof fljótt. Svo fór mér
þegar ég vissi að dáðríku stríði
Pálínu vinkonu minnar við mikinn
vágest væri nú lokið. Sú öriagahríð
var hörð.
Það eru fá ár frá því móðir henn-
ar var kvödd hinztu kveðju og hvern
óraði þá fyrir tíðindunum nú, sem
pkilja okkur eftir hnípin og hennar
nánustu harmi lostin.
Síðbúin er örstutt kveðja mín til
minnar kæru vinkonu og hins
trygga félaga um leið, en hennar
hefur þegar verið minnst á svo ein-
lægan og fallegan hátt af vinkonu
hennar að betur verður varla gert.
Hugurinn hvarflar um hálfan
Qórða áratug aftur í tímann til
ungrar húsmóður austur á Fá-
skrúðsfirði, sem átti þá þegar þar
sitt hlýlega og fallega heimili með
dugmiklum, einlægum eiginmanni.
Hún var falleg kona, sem ekki
var unnt annað en taka eftir, hún
var glaðleg og hress í bragði, sagði
óhikað sína meiningu, og hafði sínar
eigin mótuðu skoðanir og lífssýn
um leið.
Ég kom aðeins tvisvar eða þrisv-
ar á þetta notalega heimili þá, en
þangað var bæði gott og gaman
að koma.
Það spillti auðvitað ekki að ég
fann fljótlega að skoðanir fóru
fjarska vel saman og svo var í raun
ævinlega. Ágæt greind hennar og
glögg athygli fóru ekki framhjá
neinum og heimilið bar myndarlegri
húsmóður vitni þá sem alltaf. Um
sextán ára skeið átti ég margar
ferðir á Fáskrúðsfjörð og þó alls
staðar þætti mér ágætt að koma
eystra ollu gömul kynni við gott
fólk því að hvergi fékk ég vinhlýrra
viðmót en á Fáskrúðsfirði.
Pálína var ein þeirra sem allra
bezt var að hitta, hvort sem var
heima, við síldartunnuna eða færi-
bandið. Ekki af því hún segði ævin-
lega einhver blessunarorð jáfélag-
ans, heldur af því að hreinskilni
hennar og einlægni, en fastheldni
um leið var óhætt að treysta, og
hún sagði það sem aðrir hugsuðu,
en hollt var á að hlýða þeim sem
þurfti að vita hvar helzt væru van-
kantar á.
Þetta átti að vera þökk fárra
orða og fátæklegra fyrir þessi kynni
áranna og undurgóða minningu um
tryggan félaga og vin.
Eiginmaður hennar, Trausti
Gestsson, sem einnig er hinn trúi
um, máske einnig af því að sú
mynd máðist ekki i áranna rás, eins
þó alvara sjúkdómsins hefði markað
sín spor.
Ég kveð og þakka henni einarða
og ágæta fylgd og allan trúnað við
þann málstað, sem við bæði mátum
svo mjög.
Megi vonbjört ósk hennar um
æðri heima verða að veruleika og
þá veit ég það verður hlýtt og bjart
í kringum hana.
Blessuð sé björt minning Pálínu
Vestmann.
Helgi Seljan
Kveðjuorð:
Benedikt Bogason
og góði félagi sem alltaf má reiða
sig á, stendur nú einn eftir, en
æðrulaus mun hann taka því eins
og hann tók erfiðu lífsstríði eigin-
konunnar síðustu árin.
Þar fóru saman fórnfýsi og ein-
lægur hjálparvilji á örðugri göngu
Pálínu, en sjálf var hún með bros
á vör og glettnisglampa í augum
er við sáumst síðast. Einlægar sam-
úðarkveðjur eru honum fluttar frá
okkur hjónum svo og þeirra efnilegu
og ágætu börnum og öllu þein'a
fólki, ekki sízt öldruðum föður
hennar.
Stundum knýr þökkin svo fast á
hugann að ekki verður undan vikist
að kvitta fýrir, þó segja megi að
of seint sé þakkað.
Huggulega, brosleita unga konan
frá kennsluárum mínum stendur
mér enn ljóslifandi fyrir hugarsjón-
Hvað eru rúm tvö ár í lífi manns,
eða í eilífðinni?
Fyrir mig hafa þau liðið hratt.
Þessi ár hafa gefið mér mjög margt
dýrmætt, þar á meðal hef ég kynnst
mörgu góðu fólki.
Eina gjöf hafa þau gefið mér,
sem ég met gulli betri, það er að
hafa fengið að kynnast Benedikt
Bogasyni, og eignast vináttu hans.
Benedikt var geislandi persónu-
leiki, sem miðlaði svo miklu af gáf-
um sínum, kærleika og gleði, til
samferðamanna sinna, í mínum
huga „einstakur maður“.
Það er sárt til þess að vita að
hafa hann ekki lengur á meðal okk-
ar. Benedikt var nýsestur á al-
þingi, sem aðalmaður, og væntum
við vinir hans mikils af störfum
hans þar. Hann átti svo margar
góðar hugmyndir og mörg mál, sem
hann vildi koma fram á þeim vett-
vangi — landi og þjóð til heilla.
Benedikt var óvenju framsýnn
maður, bæði hvað varðaði atvinnu
hans, en ekki síður á hinum
pólitíska vettvangi, enda hafði hann
langa reynslu þar.
Það liðu ekki margir dagar í
NÚMÁLAKKA
YFIR RYÐIÐ
FÁAHLEGT115 LITUM
\
þessi rúm tvö ár sem við höfðum
þekkst, að við hittumst ekki eða
töluðumst við í síma. Stjórnmálin
voru oft okkar aðalumræðuefni, og
stundum æðilöng samtölin sem við
áttum um þau, en ekki síður töluð-
um við um ýmis áhugamál, þ. á m.
drauma og ráðningar þeirra um lífið
og tilveruna og líf eftir þetta líf,
sem við bæði trúðum á. í stjórn-
málaumræðum vorum við oftast
sammála en ef upp kom ágreining-
ur, þá virtum við skoðanir hvors
annars. Á vináttu okkar féll aldrei
skuggi.
Ég kynntist Benedikt, þegar
ákveðið var að stofna Borgaraflokk-
inn. Ég lenti með honum og fleiri
í að semja stefnuskrá flokksins, þá
komst ég strax að mannkostum
hans og greind. Þessi 10 manna
hópur vann nær sleitulaust í tvo
sólarhringa við þessa vinnu. Ég
veit að Benedikt átti stærstan þátt
í að búa til góða stefnuskrá, að
öðrum ólöstuðum. Benedikt var
mjög laginn við að sætta ólík sjónar-
mið og ná sameiginlegri niðurstöðu.
Þetta var mjög ánægjuleg vinna
þótt hópurinn væri ólíkur.
Benedikt var boðinn og búinn til
að leiðbeina og miðla af þekkingu
sinni og reynslu, bæði til þeirra
yngri og eldri af frambjóðendum
og öðrum þeim sem unnu kosninga-
vinnuna, mjög margt af þessu fólki
var reynslulaust á hinum pólitíska
vettvangi.
Eftir kosningarnar, sem voru stór
sigur fyrir Borgaraflokkinn, var
Benedikt 1. varaþingmaður flokks-
ins í Reykjavík. Honum voru falin
mörg trúnaðarstörf fyrir flokkinn
og leysti hann þau öll vel og sam-
viskusamlega af hendi. Ég veit að
hann var bæði hugmyndasmiður og
kjölfesta flokksins.
Ef Borgaraflokksfólk hefði borið
gæfu til að kjósa hann varaformann
á síðasta landsfundi, þá er ég viss
um að flokkurinn stæði betur að
vígi í dag.
Eitt er það sem var eitur í hans
beinum en það er óheiðarleiki og
fals. Hann kom til dyranna eins og
hann var klæddur, sagði sína mein-
ingu umbúðalaust og fylgdi sinni
.sannfæringu, en ef hann sá að hann
kom ekki þeim málum fram, sem
hann taldi vera til bóta, beið hann
færis til að taka þau upp aftur.
í einkalífi var Benedikt mikill
gæfumaður, elskaði fjölskyldu sína
ofar öllu, en fjölskyldan er einstak-
lega samhent og samrýnd. Benedikt
gaf þeim allan sinn kærleika og
ómælda gleði og visku.
Unnur mín, ég og fjölskylda mín
sendum þér og fjölskyldu þinni okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Ég mun sárt sakna góðs vinar,
en veit að hann hefur verið kallaður
til æðri starfa, sem eru mikilvæg-
ari _en hér á jarðríki.
Ég þakka góðum guði fyrir þá
gæfu að hafa kynnst Benedikt
Bogasyni og átt hann að vini.
Ragnheiður Ólafsdóttir