Morgunblaðið - 27.07.1989, Blaðsíða 25

24
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 27. JÚLÍ 1989
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 27. JULI 1989
25

Útgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Aðstoðarritstjóri
Fulltrúarritstjóra
Fréttastjórar
Auglýsingastjóri
Árvakur, Reykjavík
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Björn Bjarnason.
Þorbjörn Guðmundsson,
Björn Jóhannsson,
Árni Jörgensen.
Freysteinn Jóhannsson,
Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson,
Ágúst Ingi Jónsson.
Baldvin Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aðalstræti 6, sími 691100. Auglýsingar:
Aðalstræti 6, sími 22480. Afgreiðsla: Kringlan 1, sími 83033.
Áskriftargjald 900 kr. á mánuði innanlands. í lausasölu 80 kr. eintakið.
Harakírí á frjálsum
markaði
Guðmundur Einarsson, fyrr-
verandi framkvæmdastjóri
Alþýðuflokksins, segir í nýlegri
grein í Alþýðublaðinu að svo virt-
ist sem ríkisstjórnin fáist aðeins
við tvö merkileg mál, forystu
fyrir EFTA-EB samningi og
kannanir á nýjum virkjunum og
nýjum orkufrekum iðnaði. Hann
segir orðrétt:
„Um þau er nokkuð almennt
samkomulag í landinu. Andstæð-
inga þessara mála er ekki að
finna í flokkum sem vantar ráð-
herrastóla. Þröngsýnustu and-
stæðingar þeirra eru þegar í
stjórn.“
Fyrrverandi framkvæmda-
stjóri Alþýðuflokksins segir enn-
fremur:
„Það er ólíklegt að ráherra-
dóm Borgaranna þurfi til að
tryggja þeim framgang.“
Loks segir framkvæmdastjór-
inn fyrrverandi:
„Ef ríkisstjórnin ætlar sér ekki
að vinna nein sérstök þjóðþrifa-
verk má spyija, hvort hún geti
ekki damlað á leiðarenda án
fjölgunar ráðherra,"?
Svo virðist sem alvarlegur
ágreiningur sé innan ríkisstjórn-
arinnar um aðild Borgaraflokks-
ins að henni. Tíminn skýrir frá
því í foiystugrein að þingflokkur
framsóknarmanna hafi „falið
formanni flokksins, Steingrími
Hermannssyni forsætisráðherra,
að vinna að því að Borgaraflokk-
urinn undir stjórn Júlíusar Sólnes
gerist aðili að ríkisstjörninni“.
Tíminn fylgir þessari þing-
flokkssamþykkt eftir með opnu-
viðtali við forsætisráðherra. Þar
segir hann:
„Mér virðist mjög lítill mál-
efnalegur ágreiningur vera milli
okkar og Borgaraflokksins og
það yrði styrkur fyrir ríkisstjórn-
ina að hann kæmi til liðs við
hana...
Ég viðurkenni þó að þrjú ráðu-
neyti fyrir fimm manna þing-
flokk er mikið, en mér sýnist
dæmið ekki ganga upp öðruvísi,
því miður.“
Þegar þessi afstaða framsókn-
armanna lá fyrir hvessti heldur
betur í Alþýðublaðinu. í forystu-
grein þess í gær segir m.a.:
„Borgaraflokkurinn er hvorki
fugl né fiskur í núverandi mynd.
Og þó hann kunni einhveiju sinni
að hafa verið regnhlíf yfir fagra
drauma um fijálst íhald er erfitt
að sjá að það þjóni einhveijum
tilgangi að dubba upp á stjórnina
með því að bæta einum flokknum
í safnið. Hver um sig þarf nefni-
lega sitt.
Ummæli formanns Framsókn-
arflokksins í viðtali við Tímann
um vexti og tal Halldórs sjávar-
útvegsráðherra í sjónvarpsfrétt-
um um óvinveitta banka bendir
til þess að Framsóknarflokkurinn
ætli sér að þvinga forstöðumenn
stofnana til aðgerða og fresta
því að taka á vanda atvinnulífs-
ins með almennum aðgerðum.
Hagsmunir Framsóknar eru
kannski ekki sízt fólgnir í því að
sömu sjónarmiða hefur gætt í
Borgaraflokknum, þar sem þing-
menn eru spenntir fyrir að beita
handafli á viðfangsefni efna-
hagslífsins...
Mun upptaka Borgaraflokks í
ríkisstjórn ekki auka á spennuna
sem er fyrir í stjórninni? Mun
Alþýðuflokkurinn þola það til
lengdar, þegar Borgaraflokks-
menn og framsóknarmenn sam-
einast um bein afskipti í blóra
við eðlilegan framgang markaðs-
kerfisins og þróun efnahagslífs-
ins? A yfirborðinu virðist sem
Borgaraflokkurinn fari nú í ríkis-
stjórn til að afla henni nægilegs
styrks á þingi, en afleiðingin
mann að verða afdrifarík. Erfið-
ara mun reynast að sýna sam-
stilltan vilja í verki. Ágreiningur-
inn í ríkisstjórninni gæti vaxið“.
Svo er að sjá sem stjórnar-
flokkunum hafi bætzt enn eitt
ágreiningsefnið. Það er nú svið-
sett með grátbroslegum hætti í
fjölmiðlum. Ríkisstjórn, sem nýt-
ur stuðnings 25% þjóðarinnar
samkvæmt skoðanakönnunum,
er komin í hár saman um „mark-
aðsverð“ á þingflokki, sem er
oltinn út af þingi samkvæmt
þessum sömu könnunum. Það
virðist eini áhugi þessarar hall-
ærislegu ríkisstjórnar á fijálsum
viðskiptum og markaðskerfi.
Það er ekki oft sem jafn mörg,
jafn stór og jafn alvarleg vanda-
mál hafa blasað við íslenzkum
þjóðar- og ríkisbúskap. Þrátt fyr-
ir þann dapurlega veruleika hef-
ur ríkisstjórninni tekizt að gera
feril sinn að eins konar gríniðju
eða skopdrama, sem er að verða
eitt alvarlegasta samfélags-
vandamálið. Og helzt er hún með
nefið niðrí hvers manns koppi.
Asklok er hennar himinn eins og
venjan er um vinstri stjórnir. Það
er ekki út í hött þegar Davíð
Oddsson borgarstjóri setur
síðustu sviðsetningu þess þjóð-
málaleikhóps, sem ríkisstjórnin
er, í kímniljós og segir:
„Mér virðist það dálítið kynd-
ugt með Borgaraflokkinn að það
virðist aðalmálið í þjóðiífinu að
fá flokkinn inn í ríkisstjórnina.
Það virkar þannig á mig eins og
að lík rísi upp frá dauðum og
fremji harakírí og það yrði þá í
fyrsta skipti sem það gerist og
verður fróðlegt að sjá það.“
Samviskusemin er horn-
steinninn í starfi flugvirkjans
Rætt við Jón N. Pálsson yfirskoðunarmann flugvéla 1 flóra áratugi
í FJÖRUTÍU ár hefúr hann
staðið vaktina sem yfirskoðun-
armaður flugvéla, fyrst hjá
Flugfélagi íslands en síðan
Flugleiðum. Hann kom skoðun-
ardeild F.í. á fót vorið 1949, var
í fyrstu eini starfsmaðurinn en
fljótlega bættust fleiri við og í
dag eru skoðunarmennirnir níu
auk skrifstofufólks. Maðurinn
er Jón Norðmann Pálsson flug-
virki og má vafalaust telja það
gott úthald að vaka í fjóra ára-
tugi yfir starfsemi deildar sem
þessarar með þeirri miklu
ábyrgð sem því fylgir varðandi
flughæfi, öryggi og tæknilegt
ástand flugvéla félagsins. Jón
er Reykvíkingur, elstur barna
Páls Isólfssonar tónskálds og
fyrri konu hans, Kristínar Norð-
mann. Jón segir að samvisku-
semi sé hornsteinninn í starfi
flugvirkjans en lætur annars
lítið yfir sér.
Jón N. Pálsson er í upphafi beð-
inn að rekja lítillega aðdraganda
þess að hann fór út í nám í flug-
virkjun:
— Ég lauk burtfararprófi frá
Verslunarskóla íslands þegar ég var
19 ára, vorið 1942, en mér fannst
hann bjóða upp á hagnýta og góða
menntun. Eftir ýmis störf í eitt ár
réði Örn Johnson mig til starfa hjá
Flugfélagi íslands, vorið 1943, og
vann ég um sumarið sem aðstoðar-
maður í skýli og við önnur störf
hjá Brandi Tómassyni yfirflug-
virkja. Þá störfuðu hjá félaginu 9
manns og flugvélarnar voru tvær,
Beechcraft D-18, tveggja hreyfla
flugvél, TF-ISL, sem Örn flaug, og
eins hreyfils Waco sjóflugvél, TF-
SGL, Haföminn, sem Björn Eiríks-
son flaug.
Tæknimálin höfðu alltaf heillað
mig og haustið 1943 hélt ég til
Bandaríkjanna til flugvirkjanáms.
Um sama leyti fóru einnig tveir
aðrir ungir menn til slíks náms,
þeir Sigurður Ingólfsson, sem vann
með mér um sumarið og Halldór
Siguijónsson, síðar yfirflugvirki
Loftleiða. Þeir fóru á Spartan-
flugtækniskólann í Tulsa, Okla-
homa, en ég fór einn á Burgard-
flugtækniskólann í Buffalo í New
York-ríki við landamæri Kanada,
rétt við Niagara-fossana. Við, þess-
ir þrír, urðum fyrstir íslendinga til
að læra flugvirkjun í Bandaríkjun-
um. Þeir sem á undan okkur voru
höfðu allir lært í Þýskalandi fyrir
stríð.
Létu ófriðlega
Jón kynntist fluginu um sumarið.
Meðal annars fór hann nokkrar
ferðir í síldarleit fyrir Norðurlandi
með Birni Eiríkssyni í byijun ágúst-
mánaðar á sjóflugvélinni TF-SGL
sem var staðsett á Akureyri:
— Þá var vestursvæðið, Skaga-
fjörður og Húnaflói, leitað fyrri
part dags en austursvæðið síðdegis
og var þá farið allt austur fyrir
Font á LangánesL Þetta var mikið
flug og þurfti því að lenda í ferð-
inni til að bæta eldsneyti á vélina
en það var haft meðferðis í stórum
brúsum í aftursætinu. Þetta fór
fram á Hraunhafnarvatni nyrst á
Melrakkasléttu. Dag einn vorum við
á flugi nálægt Grímsey þegar við
mætum tveimur bandarískum Lo-
okheed Lightning orrustuflugvélum
og fannst okkur þær láta ófriðlega.
Önnur vélin kom aftan að okkur
fast upp að vinstri hlið okkar svo
að okkur þótti nóg um. Hann virt-
ist vera að skoða okkur nánar en
íslensku flugvélarnar voru þá mál-
aðar í rauðum lit hlutlauss ríkis.
Skýringuna fengum við síðar því
þeir skutu niður þýska Focke-Wulff
Jón N. Pálsson við eina Fokker-flugvél Flugleiða á Reykjavíkurflugvelli.
Kurier í þessari ferð á svipuðum
slóðum.
Förin vestur var hvorki tíðinda-
laus né beint þægileg hjá Jóni og
ferðafélögum en lagt var upp frá
Reykjavík með Goðafossi þann 11.
september 1943 og siglt fyrst ein-
skipa til Skotlands. Fjallfoss fór
einnig á sama tíma en honum gekk
betur og hvarf fljótt úr augsýn.
— í Skotlandi sameinuðumst við
skipalest og fengum síðan fylgd
herskipa yfir Atlantshafið og það
er skemmst frá því að segja að við
lentum í einhveijum mestu kaf-
bátaárásunum allt stríðið og virtust
þær koma mönnum í opna skjöldu.
Þær dundu á skipalestinni svo til
látlaust alla ferðina og fórust mörg
skip úr lestinni svo að enginn var
óhultur: Skipin voru skotin í kaf
fyrir augum okkar hvert af öðru
og verður þeim óhugnaði ekki lýst
með orðum. Það mátti enginn fara
í koju, við urðum að vera á fótum
og í fötum, með þykk ullarnærföt
næst okkur allan tímann og með
björgunarvesti. Við reyndum að
hvílast á gólfi í borðsal og reyksal
þegar færi gafst. Það var því orðinn
þreyttur og slæptur hópur sem
komst að lokum til New York en
er þangað kom bauð borgarstjórinn,
La Guardia, farþegum Goðafoss til
móttöku í ráðhúsi borgarinnar og
bauð okkur velkomin til landsins
eftir mikla háskaferð. Ferðin vestur
tók þijár vikur og hefur Jónas
Árnason rithöfundur, sem var einn
farþeganna, lýst henni í bókum
sínum.
Elsta flugvélin
Jón dvaldi síðan í Buffalo við
flugvirkjanámið í tæplega tvö og
hálft ár og fékk skírteinið í janúar
1946. Hann lærði líka að fljúga og
fékk amerískt flugskírteini haustið
áður. Islenska skírteinið var númer
28 og hélt hann því við í nokkur
ár og kom með eigin flugvél heim:
— Ég keypti nýja flugvél í
Bandaríkjunum, Piper Cub TF-
KAK, sem ég átti í nokkur ár með
nokkrum félögum mínum, þar á
meðal Einari bróður mínum, og
lærðu þeir allir að fljúga hjá Antoni
Axelssyni flugmanni. TF-KAK er
elsta flugvél á skrá hér á landi og
er hún enn í fullu fjöri eftir sín 44 ár.
Ástæðan fyrir því að ég lærði
að fljúga var meðal annars sú að
ég vann eiginlega fyrir því. Ég réð
mig í vinnu að sumarlagi hjá flug-
skóla og fékk vinnuna greidda í
flugkennslu og flugtímum og sá
ekki eftir því. Um vorið 1944, að
skóla loknum, vann ég um mánað-
artíma í Curtiss-Wright flugvéla-
verksmiðjunum í Buffalo og vann
við að hnoða vængi á orrustuflug-
vélar af gerðinni P-40 Warhawk.
Var öruggt að þú fengir vinnu
hjá Flugfélagi íslands að loknu
flugvirkjanámi?
— Það var nú fátt öruggt í þess-
um efnum en við óbreyttar aðstæð-
ur var fastmælum bundið að ég
fengi vinnu og þetta ítrekaði Örn
Ó. Johnson við mig er ég hitti hann
í New York haustið 1944. Ég hóf
störf að nýju 1. apríl 1946 og vann
almenn flugvirkjastörf undir stjórn
Brands Tómassonar yfirflugvirkja
og flaug auk þess nokkuð sem flug-
vélstjóri á fyrsta Catalina-flugbáti
félagsins, TF-ISP, fyrsta sumarið.
í ársbyijun 1949 hélt ég síðan
aftur til Bandaríkjanna í framhalds-
nám hjá flugmálastjórn Banda-
ríkjanna. Þá lærði ég skoðanir og
öryggiseftirlit flugvéla og eftir
heimkomu mína að loknu prófi um
vorið var sett á fót skoðunardeild
hjá Flugfélagi Islands undir minni
stjórn. Viðhaldsdeildinni var þá í
raun skipt í tvær deildir. Brandur
sá áfram um viðhaldsdeildina og
flugvirkja hennar og ég varð deild-
arstjóri skoðunardeildar og yfir-
skoðunarmaður en deildin annaðist
skoðanir og öryggiseftirlit á vélun-
um.
Skipulaginu var breytt í kjölfar
nýrra reglna um flugrekstur en þá
var ákveðið að skilja þessar deildir
að. Skoðunardeildin varð þannig
fulltrúi Flugfélagsins gagnvart
Loftferðaeftirlitinu og bar ábyrgð á
því að farið væri að öllum reglum.
Við einsettum okkur í upphafi að
viðhalda háum gæðastaðli og við
flugvirkjarnir höfum frá fyrstu tíð
og æ síðan gert okkur grein fyrir
því að samvisk;usemi væri horn-
steinninn í starfi okkar, sem sé að
flugvélarnar færu ekki í loftið nema
þær væru í lagi. Éigi flugfélag sam-
hentan hóp góðra flugvirkja eru
öryggismálin 5 lagi.
Stöðugt eftirlit
Er stundum erfítt að vega og'
meta hvort vél er flughæf eða ekki?
— Nei, ekki fyrir reynda flug-
virkja. Það liggur ljóst fyrir hvenær
flugvél er í flughæfu ástandi og
hvenær ekki. Flugvélarnar eru und-
Norseman-sjóflugvélin var meðal annars notuð til síldarleitar.
mönnum á báða bóga. Virtust þeir
kunna vel að meta hiýlega og al-
þýðlega framkomu hans.
Ég var tíður gestur hjá Fokker-
verksmiðjunum í Amsterdam en
hvergi var ég eins oft og hjá Rolls-
Royce-verksmiðjunum í Énglandi
og.Skotlandi í sambandi við hreyfl-
ana í Viscount- og Friendship-
vélunum, þar var ég nánast heima-
gangur.
Þá hafði Jón mikil samskipti við
SAS á Norðurlöndum og fjölmörg
önnur fyrirtæki og verksmiðjur í
öðrum löndum varðandi tæknileg
málefni félagsins, einkum hreyfla-
mál, svo og kaup á mörgum flugvél-
um fyrir FÍ.
Flugvélarnar hafa tekið miklum
breytingum gegnum árin og segir
Jón fyrstu miklu breytinguna hafa
verið þegar Flugfélag íslands keypti
Viscount-skrúfuþotumar árið 1957
til að annast millilandaflugið:
— Þá komu svokallaðir skrúfu-
hverflar í stað gömlu bulluhreyfl-
anna, þ.e. þrýstiloftshreyflar með
skrúfublöðum og vélamar voru bún-
ar jafnþrýstibúnaði sem þýddi að
þær gátu flogið mun hærra en aðr-
ar og ofar flestum veðrum. Örn fól
mér tæknilega verkefnastjórn þeg-
ar vélarnar vom teknar í notkun
en það var mikið verk fyrir mann-
skapinn að sitja þjálfunarnámskeið
og læra allt um þessar nýju vélar.
Þá heimsótti ég allar verksmiðjum-
ar í Englandi sem að smíði vélanna
stóðu.
Næsta stóra breytingin átti sér
stað áratug síðar þegar Flugfélag
íslands fékk fyrstu þotuna af gerð-
inni Boeing 727, Gullfaxa TF-FIE,
TF-KAK undirbúin til flugs en Jón flaug með Óskar Gíslason kvik-
myndagerðarmann yfir Reykjavík eitt sumarið skömmu eftir stríð.
Hér er Jón í hópi kennara sinna eftir að hann lauk prófi í Banda-
ríkjunum.
ir daglegu eftirliti flugvirkjanna og
síðan fá þær sínar lögboðnu og
reglulegu A, B, C og D skoðanir
eins og mælt er fyrir um auk ýmissa
annarra aðgerða sem kröfur eru
gerðar um, svo sem sérskoðanir og
útskipti á hreyflum, loftskrúfum og
öðmm hlutum.
Skoðunarmennirnir, sem allir eru
reyndir flugvirkjar, skoða svo flug-
vélarnar í stærri skoðunum og þeg-
ar unnin eru stærri verk. Þá eru
notaðar röntgenmyndir og fleiri
hátækniaðferðir. Einnig fara allir
varahlutir í gegnum hendur þeirra
og eru skoðaðir áður en þeir eru
settir á lager. Skoðunarmenn yfir-
fara líka verk flugvirkjanna. Vérk-
þættir skoðunardeildar eru margir
og yfirgripsmiklir og fjölbreytni í
störfum, þar á meðal geysimikil
pappírsvinna og skýrslugerð.
Fyrir kemur að talið er nauðsyn-
legt að taka flugvél úr notkun af
tæknilegum ástæðum og getur það
komið sér illa stundum. Manni er
engan veginn ljúft að grípa til slíkra
aðgerða en við setjum öryggið ofar
öllu og það er hagur allra að fast
sé um þá tauma haldið. Og í því
sambandi er rétt að geta þess að
spurning um peninga má aldrei
vera á kostnað öryggisins. Öll starf-
semi tæknideildar Flugleiða miðar
að eins miklu og snurðulausu
rekstraröryggi flugvélanna og unnt
er. Það er svo í verkahring skoðun-
ardeildar að sjá um skoðanir og
öryggisgæslu flugyélanna og að
gæðastaðallinn sé eins og vera ber.
I
árið 1967. Það var mikið stökk fram
á við og þá þurftum við allir að
setjast á skólabekk aftur. Það var
líka spor í rétta átt þegar Flugfélag-
ið fékk sína fyrstu Fokker Friend-
ship-skrúfuþotu árið 1965 til end-
urnýjunar innanlands flugflotanum.
Það þýddi líka skólanám fyrir okk-
ur.
Öll gögn í lagi
Nú fór félagið ekki varhluta af
flugslysum, DC-3 flugvélin Glitfaxi
TF-ISG fórst í Faxaflóa árið 1951,
Viscount-flugvélin Hrímfaxi TF-
ISU fórst við Osló árið 1963 og ein
Fokker-vélanna TF-FIL í Færeyjum
arið 1970. Voru það ekki erfiðir
tímar fyrir yfirskoðunarmanninn?
— Jú, það voru erfiðir tímar og
þessi hörmulegu flugslys fengu
mjög á mig eins og alla aðra. Þá
var ég í yfirheyrslum hjá viðkom-
andi rannsóknarnefndum flugslysa.
Þar svaraði ég öllum spurningum
sem fyrir mig voru lagðar og lagði
fram öll gögn varðandi rekstur og
viðhald vélanna sem sýndu að allt
hafði verið framkvæmt eins og lög
og reglur mæltu fyrir um. Styrkur
minn í þessum yfirheyrslum var sú
fullvissa að við hefðum allt á hreinu.
Þetta sýnir einnig hversu allar
bækur og upplýsingar um viðhald
vélanna eru mikilvæg gögn. Sjálfur
var ég í fyrstu rannsóknarnefnd
flugslysa á íslandi frá árinu 1949
ásamt Sigurði Jónssyni, Sigga flug,
og Þorsteini E. Jónssyni flugstjóra.
í þessu sambandi get ég nefnt
Það er góður og samhentur hópur
í tæknideildinni sem vinnur allur
að sama marki og þar ríkir góður
starfsandi. Þar eru líka margir með
mikla þekkingu og starfsreynslu.
Utanferðir í erindum félagsins
voru tíðar hjá Jóni í þijá áratugi
og margoft hefur hann verið með
flugvélunum í skoðunum erlendis:
— Fyrsta ferð mín af því tagi
var haustið 1949 þegar ég var með
fyrstu DC-4 flugvél FÍ, Gullfaxa
TF-ISE, í þijár vikur hjá hollenska
flugfélaginu KLM í Amsterdam þar
sem fram fóru stórskoðun og út-
skipti á þremur hreyflum. Ég fylgd-
ist með verkinu fyrir hönd Flugfé-
lagsins og oft kom Plesman, for-
stjóri KLM, í skýlið til okkar og
ræddi við okkur. Hann vildi greini-
lega fylgjast sem best með öllu
starfi félagsins og heilsaði starfs-
Jón athugar hér hreyfil af gömlu gerðinni.
að þegar flugskýli FÍ á Reykjavík-
urflugvelli brann í janúar 1975
munaði ekki miklu að allar viðhalds-
bækur flugvéla brynnu líka með
ófyrirsjáanlegum afleiðingum. Ég
var heima þegar eldurinn kom upp
og heyrði um hann í kvöldfréttum
útvarpsins og hraðaði mér út á flug-
völl þegar ég vissi hvað var að ger-
ast. Þegar ég kom að hafði eldurinn
ekki náð skrifstofu minni svo ég
braut mér leið utan frá gegnum
glugga og naut aðstoðar góðra
manna við að ná bókunum út úr ■
steyptum skáp sem átti að vera
eldtraustur. Það var eins gott því
að skápurinn þoldi ekki hitann og
hefði allt sem í honum var eyði-
lagst ef við hefðum ekki náð því út
á síðustu stundu.
Þessi gögn og viðhaldsbækur
skipta líka höfuðmáli varðandi allt
viðhald og endursölu á flugvélun-
um. Það hefur verið ómetanlegt
fyrir Flugleiðir að geta lagt þessi
gögn fyrir hugsanlega kaupendur
og þeir hafa lokið upp einum munni
um að viðhald vélanna sé í mjög
góðu lagi. Þetta kom vel í ljós þeg-
ar Boeing 727-þotan FLH, sem
áður var TF-FIE fyrsta þota Islend-
inga, var seld um árið. Kaupendur
höfðu skoðað margar vélar í ýmsum
löndum og þeir sögðu Flugleiðaþot-
una bera af öllum öðrum vélum
þótt elst væri og það sama gilti um
öll viðhaldsgögn hennar og þetta
segir sína sögu.
Skipulagi tæknideildarinnar var
enn breytt árið 1980 og deildinni
skipt meira niður. Fram til þess
tíma frá árinu 1949 hafði Jón verið
bæði yfirskoðunarmaður og deildar-
stjóri skoðunardeildarinnar eða í 31
ár. Þetta er hins vegar ekki eins
manns starf heldur tveggja manna
og það hafði Jón bent oft á. En
ennþá annast Jón skoðunarmálin
og hefur á sinni hendi alla verk-
stjórn og umsjón með þeim. Deildar-
stjóri skoðunardeildarinnar nú er
Ólafur Marteinsson sem er gamal-
reyndur í faginu. Hann fylgdist með
smíði hinna nýju Boeing 737-400
véla Flugleiða í Seattle síðasta vet-
ur en á meðan gegndi Jón starfi
hans hér heima. Jón segir álagið á
tæknideildinni hafa verið mjög mik-
ið síðastliðinn vetur og fram á vor
þegar margir voru í þjálfun vegna
nýju vélanna og fyrirsjáanlegt sé
einnig mikið álag næsta vetur
vegna 757-200 vélanna sem félagið
fær þá.
Besta fjárfestingin
— Ég er nú samt að vona að ég
geti farið að hægja aðeins á, þetta
er búinn að vera mikill sprettur
undanfarið. Þróun og framfarir
hafa verið með ótrúlegu móti þessi
40 ár og þetta hefur svo sannarlega
verið viðburðarríkt tímabil. Ég er
þakklátur fyrir þessa sérstæðu
lífsreynslu og þau tækifæri sem ég
hef fengið til að taka þátt í þessari
uppbyggingu og þessu starfi. Þessu
hefur fylgt mikil ábyrgð og oft
mikil spenna og þetta hefur ekki
alltaf verið dans á rósum, það hafa
vissulega skipst á Skin og skúrir.
Ég hef kynnst báðurp hliðunum af
eigin raun, þeirri björtu og þeirri
dökku. Hjá félagi eins og Flugleið-
um er það ómetanlegt að eiga góða
og trausta samstarfsmenn og þess
hef ég fengið að njóta um dagana.
Þetta er allt úrvalsfólk sem hefur
verið gott að vinna með. Flugvirkj-
ar félagsins og aðrir tæknimenn
hafa getið sér gott orð fyrir vönduð
vinnubrögð og gott viðhald og eftir-
lit flugvélanna og slíkt tel ég vera
einhveija bestu fjárfestingu sem
nokkurt flugfélag getur státað af,
það að hafa gott orð á sér.
Það er hægt að kaupa menntun
og þekkingu fyrir peninga en
reynsluna kaupir enginn fyrir pen-
inga, hún er áunnin og hún er besti
skólinn þegar á allt er litið. í þessi
40 ár hef ég átt náið og mjög gott
samstarf við starfsmenn Loftferða-
eftirlitsins, þar hafa jafnan verið
hinir hæfustu menn og eru enn í
dag. Á milli okkar hefur ríkt gagn-
kvæmt traust og virðing sem er
alveg nauðsynlegur þáttur í þessu
starfi.
jt