Morgunblaðið - 20.12.1989, Qupperneq 50

tiaeiHauMagya .os JiuoAauaivaiM aiaAjaviuoíiOM
50
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 20. DESEMBER 1989
Sambýliskona mín, móðir og tengdamóðir,
GUÐVEIG ÞORLEIFSDÓTTIR,
Kárastíg 13,
andaðist á gjörgæsludeild Landakotsspítala 18. desember.
Guðmann Pálsson,
Hjörtur Sigurjónsson, Guðrún Kolbrún Guðnadóttir.
t
Móðir okkar,
SIGRÍÐUR HALLDÓRSDÓTTIR,
lést i Hafnarbúðum 18. desember. Jarðarförin verður auglýst síðar.
Guðmundur Guðjónsson,
Erna Guðjónsdóttir.
+
Sambýlismaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
BJARGMUNDUR JÓNSSON
frá Stykkishólmi,
Suðurhólum 2,
sem andaðist í Landspítalanum 10. desember, verður jarðsunginn
frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 21. desember kl. 13.30.
Jensfna Óskarsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Eiginmaður minn og faðir okkar,
PÁLL GÚSTAVSSON,
Torfufelli 46,
Reykjavík,
andaðist í Landakotsspítalanum 14. desember.
Útförin hefur farið fram.
Þökkum auðsýnda samúð.
Sylvía Jóhannsdóttir,
Martin Pálsson,
Jóhann Pétur Pálsson,
Tómas Pálsson.
+
Hjartkær eiginmaður minn, faðir og tengdafaðir,
RAGNAR JÓNSSON,
Skjólbraut 2,
Kópavogi,
lést 5. desember í hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð. Útförin hefur
farið fram í kyrrþey.
Þökkum auðsýnda samúð.
Helga Sigurðardóttir,
Sigvaldi Ragnarsson, Selma Gunnarsdóttir.
+
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför móður okkar, stjúpmóður, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
SALVARAR JÓNSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Droplaugarstaða.
Jóna Pedersen,
Nanna Pedersen,
Vilborg Pedersen,
Guðgeir Pedersen,
Auður Pedersen,
Karen Nielsen,
Anna Ingebertsen,
Guðrún Sundet,
Fjóla Evensen,
barnabörn og barnabarnabörn.
Haukur Jónsson,
Olgeir Olgeirsson,
Jósef Tryggvason,
Edda Finnbogadóttir,
Valdimar Jónsson,
Arnfinn Nielsen,
+
Hugheilar þakkir færum við öllum þeim fjölmörgu sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við fráfall og útför eiginmanns míns,
föður okkar, bróður og sonar,
STEINÞÓRS Ó. SIGURJÓNSSONAR
ketil- og plötusmiðs,
Álfabyggð 8,
Akureyri.
Sigriður Olgeirsdóttir,
Unnur Steinþórsdóttir,
Olgeir Steinþórsson,
Andri Steinþórsson,
Kristjana Sigurjónsdóttir,
Bjarni Sigurjónsson,
Jónas Sigurjónsson,
Jóni'na Sigurðardóttir,
Bjarney Bjarnadóttir,
Magnús Sigursteinsson,
Sigri'ður M. Jóhannsdóttir,
Hallfrfður Einarsdóttir,
Rafn Ingólfsson,
Sigurjón Jónasson.
Anna B. Böðvars-
dóttir, Laugarvatni
— Kveðjuorð
Aðfaranótt 2. desember síðast-
liðinn andaðist á Sjúkrahúsi Suð-
urlands Anna Bergljót Böðvars-
dóttir frænka mín og fyrrverandi
yfirmaður minn hjá Pósti og síma
á Laugarvatni.
Ekki get ég látið ógert að þakka
henni allar þær ánægjustundir
sem við áttum saman, þær voru
margar, enda vann ég með henni
í um það bil 12 ár. Alltaf geislaði
af henni gleði, þó stundum fyki
nú svolítið í hana, en ef það gerð-
ist þá var það úr henni jafnskjótt.
Enda sagði hún eitt sinn við mig:
„Dísa, nennir þú að vera lengi í
fýlu? Ég bara get það ekki þó mig
-dauðlangi það stundum."
Þetta er alveg dæmigerð lýsing
á skapferli hennar, — alltaf létt í
lund. Vinur var hún i raun, traust-
ur og góður. Sem yfirmaður var
hún einstök. í vinnunni var hún
alltaf að færa manni eitthvað í
svanginn. Heitt hverabrauð með
mjklu smjöri eða glóðvolgar
„Önnukleinur" eins og margir köll-
uðu kleinurnar hennar því þær
voru serstaklega góðar.
Anna var hraust og lífsglöð.
Hun stundaði skíðagöngur og sund
af miklum krafti. Einnig fannst
henni gaman að ferðast. Hún var
búin að skoða margt í útlöndum
en hún átti samt eftir að fara víða
því hún ætlaði að verða 100 ára.
En svo brá skugga á líf hennar
í september sl. er í ljós kom að
hún var haldin illkynja sjúkdómi
sem ekkert væri hægt að gera við.
Þá sagði hún við mig að líklega
næði hún því ekki að verða 100
ára en 90 skyldi hún verða. En
þetta sagði hún áreiðanlega til að
létta mér samræður við hana í
veikindunum.
Hun var heima eins lengi og
unnt var og naut þá ástríkrar
umhyggju frá eiginmanni sínum,
sem nú sér á eftir tryggum
lífsförunaut. Einnig gerðu tengda-
dóttir hennar og sonur, sem búa
hér á Laugarvatni, allt sem í þeirra
valdi stóð til að létta henni stund-
irnar. Og barnabörnin létu ekki á
sér standa ef ömmu vantaði upp-
lyftingu.
Börnin hennar úr Mosfellsbæ
og fjölskyldur þeirra komu áreið-
anlega eins oft og þau gátu. Enda
voru þetta allt augasteinarnir
hennar.
Um leið og ég kveð mína elsku-
legu frænku með söknuði og þökk
bið ég Guð að styrkja Benna og
alla fjölskyldu hennar og sendi
þeim mínar innilegustu samúðar-
kveðjur frá mér og fjölskyldu
minni.
Dísa Pálmadóttir
Það eru dimniir dagar á Laugar-
vatni núna i fleirum en einum
skilningi. Það er svartasta skamm-
degi, það er þoka og súld og
ókrýnd drottning staðarins er
horfin á braut.
Mér fínnst eins og allt drúpi
höfði í sorg.
Hun Anna sem alltaf geislaði
af lífsgleði og krafti er dáin. Þeg-
ar ég tók við starfi hennar hér á
Laugarvatni fyrir tæpum tveim
árum og kynntist Önnu fannst
mér synd að hafa ekki kynnst
þessari frábæru frænku minni
fyrr. Hún var svo skemmtileg,
glæsileg, gjafmild og gestrisin.
Kom ætíð með ferskan andblæ
með sér. Ófeimin að segja sinar
skoðanir á málefnum og standa
við þær. Það var ómetanlegt að
eiga hana að í upphafi starfs. Allt-
af var hún tilbúin að aðstoða mig,
hvort heldur var að útskýra hlutina
fyrir mér eða leysa mig af ef
þurfti.
Á þessum stutta tíma finnst
mér ég hafa bundist henni og fjöl-
skyldu hennar hér á Laugarvatni
ótrúlega sterkum böndum.
Hafsjór var hún af fróðleik um
menn og málefni, kennileiti öll og
sögu staðarins. Það var gaman
að sækja fróðleik til hennar, hún
sagði svo skemmtilega og lifandi
frá. Synd að það var ekki fest á
blað. Hun var svo gagnkunnug
öllu ög öllum hér og samofin að
manni finnst hún órjúfanlegur
þáttur í daglegu lífi og ‘starfi Laug-
vetninga. En nú kemur hún ekki
oftar kát og hress til að draga
neinn út að ganga, á skíði eða í
sund, eða til að stinga að manni
nýbökuðu ilmandi hverabrauði.
Svo virk og svo gjafmild.
Tómarúmið sem hún skilur eftir
sig er stórt og verður ekki fyllt.
Én þeir sem hafa átt mikið verða
líka að sætta sig við að missa
mikið. Aðstandendum hennar
votta ég samúð mína og kveð
Önnu með þakklæti og virðingu.
Erla Eyjólfsdóttir
Nú þegar kær móðursystir er
kvödd hinstu kveðju koma upp í
hugann minningar frá liðnu sumri.
Það var um Jónsmessuna að þessi
frænka mín, hún Anna Böðvars,
kom í heimsókn til okkar hingað
til Gautaborgar. Hún hafði setið
kvennaráðstefnu í Noregi og not-
aði jafnframt tækifærið og heim-
sótti frænkur okkar beggja sem
búsettar eru þar í landi. Allt ferða-
lagið hafði gengið eins og best
varð á kosið og verið ævintýri
likast og nú var komið að næsta
áfangastað sem var Gautaborg,
en ferðinni var síðan heitið til
Danmerkur þar sem góð vinkona
skyldi heimsótt.
Hér í Svíþjóð ríkir sérstök
stemmning um Jónsmessuna,
líkast sem væri þjóðhátíð Svía.
Þá er spilað, leikið og dansað úti
í náttúrunni og þátttakan er svo
almenn að næstum hvert manns-
barn hefur stigið dansspor áður
en dagur er að kveldi kominn.
Það spillti sannarlega ekki gleði
okkar að Anna skyldi koma i heim-
sókn um þessa hátíð. Við höfðum
það skemmtilegt frá morgni til
kvölds þessa alltof fáu daga sem
hún dvaldi hér. Alltaf var nóg að
skoða, herragarðar og hallir, og
stuttar ferðir farnar með nesti-
skörfuna á fagra staði í Bohuslán.
Sól og sumarblíða hvern dag.
Minningin um Önnu verður því
í mínum huga tengd birtu og ang-
an blóma en þó ekki eingöngu
vegna þessara sólardaga sem við
áttum saman hér. Ég held að þessi
frænka mín hafi átt ákaflega létt
með að strá birtu í kringum sig
og vekja gleði hvenær sem því
varð við komið. Það var eins og
sérstök stemmning ríkti í návist
Önnu og átti frásagnarlist hennar
ekki minnstan þátt í því. Lífsgleð-
in var ómælanleg, og hollir
lífshættir hafðir í fyrirrúmi.
Laugarvatn er ákjósanlegur
+
Þökkum vináttu og samúð vegna fráfalls
GYTHU RICHTER,
Jakob H. Richter,
börn og tengdabörn.
staður til hvers konar líkamsrækt-
ar. Anna notfærði sér þessa að-
stöðu allt frá blautu barnsbeini og
fljótlega varð hún ein af bestu
sundkonum staðarins. Keppti hún
oft í sundi á sínum yngri árum
með ágætum árangri. Ég sem
þessar línur rita man vel þá gömlu
góðu daga á landsmótinu á Laug-
um 1946. Ég var afar hreykin af
þessari móðursystur minni þegar
hún meðal annarra keppenda
stakk sér tii sunds í ískalda tjörn-
ina á Laugum og bjargaði þannig
dýrmætu stigi fyrir sitt félag.
Meira en ijörutíu ár eru liðin
síðan þá, en það var eins og sagan
endurtæki sig í sumar. Hérna við
bæjardyrnar hjá okkur er lítill úti-
baðstaður og strax á fyrsta degi
veru sinnar hér brá Anna sér í
vatnið og synti fallega sem forð-
um. Þessi kona sem komin var
yfir sjötugt hikaði ekki í neinu.
Þetta var henni sjálfsagt og eðli-
legt.
Á skammri stundu skipast veð-
ur í lofti. í ágúst sl. fór Anna að
kenna þess sjúkdóms sem dró hana
til dauða á örfáum mánuðum.
Erfiðir tímar fóru í hönd. í nóvem-
ber áttum við hjónin hlýja og
ógleymanlega stund með fjölskyld-
unni á heimili þeirra á Laugar-
vatni. Anna var þá orðin helsjúk
en þrátt fyrir skugga veikindanna
hélt hún sínu andlega -þreki að
mestu óskertu og gat sem jafnan
áður slegið á létta strengi.
Góð kona er gengin. Guðs bless-
un fylgi henni á nýju tilverustigi.
Við hjónin færum eftirlifandi eig-
inmanni, börnum og fjöjskyldum
þeirra innflegar samúðarkveðjur
og biðjum þeim blessunar á nýju
ári.
Sigrún Stefánsdóttir
+
MINNINGARKORT
Kransar, krossar
w og kisíuskreýtihgar. C
' Sendum um allt land.
GLÆSIBLOMIÐ
GLÆSIBÆ,
Álfheimum 74. sími 84200