Morgunblaðið - 20.12.1989, Síða 56

56
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUÐAGUR 20. DESEMBER 1989
,, Pabbi/eg get hveig) -fundið
knöttinn m'ir\n."
Þessir hringdu . .
Háar greiðslur
Dagsbrúnarmaður hringdi:
„Eg vil taka undir með Guðrúnu
Jacobsen sem skrifaði pistilinn
„Blöskrar greiðslurnar" er birtist í
Velvakanda fyrir skömmu. Ég gekk
einnig í þá gildru að taka lán hjá
lífeyrissjóði Dagsbrúnar um líkt
leyti og hún og hafa greiðslurnar
af því sífellt farið hækkandi. Nú
er ég ekki sérstaklega vel að mér
í svona útreikningi en mér virðist
að tekjur lífeyrissjóðsins af þessum
lánum séu óeðlilega háar.“
Greiðasemi
Eldri kona hringdi:
„Ég varð fyrir skemmtilegri
reynslu í strætisvagni á dögunum.
Ég var með stóran pakka með
mér, svo stóran að ég var í hálf-
gerðum vandræðum með hann. Þá
B^skraiTBi
greiðslurnar
'lll Velvakanda.
Nú þegar bankamir hafa fellt f laj
niður raunvexti og verðbótaþátt af Ég
skammtímalánum tii skuldþega sei
sem á sínum tima kom fjölda heim- ert
ila í kaldakol langar mig til að eig.
spyrja hvort þið viljið ekki ganga í sjóc
fótspor mei8tarans?
Satt að segja er mér farið að
kom til mín ung stúlka og hjálpaði
mér með pakkann út úr vagninum.
Hún gerði það ekki endasleppt
heldur hjálpaði mér með pakkann
alla leið á pósthúsið. Það er mikið
til af ungu og elskulegu fólki en
oftast er fjallað mest um það sem
miður fer.“
Dýrt lambakjöt
Neytandi hringdi:
„Væri ekki hægt að selja lamba-
kjötið hér innanlands á þessu lága
verði sem það hefur hingað til ver-
ið selt á til útlanda. Þannig yrði
hægt að selja meira af því og það
myndi þá ekki fara á haugana.
Yrði kjötið lækkað í verði myndu
ekki alltaf vera fullar geymslur
með gömlum birgðum en mikill
kostnaður er af slíkri geymslu
árum saman. Margir ferðast ti)
Færeyja til að kaupa ódýrt íslenskt
kjöt og finnst mér það vera að
sækja vatnið yfir lækinn.“
Reykt á alþingi
Lesandi hringdi:
„Fyrir skömmu var útsénding
frá alþingi í fréttatíma Sjónvarps-
ins og_ voru þingmenn mikið að
gera. Á myndinni sást hvar þrjár
þingkonur sátu saman og reykti
ein þeirra. Nú hélt ég að það væru
til lög sem bönnuðu reykingar á
opinberum stöðum en það virðist
ekki gilda um alþingi, eða hvað?“
Kettlingur
Stálpaður kettlingur, svartur og
hvítur, fannst fyrir nokkru á
hrakkningi við Suðurlandsbraut.
Upplýsingar í síma 18356.
Myndavél
Hinn 5. nóvember tapaðist lítil
grá Olympus myndavél á leið frá
Nesjavöllum til Reykjavíkur, hugs-
anlega við írafossvirkjun. Finnandi
er vinsamlegast beðinn að hringja
í síma 656089 og 601300.
Köttur
Ljósbrúnn og hvítur högni kom
í hús við Rofabæ fyrir um það bil
hálfum mánuði. Upplýsingar í síma
671955.
Harkalegar móttökur
Tíl Velvakanda.
Islenskir frammámenn hafa sett
metnað sinn í það á undanfömum
árum að koma Jjví á framfæri við
umheiminn, að Island sé land nátt-
úrufegurðar, hreinleika, gestrisni,
menningar og mannúðar. í slíku
landi tíðkast ekki mannréttindabrot.
Virk eru hér samtök sem beijast
gegn mannréttindabrotum í öðrum
löndum — enda teljumst við hafa
efni á því — svo vammlaus sem við
erum.
Nú í vikunni gerðist þó sá at-
burður á Keflavíkurflugvelli sem
heldur betur brýtur í bága við þessa
fallegu auglýstu ímynd okkar. Ungur
þýskur piltur kom til landsins með
flugvél. Hugðist hann dvelja hér í 3
mánuði og kynnast þessu ævintýra-
landi, náttúru þess, frosti og funa.
Taldi hann sig best gera það með
dvöi á sveitabæ. Hafði hann fengið
vistun á norðlenskum sveitabæ.
Hafði auk þess heimilisfang og síma-
númer tengiliðs, er aka skyldi honum
á áfangastað. Fullgilt vegabréf var
hann með, hann flutti ekki með sér
eiturlyf og var ekki eftirlýstur erlend-
is.
En hvað gera starfsmenn útlend-
ingaeftirlits á Keflavíkurflugvelli?
Þau halda piltinum föngnum í 3 sól-
arhringa sem glæpamanni og meina
honum meira að segja afnot af síma
til að ná sambandi við verðandi dval-
arstað. Móðir piltsins var margbúin
að hringja til að vita hvort hann
væri kominn á áfangastað en ekkert
hafði til hans spurst. Móðirin sá þó
son sinn óvænt fyrr en varði, því
eftir að hafa haldið honum innilokuð-
um sendu yfirvöld hann til baka út,
án skýringa.
Ætli íslenskir foreldrar megi búast
við svona viðtökum fyrir sína ungl-
inga sem færu til annarra Evrópu-
landa í fyrsta sinn?
Á undanförnum árum hafa hundr-
uð íslenskra unglinga farið utan
bæði á vegum skiptinemasamtaka, í
tungumálaskóla eða sem „au pair“.
Og mörg erlend ungmenni hafa kom-
ið til íslands í sama skyni.
Er það viðtekin skoðun að slík
menningarleg samskipti komi bæði
gesti og gestgjafa til góða. Útlend-
ingurinn kynnist sérkennum lands-
ins, siðum og venjum. Fari hann
síðan til síns heima með jákvætt við-
horf til landsins kalda, eru miklar
líkur á því að hann eigi eftir að koma
oftar síðar sem ferðamaður er færi
gjaldeyri — en ekki hvað síst mun
hann verða okkur til gagns með því
að segja öðrum frá því sem hann
hefur upplifað hér. Slík ókeypis land-
kynning getur orðið okkur drjúg.
En er annars vilji fyrir því að gera
Iandið að ferðamannalandi?
Gqstgjafar útlendingsins fá innsýn
í ólíka siði, venjur og menningu sem
hinn ókunni miðlar. Unglingum á
heimilum geta þessi samskipti opnað
gluggann að veröldinni, auk þess sem
þeir fá æfingu í að tjá sig á erlendu
máli enda mælt með beinu aðferðinni
í tungumálakennslu. Það eru nefni-
lega ekki þeir tímar nú í dag að
margir dreifbýlisunglingar eigi þess
kost að fara í sumarskóla til Heidel-
berg eða Eastbourne.
Framkoma útlendingaeftirlitsins í
Keflavík sýnist ansi fjarri þeirri
íslensku mannúðar- og fijálsra sam-
skipta stefnu er keppst er við að
koma á framfæri í Evrópu þessa
dagana, hvað þá helsta þjóðarstolti
okkar, gestrisninni.
Dytti manni frekar í hug að slíkiir
atburður hefði átt sér stað í Austur-
Evrópu, þ.e.a.s. áður en hún missti
glæpinn sinn — múrinn.
Sveitakona
HÖGNI HREKKVÍSI
Víkverji skrifar
Tíminn styttist nú svo hratt til
jóla, að þau verða komin fyrr
en varir. Aðvpntan hefur verið
óvenjuleg vegna veðurblíðunnar,
þurrkanna og birtunnar. Þótti áreið-
anlega mörgum sérkennilegt að vera
minntir á hið dæmigerða vetrarveður
með.myndinni af jólasnjó í Was-
hington, höfuðborg Bandaríkjanna,
sem birtist hér á forsíðu blaðsins á
dögunum. Önnur forsíðumynd, af
snjóleysinu í Ölpunum, vakti líklega
ugg hjá þeim sem hafa ráðgert að
dveljast þar á skíðum um eða eftir
hátíðamar.
Sérfræðingar Vikverja segja hon-
um, að mynd af þessu tagi á þessum
árstíma segi ekkert fyrir um það,
hvemig ástandið verði í Ölpunum,
þegar skíðavertíðin hefst þar eftir
áramótin. Þá sögðust þeir aldrei hafa
heyrt minnst á þennan stað, Savogn-
in í Sviss, þar sem íbúarnir höfðu
látið sig hafa það að setja gervisnjó
í Ijallshlíðarnar til að hafa þó eitt-
hvað þar, sem minnti á veturinn. Og
á mánudaginn sögðu þeir, að myndir
í sjónvarpinu um helgina hefðu sýnt,
að það væri byrjað að snjóa í Ölpun-
um.
Víkvérji lætur sig hafa það, að
birta þessar yfírlýsingar hér athuga-
semdalaust, þar sem hann vill ekki
blanda sér í þessi viðkvæmu mál, sem
minna helst á deilur um ágæti lax-
veiðiáa eða veiðisvæða í þeim.
xxx
Athygli Víkveija var vakin á því,
hve undarleg ráðstöfun það
hefði verið hjá fréttastofu Stöðvar 2
að kalla á Áma Bergmann, ritsljóra
Þjóðviljans, til að ræða um andlát
Andrejs Sakharovs. Taldi viðmælandi
Víkveija, að í þessu fælist dæmigert
og hrapallegt dómgreinarleysi frétta-
manna, þar sem Ámi hefði aldrei
tekið jafn gagnrýna afstöðu til sov-
éska stjómkerfisins og Sakharov
gerði.
Þá þótti fleiri en einum ámælis-
vert hjá hljóðvarpi ríkisins í þættinum
Hér og nú á laugardag að birta þá
mynd af afstöðu fólks í Austur-
Þyskalandi eins, og því þætti lítið til
þess koma að fara til Vestur-Berlín-
ar. Þetta væri fjarri öllum raun-
veruleika hjá þorra fólks. Víkverji
tekur undir þessa gagnrýni og telur
hana réttmæta.
xxx
Fyrir nokkrum dögum hópuðust
Austur-Þjóðverar saman fyrir
framan sendiráð Rúmeníu í A-Berlín
og mótmæitu harðræðinu undir Ce-
aucescu. Á einu spjaldinu var áminn-
ing til einraeðisherrans um að nú
væri vetur. í henni fólst að hann
ætti að létta tökin á þegnunum, leyfa
þeim að fá rafmagn lengur á hveijum
degi en núna, eldivið til að hita upp
hús sín og von um matvæli eftir langa
stöðu í biðröðum.
Þegar við börmum okkur í sama
mund sem við forum í hátíðarskapið,
ættum við að leiða hugann að bágum
lífskjörum milljónanna í Austur-
Evrópu og hvarvetna annars staðar
í veröldinni. Jólaljósin ættu að kveikja
í huga okkar þakklæti fyrir það sem
við eigum í fijálsu landi.