Morgunblaðið - 19.10.1990, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. OKTÓBER 1990
39
lands og lauk þaðan verzlunarprófi
árið 1935. Ekki áttu allir kost á
að ganga menntaveginn í þann tíð.
Minntist hún ætíð skólaáranna og
skólafélaganna með mikilli hlýju.
Var þessi hópur alla tíð mjög sam-
heldinn og hittust þau sl. vor til
þess að halda upp á 55 ára útskrift-
arafmæli sitt.
Þann 22. nóvember 1941 giftist
hún Kristjáni Þórðarsyni bifreiða-
stjóra, en foreldrar hans voru hjón-
in Sigurlaug Sigvaldadóttir og
Þórður Hjartarson. Eignuðust þau
4 börn. Þau eru: Gunnar f. 1942,
vélstjóri, kvæntur Ingunni Jóns-
dóttur íþróttakennara, Þórður f.
1944, rannsóknarmaður, kvæntur
undirritaðri, Margrét f. 1949,
þroskaþjálfi, gift Claus Ballzus
vélaverkfræðingi, og Vilhjálmur
vélvirki f. 1956, kvæntur Ástu
Siggadóttur handmenntakennara.
Barnabörnin eru 11. Helgaði hún
heimiiinu krafta sína síðan.
Þann 27. desember 1959 verður
fjölskyldan fyrir þeirri sáru sorg
að Kristján verður bráðkvaddur á
heimili þeirra og stendur Anna þá
ein uppi með bömin 4 á aldrinum
3ja til 17 ára. Ekki hafa það verið
auðveldir tímar þá fyrir ekkju að
standa uppi með 4 börn og í leigu-
húsnæði að auki. En hún sýndi þá
eins og ætíð síðan að hún var
stærst þegar mest á reyndi. Aldrei
var til uppgjöf í hennar huga. Með
góðra manna hjálp gekk þetta allt
og nú kom sér vel að hafa mennt-
un. Hún vann síðan við verzlunar-
og skrifstofustörf þar sem hún gat
sér góðan orðstír sem og alls staðar
annars staðar. Með hjálp barna
sinna ræðst hún síðan í það árið
1963 að kaupa íbúð tilbúna undir
tréverk í Álftamýri 20. Unnu eldri
synirnir mikið og þau síðan öll við
að innrétta hana og koma sér fyrir.
Þarna bjó hún til ársins 1986 en
þá seldi hún íbúðina og festi kaup
á íbúð hjá eldri borgurum í Verzlun-
armannafélagi Reykjavíkur í
Hvassaleiti 58. Þama leið henni
mjög vel og tók mikinn þátt í því
félagsstarfi sem þar var þoðið upp
á jafnframt því sem endurnýjuð
vora kynni við gamla kunningja.
Anna var mjög félagslynd en sakir
fötlunar eftir skurðaðgerð árið
1976 átti hún erfítt með gang það-
an af. í Hvassaleitinu blómstraði
hún bókstaflega og vonuðu allir að
þar mætti hún eiga nokkur góð ár
í viðbót en það fór á annan veg.
Anna var einstök kona, vönduð
til orðs og æðis en jafnframt sér-
lega hlý og gefandi. Hún var hefð-
arkona í orðsins sönnustu merk-
ingu. Hún var vinamörg og vina-
trygg eins og sjá mátti á 70 ára
afmælinu hennar þann 10. septem-
ber 1988 en þar var fjöldi fólks
samankominn til þess að fagna
deginum með henni. Án þess að á
aðra sé hallað má geta þess að hún
hefur verið í sama saumaklúbbnum
yfir 50 ár. Ættrækin var hún með
afbrigðum og alltaf fremur veitandi
en þiggjandi enda virt og elskuð
af öllum sínum. Bamabörnin nutu
góðs af ástúð hennar og aldrei
þurfti hún að hækka róminn þó litl-
ir fjörkálfar gleymdu sér í æsingi
augnabliksins. Þeim var á hógvær-
an hátt leiðbeint og athyglinni beint
að öðru sem þau gætu tekið sér
fýrir hendur.
Börnin hennar öll nutu elsku
hennar og vildi hún þeim allt hið
besta enda bera þau öll því vitni
að hafa fengið kærleiksríkt og
vandað uppeldi. Sérlega náið var
samband þeirra mæðgna, Margrét-
ar og hennar, og var Margrét alla
tíð vakandi yfir velferð móður
sinnar. Naut hún þar dyggilega
stuðnings mannsins síns, Claus, en
samband Önnu og hans einkenndist
alla tíð af gagnkvæmri væntum-
þykju og virðingu.
Þið börnin hennar hafið mikið
átt og mikið misst. Mikið þegið en
líka gefið og er það ekki hið dýr-
mætasta í samskiptum móður og
barna eða eins og skrifað stendur:
„Kærleikurinn fellur aldrei úr gildi.“
I byijun júlí á þessu ári veiktist
Anna alvarlega og eftir það var
róðurinn þungur. Viljastyrkurinn
var þó alltaf sá sami og hetjulega
barðist hún þar til yfir lauk og
hvíldin var kærkomin eftir þungt
sjúkdómsstríð undanfarna 3 mán-
uði.
Anna hafði yndi af fallegri tón-
list og lestri góðra bóka. Nú að leið-
arlokum langar mig að setja hér
síðasta erindið úr undurfallegum
sálmi sem hún hélt mikið upp á og
sunginn verður í kirkjunni í dag.
Ég fell að fótum þínum
og faðma lífsins tré.
Með innri augum mínum
ég undur mikil sé.
Þú stýrir vorsins veldi
og verndar hveija rós.
Frá þínum ástareldi
fá allir heimar ljós.
(Davið Stefánsson)
Með virðingu og þökk kveð ég
tengdamóður mína. Megi mæt kona
hvíla í friði.
Guðlaug St. Sveinbjörnsdóttir
Þegar Þórður frændi minn
hringdi í mig og sagði mér lát
móður sinnar, Önnu Vilhjálmsdótt-
ur, get ég ekki sagt að það hafi
komið mér á óvart. Eg vissi að hún
hafði verið rúmliggjandi um nokk-
urt skeið, og ég efaðist ekki um
að hún hafi verið tilbúin að hefja
ferðina yfir landamærin miklu. Mig
langar til að minnast hennar með
nokkrum orðum því mér var alltaf
svo hlýtt til hennar. í minninga-
banka mínum mun hún alla tíð eiga
stóra inneign.
Það er nú svo að sumar mann-
eskjur era manni eftirminnilegri en
aðrar. Svo var um Önnu Vilhjálms-
dóttur. Hún verður mér eftirminni-
leg sökum ljúfmennsku sinnar og
notalegrar framkomu við alla sem
hún umgekkst, og var þá sama
hvort viðkomandi var barn eða full-
orðinn. Konan mín sagði þegar ég
tjáði henni lát Önnu að sér hefði
þótt svo vænt um hana því hún
hefði verið svo góð kona.
Anna var fædd og uppalin hér í
Reykjavík. Ung að árum giftist hún
móðurbróður mínum, Kristjáni
Þórðarsyni. Þau eignuðsut 4 mann-
vænleg böm sem öll eru á lífi, en
þau era: Gunnar sem er vélstjóri
hjá Áburðarverksmiðjunni, Þórður
sem er rannsóknarmaður hjá Vega-
gerðinni, Margrét sem er þroska-
þjálfi og Vilhjálmur sem er vélvirki
hjá Áburðarverksmiðjunni.
Kristján lést langt um aldur fram
í desember 1959, 48 ára að aldri,
og var öllum sem hann þekktu mik-
ill harmdauði. Mikill var missir
bamanna, en mestur þó Önnu sem
unni manni sínum mjög. Börnin
voru öll ung og því varð róðurinn
í gegnum lífsins ólgusjó oft erfiður.
Anna gekk ekki heil til skógar,
mörg hin síðari ár, en ekki kvartaði
hún. Alltaf sama ljúfmennskan og
elskulegheitin í umgengni sinni við
aðra og stutt var í brosið, þó svo
áð hún þyrfti að bera sinn kross.
Nú er hún horfin okkur hér. Hún
er komin á annað tilverustig, þar
sem hún er frjáls og ég er viss um
að þar verður henni vel tekið. Minn-
ingin um hana mun lifa meðal okk-
ar sem þekktum hana. Við vitum
að þar fór góð kona og heimurinn
væri betri ef fleiri líktust henni.
Við sem eftir stöndum þökkum fyr-
ir að hafa fengið að kynnast henni,
og ég er ekki í vafa um að það
hefur gert okkur að betri manneskj-
um.
Við hjónin sendum börnum henn-
ai' og fjölskyldum þeirra okkar inni-
legustu samúðarkveðjur, sem og
öðrum vinum og vandamönnum.
Við þökkum Önnu fyrir sam-
fylgdina. Bessuð sé minning henn-
ar.
Jóhannes Sverrisson
Kær æskuvinkona og skólasystir
er kvödd.
Kynni okkar hófust haustið 1932
er við settumst í 1. bekk Verslunar-
skóla Islands og iukum burtfarar-
prófi vorið 1935. Æ síðan hafa
kynni okkar staðið. Við stofnuðum
saumaklúbb haustið 1935 og er
hann enn starfandi. Þetta hafa því
verið löng og góð kynni og því
margs að minnast og margs að
sakna.
Anna fæddist í Reykjavík 10.
september 1918 og var því nýorðin
72 ára er hún lézt. Foreldrar henn-
ar voru hjónin Margrét Guðmunds-
dóttir og Vilhjálmur Kristjánsson,
hér í bæ, byggði hann hús við
Bræðraborgarstíg, sem nefnt var
Skáholt. Anna missti móður sína í
bernsku og ólst upp eftir það hjá
afa sínum og ömmu, Sigurveigu
Einarsdóttur og Guðmundi Guð-
mundssyni.
Anna fór að vinna á skrifstofu
Bifreiðastöðvar Steindórs og þar
kynntist hún Kristjáni Þórðarsyni,
bifreiðastjóra, eiginmanni sínum og
þau.giftust 22. nóvember 1941 en
hann lézt langt um aldur fram 27.
desember 1959. Var það Önnu mik-
ið áfall. Þau eignuðust 4 mannvæn-
leg börn, sem nú kveðja móður sína.
Eftir fráfall Kristjáns var þungur
róður hjá Önnu, fyrirvinnan fallin
frá, og hún ein með 4 börn, það
yngsta 3ja ára. En Anna lét ekki
deigan síga og fór að vinna úti,
lengst af hjá Eldhúsbókinni í Set-
bergsútgáfunni. Hún kom bömum
sínum til mennta, og réðst í þáð
ása,mt þeim að koma sér upp íbúð
á Álftamýri 20. Hún átti því láni
að fagna að eiga góð börn og
tengdabörn, sem hafa stutt hana í
gegnum árin og var samband þeirra
og barnabarnanna mjög náið og
fallegt.
Síðustu árin bjó Anna í fallegri
íbúð sinni í Hvassaleiti 58 og undi
sér þar vel.
Anna lézt eftir strangan biðtíma
í Landspítalanum þann 11. október
sl., þar sem allt var gert til að létta
henni erfiðan viðskilnað úr þessu
lífi. Hún vissi margt um veikindin
því þeim kynntist hún strax í æsku.
En Anna gat samt verið glöð og
létt í lund og oft dáðumst við vin-
konurnar að hetjulund hennar, þeg-
ar á móti blés.
Við sendum fjölskyldu hennar
innilegar samúðarkveðjur og biðjum
henni og þeim Guðs blessunar.
Fyrir hönd vinkvenna og skóla-
systra,
Kristjana M. Sigurðardóttir,
Evelyn Þ. Hobbs.
í dag fer fram frá Háteigskirkju
í Reykjavík útför frænku okkar
Önnu Vilhjálmsdóttur. Hún fæddist
í Skáholti í Reykjavík 10. septem-
ber 1918. Foreldrar hennar voru
Margrét Guðmundsdóttir og eigin-
maður hennar, Vilhjálmur Krist-
jánsson frá Flateyri við Önundar-
ijörð.
Anna naut ekki móður sinnar
lengi, því hún lést þegar Anna var
aðeins 4 ára. Hún fór þá þegar í
fóstur til móðurforeldra sinna og
ólst þar upp við mikið dálæti þeirra
og móðursystkina sinna. Eftir ferm-
ingu fór Anna í Verslunarskóla ís-
lands og sóttist henni námið þar
vel enda átti hún auðvelt með nám
og alla sína ævi hafði hún
óslökkvandi áhuga fyrir bókmennt-
um innlendum sem erlendum. Eftir
námið í Verslunarskólanum veiktist
Anna og lá í eitt ár á Landakots-
spítala. Það var erfitt fyrir ungling
að verða dæmd til þess. Hún Jiafði
alveg sérstaklega gott skap og átti
alla ævi mjög auðvelt með að um-
gangast fólk og eignast vini.
Stuttu eftir að legu hennar á
Landakoti lauk hóf hún störf á
skrifstofu Bifreiðastöðvar Steindórs
í Hafnarstræti. Þar kynntist hún
mannsefni sínu, Kristjáni Þórðar-
syni bifreiðastjóra frá Efri Brunná
í Dölum. Þau giftu sig 22. nóvem-
ber 1941 og hófu búskap í húsi
foreldra okkár á Víðimel 59 hér í
bæ. Þau eignuðust fjögur mann-
vænleg börn, Gunnar Þór vélstjóra,
Þórð húsasmið, Margréti þroska-
þjálfa og Vilhjálm vélvirkja. Þau
eru öll vel gift og búsett hér í bæ.
Eftir 18 ára hjónaband varð Krist-
ján bráðkvaddur og stóð þá Anna
ein uppi með börnin. Þá sýndi hún
hvern mann hún hafði að geyma.
Þegar Kristján lést bjuggu þau í
leiguhúsnæði, en fljótlega tókst
henni að festa kaup á íbúð í Álfta-
mýri 20 og kom hún sér þar vel
fyrir. Hún fór fljótlega út á vinnu-
markaðinn og vann lengst af hjá
bókaútgáfu Setbergs. Hún lagði
nótt við dag til að koma börnum
sínum til mennta. Anna var fátæk
alþýðukona en hún var ríkur höfð-
ingi sem hafði þann einstaka eigin-
leika að öllum leið vel í návist henn-
ar og öfund í annarra garð átti hún
ekki til. Börn hennar kunnu svo
sannarlega að meta þessa einstöku ,■
móður sína og tengdabörnin og
barnabörnin þegar þau komu. Við
frænkur hennar gátum vart hugsað
okkur að hafa mannfagnað á heim-
ilum okkar svo hún væri ekki með.
Því miður átti Anna við mikið
heilsuleysi að stríða á seinni árum,
en þá eins og áður var það hennar
góða jafnaðargeð sem hélt henni
gangandi. Anna var ein af fyrstu
íbúum í Hvassaleiti 58 og átti hún
þar hlýlegt heimili til hinsta dags.
Þar sem annars staðar eignaðist
hún vini og undi hag sínum í þessu
húsi afar vel. Anna var greind kona
og vinaföst, sem þrátt fyrir alla
erfiðleikana var alltaf glöð og gef-
andi. Hún var alla tíð mikil hann-
yrðakona sem aldrei féll verk úr
hendi. Við viljum að lokum þakka
henni alla hennar góðu vináttu í
okkar garð og sendum innilegar
samúðarkveðjur til fjölskyldu henn-
ar. Blessuð sé minning hennar.
Margrét og Sigurveig
Þú ert öruggur með
Atlas Copco
FYRIRLIGGJANDI í VERSLUN OKKAR:
Loftþjöppur, lofthamrar, handverkfæri, borstál,
borkrónur, málningarsprautur, sandblásturstæki,
loftstýribúnaður, loftstrokkar og margt fleira.
Fullkomin varahluta- og viðgerðarþjónusta.
^Hopcc EINKAUMBOÐ AISLANDI:
LANDSSMIÐJAN HF.
VERSLUN: SÖLVHÓLSGÖTU 13-101 REYKJAVÍK
SfMI (91) 20680 • TELEFAX (91) 19199
HURÐIR ERU HÚSGÖGN
FOSSHÁLSI 9-l! SÍMAR: 39500, 39501
<
cn
o
S.
Opið mán.-fös. kl. 9:00-18:00 og lau. kl. 10:00-16:00