Morgunblaðið - 31.01.1991, Síða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 31. JANÚAR 1991
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
KRISTJÁN FJELDSTED
bóndi,
Ferjukoti,
lést í Sjúkrahúsi Akraness að morgni 30. janúar.
Þórdís Fjeldsted.
t
RANNVEIG GUNNARSDÓTTIR
frá Kópaskeri,
andaðist á Borgarspítalanum 29. janúar.
Þórhallur Björnsson,
Gunnþórunn Björnsdóttir,
Gunnar K. Björnsson,
Kristveig Björnsdóttir,
Ásta Björnsdóttir,
fósturdætur, barnabörn
og barnabarnabörn.
Bjarni Guðbjörnsson,
Lovisa H. Björnsson,
Guðlaug Ólafsdóttir,
Halldór Sigurðsson,
Björn Benediktsson,
t
Móðir mín,
UNNUR HERMANNSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli 25. janúar.
Útför hennar fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn 1. febrúar
kl. 10.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jóhanna Antonsdóttir.
+
Unnusta mín og móðir,
AGNES ÞÓRÐARDÓTTIR,
Stillholti 15,
Akranesi,
verður jarðsungin frá kapellunni í Fossvogi, í dag, fimmtudaginn
31. janúar, kl. 15.00.
Guðni Björgólfsson,
Anna Guðnadóttir.
+
Hjartkær móðir mín og tengdamóðir,
GUÐNÝ ÞORBJÖRG KRISTJÁNSDÓTTIR
frá Húsavík,
andaðist á elli- og hjúkraheimilinu Sólvangi í Hafnarfirði hinn
18. janúar.
Jarðarförin hefur þegar farið fram í kyrrþey.
* Innilegar þakkir viljum við votta starfsfólki, forráðamönnum og
læknum Sólvangs fyrir umhyggjusama og elskulega umönnun
hennar allan þann langa tíma, sem hún hefur átt skjól og dvalar-
stað undir þeirra verndarvæng.
Fyrir okkar hönd og fjölskyldunnar,
Aðalheiður P. Guðmundsdóttir, Sveinn Ólafsson.
+
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
SIGRÍÐUR HREFNA SIGFÚSDÓTTIR,
Valfelli,
Vogum,
verður jarðsungin frá Kálfatjarnarkírkju á morgun, föstudaginn
1. febrúar, kl. 14.00. Blóm vinsamlegast afþökkuð en þeim sem
vildu minnast hennar er bent á Krabbameinsfélagið.
Sólveig Jónsdóttir, Ólafur Karlsson,
Sigfús Jónsson, Bergljót Sigurðardóttir,
Kristján Jónsson,
Finnur Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SVEINN ÞORSTEINSSON
múrari,
Álfheimum 42,
verður jarðsunginn frá Langholtskirkju föstudaginn 1. febrúar
kl. 13.30.
Þeir, sem vilja minnast hans, láti Krabbameinsfélagið njóta þess.
Helga Jónsdóttir,
Jórunn Sveinsdóttir, Hjálmar Kristinsson,
Mfnerva Sveinsdóttir, Guðmundur Marfsson,
Þorsteinn Sveinsson, Helga Björg Helgadóttir,
Ástríður Sveinsdóttir, Guðmundur Guðmundsson
og barnabörn.
Þórhildur Gunnars-
dóttir - Minning
Fædd 9. júlí 1933
Dáin 24. janúar 1991
Að kveðja þann sem er manni
kær er ekki auðvelt, það er svo
margt sem maður vill segja og svo
erfitt að koma orðum að því. Mig
langar samt í nokkrum orðum að
kveðja góða vinkonu og frænku
barnanna minna, hana Tótlu.
Ég var svo lánsöm að fá að kynn-
ast Þórhildi, eða Tótlu eins og hún
var alltaf kölluð meðal náinna vina
og ættingja, er ég tengdist fjöl-
skyldunni fyrir 12 árum. Hun varð
með tímanum góð vinkona mín og
fyrirmynd í mörgu. Það sem er mér
kannski efst í huga núna og ég
dáðist mest að í fari hennar, er
hversu hrein og bein hún var og
alltaf strangheiðarleg. Oft átti hún
það líka til að slá á létta strengi
og gera þannig erfiðar stundir létt-
bærari og gleðistundir enn minnis-
stæðari.
Ég átti með Tótlu margar góðar
stundir, sem eru mér ómetanlegar
í minningunni. Auk þess sem hún
reyndist mér alltaf vel og studdi á
erfiðari tímum, en fyrir það er ég
þakklát. Hetjuleg barátta hennar
við þann illskeytta sjúkdóm, sem
hún átti við að stríða nú síðustu
ár, mótaði að mörgu leyti viðhorf
mitt til lífsins. Því hún nýtti hveija
þá stund, sem henni var gefin, sem
best hún mátti.
Ég og börnin mín söknum henn-
ar sárt. Við eigum henni svo margt
að þakka. Því munum við ávallt
varðveita minningu hennar í hugum
okkar. Minningu um hugrakka,
hreinskiptna og um fram allt góða
konu, sem auðgaði líf okkar á svo
margan hátt.
Fjölskylda hennar á nú um sárt
að binda og sendi ég þeim öllum
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Megi guð styrkja þau á þessari
sorgarstundu.
Anna María
Vinkona okkar og vinnufélagi,
Þórhildur Gunnarsdóttir, iést
fimmtudaginn 24. janúar sl. eftir
langa og hetjulega baráttu við sjúk-
dóm sem fátt fær grandað. Þótt við
öll vissum, og reyndar hún líka,
hvert stefndi, þá lifðum við öll í von
um að kraftaverk gerðist. Að sá sem
öllu ræður léti ekki vágestinn mikla
fara með sigur. Þrátt fyrir allar
okkar bænir og heitar óskir um
bata og lengra líf fyrir vinkonu
okkar fór maðurinn með ljáinn með
sigur af hólmi. Dauðinn verður ekki
umflúinn. Hann er það sem enginn
kemst undan. Og ef til vill var hann
kraftaverkið, kraftaverkið sem beð-
ið var eftir, batinn fyrir vinkonu
okkar, hvíld, ró og friður eftir sjö
ára baráttu.
Þórhildur hóf störf í pökkunar-
deild Morgunblaðsins 1. júní 1972.
Þessi prúða og stillta en giaðværa
kona varð strax hvers manns hug-
ljúfi. Hún vann verk sitt af sam-
viskusemi og var okkur vinnufélög-
unum trygglyndur og góður vinur
allt til hinstu stundar. I desember
sl., erein af eldri starfskonum pökk-
unardeildar lét af störfum vegna
aldurs, þá mætti Þórhildur til þess
að kveðja vinkonu sina. Og er jóla-
lesbók var preptuð um miðjan des-
ember mætti Þórhildur til vinnu og
tók þátt í að pakka henni. Þá var
enn sami kjarkurinn og lífsviljinn,
ekki skyldi gefíst upp. En þetta
varð hennar síðasta jólalesbók.
Þegar komið er að kveðjustund
finnst okkur dimma og drungi hvfla
Minning:
Valgarður Sigurðs-
son frá Hjalteyri
Fæddur 26. september 1906
Dáinn 23. janúar 1991
Nú er hann afi minn farinn yfir
í annan og betri heim og af því að
mér þykir svo vænt um hann og
þær minningar sem ég á og eru
tengdar honum og ömmu, langar
mig að minnast þeirra með nokkr-
um orðum.
Þegar ég hugsa til baka fyllist
hjarta mitt hlýju. Myndin af afa og
ömmu herbergi kemur upp í hugann
en svo nefndum við stóra herbergið
heima vegna þess að afi, amma og
Unnar komu alltaf og dvöldu hjá
okkur í nokkra mánuði á veturna.
En það var varla farið að vora þeg-
ar haldið var aftur heim á Hjalt-
eyri, allt tekið í gegn og trillan
undirbúin fyrir sumarvertíðina, þar
áttu þau heima, á Hjalteyri.
Seinna keyptu þau íbúð í Hátúni
þar sem þau bjuggu mestan hluta
vetrarins. Þangað var svo stutt að
fara að það var næstum því eins
og þau byggju ennþá hjá okkur.
Alltaf var jafn gott að koma til afa
og ömmu í Hátúnið en þó held ég
að hápunkturinn í tilveru okkar
systkinanna hafi verið þegar haldið
var norður á sumrin, til afa og
ömmu á Hjalteyri. Ekkert jafnaðist
á við að koma akandi niður brekk-
una, sjá afa og ömmu hús, eyrina
og Eyjafjörðinn, meira að segja
gömlu síldarverksmiðjurnar höfðu
sinn sjarma. Amma var iðulega
komin út á tröppur með opinn faðm-
inn tilbúin að taka á móti okkur,
svo var að finna Unnar frænda,
heilsa upp á Felix, athuga með
gæsirnar og skoða hvem krók og
kima. Þá var afi venjulega úti á sjó
á trillunni sinni, en þó að mikið
væri að gera hjá okkur krökkunum
var vandlega fylgst með hvenær
hann kæmi að landi. Já, þau voru
ófá skiptin sem hlaupið var niður í
fjöru til að taka á móti afa sínum
þegar hann kom siglandi á hvítu
og rauðu trillunni með afla dagsins.
Þó að árin hafi liðið finnst mér
alltaf jafn yndislegt að koma til
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma og systir
min,
ÞÓRUNN JÓNSDÓTTIR,
Glerárgötu 1,
Akureyri,
sem lést að morgni 28. janúar, verður jarðsungin frá Akureyrar-
kirkju föstudaginn 1. febrúar kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á KFUM og KFUK á
Akureyri (minningarspjöld fást í Pedrómyndum, Hafnarstræti 98,
Akureyri).
Sigurbjörg Guðmundsdóttir, Vilberg Alexandersson,
Jónfna Guðmundsdóttir, Sveinbjörn Matthíasson,
Axel Guðmundsson, Guðbjörg Tómasdóttir,
Jón Oddgeir Guðmundsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og Karólfna Jónsdóttir. .
■.................- - ■ ■ ■_______£
yfir, ljósið hefur dofnað um sinn,
en eftir stendur tær minning og
björt um einstakan samferðamann.
Þórhildur giftist eftirlifandi eig-
inmanni sínum, Þór Jakobssyiti, 6.
desember 1952. Þau eignuðust
þijár dætur, Ástu, Guðnýju og Þóru
Margréti. Barnabörnin voru orðin
fimm. Foreldrár Þórhildar voru
hjónin Ásta Guðjónsdóttir, dáin-
1971, og Gunnar Þorkelsson sem
enn er á lífi 94 ára.
Ljúfi Guð, þig lofum vér,
lútum, játum, viðurkennum.
Alda faðir, einum þér
ástarfóm til dýrðar brennum.
Hátt þér syngur helgi ljóð
heimur vor og englaþjóð.
(Stefán frá Hvítadal)
Stundaglasið er runnið út. Við
kveðjum með sárum söknuði góðan
vin. Biðjum hinn hæsta, himins og
jarðar, að styrkja aldraðan föður,
eiginmann, dæturnar þijár og
barnabörnin, meðan sorgin er sár-
ust og biðjum þeim Guðs blessunar
á komandi árum.
Starfsfólk Morgunblaðs-
ins.
Hjalteyrar á sumrin. Ég veit að afa
og ömmu hús verður aldrei eins
núna þegar þau eru bæði farin en
ég er líka viss um að mér mun aldr-
ei finnast ég vera nær þeim en ein-
mitt þegar ég kém þangað.
Nú i seinni tíð dvaldi afí aftur
langdvölum hjá foreldrum mínum
og sá ég þá vel hvað hann var fé-
lagslyndur maður. Hann hikaði ekki
við, væri hann góður í fótunum, að
taka stafinn sinn og fara í bæinn
eða í heimsókn til ættingja og vina.
Mér fannst reyndar stundum eins
og hann þekkti alla og að allir
þekktu hann og þá skipti aldur og
staða engu máli.
Mig grunaði ekki þegar ég kyssti
afa gleðileg jól núna um jólin að
hann yrði ekki með okkur næstu
jól, færi ekki til sólarlanda í vor,
til Hjalteyrar í sumar og í Heilsu-
hælið í Hveragerði í haust. En svona
er lífið, enginn veit hvenær það
tekur enda.
Ég mun ávallt muna hvernig var
að kyssa vanga elsku afa míns og
finna mjúku hendurnar hennar
ömmu. Ég þakka Guði fyrir að hafa
átt þau að um leið og ég bið fjöl-
skyldu minnar huggunar. Vissan
um að nú séu afi og amma saman
. -á ný á góðum stað er mikill styrkur.
1 1' Guðlaug L.Arnardóttir