Morgunblaðið - 10.10.1991, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. OKTOBER 1991
35
Jónas Hjörleifs-
son - Minning
Fæddur 2. janúar 1909
Dáinn 30. september 1991
Þeim fer nú óðum fækkandi
gömlu góðu vinunum sem ég eign-
aðist sem barn og unglingur á æsk-
ustöðvum mínum undir Eyjaijöllum
á þriðja og fjórða áratug þessarar
aldar. Nú síðast hefur föðurbróðir
minn Jónas Hjörleifsson á Rauða-
felli kvatt okkur og þennan heim.
Jónas var fæddur í Skarðshlíð
undir Eyjaijöllum 2. janúar 1909
og voru foreldrar hans Hjörleifur
Jónsson bóndi og oddviti og Ragn-
hildur Þórðardóttir. Jónas var tek-
inn í fóstur af föðursystur sinni
Guðrúnu Jónsdóttur í Drangshlíð
og manni hennar Þorsteini Jónssyni
og hjá þeim hjónum ólst Jónas upp
til fullorðinsára og vann að venju-
legum bústörfum ásamt sjó-
mennsku á vetrum, eins og þá var
títt um unga menn undir Eyjaijöll-
um. Hann stundaði togarasjó-
mennsku í mörg ár og einnig eftir
að hann byijaði sjálfur að búa.
Jónas kvæntist eftirlifandi konu
sinni Ragnhildi Guðjónsdóttur frá
Raufarfelli í júnímánuði 1938 og
steig þar eitt af sínum mestu gæfu-
sporum í lífi sínu. Hófu þau búskap
að Rauðafelli það sama voru og
bjuggu þar alla tíð síðan. Þau
keyptu jörðina af Stefáni Halldórs-
syni bónda þar, sem þá var orðinn
aldraður maður og fékk hann að
búa áfram hjá ungu hjónunum til
dauðadags, árið 1962. Þar fór vel
um hann og undi hann sínum hag
ágætlega síðustu æviár sín. Þau
hjónin Jónas og Ragnhildur eignuð-
ust 5 mannvænleg böm, þrjár dæt-
ur, Guðrúnu, Guðnýju og Þórhildi,
og 2 sonu, Þorstein og Guðna, og
býr Þorsteinn nú á föðurleifð sinni.
Jónas Hjörieifsson var sérstakur
sómamaður til orðs og æðis, glaður
og hlýr og fljótur til liðsinnis og
hjálpar hvar sem hann vissi þess
þörf hjá nágrönnum og vinum. Það
var gjarnan svona í Austur-Eyja-
fjaliasveit að sveitungar hjálpuðu
hver öðmm, t.d. við byggingar, og
þar var Jónas áreiðanlega fremstur
í flokki að leggja sitt af mörkum
og vel það til þess góða siðar, alltaf
einn fyrsti maður á byggingarstað,
gekk ótrauður, ósérhlífinn og af
dugnaði til hvers verks og var oft
sá síðasti er fór af vettvangi. Þá
var ekki verið að telja klukkustund-
irnar eða gera reikninga, launin
voru gleðin yfir unnu verki og vin-
áttuböndin sem nú voru enn trygg-
ari en áður. Alltaf var fölskvalaus
glaðværð og kæti með í för þar sem
Jónas var. Mikill hugur og bjartsýni
fylgdu öllum hans framgangi. Þær
eru ótaldar vinnustundirnar sem
Jónas lagði fram til hjálpar sveit-
ungum sínum. Ætla ég sem þetta
rita að í þessum efnum hafi Jónas
innt af hendi stærri hlut en flestir
og fleiri hafi notið hjálpsemi hans
en tölu verði á komið. Þar naut ég
einnig góðs af og fæ seint fullþakk-
að. Sjálfur var hann sér oftast nóg-
ur og bjó að sínu með hagsýni og
dugnaði og þurfti lítið til annarra
að sækja.
Jónas var sérstaklega skapgóður
maður, alltaf léttur í lund með gam-
anyrði á vörum og man ég hvað
við krakkarnir í Skarðshlíð vorum
ánægð þegar Jónas frændi kom í
heimsókn. Alltaf var hann aufúsu-
gestur og mikill heimilisvinur. Hann
gaf sér jafnan tíma til að rabba við
okkur eins og jafningja og rétta
hjálparhönd ef með þurfti, enda var
hann sérstaklega barngóður maður
og okkur öllum kær og með okkur
tókst þá vinátta, sem hélst alla tíð
síðan.
Með Jónasi er nú genginn enn
einn af þessum góðu og gegnu heið-
ursmönnum íslenskrar þjóðar. Hann
var trúr og tryggur í öllu því er
honum var falið. Hann gekk ekki
út á gatnamót og hrópaði hátt, en
hann vann verk sín af samvisku-
semi, var góður bóndi sem hugsaði
vel um bústofn sinn og fékk góða
afkomu af honum sem nægði hon-
urn til sjálfsbjargar. Hann bætti
jörð sína og húsakost og skilaði
öllu í betra ástandi en hann tók við
því.
Það þurfti enga skriflega samn-
inga við Jónas. Orð stóðu eins og
stafur á bók. Þú gast treyst honum
í smáu sem stóru. Það væri betra
ástand í okkar þjóðlífi nú, ef við
ættum nú marga slíka trausta
þegna, sem krefjast alls af sjálfum
sér, en ekki öðrum.
Jónas hafði gaman af samvistum
við fólk, brá sér á bæi og sótti fundi
og skemmtanir í sveit sinni. Hann
var um margra áratuga skeið í
kirkjukór enda hafði hann gaman
af söng og hafði góða söngrödd.
Hann hafði einnig yndi af hesta-
mennsku og átti jafnan ágæta reið-
hesta og ferðaðist með hestamönn-
um sveitarinnar oft langar ferðir
um landið og naut þess vel að vera
með góðum ferðafélögum, og var
þá löngum hrókur alls fagnaðar í
vinahóp með léttu glensi og gaman-
málum.
Ég held að Jónas hafi verið mik-
ill gæfumaður í lífi sínu. Hann var
elskaður og virtur af öllum er hann
þekktu og ég er viss um að hann
átti engan óvin, enda talaði hann
aldrei illa um nokkurn mann, en
lagði jafnan gott eitt til allra mála.
Það var alitaf gaman að heimsækja
þau hjón Ragnhildi og Jónas. Þau
tóku alltaf vel á móti gestum og
var Ragnhildur þar engin eftirbát-
ur. Sambúð þeirra hjóna hefur að
mínu viti verið mjög góð. Þau hafa
metið hvort annað að verðleikum
og virt hvors annars vilja.
Nú að leiðarlokum vil ég fyrir
mína hönd, konu minnar og barna
okkar þakka Jónasi alla vináttu við
okkur fyrr og síðar og við vottum
frú Ragnhildi og börnum þeirra
okkar samúð og vonum að minning-
in um góðan eiginmann og föður
megi vera þeim huggun.
Það var mikil birta og fegurð
yfir Eyjafjallasveit á útfarardegi
Jónasar. Þannig kvaddi hann sveit-
unga sína og vini, með birtu og
rausn sem undirstrikaði birtuna í
sálu hans og fylgdi hans framgöngu
á lífsbrautinni.
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi
hafðu þðkk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
H. Jónsson
Elsku afi okkar er dáinn. Á slík-
um tímamótum stöldrum við við og
látum hugann reika. Við leitum að
orðurn til að lýsa þeim tilfinningum
sem með okkur bærast. Orðin virð-
ing, væntumþykja, hiýja og glað-
værð koma upp í hugann. Virðingu
bárum við öll fyrir honum afa. Ef
til vill var það vegna þess að hann
afi gerði kröfur til okkar en gaf
okkur um leið svo óendanlega mik-
ið. Hann lét í ljós þegar vel var
gert en setti í brýrnar þegar miður
fór. Hann var gamansamur þegar
það átti við en talaði til okkar ef
honum þótti.
Það var eftirsóknarvert að fá að
fara í sveitina til hans afa og til
hennar ömmu. Já, það var ævintýr-
aljómi yfir sveitinni þeirra, sem án
efa stafaði af þeirri væntumþykju
og þeirri hlýju sem þar ríkti. 011
vildum við vera þar og oft vorum
við mörg þar samtímis. Þá vantaði
nú ekki glaðværðina og ærslin. Þá
þurfti hann afi oft að setja í brýrn-
ar. En það var líka alveg nóg.
Það er svo skrýtið en vísan sem
við nenntum ekki að læra í skólan-
um kemur nú ljóslifandi upp í hug-
ann: Fyrr var oft í koti kátt ...
Við þökkum elsku afa okkar fyr-
ir samfylgdina. Við vitum að hann
tekur á móti okkur hinumegin. Guð
varðveiti minninguna um hann.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku amma, Guð gefi þér styrk
í sorginni.
Barnabörn
NYI i ^
SENSOPm
ÁHRIFARÍKT GEGN TANNSKEMMDUM
— ÞRÓAÐ AF FÆRUSTU
TANNHIRÐUSÉRFRÆÐINGUM
Bangsa barnatannkremið frá Sensodyne
er gæðatannkrem, sérstaklega ætlað
börnum. Það inniheldur fluor til varnar
tannskemmdum.
Bangsa barnatannkremið f reyðir minna en
venjulegt tannkrem. Of mikil froða gerir
það gjarnan að verkum að barnið spýtir fyrr
en ella og flúorinn nær ekki að leika nógu
lengi um tennurnar.
Bangsa barnatannkremið er með mildu og
góðu myntubragði sem börnunum Kkarvel
og gerirtannburstunina skemmtilega! Sér-
staklega ef þau nota mjúkan tannbursta
frá Sensodyne.
Tennurnar eiga að endast alla ævi —
gættu þeirra vel — gerðu tannburstunina
skemmtilega fyrir börnin.
KEvnRtfk
HÖRGATÚNI 2, GARÐABÆ
SÍMI40719
GENERAL ELECTRIC
S I L I K 0 N
GE Silpruf silikon er einþátta
sýrulaust þéttiefni til notkunar
við byggingaframkvæmdir,
glerjun og fleira.
Þolir vel veðrun, útfjólubláa
geisla og hitabreytingar
Togþol +/- 50 %
FÆST í FLESTUM
BYGGINGAVÖRUVERSLUNUM
GE SILIKON, ÞÉTTING TIL
FRAMBÚÐAR
/ —^
SKAGFJORÐ
u/ó aí n oáj úa uú áliv