Morgunblaðið - 09.01.1992, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 9. JANÚAR 1992
Spádómar Biblíunnar
Opinberunarbðkin
Námskeið um hrífandi spádóma Biblíunnar hefst
þriðjudaginn 14. janúar kl. 20.00 á Hótel Holiday
Inn, Sigtúni 38. Efni Opinberunarbókarinnar
verður sérstaklega tekið til meðferðar.
ÞÁTTTAKA ER ÓKEYPIS.
Fjölbreytt námsgögn EINNIG ÓKEYPIS.
Leiðbeinandi verður dr. Steinþór Þórðarson.
Ótrúlegir atburðir gerast í heiminum á okkar
dögum. Spádómar Biblíunnar hafa mikið að segja
um þá. Þeir boða að stórkostlegir atburðir eigi
enn eftir að gerast, jafnvel á okkar dögum.
Nánari upplýsingar og innritun í símum 679270
á skrifstofutíma og 673551 eða 673626 á kvöldin.
Morgunverðarfundur í Átthagasal Hótels Sögu
þriðjudaginn 14. janúar 1992, kl. 08:00 - 09:30.
EINKAVftDINGIN í EVRÓPU
ER HÚN RAUNHÆF Á ISLANDI?
Fyrirlesari: David Wafson,
framkvæmdastjóri hjó Enskilda í London.
David Watson vann aö skýrslum Enskilda um íslenskan
hlutabréfamarkað 1988 og 1991. Hann mun fjalla um
þróun einkavæðingar í Bretlandi, Frakklandi, Skandinavíu
og nú síðast Austur Evrópu, mismunandi aðstæður og
aðferðir. Loks mun hann greina stöðu einkavæðingar á
íslandi.
Enskilda Corporate Finance er dótturfyrirtæki
Skandinaviska Enskilda Banken, með skrifstofur víða
í Evrópu og New York. Það annast rannsóknir og ráðgjöf
á flestum sviðum fjármálamarkaðarins og er nú meðal
annars aðalráðgjafi við einkavæðingu í Svíþjóð.
Fundurinn er opinn, en mikilvægt er að skrá þátttöku
fyrirfram í síma 676666
Fundargjald er kr. 1.000 (innifalinn morgunverður af hlaðborði).
VERSLUNARRÁÐIÐ OG VINNUVEITENDASAMBANDIÐ
Ósköp er að heyra
eftirJens Guðmunds-
son í Kaldalóni
Þótt maður sé orðinn illu vanur
að heyra, sjá og lesa þau undur öll
og stórmerki, sem á daga samfélags
okkar dynja, — og svo megi bakka-
fullan lækinn í bera að útum allt
flói — þá er það nú svo, að skelfing-
in getur svo yfirþyrmandi orðið í
vitleysunni og andskotagangi öll-
um, að maður bókstaflega hrökkvi
í kút.
Mikil lifandis ósköp er búið að
skrifa um það hver eigi fiskinn í
sjónum og landsskuldina alla af
honum, þar sem ríkið kvað eiga
hvern þann einasta bútung, sem
þar syndir, og ómögulegt sé til þess
að vita, að sjómenn og útgerðar-
menn hafi alla þessa sameiginlegu
eign þjóðarinnar eftirgjaldslaust —
og þessir svo margtuggnu skatt-
borgarar gefi þetta allt saman á
gíjáfægðu silfurfati til þeirra að
höndla með uppá eigin spýtur og
að vild sinni.
En ef það er nú rétt, sem ég verð
í efa að draga, að Alþingi hafi sett
um það lög, að ríkið ætti allan fisk-
inn í sjónum, svo vitlaust sem það
nú er, ekki bara þá þorsk og ýsu,
heldur þá einnig steinbít og karfa,
lúðu, brosmu og kola, marhnút,
grásleppu og rauðmaga, silung, lax,
síld og loðnu auðvitað, sem og hitt
allt sem ótalið er, hljóta þá selir,
hvalir, hrefna og rostungar að vera
með í eignarnáminu, því allt eru
þetta sjávardýr, þá verð ég nú að
segja að illa hafi þeim skjátlast, —
að hafa ekki haft jöklana, grasið,
gijótið og vötnin með á þurru landi.
Og hvað með þá ógnarskelfingu
sem heyrist frá Grindavík um urðun
fjár? - Eg held nú satt best að segja,
að fyrst svona geysisparnaður þótti
við það að leggja niður Reykjanes-
skólann, að þeim sparnaði hefði
engan veginn betur verið varið en
til nýrrar stofnunar — sem það hlut-
verk hefði sem æðsta boðorð haft
á sinni könnu, að stofna til þeirrar
lærimennsku, að kenna mörgum
okkar ágætustu höfðingjum að
„skammast" sín, því það vantar svo
sannarlega mikið á að það kunni
nokkur af þeim reglugerðar- og
lagapostulum, í því formi sem til
verður að ætlast, og má þar um,
að mínu mati, ekkert jafnast, að
svo megi hin gjörhijáða samviska
nokkurs manns gefa út þær reglur,
sem við lög skulu styðjast, að taka
„Ég held nú satt best
að segja, að fyrst svona
geysisparnaður þótti
við það að leggja niður
Reykjanesskólann, að
þeim sparnaði hefði
engan veginn betur
verið varið en til nýrrar
stofnunar — sem það
hlutverk hefði sem
æðsta boðorð haft á
sinni könnu, að stofna
til þeirrar læri-
mennsku, að kenna
mörgum okkar ágæt-
ustu höfðingjum að
„skammast“ sín...“
skuli matinn frá munni manna með
því ógnarvaldi sem þar um er beitt,
og lífsbjörg og hinn mannlegi réttur
einstaklingsins þar með undir fótum
sér troðinn, og þá ekki síður sá
réttur einstaklingsins, sem í blóði
hvers er borinn að mega lifa og
njóta sinnar eigin framleiðslu og
eða aflafjár. Þetta mál er svo langt
fyrir neðan allt siðferði, að ég nú
ekki tali um manngildi, sem og þá
ekki síður hitt, að lærðir menn í
opinberri stöðu skulu geta lítilsvirt
svo manngildi sitt með því að út-
blása á opinberum vettvangi, að það
geti verið hættulegt að éta heima-
slátrað kjöt. Þar með gefa í skyn
að hver einasta, svo gott sem, hús-
móðir á íslenskum sveitabæ beri á
borð fyrir gesti sína og gangandi
hættulegan mat, ef henni verður á
að taka upp úr frystikistunni lambs-
læri til að steikja í bakarofninum
fyrir elskulegustu vini sína, sem að
garði bæru, eða góðan saltketsbita
upp úr kútnum til að gæða þeim
á, bara ef það er slátrað heima á
bænum. Og getur nokkur lifandi
maður komið með dæmi um það,
að hættulegur heilsuspillir hafi orð-
ið af því að éta heimaslátraðan kjöt-
bita gegnum allar þær aldir íslands-
sögunnar sem fé þeirra til frálags
heimilanna hefur verið slátrað
heima á bæjunum.? Nei, og aftur
nei sem betur fer. Það getur eng-
inn. Hér er því hinn ómanneskjuleg-
asti áróður í frammi hafður, mann-
orðsskemmandi fyrir þann sem
slíka lágkúru hefur í framferði sínu,
og ætti svo sannarlega að „skamm-
ast“ sín fyrir, ef hann kynni það.
Svo er það auðlindaskatturinn
Þótt ég rabbi nú eitthvað hér um
sjávarútvegsmálin, verður það ekki
meira en sem svarar einu kræki-
beri í öllu Atlantshafinu, samanbor-
ið við það allt sem þar er um að
ræða í öllu sínu margslungna formi.
Eftir þann aðlögunartíma, segir
Gylfi Þ. Gíslason, að skipunum yrði
fækkað um þriðjung, við skulum
segja togurunum í 66, úr 100 eða
svo segir hann: „Og þegar flotinn
hefur náð hagkvæmri stærð verður
gífurlegur hagnaður af rekstri út-
gerðar. Slíka þróun verður að koma
í veg fyrir. — Eina ráðið til þess
að koma í veg fyrir jafn óheillavæn-
lega þróun og við blasir að öllu
óbreyttu er að tekið verði sem fyrst
upp gjald fyrir hagnýtingu fiskimið-
anna, hvort sem það yrði kallað
veiðigjald, aflagjald eða hlunninda-
gjald. Það mundi annars vegar skila
eigendum fiskimiðanna réttmætum
arði af eign sinni.“
Og með fullri virðingu fyrir þess-
um aldna og stórgáfaða heiðurs-
manni, verð ég að spyija hann að
því, hvernig hann vill svo blessaður
karlinn skipta öllum þessum stór-
gróða arði á milli mín og hans, eða
annarra landsmanna, sem eiga all-
an þennan auð í sjónum, vill hann
að honum sé skipt eftir greindarvísi-
tölu hvers og eins, eða eftir mennt-
un og þá valdsmannshögum hvers
og eins, og eiga þá ekki sjómennirn-
ir líka að fá sinn part úr landsskuld-
inni, því ekki get ég með nokkru
móti skilið, að ríkið komist hjá því
að skila eigendunum arðinum af
jafn sjálfgefinni eign sinni, eins og
túlkað er að þeir eigi hafið allt með
þúsundum tonna af laxinum öllum,
sem aðeins nokkrir valdamenn telja
sig svo eiga, að ég verð að standa
klofvega yfír silungsnetsstubbnum
mínum allar flæðar út í gegn, til
að passa að ekki komi lax í hann,
annars búast við að verða skráður
tukthúsgestur með upptöku
netsstubbsins með öllu sem í hann
kynni að rekast, og stórsektum of-
análag.
Nei, mínir elskuðu. Það er ekki
öll vitleysan eins, og verður senni-
lega aldrei, en af því að Gylfi minn
Gíslason, er nú í öllum sínum hjart-
ans kærleika líklega einn hreinasti
jafnaðarmaður sem eftir er í krata-
flokknum, þá langar mig nú til að
hófst í dag, 25 - 60% afsláttur
Skór á alla fjölskylduna !
Skóverslun Laugavegi 60 - Sími 91 - 22453