Morgunblaðið - 30.05.1992, Side 46

46
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 30. MAÍ 1992
Ingþór Signrbjörns
son - Kveðjuorð
Gamall vinur Ingþór Sigurbjöms-
f son málarameistari hefur nú lokið
sinni ævigöngu, jarðarför hans fór
fram miðvikudaginn 8. maí sl.
Hann fæddist 5. júní 1909, var
því tæplega 83 ára, er hann lést.
Að baki er langt tilbreytingaríkt
árabil, frá kyrrstöðu og fábreytileik
til mikilla möguleika og hagsældar
í þjóðfélagi, sem hefur færst frá
einangrun fábreytileikans í hring-
rás heimsviðburða.
Ég man vel eftir þegar Sigur-
björn faðir Ingþórs var að byggja
bæ sinn Geitland, á eyðimel án allra
’þæginda nema eigin sjálfsbjargar-
hvöt og bjartsýni. Hefur þeim bygg-
ingarframkvæmdum verið lýst vel
í góðri minningargrein er bróður-
dóttir Ingþórs, Jónína Björnsdóttir,
skrifaði um í Morgunblaðið þ. 8.
maí þar sem hún minnist föðurbróð-
ur síns.
Á unglingsárum mínum kom ég
oft á bæ þeirra hjóna, Geitland, sem
var um þá daga staðsett á nokkurs-
konar þjóðbraut, þar sem umferðin
lá og var farin, bæði í kaupstaðar-
ferðum og einnig lá þar póstleiðin,
meðan enn var landpóstur fluttur á
hestum milli landshluta.
Alltaf var þar gott að koma, létt
og hlýtt viðmót og greiðasemi hús-
ráðenda mikil án tillits til afkomu,
þar hver sem í hús þeirra gekk fann
sig velkominn. Þremur sonum
þeirra, sem þá voru að alast upp,
kynntist ég meira og minna, einkum
þó á síðari árum en þeir eru nú
horfnir yfir móðuna miklu. Um þá
hvern fyrir sig á ég góðar minning-
ar. Allir voru þeir vel gefnir, léttir
í lund, greindir og drengir góðir.
Elstur var Gunnlaugur Pétur, lengi
bóndi á Torfustöðum í Miðfirði,
hvers manns hugljúfi, ávallt glaður,
og skemmtinn, fluggáfaður og
skáldmæltur vel.
Næst var Björn Konráðs dugmik-
ill athafnamaður með sömu lyndis-
einkunn. Hann var vinfastur með
sterkan persónuleika, málafylgju-
maður sterkur. Get ég hér ekki lát-
ið hjá líða að minnast atviks er lýs-
ir vel eðliskostum, sem hann og
þeir bræður allir áttu í svo ríkum
mæli. Á vordögum 1935 var ég þá
nýfluttur til Reykjavíkur, átti heima
á Einarsstöðum við Grímsstaðar-
holt, sem var þá grasbýli út í sveit.
Hafði ég þar nokkum búskap, kýr,
hænsn og svín. Nú ber það við að
konan mín er veik og börnin liggja
í mislingum. Ég er sjálfur sársjúkur
t
Móðir mín og tengdamóðir,
ÞÓREY HELGA EINARSDÓTTIR,
lést þann 26. maí á hjúkrunar- og elliheimilinu Grund.
Jarðarför auglýst síðar.
Einar Ingi Hjálmtýsson,
Kristín Guðmundsdóttir.
t
Elskulegur sonur okkar,
PÁLMI ÖRN GUÐMUNDSSON,
Skriðustekk 12,
lést 27. maí.
Anna Pálmadóttir, Guðmundur Guðmundsson.
t
Móðir mín, tengdamóðir, amma og tangamma,
ELNA GUÐJÓNSSON,
Hátúni 4,
lést 28. maí.
Björg Bjarnadóttir, Kristján Þórðarson,
Bjarni Kristjánsson,
Elna Kristjánsdóttir, Guðmundur Möller
og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginkona, móðir, tengdamóðir og amma,
HÓLMFRÍÐUR SIGHVATSDÓTTIR
frá Ragnheiðarstöðum,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju mánudaginn 1. júní kl. 15.00.
Kjartan Guðmundsson,
Guðmundur Kjartansson, Sigurlaug Jóhannsdóttir,
Sighvatur Kjartansson, Denice Baker
og barnabörn.
t
Ástkær móðir okkar, tengamóðir,
amma, langamma og langalangamma,
SIGRÍÐUR INGIBJÖRG SVEINSDÓTTIR
frá Seljanesi, Reykhólasveit,
sem lóst föstudaginn 22. maí, verður
jarðsungin, frá Reykhólakirkju laugar-
daginn 30. maí kl. 14.00.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er
bent á dvalarheimilið Barmahlíð.
Páll Jónsson,
Sveinn Jónsson,
Magnús Jónsson,
Sesselja Jónsdóttir,
Jón Hjálmar Jónsson,
Unnur Stefánsdóttir,
Wfví Hassing,
Dagbjört Hafsteinsdóttir,
Dagný Stefánsdóttir,
Svala Sigurvinsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabarn.
liggjandi úti í horni, Jónas Sveins-
son læknir, sem var heimilisvinur
okkar kemur í vitjun og verður
honum í fyrstu orðfall er hann sér
ömurlegt ástand heimilisins, en seg-
ir er hann hefur skoðað mig: „Þú
ert með svæsna bijósthimnubólgu
og verður tafarlaust að leggjast í
rúmið.“ Hvemig sem það bar við.
Þá kemur Björn Konráðs í heimsókn
þann sama dag. Óbeðinn tekur hann
við öllum bústörfum, sem sínum og
annast með ágætum heilan mánuð.
Keyrir út mjólk á brúsum á hand-
vagni vítt um bæinn, sækir daglega
svínafóður, annast eggjasölu,
o.s.frv. Allt unnið sem sjálfur eigi
án þess að til greina komi síðar
nokkurt endurgjald. Slíkir mann-
kostir sem þar komu fram geym-
ast, en gleymast ekki meðan þökk
lifír í minni. Blessuð sé minning
allra þeirra bræðra.
Ingþór sem var yngstur þeirra
bræðra, átti ég um langt árabil
mikil og góð samskipti, sem öll
voru á sama veg og bræðra hans,
mér ánægjurík og eftirminnileg.
Fyrir þau öll vil ég flytja innileg-
ustu þakkir við leiðarlok. Hann var
fluggreindur, hagyrðingur góður,
léttur og skemmtilegur í umræðu,
rökrænn í hugsun og mannvinur.
Leiðir okkar lágu oft saman, bæði
í félagsmálum, á gleðistundum og
sameiginlegum hugðarefnum. All-
staðar var hann hrókur alls fagnað-
ar. Ég minnist þegar hann var á
undan mér að eignast sjálfur eiginn
bíl, þegar hann bauð mér og konu
minni ásamt eigin fjölskyldu í
skemmtiferð og útilegu að Gull-
fossi, Geysi og austur um sveitir,
sem fátítt var í þá daga á fjórða
áratugnum.
Seint gleymast gömlu góðu
kvöldvökufundirnir, sem hann var
formaður fyrir, enda rímlistin þar
í hávegum höfð og mannval gott,
kvæðalögum var safnað og skrá-
sett. Vísnastemmurnar fjölbreyttar
og margvíslegar, enda eldhugi að
verki. Ingþór hafði snemma lært
af foreldrum sínum kvæðastemm-
urnar gömlu góðu því bæði voru
þau fjölfróð á þeim sviðum. Auk
þess var Ingþór frábær kvæðamað-
ur, lagvís með hljómgóðan kveð-
anda. Um tvítugsaldur hóf Ingþór
að læra málaraiðn sem var síðar
aðal lífsstarf hans með meistara-
réttindum. Hann var velmetinn í
fagfélagi sínu og ötull málsvari
sinnar stéttar. Á áttræðisafmælinu
5. júní 1989 var hann sæmdur þjón-
ustumerki félagsins fyrir vel unnin
störf í þágu stéttar sinnar.
Mesta áhugamál hans held ég
þó að hafi verið bindindishreyfingin.
Hann var traustur félagi í góð-
templarareglunni og rækti það starf
af miklum áhuga og heilindum og
var þar oft í forsvari.
Um það starf er mun halda nafni
hans samt lengt á lofti mun þó
vera afrek það er hann vann eftir
að hann var kominn á ellilífeyrisald-
urinn, en það er hin svo kallaða
Póllandsfatasöfnun, sem skrifað
Minning:
Guðmundur Sig-
urðsson, Katadal
Fæddur 22. júní 1918
Dáinn 23. maí 1992
fjöllin hæru fella traf
fitlar blær í runni,
jörðin grær og grænkar af
geislanæringunni.
(Sig. Jónsson, Katadal)
Mér fínnst við hæfi að byija fá-
tækleg kveðjuorð til Munda í Kata-
dal á vísu eftir föður hans. Mundi
kvað þessa vísu oft og fannst mér
hann hafa á henni miklar mætur.
Nú eru Ijöllin óðum að fella sitt
hærutraf og græn nál gægist upp
mót sólargeislunum, þá kveður
Mundi þetta jarðneska líf. Ann ég
honum þeirrar hvíldar eftir langt
stríð.
Hann fæddist í gamla bænum á
Ásbjarnarstöðum í Kirkjuhvamms-
hreppi, 22. júní 1918 á gróandanum,
þegar ungviðin hlaupa um nýfædd
og grösin teygja sig mót geislanær-
ingunni eftir harðan vetur. Það er
táknrænt fyrir þetta náttúrubarn
að fæðast og deyja á svipuðum tíma;
þegar jörðin er að bijóta af sér helsi
vetrarins.
Þegar Mundi var fjögurra ára fór
hann að Katadal í Þverárhreppi með
foreldrum sínum, Ingibjörgu Guð-
mundsdóttur og Sigurði Jónssyni
og Sigrúnu systur sinni sem var
einu ári eldri en hann. Þar fæðast
tvö yngri systkini hans: Steinunn,
f. 1923, d. 1947 og Jón Gestur, f.
1928.
í litlum bæ í íslenskum afdal al-
ast þessi böm upp, ekki við ríki-
dæmi og munað, heldur við vinnu
og leik þess tíma. Leikföngin hans
Munda voru leggir, völur, horn og
jafnvel steinar. Byggði hann brýr
og vegi o.fl. í þeim dúr, eftir hug-
mynd hveiju sinni. Eitt var það sem
hann var ákveðinn í sem barn, það
var að virkja lækinn og fá rafmagn
á heimilið. Gekk það eftir, því hann
ásamt Bjama á Egilsstöðum byggði
rafstöð á 6. áratugnum.
Katadalsbrúnin er brött og erfið,
en varð samt ekki þröskuldur í vegi
þó þyrfti að gera stífluna efst uppi.
Þangað komst efnið á hestum og
mönnum og hlífði Mundi sér ekki
þá fremur en endranær, en hann
var með afbrigðum harðgerður mað-
ur.
Með þessu átaki flutti Mundi birtu
og nútíma þægindi í bæinn sinn.
Þar var notalegt að koma, alltaf
bjart, fínt og fágað og einstök rausn
við móttöku gesta, það sá konan
hans hún Ragna um.
Mundi kvæntist 1943 Ragnhildi
Eggertsdóttur Levy frá Ósum. Þau
eiga tvö börn: Ögn Levy, fædda
1943 og Sigurð Inga, fæddan 1945.
Bamabörnin eru þijú: Ragnhildur
Guðrún, Gestur og Jóhann Ingi
Benediktsbörn. Því miður naut
Mundi lítilla samvista við þau, að-
eins nokkur ár áður en heilsan brast.
Mundi var sannkallað náttúru-
bam sem unni sínum heimahögum.
Hann var alla tíð í dalnum sínum
utan tíma og tíma er hann var í
vinnu hjá öðmm. Var hann meðal
annars við tamningar í Grímstungu
í Vatnsdal og hafði ætíð síðan mikl-
ar mætur á hjónunum þar. Hann
+
Innilegar þakkir til þeirra, er sýndu okkur samúð við andlát og
útför sambýliskonu minnar, móður okkar, ömmu, dóttur, systur,
mágkonu og frænku,
VALGERÐAR BENEDIKTSDÓTTUR
frá Hólmavík,
Gautlandi 11.
Kærar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks Heimahlynningar Krabba-
meinsfélagsins í Reykjavík og Landspítala deild 21A.
Þórólfur V. Þorleifsson,
Pálmi Freyr Óskarsson,
Matthildur [. Eiríksdóttir,
Elva Dögg og Telma Ýr Jónsdætur,
Matthildur Guðbrandsdóttir, Benedikt Þorvaldsson
systkini og fjölskyldur þeirra.
hefur verið um og minnst af mönn-
um sem þar þekktu betur til.
Kona Ingþórs var Una Péturs-
dóttir, hún lifir mann sinn á háum
aldri, eftir 58 ára sambúð þeirra.
Una Pétursdóttir er vel gefin, mikil
mannkosta kona. Hún var ekkja
með 3 dætur eftir fyrri mann sinn,
er þau Ingþór kynntust. Eignuðust
þau hjón einn son, mikið manns-
efni, en hann dó á besta aldri. Öllum
sem þar þekktu til var kveðinn sár
söknuður og mikill harmur.
Kveðjuathöfn þessa gamla vinar
og félaga fór fram föstudaginn 8.
maí sl. Því miður gat ég ekki verið
viðstaddur á þeirri kveðjustund
vegna forfalla. En einkunnarorð
þessa gamla félaga finnst mér
gætu hljómað á þessa leið, því aldr-
ei var kyrrstaða eða verkefnis vant,
á starfsferli hans heldur voru
áhugamálin mörg, atorkan og fram-
takið fyrir stafni.
„Vinn því að nóttin nálgast,
naum er ævitíð. Gef hverri stund
til geymslu. Góðverk er bætir lýð.“
Þökk fyrir liðin kynni og veri
hann Guði falinn. Ekkjunni aldur-
hnignu, tryggu göfugu og góðu
konu Unu Pétursdóttur ásamt dætr-
um hennar þremur, Huldu, Olgu
og Rögnu, sem allar eru mér að
góðu kunnar, sendi ég minar hlýj-
ustu samúðarkveðjur með kærri
þökk fyrir góða vináttu, tryggð og
ógleymanlegar ánægjustundir
margra ára.
Arinbjörn Árnason.
var sívinnandi og síviljugur og þó
hann væri alltaf að heima hjá sér,
hafði hann samt tíma fyrir aðra,
því hann var sérlega greiðvikinn og
bóngóður og ávallt fús að rétta
hjálparhönd. Veit ég að nágrannar
og margir aðrir muna það. Hann
var líka kosinn til ýmissa starfa í
sinni sveit, t.d. í hreppsnefnd, fóður-
eftirlit o.fl. í mörg ár var hann for-
maður sóknarnefndar í Ijamarsókn
og í hans tíð þar var reistur vegleg-
ur garður kringum grafreitinn á
Tjöm. Þá söng hann jafnan við
messur og aðrar athafnir í Tjamar-
kirkju, en hann hafði góða söngrödd
og mjög gaman af söng og kveð-
skap. Þótti mörgum gaman að
hlusta á Munda kveða og það gerði
hann lengi vel á Sjúkrahúsinu á
Hvammstanga, þar sem hann hefur
dvalið undanfarin ár.
Ég vil muna Munda eins og hann
var á árum áður: Hávaxinn, grann-
ur, skarpleitur með skærblá augu,
síkvikur í hreyfingum, glaðlegur og
nokkuð hávær, uppi um fjöll og firn-
indi hlaupandi eða á hestunum sín-
um með Spora trítlandi sér við hlið.
Þannig var hann áður en heilsan
bilaði. Ég bið honum blessunar og
þakka liðnar samverustundir.
Nú er hljótt í Katadal og gamli
bærinn hnípinn. Tímans tönn vinnur
á honum eins og fleim. Enginn þar
lengur sem raular lagstúf og dyttar
að. En grös og blóm lifna þar enn
og brekkumar geyma gömul spor.
Fuglarnir syngja enn og lækurinn
hjalar og býður Munda velkominn
heim.
Eg er að horfa hugfanginn
í hlýja sumarblænum
yfir litla lækinn minn,
sem líður framhjá bænum.
Þegar ég er uppgefinn
og eytt er kröftum mínum
langar mig í síðsta sinn
að sofna & bökkum þínum.
(Gísli Ólafsson)
Frænka.
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tæksfæri
Q| blómaverkstæði
ttlNNAö^
Skólavörðustíg 12
á horni Bergstaöastrætis
sími 19090
4
i
í
4
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
Í