Morgunblaðið - 30.05.1992, Síða 56

56
>
nmmm
[k J -— I0TAÐIR ðíU\R
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 30. MAÍ 1992
BRÉF TIL BLAÐSINS
Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691222
f/ VÍ&þur-fum bil númer évö, þanqað tít
Vio hö-fum efni d biL húmer- eitt."
Ást er...
2-1
...a(5 dansa undir
stjörnubjörtum himni.
TM Reg. U.S Pat Off.—all rlghts reserved
® 1992 Los Angetes Times Syndicate
Réttu mér sykurinn.
HÖGNI HREKKVÍSI
„Vórr"
Ræktum börnin
Frá Bryndísi Torfadóttur:
METURÐU nógu mikils að eignast
hraust og heilbrigt barn? Ekkert er
dásamlegra en að upplifa slíkt
augnablik og fá síðan að sjá barnið
stækka og þroskast og fylgjast með
framförum þess. En við erum ekki
öll svo heppin.
Sum börn fæðast fötluð eða veik
á annan hátt og þurfa að dvelja lang-
tímum saman á sjúkrahúsum en er
það gefið mál að ekkert komi fyrir
heiibrigðu bömin? Gætu þau veikst
alvarlega eða slasast svo að þau
þurfi á sjúkrahúsvist að halda?
Gæti það hent barnið mitt? Já, það
er nú einu sinni svo að slys og sjúk-
dómar gera ekki boð á undan sér
né heldur fara í manngreinarálit.
Hvernig er búið að veikum og fötluð-
Frábær Suð-
ur- Ameríku-
ferð - Ingólf-
ur stóð við
orð sín
Frá Baldri Bjarnasyni, Þórey
Önundardóttur, Daða Ágústssyni,
Halldóru Kristjánsdóttur, Sævari
Þótjónssyni, Ásdísi Kristjánsdóttur,
Hjalta Þorvarðarsyni og Guðrúnu
Vigfúsdóttur:
Ummæli Ingólfs Guðbrandssonar
um ferðakostnað íslendinga á um-
hverfisráðstefnu í Ríó, sem stendur
fyrir dyrum, vöktu þjóðarathygli.
Fimmtíu manna hópur í ferð Heims-
klúbbsins er nýlega kominn úr ferð
til Suður-Ameríku. Sú leið, sem sem
hann lagði að baki var um 33 þús-
und kílómetrar eða um þriðjungi
lengri leið en til Ríó, því að auk
Brasilíu var farið til Chile alla leið
að Kyrrahafi, stansað í Buenos Air-
es og við Iguazu-fossa.
Ferðin var samfellt ævintýri og
vandi að telja það sem upp úr stend-
ur, fegurð garðanna og hestakerru-
reið í Vina del Mar, breiðstræti,
glæsibyggingar, skinnavörar og
tangósýningar í Buenos Aires,
sveitasæluna á búgarði Los Pampas
í Argentínu, fegurð fossasvæðisins
við Iguazu ásamt skógarferðinni
undir fagurbláum himni, eða samba-
sýningar, Sykurtoppurinn og Krists-
um bömum á íslandi? Við íslendinga
sem státum okkur svo oft af að vera
stærstir, mestir, sterkastir og falleg-
astir, eða eiga heimsmet í hinum
undarlegustu hlutum, ásamt því að
reikna með að augu alheimsins bein-
ist sífellt að okkar litla eyríki í norðri.
Einnig erum við í stöðugum saman-
burði við grannþjóðir okkar í hinum
ýmsu málefnum. En hvernig standa
þá barnaspítalamál á íslandi? Eigum
við stærsta og besta barnaspítalann?
Nei, hér er samanburðurinn okkur
ekki í hag og við langt frá því að
vera stærstir og bestir.
Stjórn ríkisspítalanna hefur ekki
enn tekið ákvörðun um staðsetningu
bamaspítala. Yfírlæknir barnadeild-
ar Landspítalans, Víkingur Amórs-
son, segir að reiknað sé með að barn-
aspítali verði byggður á árunum
styttan í Ríó á páskadagsmorgni.
Þessi ferð var veisla í besta skiln-
ingi, einnig í mat, drykk og léttri
stemmningu í stíl við latnesku
Ameríku, og lauk með miklu hófi á
franska veitingastaðnum í Ríó
Palaee-hótelinu, þar sem við bjugg-
um við gott atlæti og fyrirhugað
mun að íslenska sendinefndin búi
einnig. En hvað kostnaðinn varðar,
kostaði öll þessi ferð okkar tæpar
200 þúsund krónur í 17 daga, sem
mun vera rétt um helmingur af ferð-
akostnaði umhverfisnefndar í 10
daga.
Eftir því sem við vitum best er
Ingólfur Guðbrandsson þekktur fyr-
ir orðheldni sína, smekkvísi og vönd-
uð vinnubrögð. Því fannst okkur
ummæli í sjónvarpi þar sem maður
lýsti yfir að ummæli Ingólfs væru
„bara rugl“, einkar ósmekkleg og
óverðskulduð. Um það eram við
þátttakendur í Suður-Ameríkuferð
Heimsklúbbsins öll til vitnis, því að
Ingólfur stóð við allt sitt og rúmlega
það. Þá reynslu hefur þjóðin raunar
öll af löngu og farsælu starfi hans
að ferðamálum. Við fögnum því að
njóta reynslu hans og leiðsagnar og
þökkum frábæra ferð.
BALDUR BJARNASONog
ÞÓREY ÖNUNDARDÓTTIR
Klapparstíg 1 Reykjavík
DAÐIÁGUSTSSON og
HALLDÓRA KRISTJANSDÓTTIR
Stuðlaseli 9. Reykjavík.
SÆVAR ÞÓRJÓNSSON og
ÁSDÍS KRISTJÁNSDÓTTIR
Ennishlíð 2, Ólafsvík.
HJALTIÞORVARÐARSON og
GUÐRÚN VIGFÚSDÓTTIR
Nesbala74, Seltjarnarnesi.
1994—1997. í þessum sérhannaða
barnaspítala á að verða pláss fyrir
100 rúm og verður þar aðstaða til
myndrannsókna, bráðamóttaka, að-
staða fyrir foreldra sjúkra barna og
sérstök aðstaða fyrir böm. Einnig
verður hægt að sinna endurhæfíngu
barna.
I byggingarsjóði í dag eru um 6
milljónir króna sem era gjafaframlög
en reiknað er með að heildarverð
spítalans verði yfir 500 milljónir
króna svo betur má ef duga skal.
En hvernig standa þeessi mál raun-
verulega? Verður byijað á barnaspít-
ala 1994 og verður honum lokið
1997?
Sem foreldri krabbameinsveiks
barns er dvalið hefur langtímum
saman á barnadeild Landspítalans,
verð ég að segja að þörfin er brýn.
Ef ekki væri fyrir ótrúlega fórnfúst
starf lækna og hjúkrunarfólks væri
dvölin oft á tíðum óbærileg, bæði
fyrir börn og foreldra.
Styrktarfélag krabameinssjúkra
barna var formlega stofnað 2. sept-
ember 1991 af foreldram slíkra
barna sem vildu helga sig baráttunni
um betri kjör fyrir langtímaveik börn
og fjölskyldur þeirra. Eitt af mark-
miðum félagsins er að vekja athygli
á þörfinni fyrir byggingu barnaspít-
ala. í tilefni þess fengu féalgsmenn,
frísk og heilbrigð böm, til að gróður-
setja 25 grenitré í okkur úthlutaðan
reit niður á Landspítalalóð síðastliðið
sumar. Kannski verðum við svo hepp-
in að reiturinn okkar víki fyrir nýjum
barnaspítala og við getum flutt trén
okkar á lóð hans.
24. maí kom út óvenjuleg bók sem
heitir Rækt. Er hún einkaframtak
Herdísar Benediktsdóttur, konu sem
vildi leggja málefninu lið. Tilgangur
útgáfu bókarinnar er að koma á fót
sjóði til hjálpar langveikum börnum.
Þannig holar dropinn steininn. Bókin
fjallar um börn á sjúkrahúsum og
segir frá myndtjáningu þeirra, hvern-
ig þau lýsa líðan sinni í myndrænu
formi og með textum. Einnig eru
greinar eftir faglært fólk og for-
eldra, forseti íslands, Frú Vigdís
Finnbogadóttir fylgir bókinni úr hlaði
með hlýlegum inngangsorðum sem
ég vona að sem flestir lesi.
Styrktarfélag krabbameinssjúkra
barna vill vekja athygli á sölu bókar-
innar i bókabúðum með von um að
henni verði alls staðar vel tekið og
hún einnig lesin af foreldrum, ennþá
hraustra og heilbrigðra bama. Rækt-
ið böm þessa lands með okkur. Ver-
um málsvarar bamanna. Tökum öll
þátt í þjóðarátaki til byggingar bam-
aspítala á íslandi.
BRYNDÍS TORFADÓTTIR
Ofanleiti 9, Reykjavík.
Yíkverii skrifar
Kunningi Víkverja hélt yfir hon-
um smátölu og vandaði ekki
blaðamönnum — og ekki síður út-
varpsmönnum — kveðjurnar. Það
væri oft eins og þeir gerðu sér far
um að leita uppi allt það neikvæða
og velta sér upp úr því, en aðeins
væri drepið á hið jákvæða í framhjá-
hlaupi — eins og af illri nauðsyn.
Áberandi væri hvemig fjölmiðlafólk
reyndi að þefa uppi ef ágreiningur
væri einhvers staðar á milli manna,
og allt gert til þess að magna hann.
Jafnvel þyrfti ekki ágreining til —
heldur hugsanlegan ágreining. Oft
væri klifað á slíku dag eftir dag
og þá ekkert mið tekið af hversu
ómerkilegt málið væri í sjálfu sér.
Ekki bætti svo úr skák þegar
yfirheyrslur hefðust. Ósjaldan væra
þær eitthvað á þessa leið: Ef þessi
gerði nú þetta og ef afleiðingarnar
yrðu þessar, hvað myndir þú þá
gera? Eitt sinn sagðist viðmælandi
Víkveija hafa heyrt þijú ef áður
en spurningin loks kom. Hann sagð-
ist hafa á tilfinningunni að ýmsir
fjölmiðlamenn væra að leika „töff“
karla — en hefðu svo ekki til þess
burði. Verst væri þó slagsíðan í
fréttaflutningi, þegar hálfgerð hé-
gómamál væru blásin upp.
xxx
nnað atriði minntist kunningi
Víkveija einnig á. Hann
spurði: Hvers vegna í ósköpunum
eru blaðamenn með siðanefnd fyrst
þeir sjálfir taka ekkert mark á úr-
skurði hennar? Hvað eftir annað
rísa þeir sem nefndin telur brotlega
við siðareglur upp, atyrða nefndina
og telja hana ekki starfi sínu vaxna.
Tilgangur með siðareglum er ör-
ugglega ekki sá að vekja upp deilur
innan vikomandi stéttar heldur sá
að bæta stéttina. Vakin er athygli
þeirra sem ekki hafa gætt sín nægi-
lega i hita leiksins á að nú hafi
þeir farið út á ystu nöf — ekki sýnt
þá tillitssemi eða gætt þess velsæm-
is sem nauðsynlegt er. Þannig ætti
úrskurður siðanefndar að vera þeim
sem í hlut á til viðvörunar — og
einnig blaðamönnum almennt til
íhugunar, er þeir fjalla um einstök
mál, ekki síst viðkvæm mál.
En ef blaðamenn blása bara á
úrskurðinn — gott ef siðanefndin
sjálf er ekki orðin sökudólgurinn —
væri hyggilegast fyrir þá að vera
ekki að burðast með siðanefnd.
xxx
msar stéttir era með siðareglur
og siðanefndir, t.d. læknar og
Iögfræðingar. Viðmælandi Víkveija
kvaðst aldrei hafa séð úrskurði siða-
nefnda þessara stétta birta almenn-
ingi með jafnáberandi hætti og tíðk-
aðist hjá blaðamönnum. Örugglega
væri þeim þó komið til skila innan
stéttanna. Vafalaust m'ætti deila
um hvor aðferðin væri líklegri til
bætandi áhrifa — en stanslausar
deilur í fjölmiðlum um úrskurði
siðanefndar blaðamanna væri óneit-
anlega ekki traustvekjandi.