Morgunblaðið - 19.02.1993, Blaðsíða 35

35
kemur vor, en þannig er mannssál-
in, annars gætum við ekki lifað.
Ég veit að elska guðs vakir yfir
ungu ekkjunni og litlu drengjunum.
Og ég veit að sorgarkrumlan losar
tak sitt af hjartanu.
Elsku Hidda, Ragnar, systkini
og aðrir ættingjar, þjöppum okkur
fastar saman og bíðum eftir að
sólin skíni á ný.
Hvar sem lítið kærleikskom,
kann að festa rætur,
þar fer enginn út í horn,
einmana og grætur.
(R. Gröndal)
Jakobína Gröndal.
Seinnipart dags 23. janúar sl.
hringdi síminn. Ragnar vinur minn
Franzson var í símanum. Mér flaug
fyrst í hug að nú fengi ég að heyra
frá Ragnari syni hans og vini mín-
um í Chile. Hvernig ferðin hefði
gengið til Chile, eða hvemig fyrsti
túrinn eftir jólafríið heima á íslandi
hefði gengið. Ég get ekki lýst því
með orðum hversu mér brá þegar
ég heyrði erindið. Ragnar Ragnars-
son, sonur hans og vinur minn,
hafði látist af skotsárum úti í Chile.
Ég var sem lamaður, hvernig gat
slíkt gerst? Hvað hafði komið fyrir?
Það var vorið 1989 sem ég kynnt-
ist Ragnari, þá vorum við að útbúa
togarann Karlsefni sem halda átti
til Chile. Þetta var skemmtilegur
tími með miklum vangaveltum um
hvað biði okkar á þeim ókunnu slóð-
um sem meiningin var að hefja
veiðar á. Ragnar var tillögu góður
og er óhætt að segja að þær tillög-
ur sem hann og Ragnar faðir hans
lögðu til hafi skilað góðum árangri
á þessum fjærlægu miðum, sem
veiðar við Chile strendur er. í júní
1989 komu þeir feðgar svo til Chile.
Mikið gladdi það mig að sjá þessa
heiðursmenn á flugvellinum í Sant-
iago. Strax var haldið af stað til
Puerto Chacabuco þar sem útgerð-
arfélagið Friosur er staðsett, en
hugmyndin var í fyrstu að Ragnar
starfaði þar næstu sex mánuði.
Ferðin gekk ekki átakalaust og
vorum við veðurtepptir vegna snjóa
á flugvellinum í Puerto Montt, sem
var síðasti áfangastaður fyrir flugið
til Chacabuco.
En einmitt í Puerto Montt stofn-
aði Ragnar heimili sitt og bjó hann
þar ásamt konu sinni Maríu og
tveimur sonum, þegar hann var
kallaður burt frá okkur. En síst af
öllu hvarflaði slíkt að okkur á þess-
um tíma í júlí 1989 þar sem við
biðum eftir flugi til að halda áfram
lengra suður, á vit óvissunnar.
Ekki var fyrsti tíminn auðveldur
í Chile, lítið gekk í útgerðinni. En
smátt og smátt unnu íslensku skip-
stjórarnir á og _að lokum unnu þeir
algeran sigur. Ég gæti sagt margar
sögur frá þessum tíma en fyrir okk-
ur í fjölskyldu minni er minningin
um Ragnar hvað mest lifandi þegar
við hugsum um hann í litlu stofunni
okkar í Chacabuco, þar sem við feng-
um okkur kaffi eða bjór, sögðum
sögur og hlustuðum á regnið falla.
Ragnar skipstjóri var stuðnings-
maður þeirra sem fóru halloka í hinu
stéttskipta chileanska samfélagi,
hann var dáður af skipsveijum sín-
um og fylgdu þeir honum í bíðu jafnt
Þegar Brynjar var fimm ára flutt-
ist fjölskyldan til Spánar í eigin
íbúð. Þá hófu Mikael og Sigurjón,
þá tólf ára, störf á hóteli í Benid-
orm. Þau fluttu sig síðan um set
yfir vetrartímann til Pay Porta þar
sem þau síðan áttu heima. Þar
kynntist Siguijón dreng, Antonion
Femandez, og urðu þeir miklir
mátar. Var hann viðloðandi heimili
þeirra þaðan í frá.
En við andlát Francos einræðis-
herra vildi Mikael til íslands, hann
óttaðist upplausn og vegna biturrar
reynslu í æsku taldi hann fjölskyldu
sinni betur borgið á íslandi. Þegar
hann stóð í flutningum heim komu
Siguijón og vinur hans Antonío
að máli við Mikael, því að Toni vildi
með til íslands. Var það auðsótt
mál. Ég kynntist Tona eftir heim-
komuna. Hann talaði aðeins
spænsku, en í dag er þessi piltur
góður vinur minn, giftur og þriggja
barna faðir, talar lýtalausa íslensku.
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. FEBRÚAR 1993
sem stríðu. Ég sá mörg dæmi um
það.
Ég minnist síðustu veiðiferðar-
innar sem við fórum saman, þá sá
ég Ragnar sýna listir sínar sem
skipstjóri og veiðimaður. Við vomm
á togaranum Friosur I., komnir með
nýtt troll frá íslandi og nú átti að
byija að vinna á vöktum um borð
en það hafði ekki verið gert áður.
Nú var heiður íslands sem fiskveiði-
þjóðar í veði að okkur fannst og
nauðsynlegt að vel tækist til. Ragn-
ar tók þessu rólega fyrst í stað,
hann var alltaf i brúnni, talaði í
stöðina ensku og spænsku við skip-
stjórana á hinum Friosur skipunum.
Allan daginn dólaði hann um þar
sem hin skipin höfðu verið að veiða.
En þegar líða tók á kvöldið og
dimmt var orðið hélt hann lengra
út á fjöllin, sem kallað var. Þar
hafði aldrei varið dregið fiskitroll
og talið ódragandi. Alla nóttina var
Ragnar í stólnum, horfði á dýptar-
mælinn og fylgdist með staðsetn-
ingartækjum. Um morguninn, þeg-
ar fór að birta, lét hann trollið fara
og nú fékk ég að sjá hvernig fag-
maður, listamaður sem skipstjóri,
vann. Hann lét trollið klífa fjalla-
tinda, fara niður í dali og rétt
stijúka fjallatoppa allt á réttum
stað og tíma. Chileanski skipstjór-
inn var sannfærður um að allt troll-
ið væri ónýtt, en svo var ekki og
er skemmst frá því að segja að við
fiskuðum á viku helmingi meira en
næsta skip. Ragnar var ekki bara
í brúnni, heldur út um allt skip að
fylgjast með hvemig gengi í aðgerð-
inni, hvemig væri ísað o.fl., ofl.
Þegar þessu verkefni var lokið og
chileanski skipstjórinn gat sjálfur
farið að reyna var farið með okkur
í land á smáeyju fyrir utan strönd-
ina og biðum við þar eftir togaran-
um Friosur II og hélt þá sami leikur-
inn áfram þar um borð.
Ragnar var sonur hjónanna Loft-
hildar Loftsdóttur og Ragnars
Franzsonar skipstjóra. Við fjöl-
skyldan á Heiðarbæ 2 vottum fjöl-
skyldu Ragnars okkar dýpstu sam-
úð. Megi Guð blessa minningu hans
og styrkja ykkur í sorginni.
Jens, Laila, Súni og Björg.
Á síðari ámm hefur umræða um
hlutverk fmmkvöðla farið vaxandi,
en þar hafa einkum verið taldir til
menn sem hafa náð langt í viðskipt-
um. Minna hefur farið fyrir umræð-
um um þá menn sem hafa náð góð-
um tökum á sínu starfi og hafa
haft kjark til að fara út í hinn stóra
heim og bjóða starfsþekkingu sína
við framandi aðstæður, sem ef til
vill geta reynst mönnum ofviða.
Ragnar var einn þeirra manna
sem ótrauður lagði til atlögu við
framandi aðstæður, er hann var
ráðinn til starfa hjá fyrirtækinu
FRIOSUR. Ráðningin kom í kjölfar
þess að FRIOSUR keypti héðan
togara er þá kallaðist Karlsefni.
Ragnar var einn fjögurra íslendinga
sem vom ráðnir í áhöfn skipsins.
Með í för var einnig faðir hans,
Ragnar Fransson.
Arangur af starfsemi fjórmenn-
inganna var góður, skipið reyndist
vel og afli var góður. Heimamenn
skynjuðu að þarna fóru menn er
þekktu til verka og tókst milli þeirra
og starfar sem löggiltur rafvirki á
Fáskrúðsfirði. Fyrir fáum árum síð-
an fór ég til Spánar með Mikael
og fjölskyldu í heimsókn til Onteni-
ente. Þar kynntist ég systur hans
og hennar fjölskyldu og því um-
hverfí sem Mikael ólst upp við,
menningu, siðum og skoðunum. Það
var dýrmæt reynsla og ótrúleg upp-
lifun annarrar menningar. Það var
eins og ísland gleymdist um stund.
Ég upplifði fótbolta, menhingu
Mára og Spánveija, borgarastríðið
og beiskju fólks í garð Francos.
Mikael sagði mér eitt sinn er við
rææddum þessi mál og önnur, að
ef faðir hans hefði verið skráður
meðlimur kommúnistaflokksins
hefði hann og öll fjölskylda hans
verið drepin og kötturinn líka.
Eftir heimkomuna hóf Mikael
störf við Vöruflutningamiðstöðina
og síðan Landflutninga. Einnig
kenndi hann spænsku í Námsflokk-
um Reykjavíkur. Þegar hann vann
góð samvinna og gagnkvæm virð-
ing. Mér segir þó svo hugur að sú
samvinna hafi ekki alltaf gengið
hávaða- eða þrautalaust fyrir sig
þegar þeir feðgar voru að innleiða
vinnubrögð sín um borð, enda báðir
kunnir atorku- og ákafamenn.
Þegar ráðningartíma hjá FRIOS-
UR lauk,^ sneru þeir fjórmenningar
aftur til íslands. Fljótlega sýndi sig
að Ragnar hafði tekið ástfóstri við
það fallega land, Chile. í samein-
ingu tókst okkur að finna nýtt fyrir-
tæki, sem vildi nýta sér starfs-
krafta Ragnars, en eftir stuttan
ráðningartíma fór hann aftur til
FRIOSUR.
Síðast hitti ég Ragnar, er ég var
á ferð í Santiago í desember síðast-
liðnum. Það var létt yfir honum,
fengsælu ári var að ljúka og hann
vár í för með fjölskyldunni á leið í
jólafrí til íslands til að heilsa upp
á ættingja og vini. Við ræddum um
framtíðina og sagðist hann hafa
afráðið að setjast að í Chile. Helst
vildi hann kaupa sér jörð þar.
Það er mín skoðun að störf Ragn-
ars í Chile hafi verið mjög mikil-
vægt framlag til þess að staðfesta
þá skoðun að tækinþekking í ís-
lenskum sjávarútvegi eigi erindi til
annarra sjávarútvegsþjóða. Störf
Ragnars í Chile voru um margt
störf frumheijans.
Ég vil hér að leiðarlokum þakka
Ragnari fyrir ánægjuleg samskipti,
um leið og ég votta aðstandendum
hans samúð mína.
Páll Gíslason.
Ég fékk bróður.
Ég var glaður,
of glaður.
Hann fór.
Ég sé hann aldrei framar.
Hvem hef ég misst?
Einhvem sem mér þykir vænt um,
einhvem sem ég elska,
einhvem sem ég treysti.
Okkur setti hljóð eftir að síminn
hringdi 23. janúar sl. og okkur til-
kynnt að mágur minn og bróðir
Ragnar Ragnarsson hafði látist með
válegum hætti í Chile þá um morg-
uninn. Ekki hefðum við trúað því
að það yrði í síðasta sinn sem við
sæjum hann er hann kom ásamt
fjöískyldu sinni heim um jólin. Eftir-
tektarvert var hversu hamingjan
og lífsgleðin geislaði af þessum
nýbakaða föður.
Ragnar var alltaf atorkumikill,
einlægur og barngóður. Því fengu
systkinabörn hans og fóstursonur
að kynnast.
Ragnar lauk prófi úr Stýri-
mannaskólanum og var hér til sjós
í nokkur ár. Síðar lágu leiðir hans
og föður hans til Chile, þar sem
Ragnar kynntist seinni eiginkonu
sinni og settist þar að. í ágúst á
síðasta ári eignuðust þau hjónin
yndislegan dreng og létu skíra hann
Ragnar Stefán hér heima 6. janúar
og var því stutt samvera þeirra
feðga og konu hans.
Eiginkona og synir eiga nú um
sárt að binda í fjarlægu landi og
biðjum við góðan guð að styrkja
og varðveita þau og fjölskyldu hans.
Blessuð_ sé minning góðs drengs.
Ólöf Stefánsdóttir og fjöl-
skylda.
á Vöruflutningamiðstöðinni kynnist
hann Gissuri Þorvaldssyni og stóð
þeirra vinátta til hinstu stundar.
Mikael var dugnaðarforkur og
ósérhlífinn. Það var því mikið áfall
fyrir hann þegar hann missti heils-
una og varð að hætta að vinna
vegna veikinda. Að missa heilsuna
var eitt, en að geta ekki unnið var
annað og meira. Mikael var fæddur
kaþólskur, en var aldrei sáttur við
kaþólskuna. Hann las Biblíuna oftar
en einu sinni og ræddum við þau
mál í þaula. Við komumst að niður-
stöðu, hann að sinni, ég að minni.
Hvor hafði rétt fyrir sér mun eilífð-
in leiða í ljós.
Þegar ég lít yfir farinn veg sé
ég fyrir mér mann sem ég bar mikla
virðingu fyrir, mann sem stóð fast
við bakið á sínum og sinni fjöl-
skyldu. Hann var maður sem hægt
var að leita til er vanda bar að
höndum. Blessuð sé minning hans.
Elvar Berg Hjálmtýsson.
t
Ástkær eiginmaður minn, sonur okkar, faðir, tengdafaðir og afi,
ÖRN SIGURÐUR AGNARSSON,
Miðvangi 99,
Hafnarfirði,
lést í Borgarspítalanum miðvikudaginn 17. febrúar sl.
Agla Bjarnadóttir,
Agnar Sigurðsson, Magnúsfna Guðmundsdóttir,
Bjarni Arnarson, Sigurlaug H. Sverrisdóttir,
Agnar Helgi Arnarson, Ásdís Arthúrsdóttir,
barnabörn
og systkini hins látna.
t
Eiginkona mín,
SVEINFRÍÐUR SVEINSDÓTTIR,
lést á heimili sínu þriðjudaginn 16. febrúar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Skapti Ólafsson.
t
Eiginmaður minn,
FINNBOGI G. KJELD
forstjóri,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju mánudaginn 22. febrúar
kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Anna Jóna Þórðardóttir.
t
Bróðir minn, mágur og frændi,
INGVARGUNNLAUGSSON
bóndi,
Syðra-Kolugili,
Víðidal,
verður jarðsunginn frá Víðidalstungukirkju laugardaginn 20. febrúar
kl. 14.00.
Fyrir hönd vandamanna,
Ása Gunnlaugsdóttir, Ragnar Guðmundsson,
Guðlaug Ragnarsdóttir, Kristinn Helgi Gunnarsson
og börn.
t
Ástkær bróðir okkar,
RÚNAR SKÚLASON,
sem lést þann 6. febrúar síðastliðinn af slysförum í Bandaríkj-
unum, verður jarðsunginn frá Keflavíkurkirkju laugardagirm
20. febrúar kl. 14.00.
Sigurjón Skúlason,
Ingólfur Skúlason,
Guðrún Kristín Skúladóttir,
Ólafur Theódór Skúlason,
Valdís Skúladóttir,
Eirfkur Skúlason,
Kolbrún Skúladóttir
og fjölskyldur.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
föður okkar, tengdaföður og afa,
KRISTMUNDAR GUÐMUNDSSONAR
fyrrverandi bílstjóra
á Hótel Borg.
Kristín Kristmundsdóttir, Guðjón Bergsson,
Guðlaugur Kristmundsson, Jónina Þórðardóttir,
Halla Kristmundsdóttir, Magnús Þórðarson,
Sigriður Kristmundsdóttir, Guðmundur Guðmundsson,
Hugrún Kristmundsdóttir, Lárus Birgisson
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
við fráfall og útför
SIGURBERGS
BENEDIKTSSONAR
skipasmíðameistara.
Jóhanna S. Guðjónsdóttir,
Hrafnhildur Sigurbergsdóttir, Steinn Lárusson,
Sigurdís Sigurbergsdóttir, Pétur H. Björnsson,
Dagbjört Sigurbergsdóttir,
Steinunn Sigurbergsdóttir, Jan Jörgensen,
barnabörn og barnabarnabörn.