Morgunblaðið - 26.05.1993, Side 14

14
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 26. MAÍ 1993
4
Tveggja daga skemmtiferð krabbameinssjúkra barna og aðstandenda þeirra til Dyflinnar
Ævintýrin gerast enn
í boltasundi
SYSTURNAR Sunna (7 ára) og Hildur Axelsdætur (4 ára) með Herdísi Óskarsdóttir sem verður
fjögurra ára í desember.
TEXTI OG MYNDIR:
ANNA G. ÓLAFSDÓTTIR
„ÞAÐ HAFA svei mér verið
margar óvæntar uppákom-
ur,“ sagði Hildur 4 ára og
horfði íbyggin á mig þar sem
við sátum í tveggja hæða
strætisvagni á leið til Burling-
ton-hótels í Dyflinni í upphafi
tveggja daga skemmtiferðar
krabbameinssjúkra barna og
aðstandenda þeirra um helg-
ina. Og orð hennar voru orð
að sönnu því enda þótt ferðin
væri rétt að hefjast hafði
ýmislegt skemmtilegt gerst
og átti reyndar eftir að ger-
ast þennan dag og þann
næsta. Við áttum eftir að
eignast marga vini og verða
fyrir eftirminnilegri reynslu
sem eflaust á eftir að lifa
lengi á vörum ferðalanganna,
ekki síst barnanna, þeirra
krabbameinssjúku, og systk-
ina þeirra.
Sumir höfðu komið um langan
veg að flugstöð Leifs Eiríkssonar
eldsnemma á laugardagsmorgun-
inn og þó var ekki að sjá á þeim
þreytumerki. Spennan lá í loftinu
og alltaf bar eitthvað nýtt fyrir
augu. „Mamma, hvar flýgur flug-
vélin? Hvert förum við?“ voru
spumingar sem spruttu af vörum
þeirra smærri þegar flugvélin hóf
sig til flugs en aðrir drógu sig
stilltir í hlé og hugsuðu sér að
láta reynsluna leiða í ljós hvað
verða vildi. Svo sátu prúðir ung-
lingar í sætum sínum og töldust
annaðhvort til bama eða fullorð-
inna þegar boðið var uppá eitthvað
sérstaklega fýrir bömin. Valið var
þeirra enda ferðin yngri kynslóðar-
innar; umbun krabbameinssjúku
bamanna í hetjulegri baráttu
þeirra fyrir því að fá að lifa og
leika sér eins og önnur böm.
Af virðingu og aðdáun
Guðmundur Jónmundsson,
bamalæknir á Landspítalanum,
talar um þessa ungu skjólstæðinga
sína með virðingu og aðdáun. En
mæðusvipur færist yfir andlit hans
þegar hann hugsar til þess tíma,
fyrir aðeins um tuttugu ámm,
þegar læknaráð dugðu skammt.
Stofugangur sagði lítið og hjúkr-
unarfólk horfði á bömin veslast
upp og deyja. Með örri framþróun
læknavísinda hefur dæmið hins
vegar snúist við og nú em bata-
horfur krabbameinssjúkra barna
allt að 80% en hlutfallið er nokkuð
misjafn eftir eðli meinsins.
Það má þó ekki gleyma því að
bati kostar bæði svita og tár.
Hann krefst þess að börnin gangi
í gegnum sársaukafulla og tíma-
freka meðferð en Guðmundur
hrósar þeím óspart og bendir sem
dæmi á fimm ára snáða og segir
að þegar hann hafi verið tveggja
ára hafi hann brett sjálfur upp
ermina og rétt sér handlegginn til
að fá sprautur. Snáðinn er nú
undir lækniseftirliti eins og margir
ferðafélagar okkar en hópurinn
samanstendur af 126 manns,
börnum og fullorðnum.
Á vit ævintýra
Aðeins fyrir nokkram ámm var
farið með krabbamein í börnum
sem feimnismál en sem betur hef-
ur umræðan opnast og má í því
sambandi minna á vel heppnaða
söfnun á Stöð 2 fimmta mars sl.
Sú söfnun varð til þess að nokkur
fyrirtæki tóku sig saman og buðu
krabbameinssjúkum börnum og
fjölskyldum þeirra í þessa ævin-
týraferð til Dyflinnar.
Ævintýrið hófst raunar strax á
Rianta-flugvelli því þar héldu írsk
flugmálayfirvöld ferðalöngunum
móttöku og tóku ekki ómerkari
sögupersónur en Lísa í Undralandi
og Hattarinn á móti bömunum.
Ekki tók verra við í sjálfum mót-
tökusalnum því þar svignuðu borð
bókstaflega undan gosi og sætind-
um og ætti að vera óhætt að stað-
hæfa að jafnvel í sínum villtustu
draumum um nammidaga hafí
börnin ekki ímyndað sér neitt
þessu líkt. Þau vom reyndar svolít-
ið feimin til að byija með en smám
saman losnaði um hömlur og hug-
djarfír freistuðu þess að kippa of-
urlítið í pilsið á Lísu.
Bilað sjónvarp
„Þetta er eins og bilað sjón-
varp,“ sagði einhver þegar við
vomm aftur komin inn í farkost
okkar, tveggja hæða strætisvagn,
og þutum framhjá írskum skógi á
leið til Newbridge House, 18. aldar
herragarði og sýnisbúi, rétt fyrir
utan borgina. Já, umhverfið var
fljótt að fara hjá og brátt var kom-
inn tími til að stíga út og gripu
þá margir fegins hendi að spretta
úr spori og hlaupa út um víðan
völl eftir innilokunina í flugvél-
inni. Eftir að húsið hafði verið
skoðað og heilsað upp á dýrin var
svo kominn tími til að bmna í
næturstað og síðan niður í miðbæ
og er haft fyrir satt að bamafata-
verslanir hafí verið vinsælir
áfangastaðir. Þreyttir og glaðir
borðuðu svo allir saman á hótelinu
um kvöldið.
Sunnudagur í Dyflinni
Við voram aftur komin á ról
snemma á sunnudagsmorguninn,
á þeim tíma sem írar eiga að vera
í kirkju en em það ekki eins og
Svanhildur Davíðsdóttir fararstjóri
orðar það. Nú var ferðinni heitið
á ekki ómerkari stað en Leisure
PleXj tækjasal í útjaðri borgarinn-
ar. Á leiðinni sjást fáir á ferli og
fyrir utan eru engir bílar enda
hefur salurinn verið sérstaklega
opnaður fyrir íslensku gestina.
Móttökur starfsfólksins em líka
frábærar og krakkamir ráða sér
ekki fyrir kæti þegar þeir smám
saman uppgötva alla þá möguleika
sem staðurinn býður upp á. Þarna
er spilatækjasalur, uppblásinn
Gestkvæmt í Hólminum
Stykkishólmi.
ÞAÐ var óvenjuleg ferðahelgi hér um seinustu helgi. Frétta-
ritari minnist þess t.d. ekki að jafnmargar rútur hafi verið
fyrir framan hótelið eins og nú.
Fyrir utan alla smærri bíla voru
þar fjórar stórar rútur og allar frá
Snæfelli. Rúturnar vom á vegum
rúmlega 50 ára gamals fyrirtækis
sem Helgi Pétursson hleypti af
stokkunum á svo að segja vega-
lausu landi og hefur fyrirtækið
þróast jafnt og þétt og er nú und-
ir stjóm sona hans. Hótelið hefur
ekki oft á sínum ferli fengið jafn-
marga gesti í mat og nú og þó
var veðrið ekki beinlínis til að
hæla því, enda um tveggja stiga
frost og hregg svona inn á milli.
Þama vora hópar á ferð af
höfuðborgarsvæðinu, s.s. Lions-
menn, hressir og kátir, og eihnig
hópar af kvensjúkdómalæknum og
sérfræðingum.
Það fer ekki millí mála að Hólm-
urinn er vaxandi ferðamannabær
og hefur upp á margt sérkennilegt
að bjóða og þess má geta að ráð-
stefnuhald hefur aukist í nokkrum
mæli í Hólminum. Fyrir utan nátt-
úmfegurðina er margt annað að
sjá og taka eftir, þó ekki væri
nema hið gamla og athyglisverða
klaustur og Amtbókasafn og þá
má ekki gleyma stóm og sérstæðu
kirkjunni sem trónar á einum feg-
ursta stað í bænum.
- Ami.
Morgunblaðið/Árni Helgason
ÞEIR voru hressilegir kvensjúkdómalæknarnir sem heimsóttu
Stykkishólm fyrir skömmu.
MOTOROLA
- traustur tengiliöur
)STUR OG SÍMI
Söludeildir í Ármúla 27, Kirkjustræti, Kringlunni og á póst- og símstöðvum um land allt
Fínn á fjalli!
Motorola farsíminn er fyrirferðarlítill, léttur og lipur.
Tilvalinn ferðafélagi um fjöll og firnindi.
f-