Morgunblaðið - 18.07.1993, Síða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR SUNNUDAGUR 18. JÚLÍ 1993
Stefanía Sigurðar-
dóttír - Minning
Fædd 5. janúar 1918
Dáin 12. júlí 1993
Bráðum kemur betri tíð með blóm í haga,
sæta langa sumardaga.
(Halldór Laxness)
Þessar ljóðlínur eru mér ofarlega
í huga þegar ég kveð vinkonu mína
Stefaníu Sigurðardóttur (Tonu).
Hún hafði þetta ljóð oft yfír eftir
að hún varð veik. Kynni okkar hóf-
ust á sumardaginn fyrsta 1963. Þá
hringdi Ásta Gunnarsdóttir vinkona
okkar og spurði mig að því hvort
ekki væri pláss fyrir Tonu í bílnum,
því við ætluðum upp í Jósepsdal.
Það var snjór yfír öllu. Eg vann þá
hjá Reykjavíkurborg en Tona hjá
Vegagerð ríkisins. Meðal umræðu-
efna okkar voru launin en þau voru
þá hærri hjá Reykjavíkurborg en
hjá Vegagerðinni. Ekki löngu
seinna losnaði staða hjá Reykjavík-
urborg og sótti Tona um stöðuna
og fékk hana. Vann hún þar um
skeið en fór svo til Manntalsskrif-
stofu Reykjavíkurborgar. Þar starf-
aði hún þangað til hún varð að
hætta sökum heilsubrests. Tona
hafði sérlega fallega rithönd og kom
það sér vel þegar hún færði inn í
manntalsbækumar.
Við Tona vorum borðfélagar í
mötuneytinu og fórum oft í göngu-
ferðir kringum Tjörnina að aflok-
inni máltíð. Ótal ferðir fórum við í
Heiðmörk og einu sinni upp í Land-
mannalaugar á bílnum mínum, í
Þjórsárdal og víðar. Tona var
skemmtileg og mannblendin og vil
ég þakka henni fyrir margar góðar
stundir. Eitt sinn hringdi hún í mig
og sagði að Bláfjöllin væru svo fal-
leg núna og þá ákváðum við ,að
drífa okkur þangað á göngufjkíði.
Einnig vil ég sérstaklega þakka
henni hve góð hún var við móður
mína þegar ég lá á sjúkrahúsi. Þá
hringdi hún til hennar og talaði við
hana um heima og geima.
Að síðustu kveð ég vinkonu mína
og þakka henni allt gott, megi guð
varðveita hana. Innilegar samúðar-
kveðjur til fjölskyldunnar. Blessuð
sé minning hennar.
Ólöf Ólafsdóttir.
Hún, sóldýrkandinn mikli, kvaddi
jarðneska tilveru og hélt á vit eilífð-
arinnar í sólmánuði í ljósi og ljóma.
Falleg, kát og skemmtileg, eftir-
sótt í vinahópi, gat verið snögg upp
á lagið, orðheppin, hrein og bein
og hlý og góð hið innra.
Þannig geymist okkur í minni
myndin af Tonu frænku á meðan
hún var og hét, áður en heilsa og
þróttur bilaði. Hún andaðist á Drop-
laugarstöðum 12. júlí sl. eftir lang-
varandi veikindi, alvarlegt höfuð-
mein, sem reyndist ólæknandi.
Á skemmtilegu sextugsafmæli
hennar komst einn ræðumanna svo
að orði, að árið 1918 hefðu þrír
stórviðburðir gerst: fyrri heims-
styijöldinni lauk, Katla gaus og
Tona fæddist. Frekari söguskýringa
þurfti ekki við.
Meðal frænda og vina var hún
alltaf kölluð Tona, en fullu nafni
hét hún Stefanía Guðríður Sigurð-
ardóttir. Hún fæddist 5. jan. 1918
á ísafírði, dóttir Sigurðar Sigurðs-
sonar sýslumanns frá Vigur og
konu hans Stefaníu Amórsdóttur
frá Hvammi í Laxárdal.
Sigurður sýslumaður sat lengst
af á Sauðárkróki sem sýslumaður
Skagfirðinga og röggsamt yfirvald.
Og þar ólst Tona upp í stórum
systkinahópi sex bræðra og þriggja
systra. Allt hið mannvænlegasta
fólk. Bræðumir miklir fjörkálfar í
bernsku, ekki ólíklegt að systumar
þijár hafi stundum átt í vök að
verjast gegn strákahópnum.
Ekki þarf að efa, að sýslumanns-
hjónin og þá ekki síst Stefanía hús-
freyja hafi haft nóg á sinni könnu
við umönnun og uppeldi þessa stóra
bamahóps. Og eitt er víst að þar
ríkti aldrei nein lognmolla í kringum
sýslumannshúsið á Króknum í þá
daga.
Með andláti Tonu er höggvið
annað skarðið í þennan gjörvilega
systkinahóp. Stefán bróðir hennar,
lögfræðingur á Akranesi, kvæntur
Erlu Gísladóttur lést sl. vetur, en
hann var sá fímmti í aldursröðinni.
Hin sjö sem eftir lifa eru: Margrét
hjúkmnarfræðingur, gift Olle Her-
mansson lögfræðingi í Hálsingborg;
Sigurður listmálari í Kópavogi,
kvæntur Önnu Jónsdóttur; Amór
fyrrverandi sýsluskrifari á Sauðár-
króki, kvæntur Guðrúnu Sveins-
dóttur sem er látin; Hrólfur listmál-
ari í Kópavogi, kvæntur Margréti
Árnadóttur teiknara; Guðrún list-
málari, gift Jens Ump listmálara í
Danmörku; Ámi sóknarprestur á
Blönduósi, kvæntur Eyrúnu Gísla-
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
KONRÁÐ GUÐMUNDSSON,
Háteigsvegi 15,
Reykjavík,
er lést 13. julí, verður jarðsunginn frá
Fossvogskirkju þriðjudaginn 20. júlí
kl. 10.30.
Guðný Briem Haraldsdóttir,
Haraldur Konráðsson,
Björg Huida Konráðsdóttir, Gestur
og barnabörn.
Ó. Sigurðsson
t
STEFANÍA SIGURÐARDÓTTIR (TONA),
Fellsmúla 4,
lést á Droplaugarstöðum þann 12. júlí sl.
Útför hennar verður gerð frá Fossvogskirkju mánudaginn 19. júlí
kl. 13.30.
Systkini og aðrir vandamenn.
+
+
Elskuleg móðir okkar,
JÓNÍNA ÓLAFSDÓTTIR,
sem lést laugardaginn 10. júlí, verður jarðsett frá Fossvogskirkju
mánudaginn 19. júlí kl. 3 e.h.
Blóm afþökkuð, en þeir, sem vilja minnast hennar, láti líknarstofn-
anir njóta þess.
Fyrir hönd aðstandenda,
JóhannJónsson,
Guðrún Milburn,
Rannveig Sommer.
Útför
FINNBOGA HELGASONAR,
bónda,
Sólvöllum, Mosfellsbæ,
fer fram frá Lágafellskirkju þriðjudaginn 20. júlí kl. 14.00.
Ingunn Finnbogadóttir,
Soffia Finnbogadóttir,
Aðalheiður Finnbogadóttir,
Bragi Friðriksson, Katrín Eyjólfsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Hjartkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR ÓLAFSSON
söngvari,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni miðvikudaginn 21. júlí kl.
13.30.
Inga Valfríður Einarsdóttir,
Valgerður Sigurðardóttir, Haukur Sighvatsson,
Erling Ó. Sigurðsson,
Ævar Sigurðsson,
Þuríður Sigurðardóttir,
Ólafur Sigurðsson,
Gunnþór Sigurðsson,
Sigriður H. Gunnarsdóttir,
Hansína Melsted,
Friðrik Friðriksson,
Margrét Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær móðir okkar, dóttir, systir og
mágkona,
JÓNÍNA ELFA SVEINSDÓTTIR,
Ljósheimum 2,
er lést mánudaginn 12. júlí, verður jarð-
sungin frá Bústaðakirkju þriðjudaginn
20. júlí kl. 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ruth Örnólfsdóttir,
Örnólfur Örnólfsson,
Bergþóra Skarphéðinsdóttir, Sveinn Guðmundsson.
Sjöfn S. Sveinsdóttir, Rögnvaldur Andrésson,
Gerður Sveinsdóttir, Ólafur Sigurðsson,
Smári Sveinsson, Guðmunda Óskarsdóttir,
Kristín Linda Sveinsdóttir, Skjöldur V. Árnason,
Magnús Skarphéðinsson.
dóttur hjúkrunarfræðingi (svilkonu
Stefáns heitins) og Snorri skóg-
fræðingur, kvæntur Sigurlaugu
Bjarman.
Að loknu skólanámi á Sauðár-
króki settist Tona í Kvennaskólann
í Reykjavík og lauk þaðan prófí.
Eftir það vann hún við skrifstofu-
störf, lengst af hjá Vegagerð Ríkis-
ins og síðan hjá Reykjavíkurborg.
Á fyrri árum, meðan hún var enn
í föðurhúsum, fylgdi hún oft föður
sínum í þingaferðum um Skaga-
flörð. Hún minntist þeirra ferða oft
með mikilli ánægju. Þar naut hún
í senn samvista við föðurinn og
kynntist um leið mörgum merkum
Skagfirðingum, sem sýslumaðurinn
átti við embættiserindi. Henni þótti
vænt um Skagafjörðinn og hafði
næmt auga fýrir rómaðri nátt-
úrufegurð sinnar ættarbyggðar.
Þeim feðginum kom mæta vel
saman. Bæði voru þau tilfínninga-
rík og hrifnæm frammi fýrir öllu
því sem fagurt var, ekki síður fyrir
því sem smátt var og viðkvæmt en
hinu sem var stórbrotið, mikilfeng-
legt. — Bæði tvö miklir fagurkerar
eins og fleiri í þeirra nánustu fjöl-
skyldu. Unun Tonu af ferðalögum
og útivist ber hér að sama brunni.
Þau voru henni sannkölluð lífs-
nautn, hvort heldur voru þægilegar
fjörugöngur í nágrenni Reykjavík-
ur, grasaferðir inn á Hveravöllum,
eða þaðan af strangari ferðir um
íslenskar óbyggðir. Minningar frá
þessum ferðum voru henni fjársjóð-
ur, er tengdist beint og óbeint ást
hennar á Ijóðum góðskálda okkar,
sem höfðuðu svo sterkt til fegurð-
arskyns hennar og tilfínninga.
Þegar hún var í essinu sínu, hafði
hún gjaman á hraðbergi ljóð, sem
henni voru sérstaklega kær, jafnvel
eftir að áralöng sjúkdómslega hafði
sljóvgað hana og mætt. Einna
lengst entist henni minni og þróttur
til að vitna til samsýslungs síns,
harmaskáldsins Hjálmars í Bólu,
sem hún hafði alltaf ríka samúð
með.
Andlátsfregn Tonu frænku barst
okkur frændsystkinum hennar vest-
ur í Vigur í nábýli frænda og vina,
umvafín náttúrudýrð eyjunnar okk-
ar kæra. Fregnin kom okkur ekki
á óvart, við vissum að hveiju dró.
Hún var búin að þreyja langa og
erfíða bið eftir kallinu, sem bíður
okkar allra.
Þakkir skulu færðar starfsfólki
Droplaugarstaða fyrir frábæra
umönnun og hjúkrun hennar síð-
ustu æviár. Einnig er ástæða til að
þakka sérstaklega mágkonu henn-
ar, Margréti Árnadóttur, sem alla
tíð, til hinstu stundar sýndi henni
einstaka umhyggju, hlýju og
tryggð.
Við frændfólkið hér vestra kveðj-
um Tonu frænku með söknuði og
heilli þökk fyrir ótal sólskinsstund-
ir, ekki síst þær sem við áttum
saman hér í Vigur.
Við biðjum henni blessunar guðs
og fararheilla til eilífra sólarlanda.
Eftirlifandi systkinum hennar,
mökum þeirra og öðru venslafólki
sendum við einlægar samúðarkveðj-
ur.
Vigur 15. júlí,
Sigurlaug Bjarnadóttir.
108 Reykjavík. Sími 31099
Opið öll kvöld
tll kl. 22,-einnig um helgar,
Skreytingar við öll tilefni.
Gjafavörur.