Morgunblaðið - 05.09.1993, Blaðsíða 2

2 B
' MORGUNBLiAÐIÐ. SUNNUDA6UR 5. SEPTEMBER 1993
Ný gullöld knattspyrnu-
manna hefur hafið
innreið sína á Akra-
nesi, fjórða sigurkyn-
slóðin hefur tekið við.
Gullaldarliðið á sjötta
áratugnum gaf tón-
inn, næsta kynslóð hélt merkinu hátt
á lofti á áttunda áratugnum, aiftak-
ar hennar létu sitt ekki eftir liggja
á níunda áratugnum og yfirstand-
andi leiktíð hefur einkennst af yfír-
burðum og sætum sigrum í_ kjöifar
endurreisnar, sem skilaði íslands-
meistaratitli í fyrra. Ótrúleg sigur-
ganga í nær_hálfa öld, sem á sér
enga hliðstæðu og ekki sér fyrir end-
ann á auk þess sem kvennalið félags-
ins hefur einnig látið til sín taka og
sigraði í bikarkeppninni á dögunum,
þriðja árið í röð.
Strákarnir, sem fögnuðu bikar-
meistaratitlinum fyrir viku, höfðu
flestir ekki upplifað þá stemmningu,
sem vegsemdinni fylgir, en ekki fór
á milli mála að þeim var ætlað þetta
hlutverk og þeir leystu það með
prýði. Stuðningur við ljðið á Laugar-
dalsvelli var í einu orði sagt frábær
og móttökurnar, sem hópurinn fékk
við komuna heim, sýndu, svo ekki
verður um villst, að þó Skagamenn
geri miklar kröfur og sætti sig ekki
við neitt nema það besta, er sam-
kenndin mikil á sigurstund. Gleðin
skein úr hveiju andliti á Skagatorgi
og ekki var laust við að tár féllu hjá
einum og einum, þegar leikmenn og
þjálfari stigu á pall. Ingvar Ingvars-
son, forseti bæjarstjómar, tók á
móti liðinu fyrir hönd bæjarstjómar,
óskaði því til hamingju og sagði
meðal annars að Guðjón Þórðarson,
þjálfari, væri þjóðsagnarpersóna í
landinu. Á fagnaðarlátunum mátti
sjá og heyra að ummælin féllu í góð-
an jarðveg.
Byrjunin
Hundruð manna voru á Skaga-
torgi síðastliðið sunnudagskvöld og
þegar spurt var hvemig tilfínningin
væri var oftar en ekki svarað: „Frá-
bær, en við þekkjum ekki annað.
„Þetta er lífið,“ sagði Sigurgeir Sig-
urðsson. „Tilfinningin er æðisleg,
allt snýst um liðið og árangurinn
léttir alla lund.“ Kristín Steinsdóttir
tók í sama streng. „Ég er æðislega
ánægð og stolt. Þetta er heilmikill
léttir hjá flestum, sem eykur sam-
heldnina á Skaganum og ekki veitir
af eins og ástandið er í atvinnumál-
unum.“ Jósef Einvarðsson sagði ár-
angurinn endurspegla getu strák-
anna. „Þetta sýnir hvað drengimir
em flínkir og allir em ánægðir, en
þetta er ekki allt — fleiri sigrar koma
í kjölfarið." Viðar Karlsson sagði
Horft til framtíðor Morgunblaðið/RAX
FRA gullaldartímanum á sjötta áratugnum hafa ungir Skagamenn alist upp með velgengninni og
síðar fetaó í fótsporið. Þessi ungi snáði á ef til vill eftir að vera í gullaldarliði framtíðarinnar.
Jósef Einvarðsson
Sigurgeir Sigurðsson
Stuðningsmönnum þakkað
LEIKMENN Skagamanna kunnu vel að meta móttökurnar á Skaga-
torgi eftir bikarúrslitin, en sú hefð hefur skapast að stuðnings-
mennirnir hitta hetjur sínar þar eftir sigur í bikarúrslitaleik. Flestir
leikmenn liðsins stigu á pallinn í fyrsta sinn og þeir þökkuðu stuðn-
inginn á viðeigandi hátt, en fleiri hundruð manns sáu strákana
krúnurakaða í fyrsta sinn og klöppuðu þeim lof í lófa.
Gullaldarliðið
FYRSTU Islandsmeistarar Akraness 1951. Aftari röð frá vinstri:
Guðmundur Jónsson, Pétur Georgsson, Þóróur Þ. Þórðarson,
Dagbjartur Hannesson, Ríkharður Jónsson og Halldór Sigurbjörns-
son (Donni). Fremri röð frá vinstri: Sveinn Teitsson, Sveinn Bene-
diktsson, Magnús Kristjánsson, Olafur Vilhjálmsson og Guðjón
Finnbogason.
GUÐJÓN FINNBOGASON
Árangurinn koni met stutta spilinu
Guðjón Finnbogason var einn
þeirra manna, sem var í fyrsta
Islandsmeistaraliði Akraness, og
fylgdi árangrinum eftir með kunn-
um hætti, fyrst sem leikmaður og
síðan tók hann við af Ríkharði
Jónssyni sem þjálfari.
Guðjón sagði erfitt að gera uppá
milli ára, en gamli kjarninn hefði
verið mjög samstíga og samstillt-
ur. „Þetta voru svo fáir leikir og
því mátti ekkert útaf bregða. Eitt
tap og búið spil. En við tókum
þetta mjög alvarlega, byijuðum að
æfa strax eftir áramót, æfðum
þrisvar í viku og lékum æfínga-
leiki. Vorum í toppformi, þegar
mótið hófst, en á þessum árum
fóru allir leikirnir fram á Melavell-
inum í Reykjavík.“
Oft hefur verið spurt hvemig
staðið hafi á yfirburðum Skaga-
manna á þessum árum, en Guðjón
sagðist ekki hafa neitt einhlýtt
svar. „Aðstaðan var ekki sambæri-
leg við það sem nú er, allt var af
skornum skammti. Við höfðum
einn lélegan malarvöll, en sandur-
inn var á við góðan grasvöll. Engu
að síður var allt í föstum skorðum,
aldrei breytt útaf vananum. Til
dæmis æfðum við aldrei daginn
fyrir leik heldur héldum fund, þar
sem farið var yfír andstæðingana,
línurnar lagðar upp og leikaðferð
ákveðin. Við fórum ýmist í rútu
eða með skipi til Reykjavíkur og
miðuðum við að vera mættir tveim-
ur tímum fyrir leik. Leikirnir voru
erfiðir og menn stífír, en Mixon
[Eðvald Hinriksson] sjúkraþjálfari
var okkur mjög innan handar og
það, sem hann gerði fyrir okkur
verður ekki fullþakkað. Sagan er
löng og Akranes var snemma með
gott knattspyrnulið enda alltaf
mikill áhugi fyrir knattspyrnu á
staðnum. Skagamenn hafa alltaf
verið kröfuharðir og ef ég á að
taka eitthvað út má segja að
stutta, skemmtilega spilið, sem
byggði á meginlandsknattspyrn-
unni, hafi komið þessu öllu af stað.
Það er engin spurning að Rikki
[Ríkharður Jónsson] kom með nýja
hugsun, nýja knattspymu eftir að
hafa verið hjá þýsku liði í þijá
mánuði 1951. Hann tók við mjög
góðum hópi áhugasamra manna
og gerði stóra hluti á nokkrum
mánuðum. Hann var afburða-
knattspyrnumaður og kom liðinu
á það stig að það gat leikið góða
knattspyrnu. Síðan hafa skipst á
góð og mögur ár eins og gengur,
en alltaf hefur verið reynt að spila
skemmtilegan bolta og það hefur
borið þennan árangur."
Akranes á kortið
Það hefur verið líf og fjör á
Akranesi undanfarna daga, gleði
og ánægja. Nýkrýndum bikar-
meisturum var vel fagnað og ekki
fer á milli mála að glæstur árang-
ur Skagamanna á knattspyrnuvell-
inum eflir bæjarbúa, styrkir þá og
treystir. Guðjón sagði að eflaust
hefði svipað verið upp á teningnum
á árum áður. „Sennilega hafði ár-
angurinn meiri áhrif en við gerðum
okkur grein fyrir. Akranes varð
þekktari bær innanlands sem utan.
Hluta úr sumri var ég að þjálfa
norður í Mývatnssveit og það kom
mér á óvart að allir vissu öll deili
á Skagaliðinu, um hagi leikmanna
og innbyrðis tengsl. Eg held líka
að hefðir og kröfur almennings á
Akranesi hafi verið meira mál en
annars staðar og ótrúlega mikið
snýst um knattspymuna. Við höf-
um verið heppnir að eiga sérlega
duglega forystumenn, sem er ekki
lítið atriði, og knattspyrnan hefur
verið rík í mönnum. Bæjarfélagið
hefur verið mjög virkt í stuðningi
við knattspymu og aðrar íþróttir,
en lengi býr að fyrstu gerð. Þegar
velgengnin varð að vemleika
gekkst bandalagið fyrig því að sett
vom upp mörk á auðum blettum
Guðjón Finnbogason
í bænum. Þannig gátu ungir og
verðandi knattspyrnumenn æft sig
að vild í hverfinu sínu og ég er
viss um að þetta hafði töluvert að
segja í því að ala upp góða knatt-
spyrnumenn.
Annað atriði er stuðningur bæj-
arbúa. í ekki stærra bæjarfélagi
er ekki viturlegt að dreifa kröftun-
um ef ná á árangri. Hér hefur
knattspyrnan dregið flesta að sér
og annað fallið í skuggann, en
stundum jaðrar við að kröfurnar
séu ósanngjarnar. Fólk vill alltaf
fá það besta, toppleik í hvert sinn,
en það er ekki sanngjarnt."
alla stolta,. „en fyrst og fremst eflir
þetta unglingastarfið, því krakkarnir
vilja líkja eftir stjörnunum."
Kröfur, væntingar, gleði. Ekki er
víst að stofnendur fyrsta knatt-
spymufélagsins á Akranesi 1922
hafi séð fyrir sér hvemig boltinn
ætti eftir að rúlla og ekki gekk átölu-
laust hjá Ríkharði Jónssyni og fleir-
um að fá það samþykkt að Akranes
yrði með í íslandsmóti meistara-
flokks 1946, en sú varð á raunin.
Sama ár tók Akranes þátt í íslands-
móti 2. flokks og sigraði, en í flokkn-
um vora leikmenn, sem áttu eftir að
setja svip sinn á Skagaliðið um ára-
bil, strákar, sem mddu brautina og
skipuðu gullaldarliðið, sem svo hefur
verið nefnt.
Gullaldorliðid
Fæðingin var erfið, en mönnum
ber saman um að með endurkomu
Ríkharðs eftir fjögurra ára vem með
Fram meðan hann var í námi í
Reykjavík og þriggja mánaða dvöl
hjá þýsku liði 1951, hafi byltingin
byijað, sem enn sér ekki fýrir endann
á. Ríkharður kom með nýjar æfíngar
og aðrar áherslur, dæmið gekk upp
og Skagamenn fögnuðu fyrsta Is-
landsmeistaratitlinum í meistara-
flokki. Skagamenn héldu uppteknum
hætti á næstu árum, gullaldarliðið
festi sig í sessi og leikmennirnir vom
á allra vömm, en að öðram ólöstuð-
um var Ríkharður Jónsson helsta
skrautfjöðrin.
„Við fylgdumst með þessum
mönnum og tókum þá til fyrirmynd-
ar,“ sagði Haraldur Sturlaugsson,
sem skynjaði gullaldarliðið með móð-
urmjólkinni, eins og hann orðaði það
við Morgunblaðið, lék með hinu sig-