Morgunblaðið - 09.09.1993, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 9. SEPTEMBER 1993
/ f t
/i t.eJc þig <xf \Zttammunuryi
unn -bímcL."
! ;'VvV
mmm
Með
morgnnkaffinu
Ást er...
að halda í beislið
TM Reg. U.S Pat Off.—all rights reserved
® 1992 Los Angeles Times Syndlcate
Þú þarft ekki að vera
hræddur, því nú færðu
smásprautu og munt ekki
finna til á eftir.
HOGNI HREKKVISI
BREF TTL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691329
Orðsending um
dáleiðslumeðfer ð
Frá Friðriki Páli Ágústssyni:
Frá og með 8. október hef ég
ákveðið að hætta alfarið að starfa
við dáleiðslumeðferð hér á landi.
Ástæður fyrir þessari ákvörðun eru
margvíslegar og tel ég þær hér
með upp.
í fyrsta lagi finnst mér hvorki
mér né sérfagi mínu hafa verið
sýnd sú virðing sem réttmæt er
hér á landi. í öðru lagi hefur um-
fjöllun fjölmiðla verið neikvæð
gagnvart dáleiðslumeðferð og mér
persónulega. Lýsir það meira en
annað fordómum og vanþekkingu
þeirra á þessu sviði. í þriðja lagi
hefur það reynst erfitt að fá heil-
brigðisyfirvöld til að samþykkja
tilvist mína, þrátt fyrir að ég hafi
allar tilskildar gráður er þarf er-
lendis til að fá slíka viðurkenn-
ingu. Aftur lýsir það vanþekkingu
á dáleiðslu og litlum skilningi á
hve mikilvægur þáttur dáleiðsla
getur verið innan heilbrigðiskerfis-
ins. Rök landlæknis eru, svo dæmi
sé tekið, þau, að eingöngu „aðilar
innan heilbrigðisstéttarinnar" séu
þess færir að vinna með dáleiðslu.
Þessi rök eru léleg, því ég lít á
mig sem aðila innan heilbrigðis-
stéttarinnar og ég er með mun
meiri menntun í þessu fagi en
nokkur annar íslendingur að mér
vitandi. Sem dæmi má nefna að
sálfræði er þáttur í námi margra
starfsstétta, svo sem fóstra, hjúkr-
unarfræðinga, kennara og fleiri,
en ef þú þarft upplýsingar um sál-
fræði þá leitar þú eflaust ekki til
fóstru eða annarra ofangreindra
aðila, heldur til sérfræðings.
Þetta viðhorf hefur samt ekki
rikt gagnvart mér, því þegar heil-
brigðisyfirvöld eða fjölmiðlar hafa
leitað eftir upplýsingum um dá-
leiðslu þá er ekki leitað til sérfræð-
ings á því sviði heldur leikmanna
(jafnvel fúskara) á þessu sviði.
Ég hef tekið þessa ákvörðun um
að hætta meðferð alfarið því ég
get ekki lengur unað við þessa
fordóma og vanþekkingu, þó mik-
ill grundvöllur og þörf sé fyrir
dáleiðslumeðferð á þessu landi. Ég
mun kenna í Dáleiðsluskóla íslands
út þessa önn en öllum meðferðar-
tímum mun ljúka 8. október næst-
Frá Jónu S. Gísladóttur:
Ég get ekki annað en sest niður
og svarað fyrir bændur, þegar ég
heyrði í fjölmiðlunum það sem þeir
kölluðu kennslustundir í landbún-
aði fijálslyndra jafnaðarmanna í
ágúst síðastliðnum.
Ég er búfræðingur og hef búið
í sveit og hirt sauðfé um margra
ára skeið með góðum árangri.
Bændur hljóta að stefna.að því
að fá sem mestar afurðir eftir
hveija á og hveija kú.
Þegar ærnar eru orðnar svo
margar að bóndinn hættir að hafa
yfirsýn yfir einstaklingana fara
lömbin að hrynja niður á vorin og
bóndinn hefur ekkert nema kostn-
að af þeim. Bóndi sem á hundrað
og níutíu ær og fær þijúhundruð
og fimmtíu lömb af fjalli fær meira
út úr sínu búi en sá sem á fjögur
hundruð ær og fær fimm hundruð
lömb af fjalli. Sá er á færra fé,
getur sinnt því betur. Búið hjá
honum hefur miklu meiri mögu-
leika til að gefa honum þann arð
sem hann þarf til að lifa af, en
komandi.
Ég hætti ekki vegna neins þrýst-
ings, hvorki frá neinum sérstökum
aðila né fjárhagslegum. Markaður
og grundvöllur hefur alltaf verið
til staðar fyrir mig. Ég sé þetta
sem einu leið mína til að mótmæla
því ranglæti sem mér finnst ég
hafa verið beittur hér á landi. All-
ir þeir aðilar sem skoða bakgrunn
minn í dáleiðslumeðferð sjá að ég
hef fengið mikla viðurkenningu og
virðingu erlendis fyrir störf mín
og hef eingöngu skilið góða hluti
eftir mig í dáleiðslu hér á landi.
Friðrik Páll Ágústsson
Dáleiðsluskóli Islands
Vesturgata 16, Reykjavík
hins sem þarf að afla meira fóðurs
og leggja í meiri kostnað fyrir hlut-
fallslega minni arð.
Þið, þessir svokölluðu vísu menn
virðist ekki gera ykkur grein fyrir
því að bændur eru með lifandi dýr
á milli handanna og það þarf að
taka tillit til þeirra sem slíkra.
Og bændur eru misjafnlega til
þess fallnir að stjórna sínu búi. Það
er ekki hægt að draga bændur í
dilka eftir höfðatölu bústofnsins.
Það hefur aldrei verið hægt og
verður það aldrei.
Ég þekkti tvo bændur þegar ég
var barn. Annar átti um sex hundr-
uð fjár, en hinn níutíu kindur. Sá
sem færri ær átti spurði sýslumann
sinn hvernig stæði á því að hann
hefði nærri helmingi hærra útsvar
en sá sem stærra búið hafði.
Sýslumaður svaraði að bragði:
Hefðir þú ekki meiri arð af hverri
kind en hinn, værir þú kominn
langt niður fyrir það að vera á
hreppnum. Svo mörg voru þau orð.
JÓNA S. GÍSLADÓTTIR
Arnartanga 63, Mosfellsbæ-
Þeir vita ekki hvað
þeir eru að gera
Víkveqi skrifar
Nú eru skólarnir að hefja göngu
sína á nýjan leik eftir sumar-
hlé. Mikil tilhlökkun ríkir hjá börn-
unum, sérstaklega þeim sem eru
að 'fara í skóla í fyrsta sinn. Vík-
veiji veit til þess að lítil stúlka sem
nú er að stíga fyrstu skrefin á
menntabrautinni hefur sofið með
nýju skólatöskuna við rúmstokkinn
síðasta hálfa mánuðinn, svo mikill
er spenningurinn. Það eru enda
mikil umskipti að hætta í leikskóla
og hefja skólagöngu með þeim
skyldum sem því fylgja.
Kennurum er lögð mikil ábyrgð
á herðar að hlú að þessum áhuga
svo hann skili sér í velmenntuðu
og upplýstu fólki sem er í stakk
búið til að takast á við verkefni
nútímasamfélags. Lýðræðisþjóðfé-
lagið gerir kröfu til þess að fólk sé
vel upplýst. Menntun er grundvall-
aratriði í þeim efnum, þó það sé
út af fyrir sig alveg ástæðulaust
að leggja að jöfnu skólagöngu og
menntun. Að mati Víkveija geta
menn verið langskólagengnir án
þess að vera vel menntaðir í besta
skilningi þess orðs. Á sama hátt
geta menn verið vel menntaðir án
þess að hafa eytt nema stuttum
tíma innan veggja skólanna. Eftir
stendur að lýðræðisþjóðfélagið er
dauðadæmt án vel upplýstra ein-
staklinga. Lýðræðið gerir kröfu til
þess að fólk taki ákvarðanir með
öðrum í eigin málum og það verður
ekki gert svo vel sé nema af þekk-
ingu og skilningi. Af skilningnum
sprettur svo umburðarlyndið fýrir
skoðunum annarra, sem er afar
mikilvægt lýðræðinu, ef til vill mik-
ilvægara en fólk gerir sér grein
fyrir.
XXX
að fer afskaplega mikið í taug-
arnar á Víkveija hvernig hag-
að er opnunartíma margra opinberra
stofnana ríkis og sveitarfélaga og
þvl miður þarf ekki opinberar stofn-
anir til. Það er augljóst að opnunar-
tíminn er ákveðinn með tilliti til
þarfa starfsfólks en ekki þeirra sem
notfæra sér þjónustuna. Það gildir
um stofnanir sem loka klukkan 4 á
daginn. í þeim tilfellum geta menn
ekki verið að hugsa um þá sem
þurfa á þjónustunni að halda. Vík-
veiji lenti meira að segja í því um
daginn að hringja á bæjarskrifstof-
umar í Hafnarfírði þegar klukkuna
vantaði þijár mínútur I fjögur og
þá var kominn símsvari sem til-
kynnti að skrifstofan lokaði klukkan
fjögur. Víkveiji hélt að klukkan hans
væri farin að ganga vitlaust og
hringdi með það sama á klukkuna
og það stóð heima að klukkan var
ekki orðin fjögur. Hvernig er þetta
hægt á skrifstofum bæjarfélags af
þessari stærðargráðu? Þá þurfti Vík-
veiji að hafa samband við Neytenda-
samtökin nýlega og komst að raun
um, að þar er afgreiðslutíminn einn-
ig til klukkan fjögur. Það gegnir
furðu að samtök neytenda skuli ekki
veita betri þjónustu en það að hafa
skrifstofu opna frá klukkan 8 til 16
virka daga.
xxx
Orðaleikur forystmanna bænda-
samtakanna vegna umræðu
um landbúnað lætur á tíðum undar-
lega í eyrum. Að undanförnu hafa
vegist á viðskiptaráðherra og
bændaforystan um það hvort líta
beri á greiðslur sem renna beint í
vasa bænda úr ríkissjóði sem laun
eða „framleiðslutengdar niður-
greiðslur.“ Slíkar orðasennur eru
vel þekkt fyrirbæri í íslensku þjóð-
lífi og virðist einkum ætlað að slá
ryki í augu almennings. Niðurstað-
an frá sjónarhóli skattgreiðenda er
nefnilega sú sama, búskapur er
grundvallaður á styrkjum úr ríkis-
sjóði. Þótt niðurgreiðslur lækki
vöruverð, er orsök þeirra einfald-
lega óhagkvæmni í framleiðslu og
bann við innflutningi búvara. Þann-
ig eru bændur í reynd á launum
hjá ríkinu - fram hjá þeirri stað-
reynd verður ekki litið.