Morgunblaðið - 30.09.1993, Qupperneq 37

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 30. SEPTEMBER 1993
37
alla elsku og hjálpsemi, sem svo
ljúflega var veitt hvenær sem var
og hvernig sem á stóð. Hafðu hjart-
ans þökk fyrir allt.
Sem kona hún lifði í trú og tryggð
það tregandi sorg skal gjalda.
Við ævinriarlok ber ást og dyggð
sinn ávöxtinn þúsundfalda
Qj ljC'5 péirra oKin i njáFtáiis iiryggð
svo hátt yfir myrkrið kalda.
(E. Ben.)
Jón Viðar Arnórsson.
Kær vinkona er kvödd. Jónína og
Páll Briem voru fyrstu reykvísku
vinir mínir, eftir að ég fluttist til
Reykjavíkur og giftist manni mínum
Haraldi Sveinssyni. Haraldur og
Páll voru saman í hestamennsku,
saman í hesthúsi og riðu mikið út
og fóru í mörg hestaferðalög saman
ásamt öðrum vinum okkar. Eg minn-
ist margra samverustunda með þeim
hjónum, á heimili þeirra og á ferða-
lögum. Árið 1953 fórum við til
Skagaíjarðar. Þá voru foreldrar Páls
búandi á Sauðárkróki, þar sem tekið
var á móti okkur af miklum myndar-
skap. Það vár gaman að fara með
þeim hjónum um skagfirsku sveitirn-
ar. Og það hefur alltaf verið gott
að eiga þau sem vini.
Frá fyrstu kynnum höfum við
Ninna verið góðar vinkonur. Ég hef
fylgst með börnum hennar frá því
að þau voru lítil og séð þau vaxa
og þroskast, menntast og stofna sín-
ar eigin fjölskyldur. Hún bar mikla
umhyggju fyrir þeim öllum og vildi
allt fyrir þau gera. Við töluðum mik-
ið saman eftir að það kom_ í Ijós að
hún var með krabbamein. Ég heyrði
hana aldrei kvarta um veikindi sín.
Alltaf sama góða Ninna, sem hugs-
aði um aðra en ekki sjálfa sig. Hún
eignaðist marga vini því að öllum
sem kynntust henni þótti vænt um
hana. Hún sætti sig við hlutskipti
sitt og þakkaði Guði fyrir að fá að
vera þetta lengi með fjölskyldu sinni.
Þetta sagði hún við mig stuttu áður
en hún lést og jafnframt sagði hún:
„Hugsaðu þér ef ég hefði dáið frá
börnunum mínum þegar ég var
ung.“ Nei, við mégum öll vera þakk-
lát fyrir árin sem við höfðum hana
hjá okkur. Ég veit að minningin um
góða konu, sem öllum þótti vænt
um, mildar söknuðinn og tóma-
rúmmið sem hún skilur eftir. Páll,
við Haraldur sendum þér og fjöl-
skyldu þinni samúðarkveðjur og biðj-
um Guð að blessa minningu Jónínu
Briem.
Agnes Jóhannsdóttir.
Það er umhugsunarvert hvað
gerir sumt fólk vÍRsæUa en annað.
Jónína var ein af þessum vinsælu
einstaklingum; eins og segull,
glæsileg kona og vel gefin og sjálf-
stæð í hugsun. Hún var ein fórnfús-
asta manneskja sem ég hef kynnst
og örlát og hugsaði ef til vill alltof
lítið um eigin hag.
Jónína Jóhannsdóttir Briem var
fædd 27. nóvember árið 1917 á
Auðkúlu í Arnarfirði. Foreldrar
hennar voru Jóhann Jónsson, bóndi
og sjómaður, f. 14. júlí 1877 á
Rauðsstöðum í Arnarfirði, d. 8. júlí
1921, og kona hans Bjarney Frið-
riksdóttir, f. 8. júní 1876 á Hrafns-
eyri í Arnarfirði, d. 16. febrúar
1952.
Jónína var næstyngst níu systk-
ina. Elstur var Jón, f. 16. ágúst
1906, dáinn 7. september 1992; þá
Jensína, f. 5. ágúst 1907; Bjarney,
f. 21. september 1909, dáin 9. októ-
ber 1962; Bjarni, f. 10. október
1910, dáinn 28. júní 1970, Guð-
munda, f. 28. september 1912, dáin
31. júlí 1931; Friðrik, f. 28. nóvem-
ber 1913; Guðný, f. 15. júní 1916,
dáin 19. mars 1993; þá Jónína, sem
hér er minnst, og loks Sigurleifur,
f. 26. maí 1920, dáinn 2. apríl 1986.
Jóhann Jónsson, faðirþessa stóra
hóps, hafði lokið prófi frá Stýri-
mannaskólanum í Reykjavík og reri
á ýmsum bátum frá Patreksfirði
og Bíldudal. Hann mun hafa verið
ágætur aflamaður auk þess sem
hann stundaði bú sitt á Lónseyri
og síðar Auðkúlu. Jóhann dó úr
lungnabólgu aðeins 44 ára að aldri
en þá var Jónína á fjórða aldurs-
ári. Þar sem barnahópurinn var stór
voru þrjár yngri systurnar teknar
í fóstur til venslafólks á öðrum
bæjum í Arnarfirði og fór Jónína,
sumarið sem faðir hennar dó, að
Álftamýri til Gísla Ásgeirssonar (f.
1862 í Stapadal), skipstjóra, bónda
og hreppsstjóra þar, og konu hans
Guðnýjar Kristjánsdóttur (f. 1867
á Lokinhömrum). Guðmunda systir
Jónínu fór til Hrafnseyrar til séra
Böðvars Bjarnasonar og Guðný til
Gúðbjarts Eliseussqnar og Kristínar
Matthíasdóttur í Árbæ, steinsnar
frá Auðkúlu. Móðir Jónínu, Bjarn-
ey, bjó hins vegar áfram á Auðkúlu
með eldri börn sín með aðstoð elsta
sonarins, Jóns, þar til þau fluttust
til ísafjarðar árið 1935.
Náinn skyldleiki var milli Auð-
kúlu- og Alftamýrarfólksins, þar
sem Gísli Ásgeirsson á Álftamýri
og Bjarney Friðriksdóttir, húsfreyja
á Auðkúlu, móðir Jónínu, voru
bræðrabörn, en þeir bræðurnir Ás-
geir og Friðrik voru synir séra Jóns
Ásgeirssonar á Hrafnseyri.
Á Álftamýri bjó Jónína hjá
frændfólki sínu fram til 17-18 ára
aldurs. Hún minntist. jafnan fóstur-
heimilisins með mikilli hlýju og
þakklæti, enda var mjög kært með
henni og fóstursystkinunum, Sig-
ríði, Jóhönnu, Bjarneyju, Rósu og
Hjálmari. Auk barna sinna ólu þau
Gísli og Guðný upp fimm fósturbörn
og á vetrum bættust enn við börn
af nágrannabæjum þar sem far-
kennari hafði aðsetur á Álftamýri.
Nærri má því geta, að líflegt og
fjörugt hafi verið á bænum þeim.
Ásgeir Ásgeirsson, fyrrum forseti
íslands, segir í afmælisgrein árið
1947 um Gísla Ágeirsson 85 ára:
„Á Álftamýri var allt vel húsað og
vel um gengið, hreinlæti og snyrti-
mennska í mataræði og fataburði.
Sá fyrirmyndarbragur mun öllum
minnisstæður, sem þar nutu gisti-
vináttu.“ Það vill svo til, að ég hitti
næstum daglega gamla Arnfirðinga
og eru frásögur um rómað Álfta-
mýrarheimilið jafnan ofarlega á
baugi. Fósturfaðirinn, Gísli G. Ás-
geirsson, var nánast þjóðsagnaper-
sóna í Arnarfirði vegna sjómennsku
sinnar og starfa í landi. Guðný,
fósturmóðir Jónínu, lést árið 1929
en Jóhanna, næstelsta dóttirin, stóð
fyrir búi með föður sínum af frá-
bærum myndarskap þar til árið
1941 að þau bregða búi og flytjast
til Reykjavíkur.
Frá Álftamýri lá leið Jónínu til
ísafjarðar og síðar Siglufjarðar en
á báðum stöðum dvaldist hún um
skeið hjá systrum sínum. Jónína var
mjög listfeng og handlagin kona.
Hún lærði fatasaum og starfaði við
það fag á yngri árum á ísafirði og
reyndar að einh^u marki eftir
að hún kom til Reykjavíkur upp úr
1940.
Jónína giftist Páli J. Briem 21.
febrúar 1942 en Páll, sem fæddur
er 6. apríl 1912, er sonur Kristins
P. Briem og Kristínar Björnsdóttur
en þau bjuggu á Sauðárkróki og
ráku þar verslun um hálfrar aldar
skeið eða frá árinu 1912 og fram
yfir 1960. Þau Páll og Jónína höfðu
reyndar kynnst fyrst á heimili hans
á Sauðárkróki, er Jónína kom þar
af tilviljun í heimsókn með ísfirskri
vinkonu sinni. Er sagt að Kristín,
móðir Páls, svo hrifin sem hún varð
af Jónínu, hafi lagt það eitt fyrir
soninn, að þessa stúlku mætti hann
til með að eignast!
Þau Jónína og Páll bjuggu allan
sinn búskap hér í Reykjavík. Páll
vann lengst af hjá Búnaðarbanka
íslands og síðast sem útibússtjóri
bankans í Mosfellssveit.
Börn Jóniriu og Páls eru: Kristín,
f. 9. desember 1942, gift undirrituð-
um og eiga þau þrjá syni, Þröst,
Jón Olaf og Hannes; Sigrún, f. 8.
apríl 1945, gift Jóni V. Arnórssyni
og eiga þau þrjá syni, Pál Viðar,
Ólaf Arnar og Arnór; Jóhann, f.
23. júlí 1946, en sambýliskona hans
er Ánna Þóra Karlsdóttir. Jóhann
var kvæntur Ingibjörgu Haralds-
dóttur og eiga þau þrjú börn, Har-
ald Pál, Pál Jóhann og Ástu Krist-
ínu; barnsrnóðir Jóhanns er Val-
gerður Björnsdóttir en barn þeirra
er Birna Jóna. Yngsta barn þeirra
Jónínu og Páls er Jóhanna Björk,
f. 12. september 1958, gift Guð-
mundi Þorbjörnssyni og eiga þau
tvö börn, Kristínu Hrund og Birgi
Fannar. Áður átti Páll Briem soninn
Sverri, f. 22. janúar 1930, d. 4.
desember 1977. Sverrir var tíður
gestur á heimili þeirra Jónínu og
var auðséð hvað hún lét sér annt
um velferð hans sem væri hann
hennar eigin sonur. Börn Sverris,
þau Þórarinn Valur og Hrefna Sig-
ríður, hafa einnig staðið Jónínu
nærri og verið aufúsugestir á heim-
ili þeirra Páls.
í haust eru liðin 30 ár síðan ég
tengdist fjölskyldu þeirra Jónínu og
á ég henni ótal margt að þakka.
Það er reyndar mjög auðvelt að
hrósa tenp-darRÓður rr.ir.r.i r.i7 nra'>a
fram í dagsljósið svo marga verð-
leika og mannkosti sem prýddu
hana, án þess að þurfa að ýkja
hætis hót. Það var einstaklega
þægilegt að kynnast henni. Húirvat'
ákaflega ljúf í öllu viðmóti, átti
mjög auðvelt með að ræða við fólk
og fá það til viðræðna við síg. Hún
var oft skemmtilega hnyttin og til-
svör hennar eftirminnileg. Kunni
hún frá fjölmörgu gömlu, vestfirsku
að segja og áttum við ísfirsku
tengdasynirnir þar sameiginleg
áhugamál með henni. Leið mér frá
fyrstu kynnum okkar einkar vel í
návist hennar. Hún var börnum sín-
um einstök móðir, ástrík, heilsteypt
og yfirveguð. Hún var öllum stund-
um tilbúin til þess að gefa af sjálfri
sér og gerði svo óspart. Hún var
þessi sterka kona sem ekkert virtist
buga og alltaf hélt ró sinni. Hún
reyndist systkinum sínum, fóstur-
systkinum og venslafólki öllu afar
vel og þeir, sem einstæðingar gátu
heitið, áttu hana að bakhjalli. Verð-
ur mér ætíð minnisstætt, hve rækt-
arsöm og rausnarleg hún var þeim
sem minna máttu sín.
Jónína veiktist af lungnakrabba-
meini fyrir einu og hálfu ári og
urðu örlögin ekki umflúin. Hún
hafði reyndar veikst af bijósta-
krabbameini fyrir tuttugu og fjór-
um árum og gekkst undir viðeig-
andi skurðaðgerð og læknaðist. Það
er til marks um þrautseigju hennar
og dugnað þá, að fjölskyldan varð
nánast ekki vör við þau veikindi,
svo mjög hlífði hún öllum viðkom-
andi við sínum eigin óþægindum.
Hún eyddi ávallt öllu tali um bág-
indi sín ef einhver voru, fyrr og
síðar.
Að leiðarlokum þakka ég henni
af alhug fyrir allt það sem hún
hefur gefið okkur og sonum okkar.
Páli og systkinunum votta ég inni-
lega samúð mína. Guð blessi minn-
ingu hennar.
Sigurjón H. Olafsson.
í dag kveðjum við Jónínu Briem
með sárum söknuði.
Þegar litið er yfir farinn veg er
margs að minnast. Leiðin er löng
og þegar upp er staðið við endalok
mannlegrar tilveru sjáum við glögert
hvers vjrðl már.ngæskaii er. Það
er nefnilega svo afskaplega erfitt
að kveðja þá sem eru góðir, maður
vill hafa þá hjá sér til þess að verða
aðnjótandi gæsku þeirra og leið-
sagnar. Fyrir gæsku sína og alúð
áttum við skjól í faðmi Ninnu um
árabil. Fyrir það verður seint þakk-
að og allra síst með nokkrum fátæk-
legum línum á prenti. En árin úr
Sigtúni líða okkur seint úr minni,
því að mikill samgangur var þar á
milli.
Ninna bjó á neðri hæð hússins
og ein dæmisaga segir kannski allt
sem segja þarf: Þegar Iíða tók að
matmálstímum var athugað hvað
var í matinn heima, síðan var farið
til Ninnu og loks snætt á þeim stað
sem okkur þótti matseðillinn kræsi-
legri. Enda þótti henni ekkert til-
tökumál að bæta nokkrum börnum
við í matinn.
Ninna var einstaklega myndarleg
kona og þá í bókstaflegri merkingu
orðsins. Við minnumst þess að eitt
sinn er líða tók að jólum hóf Ninna
að sauma náttför handa Hönnu
Björk dóttur sinni. Þótti henni þá
ekki annað koma til greina en að
sauma eins nátfföt handa okkur.
Þessar minningar eru hluti af
ótalmörgum og fátækleg tilraun til
þess að lýsa hug okkar til hennar.
Svona var hún Ninna.
Allt er í heiminum hverfult, en
brosið þitt fagra lifir að eilífu í
hugskoti voru. Far þú í friði, drott-
inn blessi þig.
Við systurnar vottum Páli, börn-
um og þarnabörnum dýpstu samúð
okkar og biðjum guð að gefa þeim
styrk.
Sjöfn, Svala og Sigríður.
Fleirí minningargreinar uni Jón-
ínu Jóhannsdóttur Briem bída
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir og afi,
SIGURGEIR SIGURJÓIMSSON,
Hrauntúni 22,
Vestmannaeyjym,
andaðist þriðjudaginn 28. september. Jarðarförin auglýst síðar.
Halla Bergsteinsdóttir,
Svea Soffía Sigurgeirsdóttir,
Halla Marfa Þorsteinsdóttir.
t
Ástkær sonur okkar,
PÉTUR INGI ÞORGILSSON,
Lynghaaa17,
lést af slysförum sunnudaginn
26. september.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
BJÖRG ANNA SIGVALDADÓTTIR
frá Hrafnabjörgum fSvínadal,
Snæfellsási 5,
Hellissandi,
sem lést 22. september sl. verður jarð-
sungin frá Seljakirkju föstudaginn 1.
október kl. 13.30.
Jarðsett verður í Gufuneskirkjugarði.
Ingibjörg Óskarsdóttir,
Jónfna Bára Óskarsdóttir, Egill Pálsson,
Sigvaldi Hermann Hrafnberg, Hulda Björgvinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
KARLÓSKARJÓNSSON
skipstjóri,
andaðist 28. september í Dvalarheimili
aldraðra sjómanna, Hrafnistu í Reykja-
vík.
Ingigerður Karlsdóttir, Hjalti Pálsson,
Valdimar Karlsson, Steinunn Bjarnadóttir,
Karl Karlsson, Anna María Valsdóttir,
Jón Þór Karlsson, Unnur K. Sveinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Sólveig Berndsen,
Þorgils Baldursson.
t
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
KRISTJÁN ÁRNASON,
Hringbraut 50,
Reykjavik,
andaðist 18 september sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Þökkum auðsýnda samúð. Einstakar þakkir til starfsfólks og
stjórnenda Elli- og hjúkrunarheimilisins Grundar sem önnuðust
hann af alúð.
Þuríður Emilsdóttir,
Sigurður Kristjánsson, Hjördís Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginkona mín, móðir okkar og dóttir,
ÞÓRDÍS S. FRIÐRIKSDÓTTIR,
sjúkraliði,
Álfheimum 9,
lést 28. september í Landspítalanum.
Karel Kristjánsson,
Friðrik Ingi Karelsson, Þórdís Karelsdóttirv
Ingunn Hlín Björgvinsdóttir, Friðrik Sófusson.