Morgunblaðið - 30.09.1993, Side 46

46
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 30. SEPTEMBER 1993

/,peir eru. OLUr euns...jafnskjött óg '&j
Á/iMc uerpfr egg'mjLL h.\/arf hxmm.. "
of mikla steypu. Þú hefur ekki rakað þig í morgun. Yfirvara-
skeggið klæðir þig illa. Þú . . .
BRÉF TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691329
Golfvöllur er glap-
ræði í Fossvogsdalinn
Frá Jóni Armanni Héðinssyni:
NOKKUR blaðaskrif hafa orðið
vegna hugmyndar um 9 holu golf-
völl innst í Fossvogsdalnum. Aug-
ljóst er, sem betur fer, að andstaða
við golfvöllinn er mikil og eindregin.
í Mbl. 24. sept. er grein eftir Þor-
stein Steingrímsson, sem er formað-
ur Golfklúbbs Kópavogs. Margt í
greininni er með þeim hætti að ég
vil andmæla því. Ekki er unnt að
svara öllu í stuttri grein.
Þorsteinn Steingrímsson segir
svo: „Gert er ráð fyrir að umhverfis
völlinn og í gegnum hann verði
göngustígar". Þorsteinn Steingríms-
son ræðir á fjórum stöðum um slysa-
hættu frá golfkúlunum og segir að
golfmenn muni koma upp netum til
varnar. Þetta er nánast bull. Hvern-
ig dettur nokkrum manni í hug að
hér verði 10-20 metra há net til
friðs? Þessi hugmynd er andvana
fædd. Þorsteinn Steingrímsson segir
skíðagöngufólk fá stíg fyrir sig og
afnot af væntanlegu klúbbhúsi.
Þetta er alveg út í hött. Fólk vill
yfirleitt ganga í hring um dalinn,
miðað við það sem hefur verið und-
anfarin mörg ár. Þannig leið getur
verið um 3,5-4,5 km eftir hvar leið
liggur. Varla fara margir í klúbbhús
golfmanna eftir göngu. Reynslan
sýnir að margar konur ganga í góða
veðrinu og þá oftast saman nokkr-
ar. Mjög mikilvægt er að skíðafólkið
geti gengið óhindrað um svæðið og
annað göngufólk verði ekki truflað
af skíðafólkinu.
Þorsteinn Steingrímsson segir
golfíþróttina nú ekki lengur neina
íþrótt fyrir forréttindahópa, heldur
fjölskylduíþrótt. Þetta er út í hött
og hvergi í skýrslum frá golfsam-
bandinu er þessu haldið fram. Það,
sem er rétt, er að fjöldi eldri karla
og kvenna iðkar nú golf. Það er
gott* Vegna eðli málsins geta ekki
allir leikið saman. Þetta er svo aug-
ljóst, að ekki þarf að deila um það.
Þorsteinn Steingrímsson segir
„Við höfum fyrirmyndir allsstaðar
erlendis frá, þar sem golfvellir eru
inni í þéttri byggð“. Það kemur okk-
ur alis ekkert við hvað gert er erlend-
is í þessu efni. Það einfaldlega á
ekki við um Fossvoginn og útivist
þar. Eitt furðulegasta í þessari und-
arlegu grein er að Þorsteinn Stein-
grímsson segir „Gjald er tekið af
þeim sem völlinn nota“. Ætla menn
virkilega að koma á gjaldtöku fyrir
notkun á útvistarsvæði inni í miðju
bæjarfélagsins? Þetta er óhugsandi.
Þorsteinn Steingrímsson segir „Það
er dýrt að gera golfvöll og halda
honum í góðu ástandi og því þarf
gjald að koma til“. Best er fyrir alla
að gleyma svona hugmyndarugli
strax.
Nýtt deiliskipulag er nú til sýnis
og mikil nauðsyn er að sem flestir
mótmæli þessari óraunhæfu hug-
mynd um golfvöll í Fossvogsdalinn.
Tillagan er að mörgu leyti góð, en
þó tel ég að um nokkurt ofskipulag
Frá Kristni Björnssyni:
ÞAKKLÁTUR er ég Sigurði Haukdal
fyrir athugasemd hans í Morgunblað-
inu 18. september sl., jafnt þó að
hann sé mér ekki alveg sammála,
enda sé ég að við erum báðir náttúru-
unnendur.
Tvö atriði, sem hann mistúlkar,
vil ég skýra nánar eða leiðrétta.
í fyrsta lagi er ég ekki sportveiði-
maður, hef aldrei skotið fugl og vil
helst alveg friða ijúpu vegna þess
að hún prýðir náttúruna. Ég styð því
ekki hag veiðimanna, slíkar veiðar
finnst mér ómannúðlegar og óhag-
sé að ræða. Vel mætti skilja eitthvað
ósnert eftir innan um tré og runna.
Skipulagsstjóri Kópavogs hefur aug-
lýst eftir athugasemdum. Þar segir:
„Þeir, sem eigi gera athugasemdir
innan tilskilins frests, teljast sam-
þykkir tillögunni“.
Orðalagið nær auðvitað ekki
nokkurri átt. Eigi að framfylgja því
og taka afstöðu í bæjarstjórn eftir
„hinum þögla meirihluta".
Bæjarstjórn ber að mínu mati að
senda miða inn í öll húsin þar sem
fólk segir já eða nei. Annað er ekki
sæmandi. Það má ekki henda, að
harðsnúinn hópur um þijúhundruð
golfmanna og ósanngjöm tilkynning
skipulagsstjóra rugli um fyrir kjörn-
um bæjarfulltrúum. Því bið ég les-
endur að stuðla að mótæmlum við
hugmyndinni um golfvöllinn og þar
með vernda svæðið og tryggja afnot
hins almenna borgara gjaldalaust
að útivist í Fossvogsdalnum.
JÓN ÁRMANN HÉÐINSSON,
fv. formaður UMSK, í stjóm
íþróttasambands íslands 1980-
1992.
kvæm leið til fæðuöflunar nú á tím-
um hagræðingar. Lítið t.d. á kostnað
við ijallaferðir og hve mörgum
ijúpnaskyttum þarf að leita að
dauðaleit árlega.
í öðru lagi tók ég fram í grein
minni að fálka vildi ég ekki útrýma
og á það við um allar dýrategundir.
En rétt er að nýta þær eðlilega og
hamla offjölgun. Þetta gildir jafnt
um hvali, seli og fálka, ef hugsanlegt
væri að nýta hann, eða rétt væri að
takmarka stofninn.
KRISTINN BJÖRNSSON,
Espigerði 4, Reykjavík.
Um fálka og rjúpu
Víkveiji skrifar
Ef þið hafði einhvern tímann leit-
að til Heilsugæslu Reykjavík-
ur, áður Heilsuverndarstöðvarinnar,
í bólusetningu vegna utanferða þá
skuluð þið gæta gulu bólusetningar-
bókarinnar. Það er ekki hægt að
endurnýja hana eins og Víkvetji
dagsins komst að raun um. Hann
varð fyrir því óláni að týna passanum
sínum, sem getur komið fyrir besta
fólk, en það sem verra var, gula
bólusetningarbókin með upplýsing-
um um ónæmissprautur týndist líka.
Þar sem til stóð að halda til fjar-
lægra landa var haft samband við
deildina sem sér um að sprauta
ferðalanga á leið út í heim. Satt að
segja átti Víkveiji ekki von á öðru
en að hægt yrði að útvega nýja bólu-
setningarbók rétt eins og lögreglu-
stjóri lætur sig ekki muna um að
endurnýja passa sem týnast en það
var nú eitthvað annað. Sú sem varð
fyrir svörum sagði að ekki væri
hægt að endurnýja bókina. Það
gengi ekki en eftir að hafa rætt
málið og rakið fyrri ferðir taldi hún
líklegt að ekki væri þörf á fleiri
sprautum nema auðvita þessari
venjulegu sem eflir viðnám við als-
konar pestum. Það þyrfti einungis
að nálagst reseptið milli fjögur og
Fimm á miðvikudegi en þessi þjón-
usta er einungis veitt á þriðjudögum
og miðvikudögum milli kl 16 og 17.
Rétt væri samt að koma fyrir kl.
16, þar sem líkur væru á örtröð.
Er ekki að orðlengja að þegar
komið var á staðinn voru nokk-
uð margir fyrir og engin miskunn:
„Þú ferð aftast í röðina." Kl. 16:05
var farið að kalla fólk í viðtal í hliðar-
herbergi og þegar þeim áfanga var
loks náð gaf að líta herbergi þar sem
raðað er skjalaskápum meðfram
veggjunum, fullum af upplýsinga-
spjöldum Reykvíkinga. Stúlkan dró
fram spjald Víkveija og viti menn,
þar er hann skráður samkvæmt upp-
lýsingum frá 1957.en að vísu röng-
um stað, sem skeikaði nokkrum
húsnúmerum. Tölvuöldin hefur
greinilega farið framhjá þessari
deild.
Stúlkan renndi augum yfir spjald-
ið og sagði að ekki væri þörf fyrir
mænuveikisprautu fyrr en að ári og
stífkrampi dygði fram yfir 2004.
Þvílíkur léttir! En hvað með allar
hinar sprauturnar? Guluna, kóler-
una, taugaveikina og svo framvegis.
„Nei þær eru ekki skráðar," var
svarið. „Það er svo mikil fyrirhöfn."
Þarna kom skýringin á því af hveiju
ekki var hægt að fá nýja bók eða í
það minnsta afrit, en er þetta ekki
brot á læknalögum um meðferð
sjúkragagna? Eru menn ekki skyld-
ugir að skrá allar aðgerðir sem fram-
kvæmdar eru?
Næst tók við stúlkan sem skráir
í gulu bókina ef maður er svo lán-
samur að eiga hana og merkir á
blað við þær sprautur sem nauðsyn-
legt þykir að gangast undir. Reynd-
ar hefur Víkveiji tekið eftir að ferða-
félagar fá ekki alltaf sömu meðferð.
Sumir hafa fengið sprautur sem
aðrir fengu ekki. Eftir yfirheyrslu
kemur að því að greiða fyrir efni
og þjónustu og þarna greiddi ferða-
fólk að vísu mishátt allt að sjö þús-
und krónum fyrir sig og sína en án
þess að fá kvittun fyrir. Greiðslur
fóru óskráðar og beint í lítinn pen-
ingakassa.
XXX
Næsti,“ kallaði læknirinn og nú
var komin röðin að Víkveija.
Eftir að hafa rætt um væntanlega
ferð var reseptblokkin dregin upp og
hann mundaði pennan. „En eigum
við ekki líka að fá resept," stundi
konan upp sem var á undan í röð-
inni. Læknirinn tók kipp, rótaði í
miðunum á borðinú og sagði síðan:
„Æ, fyrirgefðu ég fór línuvillt, þið
fenguð einni mænuveikisprautu of
mikið en það er allt í lagi.“ Grandvar
heimilisfaðir spurði hvort ekki ætti
þá að borga sérstaklega fyrir spraut-
una? Nei það var óþarfi, húsið borg-
aði.
Heimsóknin hafði tekið rúman
klukkutíma og Víkveiji velti þvi' fyr-
ir sér þegar hann gekk út, hvernig
stæði á að þetta væri látið viðgang-
ast. Opið tvo daga í viku í klukku-
stund í senn, skráning ófullkomin,
engin kvittun og nánast engin ábyrgð
fyrir réttri meðferð.