Morgunblaðið - 08.09.1994, Qupperneq 34

Morgunblaðið - 08.09.1994, Qupperneq 34
34 FIMMTUDAGUR 8. SEPTEMBER 1994 MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR BALDUR GEORGS TAKACS + Baldur Georgs Takacs var fæddur í Reykjavík 22. október 1927. Hann lést á St. Jó- sefsspítala í Hafn- arfirði 26. ágúst síðastliðinn. For- eldrar hans voru Agústa Thoraren- sen og Georg Takacs, tónlistar- maður. Systkini hans voru Atli, Kristinn og Anna Bjorn. Anna er ein eftirlifandi af systkinunum. Bald- ur kvæntist Sigurbjörgu Sveinsdóttur, fædd 28. janúar 1926, þann 10. desember 1948. Þau skildu 1972. Þau eignuðust þrjú börn: Svein Kristin, kvænt- an Auði Vésteinsdóttur, Rann- veigu Kristínu, gift Viðari Helgasyni, þau skildu, og Bald- ur Georg, kvæntan Maríu Jóns- dóttur. Barnabörn Baldurs eru Agúst Freyr, Sölvi Már, Nanna, Heimir Órn, Brynjar og Sandra. Baldur starfaði lengi sem skemmtikraftur ásamt skrifstofustörfum. Síðar stund- aði hann kennslu um árabil á Akranesi og Eskifirði. Baldur verður jarðsunginn frá Víði- staðakirkju í Hafnarfirði í dag. EINN besti vinur minn er látinn. Hann afi. Með okkur afa var mjög náið samband frá því ég man eftir mér. Hann passaði mig mikið á _ , mínum fyrstu bemskuárum, það mikið að fyrsta orðið sem ég sagði var „afi“. Á seinni árum var því snúið við og fór ég oft í heimsókn til hans eða þá að við settumst inn á kaffihús, þar sem hann naut sín oftast best. Spjölluðum við um allt milli himins og jarðar, en oftast leiddist talið að ferli hans sem galdramaður og búktalari. Afi hafði áhuga á sjónhverfíng- um frá því hann mundi eftir sér. Notaði hann hverja frístund sem hann hafði til að æfa sig og lesa til um galdra. Hafði hann mest gaman af því að gera galdra með spil og peninga, og náði hann útrú- legri leikni með höndunum. Þegar hann var 16 ára var hann fenginn til að sýna í fyrsta sinn opinberlega fyrir fullu húsi áhorfenda. Tveimur árum seinna var hann búinn að sýna á yfír 200 sýningum. Ein- kenndi það hann á sýningum að hann reyndi alltaf að vera gaman- samur og spjalla við áhorfendur meðan á sýningu stóð. Afí var allt- Bamaskórfrá Bopy Margar gerðir í st. 18-34. Margir litir. Ath.: Smáskór er fluttur inní DÓ-RE-MÍ vid Fákafen í eitt af bláu húsunum. smáskór Suðurlandsbraut 52, ^^^Jiímij583919^^^ of mikill trúður til þess að vera alvarlegur. Seinna meir kom Konni inn í atriðið hjá honum og urðu þeir hinir mestu mátar, allt að óaðskiljanlegir. Sýndu hann og Konni meðal annars við góðar undirtektir í Tívolíinu sem var um árabil í mýrinni gegnt háskól- anum, á árunum 1947 til 1960. Afi gerði meira en að sýna sjónhverfíngar og aðstoða Konna við tal, hann tók þátt í og samdi ásamt öðrum revíur og leik- rit. Hann gaf einnig út tvær bækur með gamanefni eftir sig og Konna. Plötur voru líkar hljóðritaðar með Alfreði Clausen og Skafta Ólafssyni ásamt því sem afí lék í kvikmyndun- um Brekkukotsannál og Með allt á hreinu. Oft var það nú Konni sem var í aðalhlutverki, en þeir voru nú einu sinni óaðskiljanlegir enda voru þeir best þekktir sem Baldur og Konni. Afí var ekki bara listamaður, hann hafði einnig mikinn hug á að mennta sig og tók stúdentinn frá Menntaskólanum í Reykjavík utan- skóla samhliða skrifstofustörfum, sýningum og fjölskyldustörfum 33 ára gamall. Hann hóf nám í ensku í háskólanum, en hafði ekki ráð á að klára það nám. Einnig nam hann 'stutta stund í leiklistarskóla, en draumur hans var alltaf að fara til Bandaríkjanna og nema auglýs- ingateiknun, en úr því varð aldrei. Skömmu eftir stúdentspróf hóf hann að kenna og kenndi meðal annars á Akranesi og Eskifirði, og var vel liðinn og virtur sem kenn- ari. Að vísu kom fyrir að Konni komst í próf hjá honum og hrekkti hann með því að setja spurningar sem ekkert vit var í og náttúrulega enginn gat svarað. A seinni hluta ævi hans fór að síga á ógæfuhliðina og varð hann eins og margir aðrir áfenginu að bráð. Honum tókst þó að ná sér upp úr því og sagði hann mér alltaf að hann lét alltaf einum degi nægja sína þjáningu í einu. Eitt það síð- asta sem hann gerði var að semja barnaleikritið „Galdraland", sem bæði var sýnt á leiksviði og í sjón- varpi. Hann ætlaði alltaf að skrifa leikrit, en úr því varð ekki. Þótt hann hafí hætt sýningarmennsku, fylgdist hann alltaf vel með og fékk reglulega sendar fréttir frá Hinu breska galdrafélagi sem hann og var virtur meðlimur í. Afi var fjölhæfur maður og ef hann fékk áhuga á einhveiju, þá tók hann sig til og drakk í sig allan þann fróðleik sem hann gat um þau mál, en þegar hann missti áhugann á því efni kastaði hann því frá sér eins og lítið barn kastar frá sér leikfangi sem það hefur ekki gaman af lengur. En hans munu flestir að sjálfsögðu minnast sem Baldurs og Konna, hann var fyrst og fremst listamaður, bóhem, fyrsti galdra- maðurinn og búktalari á íslandi. Áttu von á barni? Undirbúningsnám- skeið fyrir verð- andi mæður/for- eldra. Innritun í s. 12136/23141. Pantið tímanlega. Hulda Jensdóttir. Ég vil þó minnast afa fyrir að hafa alltaf varðveitt húmorinn og barnið í sjálfum sér, sama hvað á dundi. Einnig var hann heiðursmað- ur mikill og lagði aldrei illt orð til nokkurs manns. Ég kveð þig í hinsta sinn afi minn og þykir mér leitt að hafa ekki fengið að spjalla við þig undir það síðasta, þar sem ég var staddur erlendis. En þú hefur alltaf verið og verður hjá mér í huganum. Vertu sæll að sinni, eða eins og Konni hefði sagt: „Saltkjöt og baunir, tú- kall.“ Ágúst Freyr Ingason. Fallinn er frá fyrrverandi sam- starfsmaður minn og jafnframt góður vinur, Baldur Georgs Takacs. Okkar kunningsskapur hófst í kringum 1950 þegar ég var í skemmtinefnd VR, að undirbúa úti- hátíð verslunarmanna í Tívolíinu sem þá var í Vatnsmýrinni. Baldur var þá nýkominn frá Kaupmanna- höfn með ný töfrabrögð og Konna í ferðatöskunni. Jafnframt kom hann með frá Danmörku kærustuna Sigurbjörgu sem átti eftir að standa við hlið hans gegnum þunnt og þykkt megnið af lífsleiðinni. Á útihátíð þessari var hann okk- ar aðal skemmtikraftur og gerði stormandi lukku, bæði með töfra- brögðum og búktali Konna. Næstu ár var hann einn af aðal skemmti- kröftum landsins og mjög eftirsótt- ur. Ferðaðist hann um allt land með stjórnmálaflokkum fýrir kosningar, sem frægt varð á sínum tíma. Þekktur fjöllistamaður sem verið hafði í frægustu ijölleikahúsum heims, tjáði mér, að list Baldurs væri á heimsmælikvarða. Vissi ég til þess að hann lagði mikla áherslu á að fá Baldur til að koma fram erlendis. En Baldur var þá kominn með fjölskyldu og fór hvergi. En eitt er víst að enginn hérlendis hef- ur náð slíkri leikni og hann með búktali. Nokkur ár liðu þar til leiðir okk- ar lágu aftur saman. Þá hafði hann um nokkurn tíma starfað sem skrif- stofumaður hjá Agli Vilhjálmssyni hf. við góðan orðstír. Ég bauð hon- um starf hjá Pólum hf. og þar starf- aði hann á annan áratug. Hann var mjög fær og samviskusamur starfs- maður. Hann var hvers manns hug- ljúfi. Hann var einnig frábær mála- maður. Þegar hann var um þrítugt réðst hann í það þrekvirki að lesa undir stúdent-spróf með fullri vinnu. Þá voru ekki komnar neinar öld- ungadeildir við framhaldsskólana svo að hann varð að lesa sjálfur og treysta algjörlega á sjálfan sig. Hann fékk að vísu af og til að sitja í kennslustundum í Menntaskólan- um í Reykjavík. Stúdentspróf tekur hann rúm- lega 33 ára og hefst þá nýr kapítuli í lífí hans. Hann hafði lengi haft mikinn áhuga á að snúa sér að kennslu og nú fékk hann tækifær- ið. Næstu ár starfaði hann sem kennari. Fyrst nokkur ár á Akra- nesi og seinna á Eskifirði. Sam- kennarar og nemendur eru flestir sammála að hann hafi verið frábær kennari og að hans hæfíleikar hafi notið sín vel í þessu starfi. Því mið- ur brást heilsan, eins og oft vill verða, alltof snemma. Hann hefur verið sjúklingur, meira og minna í nokkuð mörg ár. Síðustu árin hafa verið honum mjög erfið en nú hefur hann fengið frið. Ég þakka samstarfið og nú, þeg- ar leiðir skilja, ber ég börnum hans og fjölskýldum þeirra innilegustu samúðarkveðjur mínar og fjöl- skyldu minnar. Magnús Ó. Valdimarsson. LAUFEYÞÓRA EINARSDÓTTIR + Laufey Þóra Einarsdóttir fæddist 22. júlí 1939. Hún lést á St. Jósefsspítala í Hafnar- firði 19. júlí síðastliðinn. For- eldrar hennar voru Steinunn Rósa ísleifsdóttir, f. 7. júní 1912, d. 13. júlí 1994 og Einar IHuga- son, f. 1. apríl 1911, d. 28. ágúst 1972. Sonur Laufeyjar er Hlyn- ur Rafnsson, f. 4. nóvember 1970. Laufey átti sex systkini: Marlaugu, Rögnu, látin, Harald Grétar, látinn, Baldvin, Fjólu, látin, og Einar Vigni, látinn. Laufey lauk unglingaprófi frá Barnaskóla Vestmannaeyja. Hún starfaði um tíma í snyrtiv- öruverslun, fór þá í nám til Englands. Síðustu þrjátíu árin starfaði hún í Landsbanka ís- lands. Utför hennar fór fram í kyrrþey frá Kapellunni í Hafn- arfirði 22. júlí síðastliðinn. Á 55 ÁRA afmælisdegi sínum var Laufey, vinkona okkar, lögð til hinstu hvílu. Hún barðist hetjulega við krabbamein í rúm sex ár, síðast- liðinn tvö ár voru henni erfíð. Lík- lega væri henni þvert um geð að láta minnast sín, en við vinir hennar viljum þakka 30 ára vináttu sem hófst á árunum 1961-1962 í Cam- bridge. Þar kynntist höpur ungs fólks sem haldið hefur hópinn síðan. Cambridge-hópurinn hefur komið saman af og til í gegnum árin. Þá var oft glatt á hjalla og mikið hleg- ið þegar rifjuð voru upp gömul atvik og ævintýri. Með sinni glaðværð og smitandi hlátri var Laufey ætíð hrókur alls fagnaðar. Litli fallegi sólargeislinn sem læddist inn um glugga kapell- unnar og varpaði heitum geislum á kistu Laufeyjar minnti okkur á þann gyllta bjarma sem svo oft sló á fal- lega hárið hennar. Laufey, vinkona okkar, hafði mik- inn áhuga á eilífðarmálum og var viss um að lífið á jörðinni væri að- eins áfangi í himinhvolfinu sem okk- ur öllum cr gert að ganga í gegnum með misþungum sporum þó. Laufey kaus að lifa lífi sínu hljóðlega, ann- ast son sinn, Hlyn, af mikilli ástúð og umhyggju. Systir Laufeyjar Mallý (Marlaug) og hennar íjölskylda á um sárt að binda að þurfa að sjá á bak móður og systur í sömu vikunni. Auk þess létust fyrir fáum árum tvær systur þeirra á sama ári. Skömmu fyrir andlát sitt lét Lauf- ey þessi orð falla: „Ég veit ekki hvað ég hefði gert ef Mallýar systur nyti ekki við.“ Mallý hefur sýnt mikla hugprýði og annast móður og systur af miklum kærleika. Það er þung raun fyrir 23 ára pilt að missa móður og ömmu í sömu vikunni. Elsku Hlynur, megi minn- ingin um ástríka móður ylja þér um ókomna framtíð. Guðrún, Gunnar, Hrafnhildur, Inga, Sigríður, Sigtryggur og Þorbjörg. BRAGIHARALDSSON + Bragi Haraldsson fæddist á Borgarfirði eystra 19. des- ember 1918. Hann lést á dvalar- heimili aldraðra á Eskifirði 8. ágúst síðastliðinn og fór útförin fram frá Eskifjarðarkirkju 12. ágúst. ÉG KYNNTIST Braga þegar ég var krakki á Eskifirði, Bragi og Guð- björg, kona hans, voru mikið vina- fólk Sveins afa og Köllu ömmu minnar á Eskifirði. Þegar Bragi og Guðbjög komu í heimsókn til ömmu og afa kom Guðbjörg oftast með eitthvað góðgæti til hennar ömmu minnar og á meðan töluðu afí og Bragi um pólítík og voru sjaldnast sammála eins og gengur og gerist, en samt var það alltaf í bróðerni. Leiðir Braga og mín áttu oft eftir að liggja saman, við unnum saman í frystihúsinu á Eskifirði og kenndi Bragi mér meðal annars að hand- flaka grálúðu. Bragi reyndist mér afskaplega vel. Þegar ég var að lesa fyrir bílpróf, þá hlýddi hann mér yfir spurningarnar. Bragi hafði mikinn áhuga á fé- lagsmálum og var meðal annars for- maður og gjaldkeri Verkamannafé- lagsins Arvakurs á Eskifirði og var hann síðar gerður að heiðursfélaga í Árvakri. Vinskapur okkar Braga hélst þótt ég flytti til Reykjavíkur og þegar ég fór austur hitti ég allt- af Braga og Guðbjörgu og var alltaf velkominn á þeirra heimili. Það er oft undarlegt hvað lífið getur verið tilviljanakennt. Fyrir rúmu ári lagðist Bragi inn á Land- spítalann í Reykjavík og kom ég þangað nokkrum sinnum til að heim- sækja hann. Sjálfur var ég að bíða eftir stórri aðgerð á sama spítala. Eitt kvöldið þegar ég sat fyrir fram- an sjónvarpið var hringt í mig frá Landspítalanum og ég látinn vita hvenær ég ætti að koma í aðgerð- ina. Þegar á spítalann var komið er mér fengið herbergi og svo undar- lega vildi til að Bragi var herbergis- félagi minn, en ekki nóg með það, heldur vorum við skornir sama dag og af sama lækninum. Já, lífið er oft tilviljanakennt. Við Bragi áttum góðar samverustundir á Landspítal- anum og spjölluðum mikið saman um alla heima og geima og stytti það bið okkar eftir að komast heim. Ég hitti Braga síðast í júlí þegar ég var á ferðalagi á Eskifirði, en þá dvaldi hann í Hulduhlíð á Eski- fírði. Ég er þakklátur fyrir það að hafa kynnst manni eins og Braga, manni sem var veþliðinn af öllum sem þekktu hann. Ég og fjölskylda mín sendum Guðbjörgu og öllum aðstandendum hans okkar innileg- ustu samúðarkveðjur. Þórir Karl Jónasson frá Eskifirði. Formáli minningar- greina ÆSKILEGT er að minningar- greinum fylgi á sérblaði upplýs- ingar um hvar og hvenær sá, sem Ijallað er um, er fæddur, hvar og hvenær dáinn, um for- eldra hans, systkini, maka, og börn, skólagöngu og störf og loks hvaðan útför hans fer fram. Ætlast er til að þessar upplýs- ingar komi aðeins fram í formá- lanum, sem er feitletraður, en ekki í greinunum sjálfum. MEÐ SEMMARK ER TWorDWKCNN,NCU Tölvuskóli Reykiavíkur J H BORGflRTÚNI 28. 105 REVKJflVÍK, sfml 616699. fax 616696 Sérhæft skrifstofutækninám Tölvunám 82 klst. Tölvur í fyrirtækjum 88 klst. Bókhaldsnámskeið o.m.fl.

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.