Morgunblaðið - 03.02.1995, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 3. FEBRÚAR 1995 39
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þðkk fyrir allt og ailt.
Gekkst þú mgð Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Hinsta kveðja.
Hallgrímur, Asa, Asgeir,
Aðalheiður, Eyjólfur, Guð-
rún, Hafdís, Sólveig, Lauf-
ey, Gísli, Kristín, Svala,
Gunnar, Aðalheiður R, Sig-
urlaug, Aðalheiður S.,
Hólmfríður, Eva makar og
langafa börn.
Hann hét fullu nafni Lórenz Ing-
olf Halldórsson, alltaf kallaður
Lolli. Hann var fæddur á Eskifírði
23. febrúar 1904, sonur hjónanna
Guðrúnar Sigurðardóttur og Hall-
dórs Sveinssonar, en þau eignuðust
tvö börn, Lolla og Aðalheiði, sem
látin er fyrir mörgum árum. Hall-
dór lést frá þeim systkinum mjög
ungum. Stóð þá Guðrún ein uppi
með börnin tvö. Hún gifstist síðar
Guðna Sveinssyni, bróður Halldórs,
og eignuðust þau saman tvö börn,
Halldóru og Eirík. Þær voru syst-
ur, Guðrún og amma mín, Stefanía
Sigurðardóttir Austfjörð, sem gift
var Jóni Austljörð, en þau áttu
þrjú börn. Þessar tvær ljölskyldur
byggðu sér hús sem heitir Bakki.
Þetta var lítið hús, herbergjaskipan
var ekki stórkostleg. Niðri voru
tvær stofur og tvö lítil eldhús, en
uppi voru tvö herbergi, sitt fyrir
hvora fjölskyldu. Þarna bjuggu þau
saman í mörg ár með sjö börn, svo
börnin voru sem systkini. Á þessum
árum tók amma ástfóstri við Lolla,
og var hún honum sem móðir alla
tíð síðan. Afi og amma fluttust til
Akureyrar árið 1920, en þá hafði
móðir mín gifst þangað. Amma sá
alltaf eftir Eskifirði, fannst henni
sá staður fegurstur og bestur allra
staða. Hún saknaði litla lækjarins,
sem rann fyrir utan húsið, það var
svo yndislegt að sofna við lækjar-
niðinn eftir annir dagsins. Svo var
það Hólmatindurinn, sem henni
fannst fegurstur og tignarlegastur
allra fjalla. Þó að þau flyttu í burtu
var alltaf gott samband á milli
þessara ljölskyldna.
Lolli gerðist sjómaður, fékk
skipspláss á norsku flutningaskipi
og var í mörg ár í siglingum, þar
sem hann upplifði mörg ævintýrin.
Þessi skip sigldu um öll heimsins
höf. Fyrir utan Norðurlöndin sigldi
hann til Ítalíu, Sikileyjar, Spánar
og eitt sinn alla leið suður til Ríó.
Ég man hvað hann var hugfanginn
af þeirri fegurð sem blasti við, þeg-
ar siglt var inn til Ríó, og fannst
honum það fallegasta borgin sem
hann hafði komið til.
Það fór ekki hjá því, að hann
kæmist í kynni við Bakkus á þess-
um árum og margar voru frásagn-
ir hans ævintýri líkastar, hvort sem
Bakkus var með eða ekki. Já, hann
Lolli var hafsjór af sögum úr sínu
sjómannslífi, og hann lærði norsku
og talaði hana vel.
Afí hafði líka verið á norskum
og dönskum skipum og eins og
Lolli siglt vítt og breitt um heim-
inn. Þegar fram liðu stundir, og
Lolli var sestur að á Akureyri, var
gaman að hlusta á þá rifja upp
sjóferðaævintýrin sín, einkum á
sunnudagsmorgnum þegar þeir
brugðu gjarnan fyrir sig norskunni
yfir kaffinu og jólakökunni hjá
ömmu, en hjá henni fékk Lolli sinn
skammt af andlega fóðrinu, og síð-
an var hlegið að öllu saman. Kátín-
an fylgdi Lolla allt til enda.
Við áttum heima á Eyrarlands-
vegi 12, pabbi, Einar Jóhannsson
byggingameistari, og mamma,
Ingibjörg Austfjörð, afi, amma og
við systkinin. Eg var sex eða sjö
ára þegar ég man fyrst eftir Lolla.
Það var sumardagur, yndislegt veð-
ur, logn og sólskin eins og alltaf í
endurminningunni. Ég var úti og
var að baka moldarkökur, raðaði
þeim á jjöl, skreytti þær með fíflum
og sóleyjum og setti þær í sólina
til þerris. Mér varð litið niður í
brekkuna fyrir neðan Eyrarlands-
veginn, sem þá var blessunarlega
laus við allan tijágróður. Sé ég þá
hvar kemur maður, heldur illa til
reika, upp brekkuna, tekur stefn-
una heim og beint upp tröppurnar
sem þá voru austan á húsinu.
Mamma kippir honum inn í for-
stofu og lokar. Eftir smástund
kemur svo yfirvaldið, „Gunnar póli“
eins og hann var kalíaður, á eftir
manninum. Ekki var „Gunnar póli“
betur útlítandi, húfulaus og gylltu
hnapparnir á „uniforminu" höfðu
týnt tölunni. Hann gengur upp
tröppurnar, bankar á útidyrnar og
krefst þess að fá manninn fram-
seldan, en þessi maður var enginn
annar en Lolli. Þegar hér var kom-
ið sögu hafði amma bæst í hópinn
og „skjaldmeyjarnar" því orðnar
tvær, og yfirvaldinu sagt að nú
væri maðurinn á þeirra ábyrgð, og
var Lolli því ekki framseldur. Málið
var það, að Lolli var á norsku skipi
sem hét Nordland og lá hér í höfn.
Hann vildi fara hér í land fyrir
fullt og allt, en mátti það ekki, því
það þurfti að afskrá hann úti í
heimahöfn skipsins, og var hann
því kyrrsettur um borð. Lolli undi
þessu illa, stökk frá borði. Var
„Gunnari póla“ falið að handsama
hann, en þeirra viðskipti enduðu
sem fyrr segir með því, að yfírvald-
ið týndi bæði húfu og hnöppum.
Nordland lét úr höfn, en Lolli varð
eftir.
Um þessar mundir var Kristnes-
hæli í byggingu. Faðir minn var
þar byggingameistari ásamt Jóni
Guðmundssyni og fékk Lolli strax
vinnu frammi í hæli eins og það
var kallað þá. Þar voru fyrir hraust-
ir, kátir strákar á sama reki og
Lolli og varla komnir af strákapara-
aldrinum enda féll Lolli vel inn í
þennan hóp og sagði margar, góðar
sögur þaðan.
Á þessum tíma kynntist Lolli
heilladísinni sinni, henni Öllu. Hún
hét Aðalheiður Antonsdóttir, fædd
2. janúar 1907 á Urðum í Svarfað-
ardal. Hún fluttist ung að árum til
Reykjavíkur, var þar sín unglingsár
og lærði ýmsar hannyrðir, t.d. út-
saum, baldýringu og kniplingar.
Þau gengu í hjónaband á nýársdag
1928 og byijuðu sinn búskap á
„Norðurpólnum" sem nú er horfinn
sjónum okkar Akureyringa. Þegar
Lolli kvæntist kvaddi hann Bakkus
og gekk í stúku. Nú fóru erfiðir
tímar í hönd. Hér var kreppa og
atvinnuleysi og erfiðleikar fyrir
barnafólk. Lolli var harðduglegur
og vann alla vinnu sem til féll.
Tunnuverksmiðjan var starfrækt
fyrir atvinnubótavinnu, og þar vann
Lolli. Gleðin og hamingjan voru
þeirra ríkidæmi, börnin fæddust
hvert af öðru og það var þeirra lán
að geta keypt lítið hús í Fróða-
sundi 3. Þar bjó svo þessi fjölskylda
og undi glöð við sitt. Alla, þessi
myndarkona, saumaði á hópinn
sinn en börnin urðu sjö. Lolli eign-
aðist trillu og reri til fiskjar. Á
stríðsárunum flutti hann beitu út
í Hrísey. Eitt sinn var hann stopp-
aður af Bretum, en þeir voru þá á
Hjalteyri og fannst þeim eitthvað
grunsamlegt að sami bátur var þar
alltaf á ferðinni fram og til baka.
Þeir komust að raun um að þetta
voru hættulausar ferðir og varð
Lolli góður vinur þeirra og fór allra
sinna ferða óáreittur.
Það sem einkenndi heimilislíf
þeirra Öllu og Lolla var gleðin og
hamingjan sem fluttu fjöll i þeirra
erfíðleikum. Aldrei var æðrast og
smám saman greiddist úr. Þau
gerðu vel við húsið sitt og byggðu
góð kvistherbergi uppi og þegar
börnin stækkuðu urðu þau góðar
hjálparhellur. Amma leit á þau sem
sín barnabörn, enda kölluðu þau
hana ömmu. Innileg vinátta var
milli þeirra ömmu og Öllu og mörg
voru sporin heim á Eyrarlandsveg.
Stutt var úr Barnaskólanum heim
í eldhúsið hennar ömmu og komu
börnin oft og fengu mjólkurbolla
og brauðsneið. Mér er í fersku
minni, þegar Maggi sagði við
mömmu sína: „Ég fór til ömmu í
MINNINGAR
dag og fékk mjólk og brauð, en
það er verst hvað hún lætur alltaf
mikið smjör á brauðið."
Þegar við fluttum hingað í Goða-
byggð 2, fluttu þau með okkur afi
og amma. Varð nú heldur lengra
á milli vina og ekki voru bílar al-
gengir í þá daga. En þau töldu
ekki eftir sporin þó þau yrðu fleiri
og alltaf báru þau með sér gleði
og ferskan blæ. Börn Öllu og Lolla
eru: Pálína, gift Hauki Hallgríms-
syni; Gunnar, verkstjóri hjá ÚA,
ókvæntur; Magnús, vélstjóri,
kvæntur Elínu Eyjólfsdóttur; Gísli
Kristinn, aðstoðarslökkviliðsstjóri,
kvæntur Rögnu Fransdóttur; Guð-
björg, gift Þorgeiri Gíslasyni, húsa-
smíðameistara; Ingibjörg, gift
Reyni Valtýssyni, rafvirkjameist-
ara; Skúli, brunavörður, kvæntur •
Guðrúnu Þorkelsdóttur. Öll hafa
börnin komið sér vel áfram qg stór
ættboginn sem kominn er af þeim
og upp til hópa er þetta hið vænsta
fólk.
Ekki get ég skilið við hann Lolla
minn án þess að minnast veiði-
mannsins sem í honum bjó. Hann
renndi færinu eða kastaði út línu
af stönginni hvar sem tækifæri
gafst, hvort sem það var á, fljót eða
lækjarspræna. Hann var fiskinn vel
og sagði margar góðar veiðisögur.
í mörg ár vann Lolli hjá ÚA við
brýnslu á hnífum fyrir konurnar
sem unnu við fiskinn og veit ég
að það fólk sem með honum vann
minnist hans sem gleðigjafa, enda
veit ég að við afhendingu á hnífun-
um sem hann brýndi, lét hann yfir-
leitt falla nokkur vel valin orð.
Lolli fór alltaf heim í morgunkaffi
klukkan níu, og var húsfreyjan þá
ævinlega búin að hella á könnuna.
Svo var það líka morguninn 9.
ágúst 1978, er Lolli kom heim.
Hann opnaði forstofudyrnar og
kallaði: „Alla, rósirnar þínar þurfa
svona einn sólardag til að geta
sprungið út,“ en hún ræktaði rósir
í garðinum þeirra. Kaffiilminn lagði
á móti honum, en hann fékk ekk-
ert svar. Á gólfinu lá Alla, hún
hafði fyrir nokkrum mínútum kvatt
þetta jarðneska líf. Þetta var sorg-
arstund fyrir Lolla og alla fjölskyld-
una, en með stuðningi þeirra hvert
við annað komst tilveran aftur í
samt lag. Nokkru síðar flutti Lolli
i Birkilund 13, til Gunnars sonar
síns. Hann seldi húsið sitt í Fróða-
sundi, húsið sem þau Alla höfðu
búið í öll sín hamingjuár. Fyrir
nokkrum árum keypti Gunnar rað-
hús í Víðilundi 3 og þar bjuggu
þeir sér yndislegt heimili, prýtt öll-
um fallegu mununum sem hún Alla
hafði unnið, en eftir því sem ung-
arnir flugu úr hreiðrinu, gafst
henni meiri tími til að sinna uppá-
haldsiðju sinni, hannyrðum. Hún
saumaði myndir, stólaáklæði, vegg-
teppi, klukkustrengi og púða. Hún
bæði kniplaði og baldýraði á ís-
lenska búninginn og voru öll henn-
ar verk fullkomin að allri gerð.
Lolli minn, nú ertu farinn. Ekki
datt mér það í hug, örfáum dögum
áður en þú varst allur, þegar við
kvöddumst með kossi hérna í Goða-
byggðinni, að það væri okkar
hinsta kveðja. Nú hefur þú hitt
aftur hamingjudísina þína, hana
Öllu. Guð blessi minningu ykkar
beggja. Hafið þið þökk fyrir allt
og allt.
Áslaug Jónína Einarsdóttir.
Fleiri minningargreinar um
Lórenz Halldórsson bíða birt-
ingar ogmunu birtast hér í
blaðinu næstu daga.
t
Astkær sonur okkar, litli bróðir og
barnabarn,
ALEXANDER WILLIAM S. ERWIN,
sem lést á heimili sínu í London mánu-
daginn 30. janúar sl., verður jarðsung-
inn frá Fossvogskapellu í dag, föstudag-
inn 3. febrúar, kl. 16.00.
Ragnhildur Pálsdóttir Erwin, Austin A.S. Erwin,
Adrian Óskar og Kristine Heiða,
Sjöfn Óskarsdóttir, Páll Ól. Pálsson,
Jean S. Erwin.
t
Hjartans þakkir til allra, sem auðsýndu okkur samúð og vinarhug
við andlát og útför eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður
og afa,
DANÍELS KRISTINS KRISTINSSONAR,
Hjaltabakka 6.
Guð blessi ykkur öll.
Dýrley Sigurðardóttir,
Magnús Karl Daníelsson,
Sveinbjörn Daníelsson, Anna Katarina Næs,
Lára Daníelsdóttir, Sigurður Harðarson,
Þórey Daníelsdóttir, Sigurður Ragnarsson,
Reynir Daníelsson, Valgerður Sveinsdóttir
og barnabörn.
t
Öllum þeim, sem heiðruðu minningu
EINARS STEFÁNS SIGURÐSSONAR,
Hólabraut 18,
Akureyri,
er lést 15. janúar sl., færum við hugheilar þakkir.
Sérstakar þakkir eru færðar starfsfólki SELS fyrir hlýlega umönnun
í veikindum hans.
Hulda Guðnadóttir,
Sigurður Einarsson, Birna Jóhannsdóttir.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúð
og vinarhug við andlát og útför hjartkærrar systur minnar, móður
okkar, tengdamóður og ömmu,
ELÍNBORGAR BRYNJÓLFSDÓTTUR
frá Gelti
í Grímsnesi.
Sérstakar þakkir til starfsfólksins á vistheimilinu Kumbaravogi.
Borghildur Brynjólfsdóttir,
Sigríður Kragh,
Pálmi Kragh,
Brynjólfur Kragh,
Stefán Kragh,
tengdabörn og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐMUNDU JÓNU JÓHANNESDÓTTUR,
Lindargötu 60.
Guðmundur Jóhansen,
Sigriður Jónsdóttir, Óskar Ágústsson,
Elísabet Guðfinna Jónsdóttir, Sævar Hallgrímsson,
Sumarliði Jónsson,
Guðmunda J. Colyer,
Jón Kristján Jónsson,
Jóhannes Jónsson,
Kristín Jónsdóttir,
Gunnar Ævar Jónsson,
Ásgeir Jónsson,
Bjarni Jónsson,
Guðbjörg Lilja Jónsdóttir,
Rut Jónsdóttir,
Hafdís Karlsdóttir,
Einar Einarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Guðrún Einarsdóttir,
Jerry Colyer,
Hjördís Jóhannesdóttir,
Ásgerður Kristjánsdóttir,
Lárus Hjaltested Ólafsson,
Kristín Guðmundsdóttir,
Deborah Jónsson,
Sigurður Ásgrimsson,
Þórarinn Jónasson,
Erfidrykkjur ||
Höfnm glœsilega =
sali og tökum
að okkur
erftdrykkjur
ÍDTEL j&LAND
sfmi 687111
t
Þökkum af alhug auðsýnda samúð og vinsemd við andlát og
útför sonar okkar og tengdadóttur,
SVEINS GUNNARS
og
HRAFNHILDAR.
Guð blessi ykkur öll.
Fyrir hönd aðstandenda,
Andrea Guðmundsdóttir,
Kristinn Pálsson,
Ásvallagötu 49, Reykjavík.