Morgunblaðið - 10.03.1995, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 10. MARZ 1995 31
ERLING VALUR
ÁRNASON
+ Erling Valur
Árnason fædd-
ist á ísafirði 7. júní
1934. Hann lést i
Reykjavík 5. mars
sl. Foreldrar hans
voru Margit Bor-
laug Guðmundsson,
húsmóðir, f. 6.
október 1903, d. 26.
júní 1993, og Ámi
Guðmundsson, út-
gerðarmaður, f. 10.
júlí 1900, d.
október 1970. Erl-
ing var elstur
þriggja bræðra,
bræður hans era Einar Ró-
bert, f. 1. október 1937, kvænt-
ur Margréti Guðmundsdóttur,
og Ingi Rúnar, f. 13 febrúar
1942, fráskilinn. Jarðarför
Erlings verður gerð frá Foss-
vogskapellu í dag og hefst at-
höfnin kl. 15.00.
í JANÚAR kom hann Erling mág-
ur minn heim úr síðustu ferðinni
sinni tii Ástralíu. Þá var hann
þungt haldinn af þeim sjúkdómi
sem leiddi hann yfir móðuna miklu.
Hann var dyggilega studdur af
vinkonu sinni Isabel Borland, sem
fylgdi honum heim og hann hafði
þekkt í yfir 20 ár.
Tveir bræður Margitar, móður
Erlings, höfðu einnig hleypt heim-
draganum og flust til útlanda og
það til annarra heimsálfa, Nils til
Ástralíu og Olaf til Ámeríku.
Bamabam hans, Stephan Borlaug,
var um tíma prestur hér við kaþ-
ólsku kirkjuna í Reykjavík, en er
fluttur til Bandaríkjanna aftur.
Erling vann í Ástralíu í nokkur ár
og þar kynntist hann Isabel Bor-
land, sem var vinkona frænku
hans, Odnu Borlaug, dóttur Nils.
Sumarið 1993 komu þær í heim-
sókn til Erlings og
áttum við margar góð-
ar stundir saman. Isa-
bel kom einnig sumar-
ið sem leið, en þá hafði
Erling gengist undir
stóran uppskurð. Þau
héldu sameiginlega
upp á 60 ára afmæli
sitt í Perlunni, en þau
áttu bæði sextugsaf-
mæli það ár, Erling í
júní, Isabel í júlí. Erl-
ing hafði oft farið til
Ástralíu og dvalið þar
mörg jól með Isabel
en þá er hásumar þar.
Erling þótti gott að vera í hitanum
Íiegar allt var í snjó og klaka á
slandi.
En Erling hafði ferðast víðar en
til Ástralíu. Hann hafið einnig
heimsótt fjarlæg lönd eins og Kína,
Japan, Indland, Singapore, Malas-
íu, Tæland, lönd í Suður-Afríku
auk fjölda landa í Evrópu. Fyrstu
ferðina fór hann til móðurlandsins
Noregs og talaði hann norsku vel.
Hann las mikið, hélt mikið upp á
Halldór Laxness. Hann kvæntist
aldrei né átti börn, en börnunum
okkar fjórum var hann alltaf góð-
ur. Hann færði þeim ýmislegt þeg-
ar hann kom frá útlöndum, t.d.
sérstæða steina og skeljar, strút-
segg og margt sem þeim fannst
mikið varið í. Þegar bræðurnir
voru ungir strákar var Ámi pabbi
þeirra í flutningum fyrir varnarlið-
ið milli Aðalvíkur og ísafjarðar.
Voru þeir þá oft með honum, eink-
um á sumrin, en fjölskyldan var
þá flutt til Reykjavíkur. Þegar
Erling var strákur var hann mikill
fyrir sér og fannst mér gaman að
heyra manninn minn og tengda-
móður segja sögur af ýmsum uppá-
tækjum Erling, sem líktust sum
mjög prakkarastrikum Emils
kenndum við Kattholt. Við segjum
oft, þegar sonur okkar 11 ára ger-
LEIFUR JÓNSSON
+ Leifur fæddist í
Reykjavík 15.
nóvember 1927.
Hann lést í Hátúni
12 27. febrúar 1995.
Foreldrar hans voru
Jón Bjarni Helga-
son, kaupm., f.
14.10. 1893, d. 20.8.
1984, og Charlotta
Soffía Albertsdótt-
ir, húsmóðir, f.
30.12. 1893, d. 19.4.
1947. Alsystkini
Leifs voru Alrún
Guðný (Stúlla), f.
5.12. 1922, d. 14.9.
1993, Sverrir, f. 6.3. 1924, og
Ragnar Jón, f. 22.3. 1929. Hálf-
systir Leifs samfeðra var Guðný
Kristin (Gígja), f. 13.9. 1942, d.
8.9. 1993.
Leifur verður jarðsunginn
frá Fossvogskirkju í dag, og
hefst athöfnin kl. 13.30.
EFTIR grunnskólanám gekk Leifur
í gagnfræðaskóla Ingimars við
Lindargötu, en lauk ekki námi.
Hann fór ungur til sjós og þá á
Goðafoss, skip Eimskipafélagsins,
en var nýhættur er Goðafoss var
skotinn í kaf af þýskum kafbát
10.11. 1944. Eftir það var Leifur
á ýmsum skipum, en í lok stríðsins
var hann á norsku skipi sem hét
Lyra og sigldi með henni til New-
castle og þaðan til Noregs á friðar-
daginn og var því með fyrstu ís-
lendingum sem komu þangað eftir
stríð. Eftir heimkomu vann Leifur
ýmiskonar vinnu, en fór fljótt á
sjóinn aftur, á síld, oftar en einu
sinni. Síðan fyrst til Eimskipa og
svo til Ríkisskipa þar sem hann var
í mörg ár sem þjónn á Esju. Leifur
lærði til þjóns og náði
góðum árangri í því
fagi, starfaði lengi
innan þjónafélagsins
og kenndi ungþjónum.
Leifur vann í fagi sínu
öll þau ár sem hann
hafði heilsu til, fyrst
mörg ár í Nausti, svo
Hótel Borg og að síð-
ustu í Þórskaffi. Hann
var oft fenginn til að
sjá um veislur og þótti
standa sig sérlega vel
á því sviði.
Hann hafði mikinn
áhuga á veiðiskap og
fór oft í ýmsar ár og vötn, og ekki
má gleyma áhuga hans á fótbolta
og fylgdist hann vel með honum
og sérstaklega nieð Val hér heima
og Newcastle í Englandi sem var
í uppáhaldi. Leifur var glæsimenni
á velli, grannur og spengilegur á
yngri árum, en þykknaði með árun-
um. Leifur var lokaður persónu-
leiki, stundum jafnvel feiminn, en
honum tókst að yfirstíga þessa
feimni á sinn hátt. Sumum fannst
hann stundum hvumpinn en innan
rammans bjó góður drengur og oft
var gott að leita til hans ef svo bar
til og á meðan hann hafði getu til,
brást hann ávallt vel við. Sambýlis-
kona Leifs var Esther Valdimars-
dóttir og áttu þau tvö börn, Char-
lottu og Sigurð. Leifur giftist Krist-
björgu Jónsdóttur og áttu þau eina
dóttur, Maríu Rós (skildu). Sambýl-
iskona Leifs og félagi til margra
ára var Unnur Brynjólfsdóttir, hún
lést 1981. Leifur varð fyrir miklu
áfalli við vinnu sína 1978, sem
leiddi til lömunar og batt hann við
hjólastól til æviloka. Við þökkum
starfsfólki í Hátúni 12 fyrir góða
ir einhveijar „gloríur“, þetta hefur
hann nú frá honum Erling.
Og þegar þau fluttust til Reykja-
víkur, er Erling var um fermingu,
sögðu einhveijar góður konur í
Súðavík, sem nóg fannst um uppá-
tæki hans: Hann Erling verður nú
áreiðanlega glæpamaður í Reykja-
vík. Ekki rættist sú spá. Erling var
ákaflega prúður, heiðarlegur og
skilvís og engum til ama, hvorki í
orði né verki. Hann var glæsilegur
maður í sjón, norrænn, stór, ljós
yfirlitum og bláeygur. Hann vann
lengst af á þungavinnuvélum. Síð-
ast hjá Steypustöðinni hf. Hann
átti sér litla notalega íbúð, þar sem
honum leið vel. Hann hafði innrétt-
að þessa íbúð sjálfur að áeggjan
pabba síns og við Einar Róbert
leigðum hana okkar fyrstu hjú-
skaparár. Þegar við byggðum hús-
ið okkar var Erling alltaf boðinn
og búinn til að hjálpa. Margit
móðir hans lést sumarið 1993,
nærri níræð að aldri. Ekki var
langt á milli þeirra mæðgina. Það
er alltaf sárt að sjá á bak vinum
og vandamönnum, en svona er líf-
ið. Ég þakka Erling samfylgdina.
Hugans elding klettinn klýfur.
Kyndir ljós við horfins þak.
Yfir hvelfing auðri svífur
einsog fjarlægt svanakvak.
Draumsjðn skýr minn huga hrífur
húsmins slæður sundur rífur.
Liðnum tíma ég lít á bak.
(Einar Benediktsson)
Margrét Guðmundsdóttir.
í dag kveðjum við elskulegan
föðurbróður og frænda, Erling Val
Ámason eða Ella frænda eins og
við kölluðum hann alltaf.
Elli frændi ferðaðist mikið allt
sitt líf og dvaldist löngum erlendis,
sérstaklega á sínum yngri árum.
Hann eignaðist ákaflega góða vin-
konu í Ástralíu, Isabel, og heim-
sótti hana næstum því á hveiju
ári síðustu 17 árin. Fyrstu minn-
ingarnar sem við systurnar eigum
um Ella frænda er þegar hann kom
úr löngu ferðalagi frá Ástralíu með
buddur úr kengúruskinni og gaf
okkur. Elli frændi var mjög barn-
aðhlynningu bróður okkar. Megi
honum farnast vel á þeim leiðum
sem hann nú gengur til hins eilífa
ljóss. Blessuð sé minning hans. Við
vottum afkomendum hans okkar
dýpstu samúð og megi Guð styrkja
þá í sorg þeirra.
Ragnar og Sverrir.
í dag er kvaddur hinstu kveðju
Leifur Jónsson framleiðslumaður
eftir langvinn veikindi.
Leifur lauk sveinsprófi í fram-
leiðslu 1962 og sama ár gerðist
hann félagsmaður í Félagi fram-
reiðslumanna og starfaði heill og
óskiptur að málefnum félagsins
meðan heilsa og kraftar leyfðu,
hann gegndi margvíslegum trúnað-
arstörfum fyrir sitt stéttarfélag og
var ávallt reiðubúinn til starfa ef
þess var óskað.
Störf sín á vegum félagsins vann
hann af samviskusemi og vildi hag
félagsins sem mestan.
Hann hafði fastmótaðar skoðanir
á hinum ýmsu málum og gaf sig
'ekki ef hann taldi að á rétt félags-
manna væri gengið.
Þrátt fyrir sjúkleika sinn fylgdist
hann vel með hvernig félaginu
vegnaði í hinum ýmsu málum,
þannig að áhugi hans var stöðugt
fyrir hendi.
Leifur var mjög fær í starfi fram-
leiðslumanns, lét sér mjög annt um
starf sitt og sinnti því af alúð.
Nú þegar félagi okkar er horfinn
af sjónarsviðinu kemur upp í hug-
ann eftirsjá að heilsteyptum félaga
og vini.
Leifs Jónssonar verður lengi
minnst sem ötuls og góðs fagmanns
sem og félagsmanna.
Aðstandendum öllum eru hér
með sendar innilegar samúðar-
kveðjur.
F.h. Félags framreiðslumanna,
Haraldur Tómasson.
+ Gísli Ólafsson
fæddist á Eyri í
Svínadal 14.
september 1911.
Hann lést á Drop-
laugarstöðum 3.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Þuríður Gísla-
dóttir og Ólafur Ól-
afsson. Hann átti
átta systkini. Sex
eru látin: Ólafur,
Jónmundur, Sig-
urður, Guðlaug,
Guðrún og Jónína.
Lifandi eru Þórunn
og Helga. Fyrri eiginkona
Gísla hét Guðrún Þórðardóttir
frá Eilífsdal í Kjós. Hún lést
1976. Síðari og eftirlifandi eig-
inkona hans er Magnea Jó-
hanna Ingvarsdóttir.
Útför Gísla fer fram frá Ás-
kirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.00.
OKKUR systurnar langar með fá-
einum orðum að þakka Gísla, seinni
manni móður okkar, fyrir alla vin-
áttúna og umhyggjuna sem hann
sýndi mömmu okkar, okkur og
barnabörnum hennar en sjálfur
átti hann engin börn. Þau höfðu
þekkst alla tíð, en þegar bæði höfðu
misst maka sína rugluðu þau sam-
an reitum sínum og giftu sig, bæði
á sínum efri árum. Eins og vinnufé-
lagar Gísla sögðu, þá steig hann
eitt sitt mesta gæfuspor þegar
hann hóf aftur búskap og þá með
móður okkar. Að sögn kunnugra
var Gísli afbragðsgóður starfs-
kraftur hjá Sláturfélagi Suðurlands
enda vann hann þar í ein 38 ár.
Hlédrægur og feiminn var hann
út á við, en í vinahópi var hann
alsæll og lumaði oft á góðum
bröndurum eða gátum. Sumarbú-
staðurinn „Birkihlíð" í Borgarfirð-
inum var hans sælureitur og fann
hann þar frið og ró enda var ein-
staklega vel tekið þar á móti gest-
um. Gísli og mamma fóru saman
til útlanda og fóru þau fyrst til
Niagarafossanna í Bandaríkjunum.
Þar heimsóttu þau
mágkonu mömmu og
fréttirnar sem komu
af þeim voru á þá leið
að þau væru sem ný-
trúlofaðir unglingar.
Gísli hélt í höndina á
mömmu og gætti
hennar í hvívetna. Síð-
ar fóru þau í aðra ferð
og ferðuðust þá um
Norðurlöndin. En
þeim fannst alltaf best
við hveija ferð að
koma heim aftur í
vinalega húsið í Efsta-
sundi 45. Þar nostruðu
þau sitt í hvoru horninu, hann í
garðinum og að dytta að húsinu
en hún að sauma eða pijóna. Á
góðum stundum tók Gísli jafnvel
upp á því að spila á harmonikuna.
Árið 1985 hætti Gísli að vinna
úti og fóru þau þá bæði að pijóna
lopapeysur, hann pijónaði stroff og
sléttar umferðir en hún mynstrið
og var þá allt unnið saman og allt-
af hjálpast að.
En elli kerling sótti að og seldu
þau húsið og fluttust í þjónystu-
íbúðir aldraða á Dalbraut 23. Þar
var allt til staðar, þjónusta frá ein-
staklega góðu starfsfólki og sam-
ferðafólki. Undu þau sér þar mjög
vel að öllu leyti. En fyrir um þrem-
ur árum veiktist Gísli alvarlega og
dvaldist hann því á Droplaugar-
stöðum við góða umönnun starfs-
fólks þar til æviloka.
Blessuð sé minning hans.
Katrín og Inga Jóna.
Handrit afmælis- og minningargreina
skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æski-
legt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Auðveldust er móttaka svokallaðra
ASCII-skráa, öðru nafni DOS-texta-
skrár. Ritvinnslukerfin Word og Word-
perfect eru einnig auðveld i úrvinnslu.
Senda má greinar til blaðsins á netfang
þess Mbl@centrum.is en nánari upplýs-
ingar þar um má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina og hálfa örk
A-4 miðað við meðallinubil og hæfilega
lfnulengd — eða 3600-4000 slög. Höf-
undar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
góður og reyndist okkur systrum
ákaflega góður og hjálplegur alla
tíð, einnig börnum okkar.
Elli frændi var afar prúður og
hæglátur maður og það fór ekki
mikið fyrir honum. Hann undi sér
vel með fjölskyldunni, sérstaklega
yngstu fjölskyldumeðlimunum, en
okkur systrunum fannst synd að
hann skyldi aldrei hafa eignast sín
eigin börn.
Elsku Elli frændi, við þökkum
þér fyrir samveruna, fyrir allar
góðu og ljúfu stundirnar og allt
sem þú gerðir fyrir okkur. Blessuð
sé minning þín.
Ingunn, Margit og
Valgerður Einarsdætur.
Erling, ég þakka þér fyrir allt
sem'þú gerðir fyrir mig. Ég hef
aldrei átt neinn afa svo ég leit allt-
af á þig sem afa minn. Bestu þakkir.
Sorg
Það er alltaf sárt að kveðja
ástvini sem þá gleðja
dauðasvefn er óumflýjanlegur
dauði er bara venjulegur.
Allir fara einhvemtíma upp til himna
ella til heljar
um annað er ekki að velja.
Ungir gamlir mismunandi deyja.
í himnaríki líður öllum vel.
Róbert Örn Einarsson.
Mig langar að minnast vinar
míns Erlings Vals Ámasonar með
örfáum orðum.
Ég kynntist Erling eða Ella
frænda eins og -hann var alltaf
kallaður á mínu heimili, þegar ég
tengdist fjölskyldunni fyrir rúmum
áratug. Érling var hæglátur og
dulur maður sem bar tilfinningar
sínar ekki á torg. Hann tók veik-
indum sínum með æðruleysi og
hugrekki og var viss um að hafa
betur, en enginn veit sína ævi fyrr
en öll er. Erling var stór maður
og gjörvilegur og því er erfitt að
skilja hvernig maður eins og hann
skuli falla frá í blóma lífsins. Erl-
ing ferðaðist víða um ævina, var
sannkallaður ævintýramaður. Erl-
ing starfaði við hin ýmsu störf
erlendis á sínum yngri árum. Nán-
ast á hveijum vetri hin seinni ár
ferðaðist Erling yfir hnöttinn þver-
an og endilangan, alla leið til Ástr-
alíu til að heimsækja vinkonu sína
Isabel sem hann hafði kynnst fyrir
mörgum árum, en í starfi hans hjá
Steypustöðinni hf. var hann ekki
eins bundinn í starfi yfir vetrar-
mánuðina og yfir sumartímann.
Það lýsir Érling kannski best
að þegar sjúkdómurinn uppgötvað-
ist fór hann til starfa aftur hjá
Steypustöðinni aðeins tveimur
mánuðum eftir uppskurðinn. Erl-
ing ákvað einnig að fara_ í sína
árlegu heimsókn suður til Ástralíu
rétt fyrir síðustu jól en sú ferð var
honum erfið. Erling var mikið veik-
ur í Ástralíu og kom heim í fylgd
með vini sínum Isabel í lok janúar.
Þá var ljóst hvert stefndi.
Alltaf var spenningur hjá
drengjunum mínum þegar Elli
frændi kom í heimsókn og verður
hans sárt saknað.
Jæja, Elli minn, núna er komið
að leiðarlokum um sinn, ég vil
þakka þér fyrir ánægjuleg og
minnisstæð kynni sem stóðu allt
of stutt, Guð blessi þig og varð-
veiti kæri vinur.
Ég vil votta bræðrum hans, Isa-
bel og öðrum aðstandendum mína
dýpstu samúð.
Þorsteinn Auðunn Pétursson.
GISLIOLAFSSON