Morgunblaðið - 08.06.1995, Blaðsíða 36

36 FIMMTUDAGUR 8. JÚNÍ 1995
MIIUNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
EIRÍKA ANNA FRIÐRIKSDÓTTIR
hagfræðíngur,
Ljósheimum 22,
Reykjavík,
er látin.
Engin athöfn fer fram vegna fráfalls hennar.
Vinir hinnar látnu.
t
Ástkær systir okkar,
SIGRÍÐUR GUÐLAUG
BENJAMÍNSDÓTTIR
(Systa),
Hátúni 12,
Reykjavík,
lést í Landspítalanum að kvöldi 5. júní.
Útför hennar fer fram frá Fossvogs-
kirkju föstudaginn 9. júní kl. 15.00.
Þórunn Friðbjörg Benjamínsdóttir,
Sigríður Guðrún Benjamínsdóttir,
Jón Björn Benjamínsson
og fjölskyldur þeirra.
t
Elskuleg eiginkona mín og móðir okkar,
JÓHANNA SMITH,
Álfheimum 34,
Réykjavík,
lést í Landakotsspítala 5. júní.
Guðjón Magnússon,
Unnur Guðjónsdóttir,
Hildur Guðjónsdóttir.
t
Faðir okkar,
EYJÓLFUR GÍSLASON
frá Bessastööum
í Vestmannaeyjum,
andaðist á Hrafnistu, Reykjavík, mið-
vikudaginn 7. júní.
Erlendur Eyjólfsson,
Gísli Eyjólfsson,
Guðjón Ármann Eyjólfsson.
t
Útför föður okkar, afa og langafa,
BJÖRNS GUNNARSSONAR
frá Skógum í Öxarfirði,
áðurtil heimilis
f Stigahlið 2,
verður gerð frá Áskirkju föstudaginn
9. júní kl. 13.30.
Kristveig Börnsdóttir, Ásta Björnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir
amma og langamma,
SKÚLÍNA FRIÐBJÖRNSDÓTTIR,
Ásvallagötu 21,
Reykjavík,
sem lést þann 2. júní, verður jarðsung-
in frá Dómkirkjunni föstudaginn 9. júní
kl. 15.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast af-
þakkaðir, en þeim, sem vildu minnast
hinnar látnu, er bent á Rauða kross fslands
Hrefna Bjarnadóttir,
Einar B. Bjarnason, Bára Jónsdóttir,
Friðbjörn K.B. Bjarnason, Sigrfður Beinteinsdóttir,
Jón Tómas Bjarnason,
Ketill B. Bjarnason, Helga Gfsladóttir,
Kristinn Þ. Bjarnson,
Jónfna E. Bjarnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
KARENM. SLOTH
GISSURARSON
+ Karen M. Sloth
Gissurarson
fæddist í Vejle á
Jótlandi 17. mars
1922. Hún lést í
Borgarspítalanum
1. júní síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Christen
Sloth bóndi og
kona hans, Túmíne
Sloth. Karen var
elst fjögurra systk-
ina. Þá koma: Jens,
Inger og Harald,
öll búsett í Vejle.
Hinn 27. maí 1944
giftist Karen Kjartani Gissur-
arsyni, fisksala frá Byggðar-
horni I Flóa, f. 30. nóvember
1914, d. 5. september 1990. Þau
eignuðust sex börn. Þau eru:
1) Inga, f. 27.12. 1945, eigin-
maður hennar er Guðni J.
Guðnason og eiga þau tvær
dætur og tvö barnabörn. 2)
Gunnar, f. 6.3. 1948, eiginkona
hans er Ágústa Árnadóttir og
eiga þau tvær dætur og eitt
barnabarn. 3) Anna, f. 12.7.
1954, eiginmaður hennar er
Björn S. Lárusson og eiga þau
þrjú börn og Anna á eina dótt-
ur frá fyrra hjónabandi. 4)
Erla, f. 6.6. 1956, eiginmaður
hennar er Sigurbjörn E. Krist-
jánsson og eiga þau eina dótt-
ur. 5) Sonja, f. 5.8. 1964. 6)
Kristján, f. 5.8. 1964, sambýlis-
kona hans er Stefanía K. Karls-
dóttur og eiga þau tvær dætur.
Utför Karenar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.00.
KAREN, tengdamamma mín, hefur
nú kvatt okkur og mig langar til
að þakka henni samfylgdina í rúm
25 ár. Karen var mjög traust og
góð vinkona mín alla tíð. Hún var
mikil kostakona og bar heimili
tengdaforeldra minna þess glöggt
vitni. Vinnudagur hennar hófst nær
alltaf upp úr klukkan sjö á morgn-
ana. Hún vann mjög skipulega
þannig að maður tók varla eftir
því þó stórhreingeming væri í
gangi á heimilinu, sem reyndar var
býsna oft. Hún var iðulega búin
að mála eða breyta þegar venjulegt
fólk fór til vinnu. Karen var auk
þess mikil hannyrðakona, hún
saumaði fjöldann allan af myndum,
dúkum og púðum, svo ekki sé
minnst á peysur og annað sem
prjónað var á bömin og barnabörn-
in.
Við Karen hittumst fyrst í eld-
húsinu á Rauðalæk 3, þar sem hún
lét sig ekki muna um að smyrja
brauð ofan í hóp af krökkum sem
var að koma af dansleik um miðja
nótt. Þannig var það hjá Kjartani
og Karen, heimili þeirra stóð alltaf
opið vinum og vandamönnum.
Af Rauðalæk fluttu þau hjónin
með sitt fólk á Laugalæk og þar
ræktaði Karen af alúð og natni
fallegan garð. Garðræktin var
hennar líf og yndi. Það var gróður-
sæld á Laugalæknum og mjög sól-
ríkt og á sólskinsdögum átti fjöl-
skyldan ánægulegar samveru-
stundir í garðinum.
Úr Laugardalnum fluttu þau í
Sæviðarsundið. Þar var einnig mjög
gróðursælt auk þess sem Karen
hafði gróðurhús þar og sögðu
bamabörnin, að það væri eins og
að koma til Danmerkur að skreppa
í Sæviðarsund til
ömmu og afa.
Þó að Karen væri
dönsk að ætt og upp-
runa var hún alltaf
mikill íslendingur.
Hún hafði ríka þjóð-
erniskennd og fannst
fráleitt að flytja aftur
til Danmerkur. Henni
tókst aldrei að ná góð-
um tökum á íslensku
og þótti það mjög mið-
ur. Henni fannst hún
of gömul til að setjast
á skólabekk og hún
öfundaði Knút, vin
sinn, sem talaði fallega íslensku,
en hann hafði stundað nám á ís-
landi.
Ég fór í fyrsta skipti til Dan-
merkur með Kjartani og Karen, til
Vejle á Jótlandi, þar sem yndisleg
fjölskylda hennar býr. Mamma
hennar var þá látin en Chrestin,
faðir hennar, var mjög em. Þetta
var mikil ævintýraferð fyrir mig
og gaman var að hitta ættmenni
Karenar þau Chrestin afa, Maren,
Harlad, Inger, Erik, Jens og Fridu.
Ófáir Islendingar hafa notið gest-
risni fjölskyldunnar í Vejle, þar á
meðal móðir mín sem gleymir aldr-
ei móttökunum sem hún fékk þar.
Heiðurshjónin Kjartan og Karen
hafa nú bæði kvatt þetta líf en
böm þeirra, tengdabörn og bama-
böm minnast þeirra með hlýju og
söknuði.
Megi góður Guð vera með
tengdamömmu minni og blessa alla
afkomendur hennar.
Ágústa.
Mig langar að kveðja hana
ömmu mína, Karen Sloth Gissurar-
son. Þær eru ófáar minningamar
sem leita á hugann, allar stundirn-
ar sem ég var hjá ömmu og afa á
Laugalæknum. Mínar fyrstu bern-
skuminningar á ég frá þeim stund-
um, það var alltaf gott að læðast
upp til ömmu og afa. Einhveiju
sinni bar svo við að ég og amma
vomm einar heima því allir aðrir
höfðu farið á fótboltaleik. Ég átti
að vísu að vera sofnuð, en eitthvað
var svefninn langt undan svo ég
„stalst" upp til ömmu. Það var allt-
af gott að sitja í sófanum hjá
ömmu, svo þegar við sáum að fólk-
ið fór að streyma frá vellinum, þá
var hlaupið upp í rúm.
Ég var erlendis þegar ég fékk
fréttina að hún amma væri búin
að kveðja þennan heim. Þá kom
upp í hugann sú stund þegar ég
heimsótti hana á Reykjalund um
jólin en þar dvaldi hún um nokkurt
skeið í vetur. Heilsunni hafði hrak-
að smátt og smátt og hún lét hug-
ann reika til útlanda enda kom hún
sjálf ung til íslands með afa frá
Danmörku. Við emm nokkur
barnabörn búsett í útlöndum og
hún vildi að við kynntumst heimin-
um og ferðuðumst, eins og hún
hafði gert svö mikið af á meðan
heilsan leyfði.. Amma var stolt af
sínum danska uppruna og eins og
gjaman er um Dani náði hún aldr-
ei fullkomnum tökum á íslensk-
unni. Auðvitað tóku þeir sem ekki
þekktu ömmu eftir þessu en við sem
umgengumst hana daglega urðum
aldrei þess vör að amma talaði
ekki fullkomna íslensku þrátt fyrir
fimmtíu ára búskap á íslandi. En
hún var einnig mikill íslendingur í

LEGSTEINAR
MOSAIK H.F.
Hamarshöfða 4 — slmi 871960

sér og talaði alltaf um sig sem ís-
lending.
„Hvað ungur nemur gamall tem-
ur,“ segir máltækið. Ég var heppin
að eiga mikil samskipti við ömmu
mína og lærði mikið af henni sem
yngri barnbörnin og barnabarna-
börnin munu ekki njóta jafn ríku-
lega og ég gerði.
Hanna Kristín.
Elsku amma mín, nú er komið
að kveðjustundinni. Það er erfitt
að sjá á eftir þér en þú varst búin
að vera mikið veik síðustu tvö ár,
enda þótt það kæmu góðir tímar inn
á milli sem þú gast notið. Þú misst-
ir líka mikið þegar afí dó, þið áttuð
svo góð ár saman. Því var söknuður-
inn þinn svo sár. Afi hafði verið
þín stoð alla tíð. Honum gast þú
treyst. Afí var glaðleyndur og
spaugsamur maður, vildi vera þar
sem lífið var, og þú, amma mín,
þessi rólega og fíngerða kona fylgdi
með og naust alls sem hann gerði
fyrir þig. Það var líka mikið lán
fýrir þig að afí var mikið fyrir rækta
sína vini sem urðu fljótt þínir vinir
því það hefur eflaust oft verið ein-
mannalegt hjá þér fyrstu árin eftir
að þið afí fluttust hingað frá Dan-
mörku. Þú með hugann hjá þínum
foreldrum og systkinum í Vejle og
afi til sjós. En þú varst heppin. Afi
átti líka mörg systkini sem tóku
þér opnum örmum. Báru hag þinn
fyrir bijósti og sýndu þér sérstaka
ræktarsemi. Systkinin frá Byggðar-
homi í Flóa eiga líka öll það sameig-
inlegt að hafa fengið í vöggugjöf
glaðværð, hláturinn og sönginn, og
innan um þau blómstraðir þú.
Ég sé ennþá fyrir mér hvernig
þú ljómaðir af gleði þegar þú varst
að rifja upp gömlu dagana og sagð-
ir mér frá veislunum sem þið afí
hélduð í gegnum tíðina. Þegar vin-
irnir, systkinin hans afa og makar
þeirra vom saman komin hjá ykkur
og Ingibjörg hans Óskars var sest
við píanóið og söngurinn ómaði, það
vom góðar stundir.
Mamma biður mig að skilja þakk-
læti til Bjamheiðar og Þómýjar
fyrir allt það sem þær gerðu fyrir
ömmu, en þær mágkonumar reynd-
ust henni alla tíð vel, ásamt Helgu
sem lést í september sl.
Áhugamálið þitt var garðurinn
og blómin, enda döfnuðu allar plönt-
ur sem þú komst nálægt. Þú lifnað-
ir við á vorin eins og plönturnar
við tilhugsunina um að komast út
í garð og fara að róta í moldinni.
Það var gott að þú gast látið
drauminn þinn rætast sl. sumar
þegar þú fórst með mér, mömmu
og pabba í þína síðustu heimsókn,
til systkina þinna í Vejle. Þar áttir
þú góðar stundir, naust hverrar
mínútu, því þú sagðist vera viss um
að þetta væri þín síðasta ferð á
æskustöðvamar, sem við vildum
ekki hlusta á, en sem því miður
reyndist rétt.
Fyrir rúmlega tveimur árum
fluttir þú í Árskógana. Þar varstu
ánægð. Heimilið þitt var mjög fal-
legt. Þú hafðir líka smekk fyrir að
prýða það eins og garðana þína.
Við vomm stundum að grínast með
að það tæki þig hálfan daginn að
þurrka af öllum þessum hlutum þín-
um, hvort eitthvað mætti nú ekki
fara inn í skáp, en þá tókst þú á
loft. Hlutirnir vom þér kærir vegna
minninganna og þá átti sko ekki
að loka inni.
Amma mín, ég kveð þig með
söknuði, ég þakka þér fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum sam-
an og bið Guð að geyma þig.
Maren Dröfn.
Hún amma í stóra húsinu er dá-
in. Hún er ekki lengur lasin og er
nú hún komin til afa, en honum
fengum við aldrei að kynnast.
Það var alltaf svo gaman að
heimsækja ömmu, við vissum hvar
dótaskápurinn var og við vissum
líka hvar hún geymdi gottið, en hún
átti alltaf eitthvað gott til að gefa
okkur.
Við vitum að ömmu líður vel hjá
guði og afa.
Rut og Sara.